Czerwone krzesło

Książka podobała mi się bardzo. Literatura dziecięca, ale jakże przyjemna i wesoła. Przygody tu nie brakuje. Na pewno magi i odwagi. Pewnego dnia podczas burzy pęka drzewo jak się okazuje jest magiczne. Z niego powstają różne przedmioty. W pierwszym tomie jest nim czerwone krzesło jak się na nim usiądzie i wypowie życzenie ono spełnia się. Fascynujące jest to, że pomysł autora wciąga i szybko się czyta. Nawet nie wiem kiedy dotarła do ostatniej strony. Będę kontynuować następne tomy

Książka podobała mi się bardzo. Literatura dziecięca, ale jakże przyjemna i wesoła. Przygody tu nie brakuje. Na pewno magi i odwagi. Pewnego dnia podczas burzy pęka drzewo jak się okazuje jest magiczne. Z niego powstają różne przedmioty. W pierwszym tomie jest nim czerwone krzesło jak się na nim usiądzie i wypowie życzenie ono spełnia się. Fascynujące jest to, że pomysł...

Nie lubie fantastycznych książek. Ta jest tak napisana że czytając 6 letniemu synkowi po skończeniu rozdziału, mówi jeszcze jeszcze ! Bardzo krotkie rozdziały duzo akcji. Czytamy teraz tajemniczy most i jest podobnie. Bardzo polecam sama byłam ciekawa co sie wydarzy w kolejnym rozdziale. Bardzo polecam.

Nie lubie fantastycznych książek. Ta jest tak napisana że czytając 6 letniemu synkowi po skończeniu rozdziału, mówi jeszcze jeszcze ! Bardzo krotkie rozdziały duzo akcji. Czytamy teraz tajemniczy most i jest podobnie. Bardzo polecam sama byłam ciekawa co sie wydarzy w kolejnym rozdziale. Bardzo polecam.

Dla dzieci - zwariowana opowieść z wciągającą fabułą.

Z perspektywy dorosłego - bezmyślność bohaterów i podejmowanie przez nich najgłupszych możliwych decyzji w prostych sytuacjach (nawet jak na nastoletnie dzieci) psuje frajdę z czytania.

Dla dzieci - zwariowana opowieść z wciągającą fabułą.

Z perspektywy dorosłego - bezmyślność bohaterów i podejmowanie przez nich najgłupszych możliwych decyzji w prostych sytuacjach (nawet jak na nastoletnie dzieci) psuje frajdę z czytania.

W ręce Kukiego, Tosi i Filipa wpada czerwone krzesło. Okazuje się, że zostało stworzone z Magicznego Drzewa powalonego przez burzę. Magiczny przedmiot posiada moc spełniania życzeń - wystarczy tylko na nim usiąść i powiedzieć czego się pragnie. Dzieci, które przejmują się losem rodziców postanawiają nieco go odmienić, ale czy dokładnie tak, jakby sobie tego życzyli?

"Czerwone krzesło" to pierwsza część serii "Magiczne drzewo". Razem z dziećmi miałam okazję poznać inny tytuł - "Zaginiona para" i tak nas zaciekawił, że zaczęliśmy czytać serię od początku.

"Czerwone krzesło" przenosi czytelnika w świat fantasy, pełen magii z odrobiną humoru, ukazując niesamowite przygody. To opowieść o rodzinie, przyjaźni i współpracy. Moja 6.5-latka była tym tytułem zachwycona i z każdym dniem coraz bardziej ciekawa co będzie dalej.

Inne tytuły serii znajdziecie w wyróżnionej relacji: Magiczne drzewo.

PS Ja osobiście nie przepadam za fantastyką, ale ten tytuł naprawdę mi się podoba 🙂

W ręce Kukiego, Tosi i Filipa wpada czerwone krzesło. Okazuje się, że zostało stworzone z Magicznego Drzewa powalonego przez burzę. Magiczny przedmiot posiada moc spełniania życzeń - wystarczy tylko na nim usiąść i powiedzieć czego się pragnie. Dzieci, które przejmują się losem rodziców postanawiają nieco go odmienić, ale czy dokładnie tak, jakby sobie tego życzyli?...

Książkę tą przeczytałam, ponieważ jest ona lekturą klasy 4, w której jestem nauczycielem wspomagającym.

Podczas kilkudniowej burzy zniszczeniu uległo wiele drzew, między innymi ogromny dąb, który posiadał magiczne właściwości. Z tego drzewa powstało wiele różnych przedmiotów, m.in. czerwone krzesło, które trafiło do rodziny Filipa, Tośki i Kukiego.
Krzesło działa tak - siada się na nim, wypowiada życzenie i ono się spełnia. Jednak trzeba uważać na to, co sobie życzymy i wypowiadać życzenia bardzo ostrożnie. A dzieciaki przekonały się o tym bardzo szybko.
Dzięki czerwonemu krzesłu przeżyją wiele fantastycznych, ciekawych, ale i niebezpiecznych przygód!

Powiem Wam, że jest to świetna książka przygodowa połączona z elementami fantastycznymi! Czyta się ją bardzo szybko i sprawnie. Myślę, że jest to dobra pozycja dla dzieci - wielu zachęci do sięgnięcia po kolejne części 😊

Polecam zarówno dla młodszych czytelników jak i tych strasznych, każdy znajdzie w niej coś dla siebie 😊

Książkę tą przeczytałam, ponieważ jest ona lekturą klasy 4, w której jestem nauczycielem wspomagającym.

Podczas kilkudniowej burzy zniszczeniu uległo wiele drzew, między innymi ogromny dąb, który posiadał magiczne właściwości. Z tego drzewa powstało wiele różnych przedmiotów, m.in. czerwone krzesło, które trafiło do rodziny Filipa, Tośki i Kukiego.
Krzesło działa tak -...

To znakomita książka – mądra, ciepła, miejscami bardzo zabawna, pouczająca, ale pozbawiona nachalnego dydaktyzmu. To opowieść o sprawach w życiu najważniejszych.

Zdarzyło się, że w dwutysięcznym roku nad Doliną Warty rozszalała się gwałtowna, kilkudniowa burza. Powaliła ona ogromny dąb – drzewo o magicznych właściwościach. Z jego drewna wytworzono potem wiele przedmiotów, z których każdy zachował niezwykłe właściwości potężnego dębu. Jest wśród nich i czerwone krzesło, które trafia do rodziny Filipa, Tośki i Kukiego. Ojciec i matka rodzeństwa właśnie stracili pracę w orkiestrze. Choć sytuacja finansowa rodziny nie jest zbyt wesoła, jednego dzieciom nie brakuje: miłości. Ale niestety pochopnie wypowiedziane życzenie zmienia wszystko i burzy szczęście rodzenstwa. Rodzicom nagle zaczyna zależeć na pieniądzach i decydują się opuścić swe dzieci, pozostawiając je na rok pod opieką niesympatycznej i potwornie skąpej ciotki. Zanim dzieciom uda się przywrócić normalność, przeżyją wiele niesamowitych przygód i będą musiały wydostać się z potwornych tarapatów. Nauczą się – a wraz z nimi uczyć się będą także najmłodsi czytelnicy tej książki – bardzo, bardzo wiele.
Wypada w tym miejscu wspomnieć, że wiele jest w tej książce motywów stosowanych już wcześniej przez innych autorów. Bohaterami są dzieci, które muszą błyskawicznie dojrzeć, aby odzyskać rodziców, pojawiają się magiczne przedmioty spełniające życzenia, a wypowiadane pragnienia czasem spełniają się w sposób nie całkiem zgodny z intencjami proszących– wszystko to znamy przecież z klasycznych baśni i innych powieści dla dzieci czy młodzieży. Jest też dorosły, który – stając się dzieckiem – odkrywa świat na nowo i ponownie potrafi się nim cieszyć. Ale Andrzejowi Maleszce udało się elementy te połączyć w taki sposób, że jego utwór nie nuży, że nie mamy wrażenia, jakbyśmy czytali książkę podobną do tysiąca innych, w gruncie rzeczy banalną i nieciekawą. Wręcz przeciwnie – ciepło i pogoda ducha bijące z powieści Maleszki ujmują nas od pierwszych stron, każąc zapomnieć o miejscami niezbyt odkrywczych rozwiązaniach fabularnych.

Nie można nic zarzucić literackiemu warsztatowi autora. Maleszka pisze w sposób przystępny, językiem dostosowanym do możliwości percepcyjnych młodszych czytelników. W swą opowieść wplata nieco rubasznego humoru, który przecież w przypadku dzieci doskonale się sprawdza, do starszych czytelników kierując nieco bardziej subtelne, ironiczne żarty.

Ważne jest to, że Maleszka nie stara się tu nikogo potępić. „Każdy może się zmienić” – wydaje się twierdzić autor. Ciotka pod wpływem wspólnie z dziećmi odbytej podróży zmienia się diametralnie. Nawet przestępca ostatecznie dojrzewa do odkrycia własnych błędów i przewin. Owszem, nieco to naiwne, ale w końcu potępiać wypada czyny, nie ludzi. Do tej zasady Maleszka stosuje się konsekwentnie.

Atutem tej powieści jest to, że nie brakuje w jej fabule emocjonujących zdarzeń i zwrotów akcji. Niebezpieczeństwa i pułapki czyhają na bohaterów na każdym kroku– z jednej strony zgotowane przez ludzi pragnących wejść w posiadanie magicznego krzesła, z drugiej zaś – będących efektem życzeń wypowiedzianych w sposób nieprecyzyjny.
Maleszka podejmuje w swej książce rozważania nad kwestią posiadania dóbr materialnych. Pieniądze i dobra materialne mogą wprawdzie ułatwić życie, ale szczęście możliwe jest również bez nich. Kariera czy bogactwo nie zastąpią prawdziwej rodziny – podkreśla autor, czyniąc to równocześnie na tyle delikatnie, by nie zrazić młodych czytelników przesadnie wyeksponowanym dydaktyzmem.
Jest więc w tej opowieści wszystko, co potrzeba. Znajdziemy tu dramatyczne wydarzenia i nieco poczucia humoru, ale też naprawdę mądre i wartościowe przesłania. Warto polecić ją własnym dzieciom, którym na pewno dostarczy wiele frajdy i niezapomnianych wrażeń.

To znakomita książka – mądra, ciepła, miejscami bardzo zabawna, pouczająca, ale pozbawiona nachalnego dydaktyzmu. To opowieść o sprawach w życiu najważniejszych.

Zdarzyło się, że w dwutysięcznym roku nad Doliną Warty rozszalała się gwałtowna, kilkudniowa burza. Powaliła ona ogromny dąb – drzewo o magicznych właściwościach. Z jego drewna wytworzono potem wiele przedmiotów,...

Świetna powieść dla dzieci. Uśmiałam sie serdecznie. Troszkę w środku traci impet, ale wyobraźnia Autora nie opuszcza do końca. Wszystkie możliwe motywy z literatury dziecęcej są i grają w nowej orkiestrze zgrabnie i z talentem. Ach, widać świetną redakcję, gdybyż tak wszystkie ksiażki dla dzieci wyglądały.

Świetna powieść dla dzieci. Uśmiałam sie serdecznie. Troszkę w środku traci impet, ale wyobraźnia Autora nie opuszcza do końca. Wszystkie możliwe motywy z literatury dziecęcej są i grają w nowej orkiestrze zgrabnie i z talentem. Ach, widać świetną redakcję, gdybyż tak wszystkie ksiażki dla dzieci wyglądały.

Bardzo fajna i smieszna

Bardzo fajna i smieszna

Bardzo udana powieść dla dzieci i młodzieży. W tym roku zastąpiłem w spisie lektur piątej klasy "Sposób na Alcybiadesa" "Czerwonym krzesłem" i był to strzał w dziesiątkę. Dzieciaki przeczytały książkę z zainteresowaniem i chętnie dzieliły się swoimi wrażeniami. Ja również czytałem ją pierwszy raz i muszę przyznać, że jako dorosły też mile spędziłem czas. Historia nie jest przegadana, ma dobre tempo i pomimo prostej fabuły zachowuje dość niewiadomych, żeby nie była w pełni przewidywalna. Książka doczekała się również naprawdę udanej ekranizacji, więc teraz zarażam nią moją pięciolatkę. Najpierw film na zachętę, a do poduszki już czytanka.

Bardzo udana powieść dla dzieci i młodzieży. W tym roku zastąpiłem w spisie lektur piątej klasy "Sposób na Alcybiadesa" "Czerwonym krzesłem" i był to strzał w dziesiątkę. Dzieciaki przeczytały książkę z zainteresowaniem i chętnie dzieliły się swoimi wrażeniami. Ja również czytałem ją pierwszy raz i muszę przyznać, że jako dorosły też mile spędziłem czas. Historia nie jest...

Świetna lektura! Tak samo jak film i serial, jej poprzednicy w naszym domu.
Nie bez powodu otrzymała ona nagrodę IBBY dla najlepszej książki roku dla dzieci i młodzieży.

Zaczęło się od burzy...gdy stary, olbrzymi dąb został trafiony przez piorun. Drzewo pękło i runęło na ziemię. Jak się okazało, było to właśnie tytułowe magiczne drzewo, z którego w późniejszym czasie zrobiono mnóstwo przedmiotów, m.in. czerwone krzesło. O cudownej mocy tych drewnianych wyrobów nie wiedział nikt. Do czasu...
Główni bohaterowie to trójka rodzeństwa, Tośka, Filip i najmłodszy Kuki, oraz ich rodzice i niezbyt przez nich lubiana, bezwzględna i skąpa ciotka.
Pewnego razu Kuki wyławia z wody krzesło i zabiera je do domu.
Od tej pory zaczynają dziać się rzeczy niewyobrażalne. Bowiem każdy kto na nim usiądzie i wypowie życzenie, dostanie to, o co prosi. Jednak na początku nikt nawet nie domyśla się, że to sprawka przedmiotu, który znajduje się tuż pod nimi.
Niestety nie każde życzenie ma pozytywny skutek i niektóre z nich doprowadzają wręcz do niechcianych, niezbyt miłych sytuacji.

Jak dla mnie książka jest typowo przygodowa. Nie doszukiwałabym się zbytnio morału czy głębszych przemyśleń.
Raczej jest to sympatycznie spędzony czas, konfrontacja z pomysłowością i nieprzeciętnym wczuciem się autora w potrzeby młodego, żądnego przygód czytelnika.
Jeżeli ktoś koniecznie musi wyśledzić jakiekolwiek przesłanie, to aby w swych marzeniach, pragnieniach nie być egoistycznym, ponieważ takie zachowanie może obrócić się przeciwko osobie zapatrzonej tylko w swoje potrzeby.
W książce nie ma nic na siłę, akcja nie płynie pod prąd (jak to nieraz bywa w książkach, w których autorzy "za bardzo się starają"),a z nurtem, lekkością,
Andrzej Maleszka serią "Magiczne drzewo", zdecydowanie sprawił niejednemu dziecku (i dorosłemu);-) niezłą, czytelniczą frajdę.
Jednak znalazła się pewna niedogodność, niestety bardzo często powtarzająca się.
Jest to moje osobiste przekonanie, więc na pewno nie każdemu będzie ten naciśnięty hamulec, w momencie magicznej podróży wadził. A mianowicie - mama i tato. Potwornie drażni mnie ta ponoć poprawna, ale rzadsza odmiana. Logiczne - mama i tata. Bo przecież nie np. moja mamo idzie i mój tato idzie ;-)) No ale cóż...tak bywa i trzeba to jakoś przełknąć.
Najważniejsze, że jako całokształt, lektura sprawdza się wyśmienicie i dzięki niej można oderwać się chociaż na chwilę od realnych obowiązków;-)

Świetna lektura! Tak samo jak film i serial, jej poprzednicy w naszym domu.
Nie bez powodu otrzymała ona nagrodę IBBY dla najlepszej książki roku dla dzieci i młodzieży.

Zaczęło się od burzy...gdy stary, olbrzymi dąb został trafiony przez piorun. Drzewo pękło i runęło na ziemię. Jak się okazało, było to właśnie tytułowe magiczne drzewo, z którego w późniejszym czasie...