Wiersze Klary Poli przeczytane. Z ciekawością zasiadłam do tego cienkiego tomiku. Mogłoby się wydać, że skoro nie było dużo stron, to pójdzie szybko, ale tak nie było.

“Kto mnie będzie czytał?” to zbiór wierszy, w których znajdziemy mnóstwo nawiązań do tego, co się dzieje wokół nas. Autorka zwraca uwagę na ważne sytuacje. Mamy tu wiele odniesień do tego, jak się żyje w ówczesnej Polsce. Szczególnie do o tego, jak wygląda sytuacja polityczna oraz jak po zmianie prawa zmieniła się sytuacja kobiet. Cieszę się, że Klara Pola nie bała się powiedzieć tego wprost. Autorka ubrała słowa w rymy w taki sposób, że po przeczytaniu wiersza myślisz sobie: “Brawa za odwagę. Trafione idealnie w punkt”. W końcu po to są wiersze, by się dzielić swoimi przemyśleniami. Każdy ma prawo do wyrażania swojego zdania, a zrobienie tego w taki sposób nie jest łatwe.

Muszę przyznać, że nie wszystkie wiersze były dla mnie od razu zrozumiałe. Czasami musiałam jeszcze raz zaczynać czytanie i analizę. Mimo to cieszę się, że zdecydowałam się przeczytać tomik i was także zachęcam do sięgnięcia po poezję.

P.S. “Na koncie mamy” i “Mały biały chłopczyk” to dwa mocne wiersze, które przemówiły do mnie najbardziej.

Wiersze Klary Poli przeczytane. Z ciekawością zasiadłam do tego cienkiego tomiku. Mogłoby się wydać, że skoro nie było dużo stron, to pójdzie szybko, ale tak nie było.

“Kto mnie będzie czytał?” to zbiór wierszy, w których znajdziemy mnóstwo nawiązań do tego, co się dzieje wokół nas. Autorka zwraca uwagę na ważne sytuacje. Mamy tu wiele odniesień do tego, jak się żyje w...

Nie mój styl, nie moje rymy, nie moja bajka, niemniej wydany zbiór wierszy Klary Poli pobudza refleksję, wyobraźnię, przy czym trzeba się dobrze skupić, wypić łyk gorącej kawy, aby dostrzec zawarte przesłania.

Nie mój styl, nie moje rymy, nie moja bajka, niemniej wydany zbiór wierszy Klary Poli pobudza refleksję, wyobraźnię, przy czym trzeba się dobrze skupić, wypić łyk gorącej kawy, aby dostrzec zawarte przesłania.

Ten tomik nie jest lekki i nie jest dla każdego. Napisany został dosyć trudnymi słowami, określeniami. Nie wszystko się rymuje, chociaż większość tak.

Każdy z tych wierszy miał głębszy sens. Jeden odczuwałam bardziej, drugi mniej. Niektóre musiałam przeczytać dwa razy i zastanowić się nad nim po przeczytaniu, bo nie od razu zrozumiałam jego przekaz. Ale zdecydowanie nie są to lekkie teksty. Dają do myślenia. Nie można przeczytać ich jednym tchem, bo one wręcz same na to nie pozwalają.

Czytałam te wiersze sobie na głos i jak tak czytałam to momentami miałam wrażenie jakbym łamańce językowe przerabiała.

Ten tomik, to zbiór wierszy o codzienności. O tym co się obecnie wokół nas dzieje. O życiu. Bez filtrów i upiększania. Bez zginania rzeczywistości. Zostało opisane tutaj to co faktycznie się dzieje na świcie. A jak wiadomo, nie zawsze to co się rzeczywiście dzieje jest ładne, delikatnie mówiąc. Autorka tutaj przelała swoje myśli z nadzieją, że uda się jej Nas obudzić. Że przestaniemy patrzeć przez palce czy różowe okulary. Że przestaniemy omijać trudne tematy, które na co dzień mamy obok siebie. Autorka chce byśmy w tym tomiku, w tych wierszach ujrzeli rzeczywistość. Byśmy dojrzeli w jakim świecie naprawdę żyjemy.

Komu polecam ten tomik? Każdemu. Każdemu, kto nie boi się spojrzeć prawdzie w oczy. Każdemu, które nie boi się zdjąć różowe okulary i każdemu, kto chce przestać patrzeć na świat przez palce. Każdemu, kto chce przestać się bać. Każdemu z osobna i wszystkim razem.

To jak? Nie boisz się? Sięgniesz po ten tomik?

Ten tomik nie jest lekki i nie jest dla każdego. Napisany został dosyć trudnymi słowami, określeniami. Nie wszystko się rymuje, chociaż większość tak.

Każdy z tych wierszy miał głębszy sens. Jeden odczuwałam bardziej, drugi mniej. Niektóre musiałam przeczytać dwa razy i zastanowić się nad nim po przeczytaniu, bo nie od razu zrozumiałam jego przekaz. Ale zdecydowanie nie...

Od zawsze wiersze mają w sobie coś niezwykłego, zupełnie inaczej niż inne gatunki literackie. W wierszach jest wyraźniej widoczna dusza autora, lecz jednocześnie same myśli są owiele trudniejsze do zrozumienia. Tak jest i w tym przypadku wiersze Klary Poli choć opowiadają o nie tak dawnej rzeczywistości to ich sens i głębia na pierwszy rzut oka bywa ciężka do interpretacji. W tym przypadku tym dłużej myślę tym mniej wiem. Zdarzało mi się podczas lektury wracać do początku raz za razem, wydawało się że słowa wręcz tańczą zachęcając i kusząc ,,spróbuj spojrzeć inaczej". Dlaczego? W wierszach znajdzie się polityka, pandemia, zakazy i nakazy, traktowanie kobiet i wiele więcej, to ciężkie tematy, gdy mówi się o nich wprost, więc gdy ukryć je w pięknie splecionej polszczyźnie stają się potworem czającym się za kolejnym słowem, zdaniem, stroną. Nigdy nie wiesz, czy emocje i myśli, które rodzą się podczas czytania faktycznie są odzwierciedleniem tego co czytasz. W moim przypadku nie które wiersze oczarowały mnie, jednak inne wprawiły w konsternację i złość, do tego stopnia, iż uważałam że autorka się myli, pisze bzdury. Jednak czy faktycznie powinnam się tak unosić? Tak myśleć? Być może błędnie rozszyfrowuje słowa? Nie dostrzegam większego obrazu? Lub drugą stronę autorka przelewa swoje myśli, postrzega inaczej świat i ma do tego prawo, a ja zamiast ulegać emocją, może powinnam spróbować spojrzeć z wielu stron na ten sam obiekt. Choć dla psychiki to bardzo wygodne, aby mieć jeden swój światopogląd, to uważam, że wiersze tak jak filozofia pokazują inną prawdę i choć nie zawsze taka jest wola autora można interpretować sam jeden wiersz na dziesiątki sposobów, a co dopiero cały tomik poezji. Jednak odniosłam się wcześniej do właściwej interpretacji? Co to znaczy, skoro teraz mówię, że jest ich wiele? Tylko pisarz wie co naprawdę miał na myśli i jego zdanie zawsze będzie na pierwszym miejscu. Aczkolwiek jeśli myślisz inaczej twoja wola czytelniku. Masz prawo do tego, ja ze swoją strony polecam zapoznać się z całością jako, że to krótka lektura i czytanie nie zajmie wiele, zaręczam jednak, że dostarczy rozmyślań na długie godziny, być może przewartościujesz pewne rzeczy, albo tak jak ja stracisz kilka nerwów z konfrontacji też można wyciągnąć wnioski i naukę!

Na koniec chciała bym wam polecić wiersz, który szczególnie do mnie trafił: Będę płakać dziko, krótki lecz treściwy, trafiającego i dającego do myślenia.

Od zawsze wiersze mają w sobie coś niezwykłego, zupełnie inaczej niż inne gatunki literackie. W wierszach jest wyraźniej widoczna dusza autora, lecz jednocześnie same myśli są owiele trudniejsze do zrozumienia. Tak jest i w tym przypadku wiersze Klary Poli choć opowiadają o nie tak dawnej rzeczywistości to ich sens i głębia na pierwszy rzut oka bywa ciężka do interpretacji....

Każdy z nas od czasu do czasu lubi sięgnąć po poezję. Poezja może być piękna, rytmiczna i znacząca.

Są wiersze długie i krótkie, wiersze zagmatwane i wiersze jasne, stare i nowe, osobiste i bezosobowe. Bez względu na to, o czym właściwie jest wiersz, języka użyto w innowacyjny sposób. Przeczytanie choćby jednego wiersza wniesie do Twojego dnia doświadczenie piękna, a może nawet radości.

„[...] księżyc i słońce
powietrze gorące
sądzą się o jej historię
sądzą że tamci sądzą fantasmagorie
absurdy i burdy
w dole pleców
ślad po zbroi
napis stoi:

Polska Walcząca
dziś jest płacząca”

Autorka obnaża życie Polaków bez koloryzowania, opowiada o szarzyźnie, przemocy i odzwierciedla oraz komentuje aspekty tego, z czym człowiek spotyka się na co dzień. W ten sposób próbuje nam pokazać, na co przymykamy oko. Rzeczywiście odzwierciedla społeczeństwo, jego dobre wartości i jego zło. Jednak tomik poezji podkreśla również potrzebę zrozumienia współczesnych problemów, takich jak konflikty międzyludzkie.

Niezwykła umiejętność obserwacji na ludzkie poczynania. Dzięki tej poezji mamy wgląd na to, co nas otacza.

Czytanie współczesnej poezji to sama przyjemność, której nie można przegapić! 🥰

Każdy z nas od czasu do czasu lubi sięgnąć po poezję. Poezja może być piękna, rytmiczna i znacząca.

Są wiersze długie i krótkie, wiersze zagmatwane i wiersze jasne, stare i nowe, osobiste i bezosobowe. Bez względu na to, o czym właściwie jest wiersz, języka użyto w innowacyjny sposób. Przeczytanie choćby jednego wiersza wniesie do Twojego dnia doświadczenie piękna, a może...

Jestem ogromnie dumna, że mogłam objąć patronatem zbiór wierszy! To dla mnie coś zupełnie nowego - jeżeli chodzi o współpracę, bo z samymi wierszami od zawsze było mi bardzo "po drodze". Będąc jeszcze dzieckiem, a następnie nastolatką, uwielbiałam pisać wiersze "do szuflady", a także czytać poezję innych autorów.

Uważam, że wiersze, a także ich autorzy są niedoceniani, bo choć samemu autorowi potrafi dać to wiele radości, czasami nawet pełni rolę "osobistego terapeuty", to jednak niewielu czytelników po nie sięga, a szkoda!

Treść wierszy, które miałam przyjemność przeczytać jest odważnym i niezmiernie ważnym posunięciem ze strony autorki. Pokazuje ona bowiem świat takim jaki on jest naprawdę, nie owija w bawełnę. Porusza tematy, nad którymi wielu z nas się nawet nie zastanawia, a które przecież każdego z nas dotyczą. Czytając taką poezję wreszcie mamy okazję zatrzymać się w tym biegu życia i spojrzeć na wiele spraw z zupełnie innej perspektywy.

Muszę przyznać jednak, że nie wszystkie wiersze mi się podobały. Czasami się z czymś nie zgadzałam lub nie pasował mi sam jego styl - nieco chaotyczny.

Uważam jednak, że każdy znajdzie tu coś dla siebie - temat, który warto poddać głębszej refleksji, porozmawiać o nim z tymi, którzy są dla nas ważni.

Autorka pokazuje nam, że warto ośmielić się, by mówić o tym co , trudne, bolesne czy powszechnie uważane za tabu. Uświadamia czytelnika, jak wiele niewygodnych tematów przepuszczanych jest przez "filtr prawdy". Po takie książki warto sięgać.

Jestem ogromnie dumna, że mogłam objąć patronatem zbiór wierszy! To dla mnie coś zupełnie nowego - jeżeli chodzi o współpracę, bo z samymi wierszami od zawsze było mi bardzo "po drodze". Będąc jeszcze dzieckiem, a następnie nastolatką, uwielbiałam pisać wiersze "do szuflady", a także czytać poezję innych autorów.

Uważam, że wiersze, a także ich autorzy są niedoceniani, bo...

#ktomniebędzieczytał to nie jest piękna poezja. Tomik ten przedstawia brutalną rzeczywistość tego, co dzieje się w naszym kraju. Od pandemii, po politykę, przemoc, homoseksualizm. Niektóre wiersze były chaotyczne i ciężko było mi je zrozumieć, jednak większość przetłumaczyłam sobie w głowie z polskiego na polski i dostrzegłam to, o co być może chodziło autorce.

Tomik ten przeczytałam bardzo szybko, może za szybko, by wszystko zrozumieć. Zachęcam, by poświęcić więcej czasu wierszom, by dostrzec ich puentę.

Autorka książki przelała na papier to, co dzieje się wokół nas bez żadnej cenzury, mydlenia oczu. Chciała opowiedzieć o trudnych, niewygodnych sprawach, na które przymykamy oczy, lub rozmawiamy o nich tylko w zaciszu domowym. Nie trzeba lubić wierszy, by sięgnąć po tę książkę, by spojrzeć prawdzie w oczy.

Zastrzegam, że możecie zinterpretować te wiersze całkiem inaczej niż ja, a gdy już tak będzie, zapraszam do dyskusji i wymiany spostrzeżeń. 🙂

#ktomniebędzieczytał to nie jest piękna poezja. Tomik ten przedstawia brutalną rzeczywistość tego, co dzieje się w naszym kraju. Od pandemii, po politykę, przemoc, homoseksualizm. Niektóre wiersze były chaotyczne i ciężko było mi je zrozumieć, jednak większość przetłumaczyłam sobie w głowie z polskiego na polski i dostrzegłam to, o co być może chodziło autorce.

Tomik ten...