-Nie martw się na zapas. Ja jestem dobrej myśli. -To dość niefortunne sformułowanie w sytuacji, gdy liczy się na odnalezienie kolejnych trupów. Komisarz otworzył drzwi i puścił ją przodem. -Niefortunne to jest to, że jakiś psychol od dwudziestu lat morduje kobiety i do tej pory nikt się nie zorientował.

-Nie martw się na zapas. Ja jestem dobrej myśli. -To dość niefortunne sformułowanie w sytuacji, gdy liczy się na odnalezienie kolejnych trup...

Przysłowie głosiło przecież, że każdy jest kowalem swojego losu. To, że jedni dostawali narzędzia, by go kuć, a od innych oczekiwało się, że będą rozpalać i giąć żelazo gołymi rękami, było pewnie dopisane drobnym druczkiem.

Przysłowie głosiło przecież, że każdy jest kowalem swojego losu. To, że jedni dostawali narzędzia, by go kuć, a od innych oczekiwało się, że...

- Czy pan ją znajdzie? – zapytała. – Nie wiem – dostrzegł błysk rozczarowania w oczach kobiety, ale nigdy nie składał deklaracji bez pokrycia. Tym razem nie zamierzał robić wyjątku. Ta kobieta nie zasługiwała na to. – Zrobię wszystko, żeby dowiedziała się pani, co stało się z Agnieszką. Pokiwała głową. – Każda prawda będzie lepsza niż ten ciągły niepokój. Jak parę lat temu znaleźli te zwłoki, to jednocześnie chciałam i nie chciałam, żeby to była ona. Rozumie pan? Nie mogłam dłużej wytrzymać niepewności, a z drugiej strony nie chciałam tracić nadziei. To było przecież jedyne, co mi zostało po córce. Ale teraz... teraz już jestem gotowa na wszystko. Lorenz wierzył jej. Nigdy wcześniej nie widział, żeby żywy człowiek miał tak martwe spojrzenie.

- Czy pan ją znajdzie? – zapytała. – Nie wiem – dostrzegł błysk rozczarowania w oczach kobiety, ale nigdy nie składał deklaracji bez pokryci...