lekko dziwne i trochę powalone, ale dobrze się czyta.

lekko dziwne i trochę powalone, ale dobrze się czyta.

Wciąż intrygujące i podskórnie niepokojące, choć w porównaniu z pierwszym tomem podobał mi się mniej. Odtwórcze Rue Morgue, czy ostatnie, postapokaliptyczne opowiadanie dość średnie, czyli 2 na 5 opowiadań nie przypadło.

Wciąż intrygujące i podskórnie niepokojące, choć w porównaniu z pierwszym tomem podobał mi się mniej. Odtwórcze Rue Morgue, czy ostatnie, postapokaliptyczne opowiadanie dość średnie, czyli 2 na 5 opowiadań nie przypadło.

Godne polecenia, więc polecam.

Godne polecenia, więc polecam.

Chyba zostałem fanem Clive'a, a to dopiero II zbiór opowiadań.

Chyba zostałem fanem Clive'a, a to dopiero II zbiór opowiadań.

Barker kontynuuje ekskursję poprzez pasaże swojej niewyżytej wyobraźni. Niestety sumarycznie drugi zbiór Ksiąg krwi jest wyraźnie słabszy niż część pierwsza, a to z racji słabszych jakościowo opowiadań. Oryginalne pomysły grozy nadal na poziomie, gorzej z wykonaniem, niektóre historie sprawiają wrażenie niedopracowanych ("Skóry ojców"),niektóre zahaczają o grafomaństwo ("Nowe zabójstwo przy Rue Morgue").
Z pięciu historii pod względem jakości i konsekwencji ich opowiedzenia wyróżniają się "Lęk" i "Jaqueline Ess". "Skóry ojców" mają momentami świetny redneckowy klimat znany z filmowego horroru-komedii "Uczta" ("Jak wygląda plan?" "Rozje...my skurw....nów"),który niestety ginie w ogólnej mieliźnie fabularnej tej historii. "Nowe zabójstwo ..." i "Piekielne zawody" są zwyczajnie głupawe, jak z najgorszych odcinków Archiwum X.

Barker kontynuuje ekskursję poprzez pasaże swojej niewyżytej wyobraźni. Niestety sumarycznie drugi zbiór Ksiąg krwi jest wyraźnie słabszy niż część pierwsza, a to z racji słabszych jakościowo opowiadań. Oryginalne pomysły grozy nadal na poziomie, gorzej z wykonaniem, niektóre historie sprawiają wrażenie niedopracowanych ("Skóry ojców"),niektóre zahaczają o grafomaństwo ...

No i pozytywnie się zaskoczyłem, kolejna doza świetnych opowiadań grozy, polecam wszystkim miłośnikom mrocznych klimatów.

Mój ranking:

Pierwsze miejsce: Skóry ojców 8/10

Drugie miejsce: Nowe morderstwa przy Rue Moruge 8/10

Trzecie miejsce: Jacqueline Ess: Jej wola i testament - 7/10

Czwarte miejsce: Piekielna konkurencja - 7/10

Ostanie miejsce: Lęk - 7/10

No i pozytywnie się zaskoczyłem, kolejna doza świetnych opowiadań grozy, polecam wszystkim miłośnikom mrocznych klimatów.

Mój ranking:

Pierwsze miejsce: Skóry ojców 8/10

Drugie miejsce: Nowe morderstwa przy Rue Moruge 8/10

Trzecie miejsce: Jacqueline Ess: Jej wola i testament - 7/10

Czwarte miejsce: Piekielna konkurencja - 7/10

Ostanie miejsce: Lęk - 7/10

Absolutne rozczarowanie. Po genialnym pierwszym tomie, spodziewałem się czegoś lepszego. Zaledwie dwa opowiadania na pięć trzymają poziom. Pozostałe wyglądają tak jakby nie pisał ich Barker. Mam nadzieję, że to tylko wypadek przy pracy.

Absolutne rozczarowanie. Po genialnym pierwszym tomie, spodziewałem się czegoś lepszego. Zaledwie dwa opowiadania na pięć trzymają poziom. Pozostałe wyglądają tak jakby nie pisał ich Barker. Mam nadzieję, że to tylko wypadek przy pracy.

Sięgając po ten cykl, chcesz czegoś lekkiego. Żadnej tam metafizyki, kwiecistego języka, gęstego klimatu, przesadnej psychologii bohaterów, subtelności, zagadkowych zakończeń czy aspirowania do miana wysokiej literatury. Chcesz prostego, zwykłego, namacalnego i bezpośredniego horroru, który będzie się szybko czytał oraz pozwoli ci się odprężyć. Dostajesz to – sprawnie napisane, często pomysłowe opowiadania, w których nie brak tytułowej krwi i erotyki. A nawet trochę głębi się znajdzie.

Sięgając po ten cykl, chcesz czegoś lekkiego. Żadnej tam metafizyki, kwiecistego języka, gęstego klimatu, przesadnej psychologii bohaterów, subtelności, zagadkowych zakończeń czy aspirowania do miana wysokiej literatury. Chcesz prostego, zwykłego, namacalnego i bezpośredniego horroru, który będzie się szybko czytał oraz pozwoli ci się odprężyć. Dostajesz to – sprawnie...

Tom drugi "Ksiąg Krwi" zaczyna się od dwóch słabych tekstów. "Lęk" nie jest może zupełnie tragiczny, ale niefortunnie się składa, że podobnych opowiadań grozy czytałem już dziesiątki; jest w porównaniu kompetentny, ale budzi złe skojarzenia. "Piekielna konkurencja" opiera się na absurdalnym pomyśle - co nie jest w przypadku Barkera zaskoczeniem - ale nie ratuje go ani stylem, ani podtekstem - co z kolei stanowi, jak na tego autora, rozczarowanie. Szczęśliwie później robi się znacznie lepiej: "Jacqueline Ess" to świetny, jeżący włos body horror o płci, seksie, władzy i obsesji. "Skóry ojców" łączą formę opowiadania grozy z sugestywnością surrealistycznego obrazu; odnoszę wrażenie, że stanowiły wprawkę przed powieścią "Cabal", która oparta jest na bardzo podobnym motywie. "Nowe morderstwa przy Rue Morgue" nie są tak spójne, ale przynajmniej wciąż zaskakują. Jako całość - i jako część cyklu - zbiór wypada zdecydowanie korzystnie. To wciąż ten sam Barker: bezwstydny, bezczelny, ufający swojej wyobraźni. Jedyne polskie wydanie to z kolei wciąż ta sama językowa porażka; odkąd przeczytałem je w liceum, obiecałem sobie, że nigdy już nie sięgnę po Barkera inaczej niż w oryginale. Miłośnikom horroru, którzy nie czytają dość płynnie po angielsku, mimo wszystko polecam i taką zbiedzoną wersję; ale jeśli tylko możecie, sięgnijcie po oryginał lub tłumaczenie na inny znany Wam język.

Tom drugi "Ksiąg Krwi" zaczyna się od dwóch słabych tekstów. "Lęk" nie jest może zupełnie tragiczny, ale niefortunnie się składa, że podobnych opowiadań grozy czytałem już dziesiątki; jest w porównaniu kompetentny, ale budzi złe skojarzenia. "Piekielna konkurencja" opiera się na absurdalnym pomyśle - co nie jest w przypadku Barkera zaskoczeniem - ale nie ratuje go ani...

Barker w starym dobrym stylu

Barker w starym dobrym stylu