Ci, którzy znali bliżej ojca Tony'ego de Mello, pamiętają, że w swojej „posłudze" przeszedł różne etapy, częściowo odpowiadając na potrzeby tych, którym służył, lecz - pozostając w zgodzie z osobistą duchową ewolucją, która się w nim samym dokonała. Patrząc z zewnątrz, można by wyodrębnić kolejne fazy, kiedy był kierownikiem duchowym, terapeutą i guru. Jeden z jego osobistych przyjaciół, spoglądając jakby od wewnątrz, określił to jako „postępujący rozwój wartości od świętości poprzez miłość do wolności".
I oto teraz mamy przed sobą jego dzieło pośmiertne -przepisany tekst konferencji rekolekcyjnych, które sam pieczołowicie zredagował, lecz nigdy nie oddał do druku.
Tekst konferencji przedstawiamy w takiej formie, w jakiej pozostawił go Tony. Opatrzyliśmy go tylko tytułem i wprowadziliśmy niewiele poprawek formalnych, chociaż niektórzy podsuwali możliwość dokonania głębszej rewizji całości. Styl jest nieco archaiczny, a treść nie zawsze jest „posoborowa". Język konferencji uwarunkowany jest faktem, że pierwotnie były one wygłaszane do jezuitów. Niewiele znajdziemy w nich odniesień do Ćwiczeń duchownych św. Ignacego. Tony zwykł poruszać tę problematykę podczas osobistych rozmów z rekolektantami. Przedmiotem konferencji były trzy klasyczne, fundamentalne tematy: modlitwa, pokuta oraz miłość Chrystusa. I wreszcie podkreślmy, że mamy do czynienia z typowym dla Tony'ego stylem - przebija z niego ogromna siła.