DNF 35%

DNF 35%

Świetnie opowiedziana historia pionierki polskiej medycyny, która zrezygnowała z ambicji i badań naukowych, by prowadzić praktykę lekarską. Zanim do tego doszło, leczyła żony z haremu sułtana. Z tamtego okresu nie zostawiła żadnych notatek, więc autorka musiała nieco puścić wodze fantazji, by przybliżyć czytelniczkom kulisy pracy Anny Tomaszewicz. Wyszło zgrabnie i ciekawie, z wątkiem feministycznym przewijającym się przez całą powieść - kobieca solidarność i wsparcie, pomoc i dyskrecja, kiedy trzeba. Z czasem powieść zaczęła mnie irytować. Może dlatego że po połowie historia mocno przyspiesza i są kilkuletnie skoki chronologiczne. Nie zmienia to faktu, że książka była bardzo potrzebna, wzbogaca wiedzę i wzmacnia narodową dumę z wybitnych dokonań córek naszego narodu :)

Świetnie opowiedziana historia pionierki polskiej medycyny, która zrezygnowała z ambicji i badań naukowych, by prowadzić praktykę lekarską. Zanim do tego doszło, leczyła żony z haremu sułtana. Z tamtego okresu nie zostawiła żadnych notatek, więc autorka musiała nieco puścić wodze fantazji, by przybliżyć czytelniczkom kulisy pracy Anny Tomaszewicz. Wyszło zgrabnie i...

Druga część sagi medycznej . Świetne pożenienie faktów historycznych z beletrystyką. Z całą pewnością sięgnę po tom trzeci .

Druga część sagi medycznej . Świetne pożenienie faktów historycznych z beletrystyką. Z całą pewnością sięgnę po tom trzeci .

Lubicie powieści, które są oparte na faktach i opowiadają o życiu autentycznych osób?
Muszę przyznać, że ja akurat bardzo i zawsze podziwiam ogrom pracy, jaką autor musi włożyć w napisanie takiej powieści. W „Doktor Annie” Ałbena Grabowska przybliża nam postać Anny Tomaszewicz- pierwszej dyplomowanej lekarki praktykującej na ziemiach polskich. Jej historia jest niezwykle interesująca. Po ukończeniu studiów w Zurychu bohaterka ma problem z rozpoczęciem praktyki w Warszawie, a wszystko ze względu na jej płeć. Anna musi walczyć z uprzedzeniami, z oporem innych przed wprowadzanymi przez nią zasadami higieny oraz z zabobonami, które wciąż mają się dobrze i to nie tylko w najniższych warstwach społecznych.
Autorka dodatkowo wplotła w swoją powieść historie osób, które miały znaczący wpływ na rozwój medycyny. Jest to zabieg bardzo ciekawy i muszę przyznać, że te opowiadania przypadły mi do gustu. Stanowiły one wspaniałe tło dla głównego wątku, choć przy większości z nich czułam pewien niedosyt.
Książka jest drugim tomem cyklu Uczniowie Hippokratesa i z przyjemnością sięgnę po pozostałe! Co do kolejności czytania, to pewnie lepiej byłoby zacząć od części pierwszej, ale w żaden sposób nie przeszkadzało mi to w odbiorze książki.
Myślę, że „Doktor Anna” będzie idealnym wyborem dla miłośników powieści historycznych, pasjonatów medycyny oraz…feministek. Gorąco zachęcam do przeczytania!

Lubicie powieści, które są oparte na faktach i opowiadają o życiu autentycznych osób?
Muszę przyznać, że ja akurat bardzo i zawsze podziwiam ogrom pracy, jaką autor musi włożyć w napisanie takiej powieści. W „Doktor Annie” Ałbena Grabowska przybliża nam postać Anny Tomaszewicz- pierwszej dyplomowanej lekarki praktykującej na ziemiach polskich. Jej historia jest niezwykle...

Bardzo podobał mi się „Doktor Bogumił” i z przyjemnością donoszę, że „Doktor Anna” w niczym poprzedniemu tomowi nie ustępuje. Przy czym od razu dodam, że wcale nie trzeba znać historii Bogumiła, choć występuje on nawet w kolejnym epizodzie, to powieści napisane są tak, że można czytać je w dowolnej kolejności.

„Doktor Anna” opowiada o lekarce, która pragnie praktykować medycynę w czasach, gdy kobiet lekarzy po prostu nie ma. Na zachodzie dopiero szlak jest przecierany i Anna niejeden wysiłek będzie musiała podjąć, by cel swój osiągnąć. Anna Tomaszewicz-Dobrska jest tak w ogóle postacią historyczną, więc mamy tu super bonus - powieść historyczna poza scenerią przedstawia postać, o której nigdy nie słyszałem, a o której słyszeć powinniśmy wszyscy: pierwszej kobiecie z dyplomem lekarskim na ziemiach polskich w historii.

Jest zatem powieść o medycynie, ale i o emancypacji, w tle spotkamy i Sienkiewicza, i Prusa, i Orzeszkową czy Dąbrowską… A ponadto również masę innych ciekawych informacji, chociażby o tym jak wygląda harem sułtana w XIX wieku, doktor Anna staje bowiem przed koniecznością leczenia jego żon.

Świetna powieść, nie tylko dla fanów dobrych historii czy powieści historycznych. Za mało się mówi o Polkach, które torowały drogę kobietom do zdobywania najróżniejszych stanowisk, przecierały szlaki by dziś możliwość praktykowania przeróżnych profesji była tak oczywista dla obu płci. A droga do pełnego równouprawnienia daleka, promujmy więc tym bardziej prawdziwe bohaterki.

Bardzo podobał mi się „Doktor Bogumił” i z przyjemnością donoszę, że „Doktor Anna” w niczym poprzedniemu tomowi nie ustępuje. Przy czym od razu dodam, że wcale nie trzeba znać historii Bogumiła, choć występuje on nawet w kolejnym epizodzie, to powieści napisane są tak, że można czytać je w dowolnej kolejności.

„Doktor Anna” opowiada o lekarce, która pragnie praktykować...

Nie myślimy o tym na co dzień, ale ile musiały przejść kobiety w XIX wieku, jeśli chciałby się kształcić. Drugie tyle, jeśli chciały być traktowane poważnie. Nawet po zdobyciu dyplomu miały utrudniony dostęp do pracy.
Do tego wstawki o naukowcach. To interesujące jaką drogę życiową pokonał Darwin albo Rentgen...
Cała seria godna polecenia.

Nie myślimy o tym na co dzień, ale ile musiały przejść kobiety w XIX wieku, jeśli chciałby się kształcić. Drugie tyle, jeśli chciały być traktowane poważnie. Nawet po zdobyciu dyplomu miały utrudniony dostęp do pracy.
Do tego wstawki o naukowcach. To interesujące jaką drogę życiową pokonał Darwin albo Rentgen...
Cała seria godna polecenia.

momentami ciekawa, momentami nudnawa, tak jak w poprzedniej-masa wtrąceń o innych lekarzach, osiągnięciach, miejscach i czasie- co dla mnie było irytujące, za ostatnią część już podziękuję

momentami ciekawa, momentami nudnawa, tak jak w poprzedniej-masa wtrąceń o innych lekarzach, osiągnięciach, miejscach i czasie- co dla mnie było irytujące, za ostatnią część już podziękuję

Druga część cyklu Uczniowie Hipokratesa o prekursorach polskiej medycyny. I podobnie jak pierwsza część jest to zbeletryzowana opowieść o rozwijającej się polskiej medycynie, tym razem w świetle działalności kobiet. Motywem przewodnim książki jest prawdziwa historia warszawskiej lekarki Anny Tomaszkiewicz. Życie Tomaszkiewicz było tak barwne i nietuzinkowe, że z wdziękiem wpasowało się temat powieści. Anna, po ukończeniu studiów medycznych w Zurychu powraca do Warszawy z nadzieją rozpoczęcia praktyki. Nie jest to łatwe zadanie dla kobiety, w dodatku Polki w czasach zaborów. Mężczyźni piastujący stanowiska lekarskie niechętnie rozpatrywali przyjęcie do swojego grona kobiety, nawet gdy ta udowodniła, że posiada wiedzę większą niż oni. Anna, dzięki swojemu uporowi nostryfikuje swój dyplom. Udaje się tego dokonać w Saint Petersburgu, gdzie przez przypadek zostaje zaangażowana to opieki nad haremem przebywającego tam sułtana. Po powrocie do Warszawy rozwija skrzydła jako lekarz chorób kobiecych i pediatra lecząc przede wszystkim tych najbiedniejszych. Wprowadza nowatorskie, jak na tamte czasy rozwiązania, w tym jako pierwsza Polka wykonuje cięcie cesarskie.
Ciekawa historia. Duży plus za przybliżenie ważnych postaci medycyny tj. Roentgen, Lister czy Pasteur.

Druga część cyklu Uczniowie Hipokratesa o prekursorach polskiej medycyny. I podobnie jak pierwsza część jest to zbeletryzowana opowieść o rozwijającej się polskiej medycynie, tym razem w świetle działalności kobiet. Motywem przewodnim książki jest prawdziwa historia warszawskiej lekarki Anny Tomaszkiewicz. Życie Tomaszkiewicz było tak barwne i nietuzinkowe, że z wdziękiem...

Książka stoi pod znakiem kobiet, oraz walki o prawa do wykonywania zawodu. Poznajemy Doktor Annę już po ukończeniu studiów w Zurychu, która musi uzyskać zgodę Towarzystwa Lekarskiego na praktykowanie w Warszawie. Oczywiście takiego przyzwolenia nie otrzymuje, chociaż ma dorobek naukowy. W związku z tym wyrusza do Sankt Petersburga (wtedy Warszawa była pod zaborem rosyjskim),aby tam uzyskać zgodę.

Autorka dogłębnie pokazuje nam, jakie było ówczesne postrzeganie ludzi. Dosadnie pokazuje opór mężczyzn na kobiety, które zajmowałyby się leczeniem ludzi. Doktor Anna walczy o możliwość pomagania innym, nie poddaje się i dąży do zmian. To ona utorowała ścieżkę kolejnym kobietom w Polsce do zostania lekarkami.

Książka bardzo mi się podobała, oczywiście miała momentami dialogi, które nic nie wnosiły i warstwa obyczajowa mogłaby być krótsza ( wolałabym przeczytać więcej o tym, w jaki sposób Anna leczyła),jednak nie zmienia to faktu, że jest to dobra opowieść o prawach kobiet, o walce z konwenansami, o buncie przeciwko zaborowi, o społeczeństwie polskim w XIX w. Przede wszystkim jest o kobiecie inspirującej, która pragnie pomagać innym, w czystości, z zachowaniem zasad higieny. I pomyśleć, że to nie jest postać fikcyjna, tylko naprawdę żyła i praktykowała, osiągnęła tak wiele, po tylu trudach.

Książka stoi pod znakiem kobiet, oraz walki o prawa do wykonywania zawodu. Poznajemy Doktor Annę już po ukończeniu studiów w Zurychu, która musi uzyskać zgodę Towarzystwa Lekarskiego na praktykowanie w Warszawie. Oczywiście takiego przyzwolenia nie otrzymuje, chociaż ma dorobek naukowy. W związku z tym wyrusza do Sankt Petersburga (wtedy Warszawa była pod zaborem...

Lepsza od części pierwszej czyli Doktora Bogumiła

Lepsza od części pierwszej czyli Doktora Bogumiła