🔥🔥🔥 RECENZJA 🔥🔥🔥

Kasia to młoda pani projektantka. W życiu osiągnęła sukces zawodowy. Ma swoją firmę, która świetnie prosperuje. Wydawało by się że jako kobieta sukcesu powinna być szczęśliwa. Nic bardziej mylnego. Kasia już od wieku szkolnego zmaga się z kompleksami na punkcie swojego wyglądu. Uważa się za osobę grubą, brzydką i nie wierzy że ktoś mógłby ją pokochać. Choruje na depresję gdyż jest osobą bardzo wrażliwą.Trafia na mężczyzn, którzy są bardziej zainteresowani jej stanem konta niż nią samą. Po kilku porażkach postanawia że nie pozwoli się już więcej skrzywdzić i nie zamierza się z nikim związać. Jednak pewnego dnia za pośrednictwem swojej pracownicy zatrudnia Dariusza. Jest to przystojny I inteligentny facet w dodatku młodszy od niej. Kasia od pierwszej chwili zakochuje się w Dariuszu. Niestety zamierza to przed nim ukrywać, gdyż nie wierzy że ktoś taki jak on potrafiłby ją pokochać. Sprawy nie ułatwia fakt że jej pracownica Wiola jest bardzo zainteresowana mężczyzną i okazuje to na każdym kroku.

Czy Kasia odważy się wyznać swoje uczucia względem Dariusza? Czy będzie w stanie uwierzyć że również ona zasługuje na miłość?

Autorka w swojej książę porusza bardzo ważny temat. A mianowicie mowa tutaj o depresji. Jest to choroba, która dotyka bardzo dużo osób. Książka pisana jest z perspektywy Kasi, która szczegółowo opisuje nam uczucia jakie towarzyszą osobie cierpiącej na tą przypadłość. Ciągły strach, cierpienie i brak wiary w siebie spowodowały że zamknęła się w sobie i unikała towarzystwa skazując się na samotność. Pokazuję nam również że warto sięgnąć po pomoc specjalistów i nie bać się poprosić o wsparcie. Jest to naprawdę wartościowa książka po którą warto sięgnąć.

🔥🔥🔥 RECENZJA 🔥🔥🔥

Kasia to młoda pani projektantka. W życiu osiągnęła sukces zawodowy. Ma swoją firmę, która świetnie prosperuje. Wydawało by się że jako kobieta sukcesu powinna być szczęśliwa. Nic bardziej mylnego. Kasia już od wieku szkolnego zmaga się z kompleksami na punkcie swojego wyglądu. Uważa się za osobę grubą, brzydką i nie wierzy że ktoś mógłby ją pokochać....

Katarzyna Kowalska jest osobą wysoce wrażliwą sporadycznie wpadającą w stany depresyjne, do tego wychowywała się bezdotykowo, bowiem jej rodzice nie uznawali czegoś takiego jak przytulanie. Jakby tego było mało słowa wypowiedziane przez wychowawczynię w zerówce sprawiły, że poczucie wartości małej Kasi było na bardzo niskim poziomie. Która dziewczynka chciałaby usłyszeć, że jest tęga?
Początkowo, przynajmniej pozornie, wszystko było w porządku. Co prawda Kasia nie potrafiła się z nikim zaprzyjaźnić i wszelkie szkolne miłości, w tych najbardziej optymalnych warunkach, kończyły się na zwykłym „cześć”, ale jakoś nauczyła się sobie z tym radzić. Głównie dzięki lekarzom.
Dlatego też mimo trzydziestki na karku dorosła już Katarzyna ciągle jest sama. Tak bardzo boi się zaufać jakiemukolwiek mężczyźnie, że samej sobie zabrania się zakochać.
Ta strategia sprawdza się do momentu, gdy na miejsce dotychczasowego księgowego, który przeszedł na emeryturę, zatrudniła młodego mężczyznę. A raczej… dała pracownicy wolną rękę w rozmowie z kandydatami na to stanowisko.
W jakich okolicznościach wychowawczyni wypowiedziała tragiczne w skutkach słowa?
Jak Kasia radziła sobie z (nie)chcianymi uczuciami?
Czy Kasia złamie swoje zasady w relacjach z innymi ludźmi?
Odpowiedzi na te i inne pytania znajdziecie właśnie w tej książce.

Zgłaszając się do recenzji nie przypuszczałam, że mam z główną bohaterką aż tyle wspólnego. Ja też, na samym początku edukacji usłyszałam słowa, które są ze mną do dzisiaj. Co prawda wypowiedziane w innych okolicznościach, ale doskonale wiem jak wtedy Kasia się poczuła.
I, między innymi, dzięki temu wspólnemu… hmm… wspomnieniu, mogłam lepiej utożsamić się z główną bohaterką. Chwilami oddychałam z ulgą, że moje problemy były zupełnie inne niż te, które miała Kasia, ale i tak rozumiem ją doskonale.
Szkoda tylko, że… ups… nic więcej nie powiem, bo zdradzę tajemnicę.
Trochę mi brakowało pewnych wątków stricte medycznych. Konkretnie mówiąc o tym jak na problemy głównej bohaterki reagował układ hormonalny, ale tego może dowiem się z kolejnych części.
Chcecie przekonać się jak wygląda życie takiej osoby jak Kasia?
To książka idealna dla Was…

Za książkę do recenzji dziękuję Autorce i Wydawnictwu.

Katarzyna Kowalska jest osobą wysoce wrażliwą sporadycznie wpadającą w stany depresyjne, do tego wychowywała się bezdotykowo, bowiem jej rodzice nie uznawali czegoś takiego jak przytulanie. Jakby tego było mało słowa wypowiedziane przez wychowawczynię w zerówce sprawiły, że poczucie wartości małej Kasi było na bardzo niskim poziomie. Która dziewczynka chciałaby usłyszeć, że...

Wydawać by się mogło-romans,jakich wiele,ale autorka porusza w nim poważny problem,jakim jest brak społecznego zrozumienia dla osób nadwrażliwych emocjonalnie. Lęki i urazy z dzieciństwa zamiast wygasnąć pod wpływem psychoterapii i leków, narastają, paraliżując człowieka od wewnątrz.

Przewija się problem „bycia dla innych”,gdzie motorem działań bohaterki jest chęć bycia potrzebną, altruizm,uległość i nieustanna walka z demonami przeszłości.

Formuła narracji pierwszoosobowej daje szerokie pole do autoanalizy postaci. Świadomość problemów nie prowadzi jednak do skutecznej próby rozwiązania ich,ale napędza błędne koło lęku, ucieczki przed zdrowym przeżywaniem emocji i próbą ich zrozumienia i akceptacji.

Dziękuję pani Ewelinie C.Lisowskiej za e-book

Cała recenzja znajduje się na moim blogu czytelniczeinspiracje.wordpress.com
Zachęcam również do zapoznania się z wywiadem z Autorką :)

Wydawać by się mogło-romans,jakich wiele,ale autorka porusza w nim poważny problem,jakim jest brak społecznego zrozumienia dla osób nadwrażliwych emocjonalnie. Lęki i urazy z dzieciństwa zamiast wygasnąć pod wpływem psychoterapii i leków, narastają, paraliżując człowieka od wewnątrz.

Przewija się problem „bycia dla innych”,gdzie motorem działań bohaterki jest chęć bycia...

Kasia jest nieszczęśliwa, nie nienawidziła szkoły, miała kompleksy. Dzieci się z niej naśmiewały, a to że jest gruba, nosi brzydkie ubrania. Nie wierzy w miłość. Uważa, że idealnych mężczyzn już nie ma, a wręcz przeciwnie wszyscy mają złe intencje. Od paru lat choruje na depresję. Lata lecą. Kobieta stała się bogata i mężczyźni zamiast kochać ją to chcą być z Nią ze względu na pieniądze. Ale jest takie powiedzenie „miłości nie kupisz za pieniądze”. Wszystko się zmienia, kiedy kobieta daje ogłoszenie do gazety w celu poszukiwania pracownika. Na ogłoszenie odpowiada Dariusz Zięba, młody i przystojny o morsko-zielonych oczach. Od razu między tą dwójką zaczyna iskrzyć, lecz Kasia boi się zaufać i zaangażować.
Jednak z czasem okazuje się, że Darek również ma problemy. Jakie?
Nie zdradzę.
Czy ta dwójką ma szansę na szczęście.
Jest to pierwsza książka w formie ebooka tej autorki po którą sięgnęłam. Po przeczytaniu paru pierwszych stron chciałam przestać czytać. Dobrze, że tego nie zrobiłam. Uważam, że warto sięgnąć po tego typu literaturę. Autorka porusza ważny temat między innymi chorób psychicznych takich jak depresja. Nie leczona może wyrządzić szkody. Tak sobie myślę jak nieszczęśliwa musiała być Kasia i kiedy wydawać by się mogło, że jest szansa na szczęście następuje nawrót choroby. Jak ciężko jest żyć z taką osobą. To straszne naprawdę. Wiele osób się wstydzi leczyć, przyznać się do problemu, lecz nie powinno tak być. Depresję trzeba leczyć. Styl autorki jak dla mnie ciężki. Ja musiałam czytać w skupieniu. Okładka tajemnicza, bardzo przyciąga wzrok. Pomysł na fabułę bardzo interesujący. Każdy lub każda z nas może być taką Kasią. Jeżeli chodzi o zakończenie to mam niedosyt. Na pewno w najbliższym czasie sięgnę po drugą część. Polecam.

Kasia jest nieszczęśliwa, nie nienawidziła szkoły, miała kompleksy. Dzieci się z niej naśmiewały, a to że jest gruba, nosi brzydkie ubrania. Nie wierzy w miłość. Uważa, że idealnych mężczyzn już nie ma, a wręcz przeciwnie wszyscy mają złe intencje. Od paru lat choruje na depresję. Lata lecą. Kobieta stała się bogata i mężczyźni zamiast kochać ją to chcą być z Nią ze...

Depresja. Choroba, która zabiera człowiekowi radość życia cząstka po cząstce. Cicha niewidzialna, ignorowana... Depresja jest chorobą, a nie fanaberią lub stanem chwilowo obniżonego nastroju. Bliską osobę, która na nią choruje, należy traktować z troską i powagą. Gdy zauważymy u bliskiej osoby objawy depresji – zacznijmy działać.
Przede wszystkim – NIE bagatelizujmy problemu, licząc, że rozwiąże się sam. NIE mówmy "to nic takiego", "weź się za siebie", "przesadzasz".
W ten sposób nie pomożemy, a możemy jeszcze zaszkodzić, tak nie wyleczono nigdy żadnej choroby. Najlepszym rozwiązaniem jest wizyta u lekarza specjalisty. Należy nakłonić chorego, by skontaktował się z psychiatrą i podjął również terapię. Depresję trzeba leczyć i należy o tym przekonać chorego...
Historia Kasi doskonale uświadamia czytelnikowi, jakim piekłem jest depresja, lęki czy nerwice. Autorka pokazuje, jak ciężkie jest codzienne funkcjonowanie, szczególnie w momencie gdy choroba atakuje z podwójną mocną. Jak w jednym momencie możemy stracić wszystko to co, budowaliśmy i pracowaliśmy przez wiele lat. Doskonale opisuje emocje i uczucia towarzyszące choremu, pokazuje wpływ choroby na otoczenie i ludzi nam bliskich. Udowadnia, jak bardzo destrukcyjna jest walka z własnym "JA", któremu wydaje się, że irracjonalne zachowanie będzie właściwsze, niż zmierzenie się z problemem.

Jest to moje drugie spotkanie z twórczością pani Eweliny, i powiem, że bardzo podoba mi się jej styl. Pomysł na fabułę jest fantastyczny i bardzo ważny, nie sposób przejść obojętnie obok niego, czyta się bardzo dobrze. Akcja dzieje się szybko, zaskakuje zwrotami w najmniej spodziewanych momentach. Napięcie jest budowane konsekwentnie i utrzymuje czytelnika w ciekawości co do dalszych losów bohaterów.
Postacie są wyraziste i barwne, łatwo się nimi utożsamić i zrozumieć ich emocje i podejmowane decyzje. Bohaterowie wywołują wiele skrajnych emocji. Raz im współczułam, innym razem chciałam potrząsnąć jednym i drugim, żeby wzięli sprawy w swoje ręce i zawalczyli o swoje szczęście, żeby nie poddawali się już na starcie. Wiele razy się wzruszyłam, pojawiły się nawet łzy.

Czy polecam?
Polecam... Jest to książka ważna pod względem przekazanych wiadomości o chorobie i jej następstwach. Niestety, ale w naszym kraju osoba chora psychicznie jest bardzo stygmatyzowana i odsuwana na margines społeczeństwa, nie zaprzeczalnym faktem jest to, że trzeba mówić o tym i nie traktować tego tematu jako tabu.

Depresja. Choroba, która zabiera człowiekowi radość życia cząstka po cząstce. Cicha niewidzialna, ignorowana... Depresja jest chorobą, a nie fanaberią lub stanem chwilowo obniżonego nastroju. Bliską osobę, która na nią choruje, należy traktować z troską i powagą. Gdy zauważymy u bliskiej osoby objawy depresji – zacznijmy działać.
Przede wszystkim – NIE bagatelizujmy...

Zapraszam na moją opinię
http://mojezycieitpblog.blogspot.com/2020/07/wiek-niewazny-cz-1.html

Zapraszam na moją opinię
http://mojezycieitpblog.blogspot.com/2020/07/wiek-niewazny-cz-1.html

Cześć :D Dzisiejsza recenzja skierowana jest raczej do Pań, jednak jak się przekonacie dalej nie tylko do nich. Czy macie takie gatunki literackie, co do których wręcz jesteście przekonani, że nigdy nie sięgniecie, ale gdy nadarza się okazja, to jednak zmieniacie zdanie 🧐🤔? Zanim zabrałem się za czytanie, w głowie miałem obraz książki typowo psychologicznej. Okazało się, że byłem w błędzie i był to...romans 🤒🙈 Co z tego wyszło ? Zapraszam do poniższej recenzji.

🔐🔐 '' Wiek- Nieważny '' miałem okazję przeczytać dzięki autorce Ewelinie C. Lisowskiej za co oczywiście dziękuję.
Wbrew pozorom nie była to taka lektura, jaką często zwłaszcza my mężczyźni mamy w głowach - nudny romans z masą słodkich przecukrzonych scen i zakrzywionym obrazem rzeczywistości. Wręcz przeciwnie. Katarzyna jest obecnie dorosłą kobietą, ale wciąż ciąży na niej piętno przeszłości - kompleksy na swój temat i swojego wyglądu, brak wiary w możliwość związku z drugim człowiekiem, a nawet choruje na depresję 😢 Autorka porusza bardzo ważne tematy, a mianowicie Ja zauważyłem tutaj powiązania przeszłości ze stanem obecnym bohaterki. To, co wmawia nam się w przeszłości ( szczególnie jako dzieciom),jak inni nas traktują i w jakim środowisku się obracamy ma wręcz potężny wpływ na naszą psychikę w dorosłości, jakimi ludźmi się stajemy. Kiedyś Katarzynie wmówiono, że jest gorsza ze względu na swój wygląd, uległa ona wykluczeniu ze środowiska koleżanek. Po 30 roku życia wszystkie niejako '' uśpione '' emocje wybuchły ze zdwojoną siłą. Osobiście nie doczytałem książki do końca, ponieważ nie jest to '' mój '' gatunek literacki i nie będzie, raczej jednak zostaję przy zdaniu, że jest przeznaczony dla Pań. Autorce jednak muszę podziękować za poszerzenie horyzontów w tym zakresie i nowe doświadczenie literackie. Dziękuję również wszystkim Paniom, które czytają moje recenzje. Bez was nie byłoby tak fajnie 😇😇 Ze względu na fakt, że nie jest to mój gatunek literacki. 5️⃣/🔟 Mimo to polecam Paniom zapoznanie się z lekturą i twórczością autorki :)

Cześć :D Dzisiejsza recenzja skierowana jest raczej do Pań, jednak jak się przekonacie dalej nie tylko do nich. Czy macie takie gatunki literackie, co do których wręcz jesteście przekonani, że nigdy nie sięgniecie, ale gdy nadarza się okazja, to jednak zmieniacie zdanie 🧐🤔? Zanim zabrałem się za czytanie, w głowie miałem obraz książki typowo psychologicznej. Okazało się,...

#WiekNieważny Ewelina C. Lisowska

Kochani uważajcie na to co mówicie do swoich dzieci. Czasami słowa "jesteś gruba"... mogą mieć wpływ na całe życie. Tak samo było z bohaterką książki "Wiek nieważny". Katarzyna doświadczyła okropnego bólu od pani z zerówki. (..)wymienimy ci półeczkę, wiesz Kasiu? Lucynce damy sarenkę a tobie wagę, bo jesteś tęga i będzie do ciebie pasować.(...)(...) Zrozumiałam aluzję. Jestem gruba…(...). To zapoczątkowało jej niską samoocenę. Całe jej życie to psychiczne dołki, poczucie odtrącenia, kompleks braku kobiecości. Popadła w depresję. Mimo skończonych studiów, własnej dobrze prosperującej firmy Kasia czuje się wrakiem człowieka. Chciałby się zakochać ale nie dopuszcza do siebie mężczyzn - boi się ich... Co jest tego przyczyną? Czy nasza Kasia się zakocha? Czy będzie potrafiła przełamać swoje lęki i otworzyć serce i ciało na miłość?
Kasia walczy z chorobą o lepsze jutro. Chętnie przeczytam ją jeszcze raz. Każdy z nas ma komleksy, z którymi musi żyć.

Jakie są wasze kompleksy? Jednym z moich jest nieśmiałość😭

Autorka porusza trudny temat -depresja . Znacie kogoś kto na nią choruje? Pewnie znacie - częsta choroba naszego wieku. Ważne jest by o niej mówić i z nią walczyć. Jeżeli masz lęki z którymi sobie nie radzisz, przechodzisz załamanie nerwowe nie bój się prosić o pomoc. Porozmawiaj z kimś na ten temat. Możesz rozmawiać anonimowo. Ważne, żebyś nie dusił tego w sobie.

W książce tej dobrze ukazana jest codzienna walka z chorobą. Przełamywanie strachu z nią związane. Ataki paniki i lęku odczuwane przez naszą bohaterkę oraz reakcja osób trzecich na chorą.

Ta książka przypadła mi do gustu. Chętnie sięgnę po drugą część.
Zachęcam was do przeczytania "Wiek nieważny". 💚 Serdecznie polecam.

Dziękuję za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki. 💚🥰🌹😘

#WiekNieważny Ewelina C. Lisowska

Kochani uważajcie na to co mówicie do swoich dzieci. Czasami słowa "jesteś gruba"... mogą mieć wpływ na całe życie. Tak samo było z bohaterką książki "Wiek nieważny". Katarzyna doświadczyła okropnego bólu od pani z zerówki. (..)wymienimy ci półeczkę, wiesz Kasiu? Lucynce damy sarenkę a tobie wagę, bo jesteś tęga i będzie do ciebie...

https://czytamdlaprzyjemnosci.blogspot.com/2020/04/3820-wiek-niewazny-szukajac-siebie-t1.html
Autorka poruszyła bardzo trudne tematy dotyczące chorób o podłożu psychicznym. O ile często słyszymy o depresji, to już temat nerwic oraz lęków nie jest tak nagłaśniany. Niestety wymagania wobec ludzi ciągle rosną. Już jako dziecko jesteśmy poddawani różnym próbom stymulacji naszego rozwoju, które mają w nas stworzyć przekonanie, ze jesteśmy najlepsi. Coraz częściej wyznacznikiem wartości dziecka jest sukces w nauce, sporcie na tle innych dzieci. Dzieci nie są uczone jak należy poradzić sobie z porażką, aby przekuć ją w sukces. Liczne niepowodzenia sprawiają, że młody człowiek zamyka się w swoim świecie i zaczyna się bać realizacji kolejnych planów. Każda nieznana sytuacja rodzi lęk przed odrzuceniem, niepowodzeniem lub ośmieszeniem. I właśnie z takimi problemami zmaga się główna bohaterka. Na szczęście zdaje ona sobie sprawę, że potrzebuje pomocy lekarskiej, ale same tabletki nie załatwiają problemu. Potrzebna jest terapia, która nauczy chorego jak należy ujarzmiać swoje emocje by nie zdominowały życia prywatnego i zawodowego.

Pani Ewelina C. Lisowska miała bardzo dobry pomysł na fabułę. Ciekawe ujęcie problemów osoby chorującej na depresję i nerwice oraz jaki wpływ ma choroba na życie prywatne i zawodowe z punktu widzenia chorego.
Na pewno dopracowania wymagają dialogi, które momentami brzmiały bardzo sztucznie. Przeszkadzał mi sposób w jaki Kasia zwracała się do Darka, który był jej miłością. Nazywała go Dariuszem, Darkiem, by za chwilę użyć zwrotu formalnego pan Dariusz Zięba, gdy była na niego zła. Raczej nikt nie zwraca się do ukochanej osoby przez pan/pani.

https://czytamdlaprzyjemnosci.blogspot.com/2020/04/3820-wiek-niewazny-szukajac-siebie-t1.html
Autorka poruszyła bardzo trudne tematy dotyczące chorób o podłożu psychicznym. O ile często słyszymy o depresji, to już temat nerwic oraz lęków nie jest tak nagłaśniany. Niestety wymagania wobec ludzi ciągle rosną. Już jako dziecko jesteśmy poddawani różnym próbom stymulacji...