Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Szpinakowa staruszka" to najnowsza książka wydawnictwa Mamania stworzona w przez Martina Widmarka i Emmę Karinsdotter odpowiedzialnych za tekst oraz Emilię Dziubak - autorkę ilustracji. Nie jest to pierwszy tytuł nad którym Martin Widmark i Emilia Dziubak pracowali wspólnie. Wcześniej już oddali w ręce młodych czytelników książki takie jak "Biblioteka Astrid", "Dinks", "Tyczka w Krainie Szczęścia" czy "Długa wędrówka". Mieliśmy więc już okazję aby poznać ich możliwości stąd też można było domyślić się, że i tym razem stworzyli wspólnie coś niezwykłego. Tak też się stało, gdyż "Szpinakowa staruszka" to przepiękna lektura, z którą zapoznaliśmy się z ogromną przyjemnością...

Nastała wiosna. Przyroda budzi się do życia. Niemal wszyscy mieszkańcy lasu się tym cieszą. Z podziwem patrzą na nieśmiało rozkwitające kwiaty czy rozwijające się w koronach drzew pąki. Zachwycali się nimi wszyscy z wyjątkiem Szpinakowej Staruszki. Ona nienawidziła wiosny. W jej sercu nieustannie panował chłód. Nieustannie więc marudziła i wygrażała się wszystkim kogo na swej drodze spotkała czy to były zwierzęta czy rośliny. Podobnie jak ona zachowywał się pewien mały chłopiec, który pewnego dnia przyszedł do lasu na spacer wraz z mamą. On również nie dostrzegał uroków wiosny. Nie cieszył go ani żaden napotkany kwiat, ani motyl przelatujący koło jego nosa ani też nic innego. Szpinakową Staruszkę i małego chłopca łączyło coś jeszcze, coś co oboje skrywali głęboko w swoich sercach. Co to było? Wszystko wyszło na jaw dopiero kiedy ścieżki tych dwojga się przecięły. Myślicie, że na ich narzekanie i zły humor znalazło się jakieś lekarstwo? A tak w ogóle to dlaczego byli tacy niegrzeczni? Koniecznie sięgnijcie po tę cudowną książkę aby się o tym przekonać!

Lektura jest bardzo mądra i magiczna zarazem, a płynące z niej przesłanie trafia wprost do serca małych czytelników. Jest to jedna z piękniejszych i mądrzejszych zarazem książek dla dzieci jakie miałam okazję czytać w ostatnim czasie. Poruszono w niej temat przyjaźni, samotności, smutku czy straty, a wszystko to w iście baśniowej scenerii lasu, w którym przyroda budzi się do życia wraz z nadejściem wiosny. Czy podobnie jak w przyrodzie w sercach bohaterów również zagości wiosna?

Przyznam, że do sięgnięcia po tę książkę zachęciła mnie w pierwszej kolejności jej rewelacyjna oprawa. Autorką zarówno jej jak i ilustracji znajdujących się wewnątrz książki jest Emilia Dziubak, jedna z moich ulubionych polskich ilustratorek. Ilustracje wewnątrz książki są przepiękne, trochę tajemnicze, magiczne i klimatyczne. W połączeniu z równie interesującą i zajmującą historią, publikacja wypada naprawdę świetnie.

"Szpinakowa staruszka" to najnowsza książka wydawnictwa Mamania stworzona w przez Martina Widmarka i Emmę Karinsdotter odpowiedzialnych za tekst oraz Emilię Dziubak - autorkę ilustracji. Nie jest to pierwszy tytuł nad którym Martin Widmark i Emilia Dziubak pracowali wspólnie. Wcześniej już...

Rozwiń

Zwiń

"Domek nad potokiem" to najnowsza powieść obyczajowa Katarzyny Michalak. Ta sielska, rozgrywająca się z dala od wielkich miast historia, ukazuje piękno i klimat polskiej wsi a zarazem siłę, jaka drzemie w ludziach okrutnie potraktowanych przez los, dobrych, pracowitych i szukających swojego miejsca na ziemi...

Jagoda Ciszek wierzyła głęboko, że jej życie jest idealne. Miała męża, którego kochała ponad wszystko, własne mieszkanie i dającą jej spełnienie zawodowe pracę. Wszystko to skończyło się waz z wypadkiem i kilkumiesięczną śpiączką w którą tuż po nim zapadła. Po przebudzeniu okazało się, że nie ma już domu, męża i pracy. Szybki rozwód i licytacja mieszkania do której przyczynił się były małżonek sprawiła, że Jagoda z dnia na dzień wylądowała na ulicy. Kiedy minął pierwszy szok kobieta postanowiła zawalczyć o swoje szczęście. Za sprawą kilku zbiegów okoliczności, a także czuwających nad nią aniołów, Jagoda trafia do Zagubionej, niewielkiej wsi w której, jak się dowiaduje od matki, odziedziczyła dom po nieżyjącej ciotce. Choć widok starej, zrujnowanej chaty w środku lasu przeraża okazje się, że miejsce to ma Jagodzie do zaoferowania znacznie więcej, a nieżyjąca ciotka nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa...

Jan Gajda to młody ambitny weterynarz, do którego przyjeżdżają ze swoimi pupilami ludzie z całego kraju. Mężczyzna aby otworzyć swoją lecznicę zaciąga kredyt. Interes przynosi zyski, ale kiedy bank w jednej chwili zrywa umowę i nakazuje mężczyźnie spłatę całego zadłużenia ten nie jest w stanie nic zrobić. Utraciwszy cały dorobek życia Jan postanawia wyjechać i zacząć wszystko od nowa. Nie chce pracować u kogoś, dlatego decyduje się na przejęcie lecznicy w Zagubionej, gdzie przecinają się ścieżki jego i Jagody. Czy poturbowani przez los młodzi ludzie odnajdą szczęście w niewielkiej wsi? Czy wzajemne wsparcie i podobne przeżycia zbliżą ich do siebie? A może jednak nie są jeszcze gotowi na tak wielkie zmiany? Jakie tajemnice odkryje Jagoda i jaki wpływ będą one miały na jej dalsze życie? Kim okaże się być ekscentryczna ciotka Róża i dlaczego to właśnie Jagodzie zapisała swój dom?

Przy tej książce zdecydowanie nie można się nudzić. Jest tu wszystko od śmiechu po łzy, są ogromne sukcesy i równie wielkie dramaty, jest prawdziwe życie, ale i namiastka bajki, takiej ze szczęśliwym zakończeniem, w której wszyscy bohaterowie żyją dalej długo i szczęśliwie...

Powieść cudowna. Autorka ponownie mnie zachwyciła i oczarowała. Jej pełna emocji historia o poranionych przez los bohaterach i droga jaką pokonywali każdego dnia krocząc w stronę szczęścia pochłania bez reszty. Nie jest to jednak prosta przewidywalna historia. Pisarka stopniowo odkrywa przed nami kolejne sekrety, które zupełnie zmieniają bieg wydarzeń aby jeszcze bardziej finalnie nas zaskoczyć. Jej lekkie pióro i sposób w jaki snuje swoją opowieść oczarowując nas zarówno sielskim wiejskim klimatem i realiami pracy na wsi jak i tym jak dwoje młodych miastowych ludzi radzi w nich sobie doskonale są niezwykłe. Wizja rodzącej się miłości wyłaniającej się dopiero powoli zza ciemnych chmur i aniołowie czuwający nad tym aby tym razem historia miała szczęśliwy finał zdecydowanie nie powalają oderwać się od lektury.

Przepiękna, pełna mądrości i przyziemna zarazem opowieść, której jak najbardziej warto dać szansę. Malownicze opisy miejsc, stara chata w środku lasu i niepowtarzalny klimat Zagubionej pozwolą wam zrelaksować się i naładować akumulatory na kolejne dni. Gorąco polecam wam ten tytuł.

"Domek nad potokiem" to najnowsza powieść obyczajowa Katarzyny Michalak. Ta sielska, rozgrywająca się z dala od wielkich miast historia, ukazuje piękno i klimat polskiej wsi a zarazem siłę, jaka drzemie w ludziach okrutnie potraktowanych przez los, dobrych, pracowitych i szukających swojeg...

Rozwiń

Zwiń

"Pastwa" Agnieszki Jeż to kryminał obyczajowy, który trzyma w napięciu do ostatniej strony. Sprytnie przemyślana zbrodnia, która początkowo wydaje się być nieoczywista i pozbawiona jakiegokolwiek sensu finalnie budzi w czytelniku skrajne emocje. Co równie intrygujące nie można jasno określić kto w tej historii jest ofiarą a kto oprawcą. A happy end? No cóż, nie tym razem...

Sonia Kranz, policjantka z prowincji, przyjmuje od zapłakanej kobiety zgłoszenie o zaginięciu męża. Mężczyzna zniknął w noc poślubną. Początkowo sprawa wydaje się być oczywista. Wszyscy podejrzewają, że Waldemar Wilski zwyczajnie świętuje swój ślub nieco dłużej niż wstępnie założono. Śledztwo toczy się więc spokojnym rytmem. Brak jest śladów zbrodni, świadków i czegokolwiek czego można byłoby się chwycić. Akcja nabiera tempa dopiero gdzieś w połowie powieści kiedy to wypływa pierwszy dowód na to iż poszukiwany mężczyzna mógł zostać zamordowany. Nadal jednak brakuje potencjalnych podejrzanych. Ewidentnie jednak jego zaginięcie ma coś wspólnego z sytuacją rodzinną, chociaż wstępne założenia okazują się być mylne. W jakim kierunku pójdzie komisarz Sonia Kranz prowadząc swoje śledztwo? Co odkryje i do czego doprowadzą ją finalnie zebrane dowody?

Zagłębiając się w lekturze towarzyszymy komisarz Soni Kranz w prowadzonym przez nią śledztwie, które toczy się na równi z jej prywatnym życiem. Kobieta stara się rozdzielać sprawy zawodowe od prywatnych robiąc jednak wszystko aby żadnej z tych płaszczyzn nie zaniedbywać. Łatwo nie jest. Niedawno rozstała się z mężem i mieszka teraz samotnie z dorastającą córką. Stara się być dla niej lepszą matką od tej jaką sama miała. Równocześnie prowadzi śledztwo, które przez długi czas stoi w miejscu i nie daje jej spokoju. Sonia nie należy jednak do kobiet które poddają się ot tak. Sprawa nad którą pracuje jest wyjątkowo zawiła i wymaga od niej sporego zaangażowania. Jej determinacja przynosi zdumiewający efekt.


Dość zagadkowy tytuł doskonale oddaje istotę powieści, chociaż czytelnik dopiero finalnie jest w stanie go w pełni zrozumieć. Uważam to za świetne posunięcie autorki, która w sposób mistrzowski prowadzi nas przez zawiłe arkana swojej przewrotnej opowieści.

Akcja powieści rozkręca się spokojnie. Każdy dzień przynosi coś nowego choć początkowo trudno jest powiązać ze sobą fakty. Kiedy jednak myślimy, że jesteśmy już tuż tuż od rozwikłania zagadki okazuje się, że trop którym podążamy jest jednak błędny. Musimy cofnąć się więc o kilka kroków, zacząć szukać od nowa i dalej drążyć. W tle pojawiają się różne wątki. Jest zdrada, jest kwestia spadku, w grę wchodzą pieniądze i zemsta. Rodzina Wilskich pod maską szlachetności i otwartości na sprawy lokalnego społeczeństwa skrywała mroczne sekrety. W stojącym na uboczu domu dzieją się rzeczy. które nigdy miały nie wyjść na światło dzienne.

"Pastwa" to historia, która porywa, która wstrząsa i która na długo pozostaje w pamięci. W tym przypadku nawet na moment nie opuszcza nas atmosfera grozy i tajemniczości. Jeżeli lubicie takie klimaty koniecznie zapoznajcie się z tym tytułem. Warto!

"Pastwa" Agnieszki Jeż to kryminał obyczajowy, który trzyma w napięciu do ostatniej strony. Sprytnie przemyślana zbrodnia, która początkowo wydaje się być nieoczywista i pozbawiona jakiegokolwiek sensu finalnie budzi w czytelniku skrajne emocje. Co równie intrygujące nie można jasno określ...

Rozwiń

Zwiń