Mimo chaotycznego podawania faktów, braku chronologii wydarzeń, nieu­porządko­wane­j prezentacj bohaterów i mnóstwa dygresji - jest to bardzo ciekawa pozycja z wieloma ciekawostkami dotyczącymi mniej i bardziej znanych postaci ze sztuki i literatury. Jedna lub dwie * mniej za ten mischung. ;)

Mimo chaotycznego podawania faktów, braku chronologii wydarzeń, nieu­porządko­wane­j prezentacj bohaterów i mnóstwa dygresji - jest to bardzo ciekawa pozycja z wieloma ciekawostkami dotyczącymi mniej i bardziej znanych postaci ze sztuki i literatury. Jedna lub dwie * mniej za ten mischung. ;)

Znakomita książka! Wysoka kultura literacka, potężna wiedza, ale bez śladu wymądrzania się. Pisarz przybliża umiejętnie ludzi wielkich tak, że czytelnik nie czuje się przytłoczony. Polecam!

Znakomita książka! Wysoka kultura literacka, potężna wiedza, ale bez śladu wymądrzania się. Pisarz przybliża umiejętnie ludzi wielkich tak, że czytelnik nie czuje się przytłoczony. Polecam!

Straszna książka! Okropna! Nie ma w niej ani jednej samodzielnej myśli autora, całość to nieudolny zlepek cudzych słów, kompilacja fragmentów wyrwanych z większych opracowań, wspomnień i recenzji, głównie mówiących o sensacjach i plotkach na temat życia sławnych ludzi. Książka napisana koszmarnym językiem, podejrzewam, że przed drukiem nie widział jej żaden redaktor. W miarę oczytane kilkunastoletnie dziecko pisze lepiej niż pan Sołtysk. Oto pierwszy lepszy fragment obrazujący bełkot tego pana:
„Maria z Wasiłowskich Konopnicka to poetka, o której mówi się (zwłaszcza ostatnio),że gustowała głownie w kobietach, a przecież urodziła sześcioro dzieci. Miała je z mężem, panem Jarosławem, od którego odseparowała się nie tylko z powodu łatwości w robieniu długów i – delikatnie mówiąc – chłopomańskiego trybu życia. (Był po prostu rozpieszczonym bałaganiarzem). A przecież oprócz tego, że przez ostatnie dwadzieścia lat w życiu Konopnickiej była wciąż nieodstępna przyjaciółka i opiekunka Maria Dulębianka, malarka (która ubierała się jak mężczyzna, polowała i jeździła konno),to autorka Roty przyjmowała w buduarze wielu mężczyzn, z którymi miała niekiedy romanse. Jednym z nich był znany adwokat warszawski Leopold Méyet.”
Ów „klejnocik” wydała Oficyna Wydawnicza RYTM. Nigdy więcej nie tknę niczego, co wyszło z tego wydawnictwa.

Straszna książka! Okropna! Nie ma w niej ani jednej samodzielnej myśli autora, całość to nieudolny zlepek cudzych słów, kompilacja fragmentów wyrwanych z większych opracowań, wspomnień i recenzji, głównie mówiących o sensacjach i plotkach na temat życia sławnych ludzi. Książka napisana koszmarnym językiem, podejrzewam, że przed drukiem nie widział jej żaden redaktor. W...

Bardzo dobra, świetna książka, choć do jej stylu trzeba się przyzwyczaić. Niekiedy zabawna, poruszająca, dająca do myślenia.

Bardzo dobra, świetna książka, choć do jej stylu trzeba się przyzwyczaić. Niekiedy zabawna, poruszająca, dająca do myślenia.