Masterton w formie. Interesująca fabuła, nieźle rozwijającą się akcja. Postaci całkiem ciekawe. Dobra, solidna pozycja.

Masterton w formie. Interesująca fabuła, nieźle rozwijającą się akcja. Postaci całkiem ciekawe. Dobra, solidna pozycja.

książka warta przeczytania ,co tu dużo mówić jak zwyklę świetny masterton

książka warta przeczytania ,co tu dużo mówić jak zwyklę świetny masterton

Po raz kolejny Masterton dał nam przykład, jak doskonale można wykorzystać erotykę, łącząc ją z horrorem. Bohaterowie, jacy zostali tu wykreowani, są ludźmi, żywcem wyjętymi z naszego, realnego świata. Nie zdziwiłbym się, gdyby powiedziano mi, że przez pewien czas w ciągu życia Julie Benefield była dobrą sąsiadką Mastertona.

W książce można dostrzec pewien schemat, jaki jest swego rodzaju znakiem firmowym autora. Wystąpił on między innymi w najsławniejszym jego dziele - „Manitou”. Spotkamy się tu z obcym przybyszem, pragnącym „sprowadzić piekło na ziemię”, oraz z tajemniczym człowiekiem, który okazuje się być dla nas głównym informatorem wyjaśniającym do tej pory wszystkie nieznane niuanse.

Co do samego konspektu fabularnego, nie można mieć wiele zażaleń. Przyznać muszę jednak, że samo zakończenie historii, jego spójność, logika oraz klimat pozostawiają wiele do życzenia. Czytając tę pozycję, miałem miejscami wrażenie, że sam autor nie do końca wiedział, jak wytłumaczyć niektóre zdarzenia, a zakończenie rozmywa się niczym „zalane wodą z ósmego kręgu piekła”.

Postać Andiego stanowi dla nas ucieleśnienie cierpienia i wybawienia zarazem. Wszystko jednak ma swoją cenę. Pomysł, aby byt o takiej potędze oraz roli reprezentowany był przez nastoletniego chłopca w czerwonych znoszonych dżinsach i czarnym, wyblakłym T-shircie jest zabiegiem nie tyle oryginalnym, co bardzo dokładnie zaplanowanym, a sama historia chłopca budzi w człowieku zgrozę, lęk, współczucie oraz napawa odrazą.

Mimo mojego zamiłowania do tego autora oraz wielu jego naprawdę dobrych oraz ciekawych pozycji, jakie miałem przyjemność przeczytać, „Duch ognia” pozostaje w dolnej połowie mojego rankingu książek Grahama Mastertona, choć przyznam, że po pozycję warto sięgnąć chociażby dla kilku naprawdę dobrze wykreowanych scen oraz postaci.

https://skoliotyk.pl/recenzje/22-duch-ognia.html

Po raz kolejny Masterton dał nam przykład, jak doskonale można wykorzystać erotykę, łącząc ją z horrorem. Bohaterowie, jacy zostali tu wykreowani, są ludźmi, żywcem wyjętymi z naszego, realnego świata. Nie zdziwiłbym się, gdyby powiedziano mi, że przez pewien czas w ciągu życia Julie Benefield była dobrą sąsiadką Mastertona.

W książce można dostrzec pewien schemat, jaki...

Jak w moim odczuciu najlepszy horror Mastertona a sama końców wywołuje ciarki tylko 10

Jak w moim odczuciu najlepszy horror Mastertona a sama końców wywołuje ciarki tylko 10

Trup ściele się tu gęściej niż w niektórych kryminałach, bo dochodzi do serii pożarów, w których ginie wielu ludzi. Ich ciała nie wyglądają jak ofiary normalnych pożarów, ale zajmująca się tymi sprawami Ruth Cutter nie potrafi wskazać żadnej racjonalnej przyczyny. W dodatku na miejscu każdego pożaru pojawia się ten sam, dwunastoletni chłopiec. Ruth nie chce przyjąć tego do wiadomości, ale wszystko wskazuje na to, że pożary są wywoływane przez istoty z najgłębszego kręgu piekła... Przy Mastertonie mam zawsze poczucie, że jego horrory to co najwyżej taka klasa B. Nie żadne inteligentne straszenie, ale po prostu krwawa jatka, zjawy i potwory, które chcą się mścić. Nie inaczej jest tutaj. Raz na jakiś czas mogę wciągnąć taką książkę i bawić się dobrze – i tak właśnie było. Mogłabym narzekać na to, że akcja jest powtarzalna (dochodzi po prostu do kolejnych, coraz bardziej popapranych morderstw i pożarów) i że brak tu suspensu, jakiegoś elementu tajemnicy i zaskoczenia, ale nie uważam, żeby to były jakieś ogromne wady tej książki. Czytało się dobrze, był lekki dreszczyk emocji (chociaż nie powiem, żeby Masterton jakoś specjalnie straszył – choć pewnie zależy od tego, czego się boicie),zgrabnie poprowadzona fabuła – nic więcej nie oczekiwałam. Mam czasem tak, że potrzebuję prostej, niewymagającej książki – i ta właśnie taka była.

Po więcej moich recenzji zapraszam na Instagram: https://www.instagram.com/niefikcyjna/

Trup ściele się tu gęściej niż w niektórych kryminałach, bo dochodzi do serii pożarów, w których ginie wielu ludzi. Ich ciała nie wyglądają jak ofiary normalnych pożarów, ale zajmująca się tymi sprawami Ruth Cutter nie potrafi wskazać żadnej racjonalnej przyczyny. W dodatku na miejscu każdego pożaru pojawia się ten sam, dwunastoletni chłopiec. Ruth nie chce przyjąć tego do...

Wielka brutalność siejąca zniszczenie, garstka wtajemniczonych, samotnych w obliczu szaleństwa ratowania świata przed piekielnymi duszami i poświęcenie wielu dla komfortu niewielu...
Masterton ponownie operuje makabrą i festiwalem okrucieństwa wobec starców, kobiet i dzieci; z ręki tych silnych, agresywnych psychopatów i chłopięcych demonów. Bardzo podobna do innej książki autora, "Zaklętych". Zło jest złem, ponieważ jest złe, a bohaterowie są bohaterscy, bo poświęcają życie (najlepiej tych innych) i mają tę chorą dziewczynkę, która nie jest chora, tylko magiczna, a może jest magiczna, bo jest chora.
Pewnie psychopaci też są magiczni, bo są chorzy.
A, nie, oni są tylko źli.

Wielka brutalność siejąca zniszczenie, garstka wtajemniczonych, samotnych w obliczu szaleństwa ratowania świata przed piekielnymi duszami i poświęcenie wielu dla komfortu niewielu...
Masterton ponownie operuje makabrą i festiwalem okrucieństwa wobec starców, kobiet i dzieci; z ręki tych silnych, agresywnych psychopatów i chłopięcych demonów. Bardzo podobna do innej książki...

Ruth pracuje w wydziale podpaleń straży pożarnej. Do tej pory widziała już różne przypadki podpaleń, ale na to co ją czeka, nie mogła być w ogóle przygotowana.

Pewnego dnia ze sklepowego parkingu zostaje porwana kobieta, a następnie brutalnie zgwałcona. Kiedy kobieta dochodzi do siebie po tym bestialskim akcie, pojawia się dziwny trzynastolatek, który doznaje samospalenia i w płomieniach ją morduje.

Pojawiają się kolejne przypadki, którym towarzyszy ów trzynastolatek, a Ruth bada je wszystkie.

Do rozwiązania tej zagadki nie wystarczy logiczne rozumowanie i opieranie się na faktach. Piekło nadchodzi, a spaleni chcą zapaść w ciemność...

Solidna 6tka w moim rankingu :)

Ruth pracuje w wydziale podpaleń straży pożarnej. Do tej pory widziała już różne przypadki podpaleń, ale na to co ją czeka, nie mogła być w ogóle przygotowana.

Pewnego dnia ze sklepowego parkingu zostaje porwana kobieta, a następnie brutalnie zgwałcona. Kiedy kobieta dochodzi do siebie po tym bestialskim akcie, pojawia się dziwny trzynastolatek, który doznaje samospalenia...

"Duch ognia", czyli Masterton w szczytowej formie.
Akcja powieści zaczyna się w chwili, gdy troje zamaskowanych napastników porywa, a następnie brutalnie gwałci kobietę. Gdy kobieta przytomnieje, zauważa, że na miejscu zdarzenia pojawił się chłopiec, który mówi do niej mamo, zaczyna się przytulać, pozostając głuchy na jej wołanie o pomoc. W pewnej chwili cały staje w płomieniach, podpalając przy tym kobietę, spalając ją doszczętnie. W okolicy dochodzi do serii takich napaści, a sprawami zaczyna się zajmować inspektor pożarowy Ruth Cutter, nasza główna bohaterka. Kolejne odkrycia miejsc zbrodni i tajemnicze okoliczności, są coraz bardziej przerażające.
Muszę przyznać, że powieść czytało mi się wybornie, pochłonęłam ją w dosłownie dwa dni. Pełna akcji, z wątkiem kryminalnym, ale jak to zwykle u Mastertona, nieszczędząca brutalnych, a wręcz obrzydliwych scen horroru. "Duch Ognia", to jedna z kilku moich ulubionych powieści autora, którą długo będę wspominać. Wciągająca, momentami przerażająca, a przy tym napisana lekko, przez tą książkę po prostu się płynie. Wszystkim fanom gatunku mogę polecić z czystym sumieniem.

"Duch ognia", czyli Masterton w szczytowej formie.
Akcja powieści zaczyna się w chwili, gdy troje zamaskowanych napastników porywa, a następnie brutalnie gwałci kobietę. Gdy kobieta przytomnieje, zauważa, że na miejscu zdarzenia pojawił się chłopiec, który mówi do niej mamo, zaczyna się przytulać, pozostając głuchy na jej wołanie o pomoc. W pewnej chwili cały staje w...

Ktoś kiedyś powiedział, że dobra powieść sprawia, że po przeczytaniu setnej strony nie można się oderwać. "Duch ognia" natomiast pochłania już od pierwszej strony. Ale czy jest dobra powieść?
Masterton potrafi wzbudzić zainteresowanie czytelnika. Gorzej jednak ze sposobem w jaki to robi. Gwałty, przesadzona przemoc, okrucieństwo itp. itd.. Zainteresowanie czytelnika wzbudzone? No jakżeby inaczej. Ale ok, znając pisarza i kochając horrorową klasę B wiedziałem na co się pisze. Opisy są barwne, obrzydliwie realistyczne i pobudzające wyobraźnie. Groza co prawda budowana dość tanim kosztem, ale ważne że działa.
Gorzej niestety jest już z samą akcją. Przez pół powieści byłem zaintrygowany i czekałam na zaskakujące rozwiązanie. Płonący dzieciak, ludzie w dziwnych maskach, słysząca trupy dziewczynka, odwzorowywanie brutalnych zbrodni - no jakże do cholery to wszystko będzie się łączyć? No i niestety zupełnie nijak. Wytłumaczenie wszystkiego jest okropnie banalne. Jakby pisarz sam wymyślił je na szybko w trakcie pisania, byle tylko popchnąć akcję do przodu i nie zostawiać niedomówień. Wszystko wiąże się jakimś wysilonym sposobem. Brakuje fabularnego twistu, który zaskoczyłby czytelnika. Przekraczając magiczną barierę stron, gdzie powieść miała mnie pochłonąć, zostałem jedynie z uśmiechem dezaprobaty. Jako książkowy i filmowy masochista brnąłem jednak dalej. Jako, że Masterton ma wyjątkowo lekkie pióro, znów z czasem dałem się temu kupić. Dzięki dość barwnym opisom i ciekawości dobrnąłem do zakończenia. Tam niestety absurd !dosłownie! aż się wylewa, zalewając książkowe miasto. Masterton przegina na całego, ale jest w tym trochę rozrywki. Postacie, poza główną bohaterką, są przesadnie ograne. Czytając ich opisy, czy dialogi, w głowie widziałem niemal kilku filmowych bohaterów, którzy zachowywali się toczka w toczkę jak oni. Za to główna bohaterka ma charakter, da się ją polubić, przez co i można jej kibicować. No i cóż, że dzieją się bzdury? Ważne, że nawet nieźle się bawię :)
Czy "Duch ognia" to dobra powieść? No cóż nie do końca. Jednak bawi i wciąga, choć często dość tanim kosztem. Horror czyta się jednak na raz. Fanom pisarza i horrorów drugiej/trzeciej kategorii polecam jak najbardziej. Dla całej reszty, która chce zapoznać się z "twórczością" Mastertona, polecam pogrzebać w jego dorobku w poszukiwaniu czegoś lepszego.

Ktoś kiedyś powiedział, że dobra powieść sprawia, że po przeczytaniu setnej strony nie można się oderwać. "Duch ognia" natomiast pochłania już od pierwszej strony. Ale czy jest dobra powieść?
Masterton potrafi wzbudzić zainteresowanie czytelnika. Gorzej jednak ze sposobem w jaki to robi. Gwałty, przesadzona przemoc, okrucieństwo itp. itd.. Zainteresowanie czytelnika...

Ta książka Mastertona nie zawodzi. Dobrze się ją czytało. Było trochę grozy, klimat wyciekający ze stron książki. Czuć było napięcie. Fantastyka pomieszana ze światem realnym. Minus za brak wyrazistych bohaterów i trochę słabe zakończenie.

Ta książka Mastertona nie zawodzi. Dobrze się ją czytało. Było trochę grozy, klimat wyciekający ze stron książki. Czuć było napięcie. Fantastyka pomieszana ze światem realnym. Minus za brak wyrazistych bohaterów i trochę słabe zakończenie.