Noc, dzień i noc

Powieść „Noc, dzień i noc” uważana jest za kontynuację „Początku”. Nie jest nią w sensie dosłownym, pojawiają się inni bohaterowie, akcja toczy się po wojnie, choć ta powraca we wspomnieniach. Osią wydarzeń staje się ubecka prowokacja, w którą włączony zostanie były żołnierz AK. To Antoni po latach opowiada zagranicznej dziennikarce o tym, co się zdarzyło. Jednak rozdziały z bohaterem jako narratorem pojawiają się pomiędzy tymi, w których jest narracja w trzeciej osobie.

Poznajemy ideowego komunistę Czarnockiego, nazistę Arensa, cynicznego ubeka Trojana, Żydów handlujących walutą, ludzi pracujących dla nowego systemu, wierzących w słuszność walki o nowy ustrój, niewahających się przed wsadzaniem do więzień ludzi niewinnych, tworzeniem kłamliwych oskarżeń. Główny bohater mówi: „Żadna siatka szpiegowska nie istniała, była wytworem fantazji kilku funkcjonariuszy śledczych, ale musiałem potwierdzić swój udział w tej siatce, i każda metoda była dobra, byle ten cel osiągnąć”.

Poznajemy więc świat, do którego „nie można przykładać zwykłej, ludzkiej miary”. Niektórzy z bohaterów po latach zwątpią w słuszność swych decyzji, inni będą szukać usprawiedliwień dziejowych, postrzegając siebie jako „ofiarę mechanizmów historii”. Względność zasad staje się wygodna, Czarnocki słyszy od jednego z towarzyszy, że „moralność jest kwestią punktu widzenia (…) ona jest relatywna, (…) zmienna, w zależności od twojej socjalnej kondycji”.

Warto czytać książki Andrzeja Szczypiorskiego, są piękne i mądre, i wciąż niezwykle aktualne.

Powieść „Noc, dzień i noc” uważana jest za kontynuację „Początku”. Nie jest nią w sensie dosłownym, pojawiają się inni bohaterowie, akcja toczy się po wojnie, choć ta powraca we wspomnieniach. Osią wydarzeń staje się ubecka prowokacja, w którą włączony zostanie były żołnierz AK. To Antoni po latach opowiada zagranicznej dziennikarce o tym, co się zdarzyło. Jednak rozdziały...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Noc, dzień i noc” wysłuchałam bezpośrednio po „Początku”, tak mnie ten „Początek” wkręcił. Jestem pod wrażeniem obu powieści, chociaż „Noc, dzień i noc” jest dla mnie mocniejsza, bardziej drastyczna. Czy to jest kontynuacja? Nie w sensie dosłownym. To jest osobna opowieść o pewnej ubeckiej prowokacji, w którą wplątanych jest kilkoro ludzi: m.in. ideowy komunista i ideowy nazista; Żydzi, Polacy, Niemiec i Rosjanin. Metoda ta sama co w „Początku”, poznajemy historię z punktu widzenia każdej z tych postaci, znamy jej motywacje, uczucia, siedzimy jej w głowie. Dlatego tak głęboko wchodzimy w tę historię. Szczypiorski nie ocenia, nie przyznaje racji żadnej z tych osób, choć oczywiście role kata i ofiary są tu jasno rozdane. Nie ma w pisarstwie Szczypiorskiego łopatologii, rewanżyzmu, chęci zemsty czy rozliczeń. Jest opis krzywdy. Jest ból, cierpienie, poczucie chichotu historii, która wkręca w swoje tryby wszystko, co napotka. Andrzej Szczypiorski miał pozycję mędrca, moralnego autorytetu. Jednak jego książki nie służyły li tylko moralnym połajankom, to jest po prostu kawał świetnej literatury, z inteligentnie rozłożonymi akcentami, postaciami z krwi i kości, napisanej pięknym językiem. „Normy moralne zależą od okoliczności” - pisze Szczypiorski. Każdy oprawca przekonany jest o swojej słuszności. Każdy jest człowiekiem. Myślę, że we współczesnej nam literaturze polskiej brakuje inteligentnego dyskursu na temat historii, moralności i człowieczeństwa. Zeszliśmy z tego formatu. Brakuje Autorów-autorytetów, z którymi moglibyśmy się nie zgadzać, ale musielibyśmy dyskutować, szukać argumentów, wzbudzać nasze szare komórki. Polecam Szczypiorskiego, chyba sam by się zdziwił jak aktualnie brzmi w 2020 roku.

„Noc, dzień i noc” wysłuchałam bezpośrednio po „Początku”, tak mnie ten „Początek” wkręcił. Jestem pod wrażeniem obu powieści, chociaż „Noc, dzień i noc” jest dla mnie mocniejsza, bardziej drastyczna. Czy to jest kontynuacja? Nie w sensie dosłownym. To jest osobna opowieść o pewnej ubeckiej prowokacji, w którą wplątanych jest kilkoro ludzi: m.in. ideowy komunista i ideowy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Gdy czyta się taką!!!!!! książkę, to człowiek dziękuje niebiosom za takiego pisarza! Za taki talent.
Brakuje mi słów, aby wyrazić to, co czułam od pierwszych przeczytanych zdań.
Wzruszenie. To jakaś niewiarygodna moc, to magia przebywania z czymś wielkim, ważnym, pięknym.
Panie Andrzeju, gdziekolwiek Pan jest - dziękuję.

To powinna być obowiązkowa lektura dla każdego człowieka, bo zatracamy nasze sumienia, człowieczeństwo, a przecież nie ma żadnych wojen wokół nas.
Wciąż uważam, że pokolenie moich dziadków, to byli herosi. Wojna, komunizm - to się działo naprawdę. Czy ktoś z młodego pokolenia jeszcze chce o tym słyszeć? Wątpię.
Zaznaczałam cytaty z książki i...doszłam do wniosku, że musiałabym przepisać prawie całą, bo każde zdanie do mnie trafia, niesie dla mnie coś ważnego.
To kim jesteśmy ma znaczenie. Wciąż chcę być dobrym człowiekiem dla innych.
pewnie kilka ważnych cytatów w mojej opinii na blogu będzie, i pewnie opisze to jeszcze inaczej, ale tu zachęcam Was do sięgnięcia po tę książkę, po tego pisarza. Ja chcę go jeszcze i jeszcze, więc teraz będę sięgać po "Początek.

Gdy czyta się taką!!!!!! książkę, to człowiek dziękuje niebiosom za takiego pisarza! Za taki talent.
Brakuje mi słów, aby wyrazić to, co czułam od pierwszych przeczytanych zdań.
Wzruszenie. To jakaś niewiarygodna moc, to magia przebywania z czymś wielkim, ważnym, pięknym.
Panie Andrzeju, gdziekolwiek Pan jest - dziękuję.

To powinna być obowiązkowa lektura dla każdego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to