Bohaterowie z Groszkowic towarzyszą mi w moim czytelniczym życiu już od całkiem dawna. O ile dobrze pamiętam, pierwszy tom przeczytałam w 2020 roku i od razu poczułam sympatię do Leny i Alana. Kolejno moje serce przywłaszczyli sobie Klara, Aleksander, Kornelia i Antek, którzy do tej pory są jednymi z moich ulubionych postaci książkowych. Niestety wszystko co się zaczyna, musi kiedyś się skończyć, tak samo jak ta seria. Do moich rąk trafił ostatni tom, czyli "Niebo nad jej głową".
Przenosimy się w czasie do przodu, kiedy to Adrian, który w części 3 ma piętnaście lat, jest już dorosłym dziewiętnastoletnim mężczyzną, układającym sobie życie po swojemu w Sopocie. Mimo bardzo pochopnej decyzji o porzuceniu Groszkowic i rozpoczęcia nowego rozdziału na drugim końcu Polski, młody chłopak wydaje się być w końcu szczęśliwy, nie będąc ściganym przez demony przeszłości. Znalazł pracę na stanowisku barmana w klubie "Spaceship", który traktuje jak swój drugi dom. Pewnego dnia zostaje zatrudniona nowa kelnerka. Burza ciemych loków od razu rzuca się Adrianowi w oczy. Blanka, jak się okazuje trafiła do Sopotu z podobnego powodu co chłopak przed paru laty - aby zacząć nowe życie z czystą kartą. Czy jednak dziewczynie uda się w pełni odciąć od bolesnej przeszłości, którą za wszelką cenę chciała zostawić w Krakowie?
Książka była bardzo przyjemna, jak zresztą wszystkie opowieści Klaudii Bianek, z którymi miałam do czynienia. Bohaterowie jak zawsze wzbudzali ogromną sympatię i nawet jeżeli bardzo bym chciała, nie jestem w stanie wybrać w tej książce tylko jednej postaci, która byłaby moją ulubioną. Historia nie jest niczym odkrywczym i od samego początku zdołałam się domyślić co przydarzyło się Blance w przeszłości. Ponadto im bliżej końca książki byłam, tym bardziej byłam pewna, że moje przewidywania się sprawdzą. Mimo to jest to po prostu świetny wybór na odreagowanie i wciągnięcie się w losy innych ludzi, które tak naprawdę mogłyby spotkać każdego z nas.
"Niebo nad jej głową" było dobrym zakończeniem całej serii i sprawiło, że z miłym uczuciem ciepła w sercu będę wspominać te książki. Nie jest to mój ulubiony tom, bo nie był w stanie pobić mojej miłości do "Ocalało tylko serce" oraz "Przy naszej piosence", jednak nadal jest to bardzo przyjemny tytuł, po który warto sięgnąć jeżeli potrzebujecie czegoś, co zajmie wam miło czas.

Bohaterowie z Groszkowic towarzyszą mi w moim czytelniczym życiu już od całkiem dawna. O ile dobrze pamiętam, pierwszy tom przeczytałam w 2020 roku i od razu poczułam sympatię do Leny i Alana. Kolejno moje serce przywłaszczyli sobie Klara, Aleksander, Kornelia i Antek, którzy do tej pory są jednymi z moich ulubionych postaci książkowych. Niestety wszystko co się zaczyna,...

Zakończenie serii Jedyne takie miejsce zdecydowanie zaliczam do udanych. Myślę, że autorka wybrała idealny moment żeby ją zakończyć i nie przeciągać na siłę. Po delikatnym zgrzycie jaki wywołał u mnie poprzedni tom chciałam zobaczyć jak całość została zamknięta.
Nowy tom - nowa historia kolejnych postaci. Tym razem wracamy do losów Adriana, które poznajemy już w trzecim tomie. Odgrywa on tam jednak bardziej postać drugoplanową, którego historia przenosi się do innego miasta, a co za tym idzie, w pewien sposób urywa.
Czy ucieszyłam, że to właśnie on będzie jedną z głównych postaci? Nie szczególnie. Mimo, że jego postać była dzieciakiem, a teraz przenieśliśmy się o 4 lata do przodu to miałam pewną obawę, że jego charakterek zostanie. Zbuntowany, całkowicie zamknięty, zdystansowany, no bez kija nie podchodź. Uwierzcie jak miło się zaskoczyłam kiedy autorka zrobiła z niego chłopaka, który przepracował swoje traumy i stał się otwarty na ludzi.
Ale, ale… nie może być tak kolorowo. I to jest kolejny plus. Bo książka z odpowiednio przedstawionymi trudnymi tematami to dobra książka. Mimo, że Blanka sprawia wrażenie beztroskiej dziewczyny to jej przeszłość nie należała do najlepszych. Dopiero dom dziecka wyrwał ją z bagna przepełnionego alkoholem, narkotykami i przemocą ze strony rodziców. Przeszłość jednak ma to do siebie, że często nie pozwala o sobie zapomnieć. Mimo wyjazdu na drugi koniec kraju ciągnie się ona za główną bohaterką. Jednak zbieg wszyskich tych wydarzeń bardzo fajnie napędza fabułę i rozwija różne wątki. Dodatkowo autorka nie szczędzi nam świetnych drugoplanowych postaci, które potrafią zarówno rozbawić jak i okropnie wkurzyć.

Zakończenie serii Jedyne takie miejsce zdecydowanie zaliczam do udanych. Myślę, że autorka wybrała idealny moment żeby ją zakończyć i nie przeciągać na siłę. Po delikatnym zgrzycie jaki wywołał u mnie poprzedni tom chciałam zobaczyć jak całość została zamknięta.
Nowy tom - nowa historia kolejnych postaci. Tym razem wracamy do losów Adriana, które poznajemy już w trzecim...

Adriana mieliśmy okazję poznać w poprzednich tomach jako zagubionego i zbuntowanego nastolatka. Teraz to młody mężczyzna. I choć z pewnością bardzo się zmienił to wciąż pozostała w nim jakaś cząstka z przeszłości.
Blanka to dziewczyna z domu dziecka, skrywająca wiele tajemnic i próbująca zacząć od nowa uciekając przed przeszłością. Czy jej się to uda? Czy zdoła komuś zaufać i otworzyć się na nowych ludzi i relacje?
Tych dwoje pracuje razem w nocnym klubie, gdzie jest prosta zasada - żadnych związków między pracownikami. Ale serce nie sługa.

Ona oczarowała go od pierwszego wejrzenia. On od początku starał się kruszyć jej wewnętrzny mur. Chciał być dla niej romantykiem. Ona zaś nie chciała być jego problemem.

To tak piękna romantyczna historia dwojga młodych ludzi, którzy zostali skrzywdzeni przez los. Jednak zakończenie zostawia nas z jeszcze większą liczbą pytań i niewiadomych niż sam początek tej książki. Mam wrażenie, że koniec tej książki to jakiś nieśmieszny żart. Autorka potraktowała je bardzo po macoszemu. Zakończyła je nagle jakby papier nie mógł przyjąć więcej tekstu. Minęło kilka dni a ja ciągle czuję z tego powodu złość i niesprawiedliwość. Moje serce krwawi ze świadomością, że to koniec serii i nie ma co liczyć na jakąś kontynuację. Niemniej #jedynetakiemiejsce to pięć wspaniałych historii młodych ludzi, które chwyciły mnie za serce i zostawiły ślad w mej głowie.

Adriana mieliśmy okazję poznać w poprzednich tomach jako zagubionego i zbuntowanego nastolatka. Teraz to młody mężczyzna. I choć z pewnością bardzo się zmienił to wciąż pozostała w nim jakaś cząstka z przeszłości.
Blanka to dziewczyna z domu dziecka, skrywająca wiele tajemnic i próbująca zacząć od nowa uciekając przed przeszłością. Czy jej się to uda? Czy zdoła komuś zaufać...

Emocje, uczucia to nasze życie - to życie bohaterów, którzy odkrywają swój sekret, trudny sekret. Czasem jedno słowo może znaczyć drugiego człowieka.

Emocje, uczucia to nasze życie - to życie bohaterów, którzy odkrywają swój sekret, trudny sekret. Czasem jedno słowo może znaczyć drugiego człowieka.

Blanka. Ma osiemnaście lat i całe życie przed sobą. Wychowywała się w domu dziecka, więc czeka na nią zupełnie nowy start. Chce zacząć na nowo swoje życie, zadbać o swoją przyszłość i dać sobie szansę na szczęście. Rozpoczyna więc pracę. Zatrudnia się jako kelnerka w popularnym klubie w Trójmieście.

Adrian. Chłopak wyrwał się z życia w małej miejscowości. Podobnie jak Blanka, jego przeszłość nie była usłana różami. Teraz stara się żyć na swoich zasadach. Pracuje jako barman w tym samym klubie co bohaterka książki.

Jak będzie wyglądała ta znajomość? Czy osoby z mające za sobą trudne doświadczenia są w stanie zbudować zdrową relację?

Klaudia Bianek ma bardzo przyjemny dla czytelnika, lekki styl pisania. Wydawało mi się, że ta opowieść jest kierowana typowo dla nastolatków. Nic bardziej mylnego. Autorka porusza bardzo ważne kwestie i życiowe problemy. Napięcie i zainteresowanie wzrasta z każdą kolejną przeczytaną stroną. Tłem fabuły jest przepiękny, magiczny Sopot, więc w trakcie czytania moja wyobraźnia uciekała do tego miejsca. Jeżeli lubicie tego typu opowieści, koniecznie sięgnijcie po serię książek Klaudii.

Blanka. Ma osiemnaście lat i całe życie przed sobą. Wychowywała się w domu dziecka, więc czeka na nią zupełnie nowy start. Chce zacząć na nowo swoje życie, zadbać o swoją przyszłość i dać sobie szansę na szczęście. Rozpoczyna więc pracę. Zatrudnia się jako kelnerka w popularnym klubie w Trójmieście.

Adrian. Chłopak wyrwał się z życia w małej miejscowości. Podobnie jak...

Jest to piąta część cyklu „Jedyne takie miejsce” Kalaudii Bianek. Od razu przyznam, że nie czytałam poprzednich części, lecz ponieważ bohaterowie w poszczególnych częściach zmieniają się myślę, że nie miało to większego znaczenia.
Głównymi bohaterami tej części są Blanka i Adrian. Blanka właśnie skończyła osiemnaście lat i po wyjściu z domu dziecka zostaje jej przydzielone mieszkanie komunalne. Musi rozpocząć dorosłe życie i zacząć zarabiać. W ten sposób trafia do znanego sopockiego klubu, w którym ma być kelnerką. Tam właśnie poznaje Adriana, który pracuje jako barman. Pomiędzy młodymi zaczyna iskrzyć.

Niestety ta książka nie przypadła mi do gustu. Jak dla mnie bohaterowie są strasznie nudni i bezosobowi. Oczywiście oboje są piękni i od razu mamy błyskawiczne zakochanie. Początek przeczytałam z zainteresowaniem, środek wolałabym zapomnieć a troszkę wciągnęła mnie końcówka, gdy bohaterowie otworzyli się przed sobą i mogłam ich choć trochę poznać.
Książkę oceniam na 4,5 pkt.

Jest to piąta część cyklu „Jedyne takie miejsce” Kalaudii Bianek. Od razu przyznam, że nie czytałam poprzednich części, lecz ponieważ bohaterowie w poszczególnych częściach zmieniają się myślę, że nie miało to większego znaczenia.
Głównymi bohaterami tej części są Blanka i Adrian. Blanka właśnie skończyła osiemnaście lat i po wyjściu z domu dziecka zostaje jej przydzielone...

🦓 Po ciężkich, mrocznych klimatach w poprzednich książkach, stwierdziłam, że potrzebuje czegoś lekkiego.
Czytałam poprzednie części, więc uznałam, że dobrze mi to zrobi. Autorka jak zwykle nie zawiodła mnie, ta część była fajnym zakończeniem.

🦓 Byłam przekonana, że historia, będzie miała utarty schemat ...A tu bach!!! Klaudia Bianek postanowiła sprawić, że otwarłam aż buzię ze zdziwienia!

🦓 Zachęcam do przeczytania poprzednich części, jednak jeśli sięgniecie po tę książkę jako pierwszą, to jest napisana w taki sposób, że nic wam nie zdradzi, a wręcz zachęci po sięgnięcie jej poprzednich tomów.

🦓 Nie zdradzając za dużo, będzie tutaj też poruszony przykry temat, jednak przyjaźń, miłość, zaufanie zrobią tutaj dużą robotę.

🦓 Po ciężkich, mrocznych klimatach w poprzednich książkach, stwierdziłam, że potrzebuje czegoś lekkiego.
Czytałam poprzednie części, więc uznałam, że dobrze mi to zrobi. Autorka jak zwykle nie zawiodła mnie, ta część była fajnym zakończeniem.

🦓 Byłam przekonana, że historia, będzie miała utarty schemat ...A tu bach!!! Klaudia Bianek postanowiła sprawić, że otwarłam aż...

Książka, o której dziś kilka słów to istna petarda. Jak już wybuchnie to zastanawiasz się czy jest co zbierać.

O matko. Kiedy skończyłam ją czytać, myśli mi w głowie szalały, nie wiedziałam co ze sobą zrobić.
Klaudia zaserwowała nam w ostatniej części swojej debiutanckiej serii istny rollercoaster.
Mamy tu Blankę, dziewczynę która wychowała się w domu dziecka i po skończonych 18 urodzinach przeprowadza się na drugi koniec kraju.
Poznajemy też bliżej Adriana, brata Kornelii, którą poznaliśmy w trzecim tomie. Pracuje on jako w jednym z najbardziej popularnych klubów w Trójmieście.
Obydwoje z przeszłością, poranieni i próbujący zacząc od nowa. Tylko czy da się budować na zgliszczach?

Gwarantuję, że ta książka nieraz was zaskoczy. A Tobie droga Autorko gratuluję! W tej książce jest wszystko to co najlepsze. Widać Twoją pisarską dojrzałość, a bohaterowie są tak charyzmatyczni że ciężko ich wyrzucić z głowy.

Książka, o której dziś kilka słów to istna petarda. Jak już wybuchnie to zastanawiasz się czy jest co zbierać.

O matko. Kiedy skończyłam ją czytać, myśli mi w głowie szalały, nie wiedziałam co ze sobą zrobić.
Klaudia zaserwowała nam w ostatniej części swojej debiutanckiej serii istny rollercoaster.
Mamy tu Blankę, dziewczynę która wychowała się w domu dziecka i po...

Whaaaat??? Co to za zakończenie??
Do momentu ostatnich 10 stron bardzo mi się podobało. Zauważyłam duży progres w porównaniu z pierwszą książką z tej serii, ale zakończenie…

Whaaaat??? Co to za zakończenie??
Do momentu ostatnich 10 stron bardzo mi się podobało. Zauważyłam duży progres w porównaniu z pierwszą książką z tej serii, ale zakończenie…

Brak słów, po prostu piękna ❤️

Brak słów, po prostu piękna ❤️