Głównym bohaterem mangi 20th Century Boys – Chłopaki z dwudziestego wieku jest Kenji. Mężczyzna po 30 nie zaszedł w życiu zbyt daleko. Pracuje ze swoją mamą w sklepiku odziedziczonym po ojcu i opiekuje się niemowlakiem podrzuconym przez siostrę. Życie płynie powoli i nie jest zbyt emocjonujące. Na pewno nie przypomina ono dziecięcych aspiracji i młodzieńczych ambicji bohatera.

Pozorne i monotonne życie bohatera odmienia się po serii dziwnych zdarzeń. Pierw w okolicy nagle znika jedna rodzina. Później kolega z młodości popełnia samobójstwo, które wydaje się strasznie podejrzane. Na dokładkę ze wszystkimi zastanawiającymi sytuacjami powiązany jest pewien symbol. Proste logo, które Kenji kojarzy jeszcze z czasów dzieciństwa. Czy ten znak może być powodem śmierci kolegi? Czy Bohater w końcu spełni swoje marzenie o ratowaniu świata przed olbrzymim zagrożeniem?

Głównym bohaterem mangi 20th Century Boys – Chłopaki z dwudziestego wieku jest Kenji. Mężczyzna po 30 nie zaszedł w życiu zbyt daleko. Pracuje ze swoją mamą w sklepiku odziedziczonym po ojcu i opiekuje się niemowlakiem podrzuconym przez siostrę. Życie płynie powoli i nie jest zbyt emocjonujące. Na pewno nie przypomina ono dziecięcych aspiracji i młodzieńczych ambicji...

Dopiero pod koniec tego tomu akcja się rzeczywiście rozkręca. Trudno mi stwierdzić na ten moment, czy ta historia mi się podoba, ale z pewnością zaintrygowała na tyle, że dotarłam do ostatniej strony pierwszej części. „Monster” tego samego autora uznaję za jedną z bardziej interesujących rzeczy, jakie miałam okazję czytać, więc „Chłopakom…” też chcę dać szansę. Opowieść ma potencjał.

Dopiero pod koniec tego tomu akcja się rzeczywiście rozkręca. Trudno mi stwierdzić na ten moment, czy ta historia mi się podoba, ale z pewnością zaintrygowała na tyle, że dotarłam do ostatniej strony pierwszej części. „Monster” tego samego autora uznaję za jedną z bardziej interesujących rzeczy, jakie miałam okazję czytać, więc „Chłopakom…” też chcę dać szansę. Opowieść ma...

Na początku trochę chaos z powodu kilku linii czasowych i nieznajomości bohaterów, później się klaruje.

Na początku trochę chaos z powodu kilku linii czasowych i nieznajomości bohaterów, później się klaruje.

Naoki Urasawa jest u nas znany z serii „Pluto” i „Monster”. W latach 1999-2006 stworzył też serię „Chłopaki dwudziestego wieku”, która doczekała się dwudziestu dwóch tomów, a także aktorskiej adaptacji. Wiele elementów tej serii było wymyślanych na bieżąco. Czy w związku z tym nie jest to zbyt chaotyczna historia?

Opowieść rozgrywa się na paru płaszczyznach czasowych. Grupa przyjaciół z dzieciństwa spotyka się po latach przy okazji samobójczej śmierci jednego z nich. Prawdopodobnie jednak wcale nie było to samobójstwo, a całość jest powiązana z sektą tajemniczego „Przyjaciela” posługującego się symbolem jaki koledzy wymyślili w dzieciństwie.

W trakcie lektury miałem silne skojarzenia z powieścią „To!” Stephena Kinga. Tam również równolegle były opowiadane dwie płaszczyzny czasowe, a obecne zagrożenie wydaje się wynikać z wydarzeń z dzieciństwa, kiedy to między bohaterami nawiązała się przyjaźń. Tutaj jednak płaszczyzn czasowych jest więcej niż dwie. Pokazywane jest co się działo wcześniej, w międzyczasie, a także co wydarzy się później. Przez to można się na początku pogubić, ale na szczęście komiks jasno pokazuje co kiedy się dzieje.

Podobnie jak w innych seriach tego autora, mocnym elementem jest warstwa obyczajowa. Są przedstawiane historie paru bohaterów, dzięki czemu są bardziej wiarygodni. Można uwierzyć, że ich przyjaźń jest autentyczna.

Jak na razie ciężko coś powiedzieć o głównej tajemnicy. Trochę kojarzy mi się z tym, co było w „Monsterze”, ale to być może moja błędna interpretacja. Dużo jest tu pytań pozbawionych jak na razie odpowiedzi. Nawet sceny z przyszłości wydają się bardzo niejasne.

Podobnie jak w innych tytułach tego autora rysunki stoją na wysokim poziomie. Każda z postaci jest bardzo ekspresyjna, a poszczególni bohaterowie reprezentują różny typ urody.

Początek serii jest bardzo intrygujący, a tajemnica wciąga. Mam nadzieję, że kolejne tomy nie rozczarują mnie.

Naoki Urasawa jest u nas znany z serii „Pluto” i „Monster”. W latach 1999-2006 stworzył też serię „Chłopaki dwudziestego wieku”, która doczekała się dwudziestu dwóch tomów, a także aktorskiej adaptacji. Wiele elementów tej serii było wymyślanych na bieżąco. Czy w związku z tym nie jest to zbyt chaotyczna historia?

Opowieść rozgrywa się na paru płaszczyznach czasowych....

Hanami to Dostawcy Mistrzostwa.

Po fenomenalnej Sadze Winlandzkiej teraz dotarłem do „Chłopaków”… i to jest kolejna megamanga. Wielowątkowość cudownie poprowadzona, niebywałe zupełnie sceny z bohaterami czwartego planu (ten policjant! ten narzeczony siostry Kenjiego!),świetna kreska, no jest tu wszystko co dobre. Fabuła z pozoru wygląda na zwariowaną: jest tu coś z „12 małp”, jest trochę feelingu z „To!”, jest wielki robot w bardzo japońskin stylu… Jest też wielu bohaterów, ale linia fabularna bierze ich na warsztat naprawdę umiejętnie, nie miałem poczucia zagubienia chyba ani razu. Polecam!
10/10

Hanami to Dostawcy Mistrzostwa.

Po fenomenalnej Sadze Winlandzkiej teraz dotarłem do „Chłopaków”… i to jest kolejna megamanga. Wielowątkowość cudownie poprowadzona, niebywałe zupełnie sceny z bohaterami czwartego planu (ten policjant! ten narzeczony siostry Kenjiego!),świetna kreska, no jest tu wszystko co dobre. Fabuła z pozoru wygląda na zwariowaną: jest tu coś z „12...

Dla mnie jest to przede wszystkim opowieść o tym, że marzenia z dzieciństwa nigdy nie umierają i warto je spełniać. Pięknie narysowane, wspaniale opowiedziane. Uważam "Chłopaków z XX wieku" za arcydzieło.

Dla mnie jest to przede wszystkim opowieść o tym, że marzenia z dzieciństwa nigdy nie umierają i warto je spełniać. Pięknie narysowane, wspaniale opowiedziane. Uważam "Chłopaków z XX wieku" za arcydzieło.

Początkowo dość zawikłana, ale powoli wszystko wpada na swoje miejsca. Bardzo dobrze poprowadzona narracja. Ciekawe rysunki.

Początkowo dość zawikłana, ale powoli wszystko wpada na swoje miejsca. Bardzo dobrze poprowadzona narracja. Ciekawe rysunki.

Swietna historia, ktora bardzo dobrze ostrzy apetyt na kolejne tomy. Manga zapowiada sie bardzo interesujaco.
W tym tomie poznajemy bohaterow oraz zapoznajemy sie z ogolnym zarysem fabuly.
Rysunki sa ladne i szczegolowe.
Polecam.

Swietna historia, ktora bardzo dobrze ostrzy apetyt na kolejne tomy. Manga zapowiada sie bardzo interesujaco.
W tym tomie poznajemy bohaterow oraz zapoznajemy sie z ogolnym zarysem fabuly.
Rysunki sa ladne i szczegolowe.
Polecam.

Chłopaki z XX wieku to moja pierwsza manga jaką przeczytałam. Przed nią uważałam, że manga jest głupawym komiksem dla dzieci / młodzieży. Ku mojemu zdziwieniu ta książka wciągnęłam mnie na całego. Postaci są bardzo ciekawe i sprawiające wrażenie, że chciałoby się znać takich ludzi osobiście. Podoba mi się sposób opowiadania całej historii.
Pierwszą część pochłonęłam i od razu zamówiłam 3 kolejne tomy.

Chłopaki z XX wieku to moja pierwsza manga jaką przeczytałam. Przed nią uważałam, że manga jest głupawym komiksem dla dzieci / młodzieży. Ku mojemu zdziwieniu ta książka wciągnęłam mnie na całego. Postaci są bardzo ciekawe i sprawiające wrażenie, że chciałoby się znać takich ludzi osobiście. Podoba mi się sposób opowiadania całej historii.
Pierwszą część pochłonęłam i...

Urasawa stał się moim ulubionym twórcą mangi. Zarówno Pluto, jak i Monster są znakomite, a i Chłopaki nie pozwalają się odłożyć. Początek dosyć niemrawy i nie bardzo wiadomo o chodzi, w czym nie pomaga różny czas akcji. Ale z każdą kolejną strona coraz bardziej poznajemy bohaterów, a wydarzenia nabierają sensu i całość zaczyna się zazebiac aż do finału, po którym natychmiast chce się czytać Tom 2.

Bardzo polecam - tego twórcę można brać w ciemno.

Urasawa stał się moim ulubionym twórcą mangi. Zarówno Pluto, jak i Monster są znakomite, a i Chłopaki nie pozwalają się odłożyć. Początek dosyć niemrawy i nie bardzo wiadomo o chodzi, w czym nie pomaga różny czas akcji. Ale z każdą kolejną strona coraz bardziej poznajemy bohaterów, a wydarzenia nabierają sensu i całość zaczyna się zazebiac aż do finału, po którym...