ok, ale jakoś "mało"....

ok, ale jakoś "mało"....

Kupiłam te książkę ze względu na mało znaną historię Zofii Rapp i niestety bardzo się rozczarowałam, bo była jeszcze bardziej skąpa niż artykuły dostępne w internecie. Książka mimo, że wydana bardzo ładnie, to napisana w tak jałowy sposób, że żadna historia kobiet wywiadu mnie nie wciągnęła.

Kupiłam te książkę ze względu na mało znaną historię Zofii Rapp i niestety bardzo się rozczarowałam, bo była jeszcze bardziej skąpa niż artykuły dostępne w internecie. Książka mimo, że wydana bardzo ładnie, to napisana w tak jałowy sposób, że żadna historia kobiet wywiadu mnie nie wciągnęła.

temat dobry,
jednak autor wybrał za dużo bohaterek, podaje fakty czasami nie związane z bohaterką
czyta się źle

temat dobry,
jednak autor wybrał za dużo bohaterek, podaje fakty czasami nie związane z bohaterką
czyta się źle

„Uwodzicielskie i niebezpieczne. W półmroku buduarów wyciągały sztabowe tajemnice od kochanków, skakały ze spadochronem, skutecznie operowały bronią. Intrygi, szantaże, wielka polityka. Brawura i adrenalina”.

Wydawnictwo Fronda już po raz drugi serwuje nam ciekawą i znakomicie napisaną, popularnonaukową pozycję, dotycząca różnych aspektów działań, szeroko pojętego, wywiadu, ze szczególnym uwzględnieniem II wojny światowej, pozwalając zagłębić się w ten wciąż skrywający wiele tajemnic i sekretów, specyficzny, świat podziemnego frontu.

Jak możemy domyślić się z tytułu publikacji, Przemysław Słowiński skupił się na kobiecym wątku dotyczących służb specjalnych, kreśląc nam kilkanaście sylwetek najsłynniejszych, najważniejszych i najbardziej zasłużonych (nie zawsze w dobrym rozumieniu tego słowa) przedstawicielek tej szczególnej, szpiegowskiej profesji.

Oczywiście, w tego rodzaju pracy nie może zabraknąć tych najbardziej rozpoznawalnych postaci jak osławiona Mata Hari (znacznie bardziej wykreowana niż odnosząca sukcesy wywiadowcze),światowa projektantka mody Gabrielle Bonheur, szerzej znana jako Coko Chanel (jej właśni rodacy wydali na nią wyrok śmierci) czy bardziej już nam współczesna, dziś rosyjska celebrytka, Anna Chapman (właściwie Anna Wasiljewna Kuszczenko) typowy „śpioch”, członkini rozbitej siatki wywiadowczej w Stanach Zjednoczonych.

Nie one jednak, choć naturalnie ich biografie są fascynujące i bardzo sugestywnie oddają rys owych czasów, są, moim zdaniem, najciekawszymi elementami tej publikacji. Palma pierwszeństwa zdecydowanie należy tu do kilku naszych rodaczek, być może, mniej znanych (czas PRL-u odcisnął, niestety, również na nich swoje ponure piętno) choć ich burzliwe, niebezpieczne i często dramatyczne, życiowe losy, mogłyby stać się kanwą wielu filmowych scenariuszy i szpiegowskich powieści.

Spektakularne akcje, pełne tajemnic misje, sekretne kurierski trasy, konspiracja, najtajniejsze dokumenty ukrywane i przewożone w różnych kierunkach. Niesłychana odwaga, ofiarność, determinacja, patriotyzm, wiara w słuszność dokonywanych wyborów oraz ogromne poświecenia idei odzyskania przez Polską niepodległości.

Wszystko to w cieniu straszliwych, globalnych konfliktów zbrojnych ( szczególnie I i II wojny światowej),pożogi, ludzkiego cierpienia, ludobójstwa, zbrodni, manipulacji i podstępnej gry wywiadów.

Nazwiska kilku z nich warto zapamiętać: Krystyna Skarbek- członek brytyjskiego SOE i jak głosi wieść ulubiona agentka Winstona Churchilla, Elżbieta Zawacka, ps. „Zo” – kurierka Komendy Głównej Armii Krajowej i jedyna kobieta wśród Cichociemnych, Izabela Horodecka – żołnierz AK, a w latach 1943–1944 członkini jednostki zajmującej się wykonywaniem wyroków śmierci na skazanych za kolaborację, uczestniczka powstania warszawskiego, Zofia Rapp, kurierka i wywiadowczymi Armii Krajowej, dzięki której udało się ustalić miejsce, gdzie znajduje się niemiecki pancernik Tirpitz i go zatopić.

Dla równowagi w książce znajdziemy kilka kobiecych sylwetek będące symbolami narodowej zdrady, której dla własnych korzyści dopuściły się względem własnego kraju, podejmując się współpracy z obcym wywiadem, bez skrupułów, przekazując ważne dla nich informacje dotyczące min. Ruchu Oporu, przyczyniając się, nierzadko, do śmierci dziesiątków czy nawet setek swoich rodaków.

Niesławna Blanka Kaczorowska, której działalność doprowadziła do aresztowania komendanta głównego AK Stefana Roweckiego „Grota” i wielu innych członków polskiego podziemia, Julia Brystygierowa przebiegła stalinowska agentka, utrwalająca w naszym kraju, nowe komunistyczne porządki, Mathilde Carre, odpowiedzialna za wydanie Gestapo francuskich patriotów z Resistance czy zakochana w polskim szpiegu Jerzym Sosnowskim Benita von Falkenhayn, przekazująca mu pilnie strzeżone dokumenty niemieckiego Werhmachtu.

Książka Przemysława Słowińskiego „Kobiety wywiadu” jest z całą pewnością lekturą z którą warto się zapoznać, gdyż dotyczy niesłychanie ciekawego i ważnego fragmentu naszych dziejów. Przywraca historyczny dorobek zasłużonych dla ojczyzny postaci, często zapomnianych czy pomijanych ze względów politycznych, którze zasługują na właściwe miejsce w panteonie polskich bohaterów narodowych.
Gorąco polecam tą publikację.

„Uwodzicielskie i niebezpieczne. W półmroku buduarów wyciągały sztabowe tajemnice od kochanków, skakały ze spadochronem, skutecznie operowały bronią. Intrygi, szantaże, wielka polityka. Brawura i adrenalina”.

Wydawnictwo Fronda już po raz drugi serwuje nam ciekawą i znakomicie napisaną, popularnonaukową pozycję, dotycząca różnych aspektów działań, szeroko pojętego,...

Piętnaście rozdziałów, każdy opowiada o innej kobiecie pracującej dla wywiadu. Zazwyczaj pięknej — podrywanej albo podrywającej, wyłudzającej informacje w łóżku, przemycającej dokumenty lub pieniądze, niekiedy również strzelającej... Dla agentek można znaleźć wiele zastosowań.

Historie kobiet ułożone są alfabetycznie, nazwiskami. Każdej damie przypada około dwudziestu stron. Historyjki nie zawierają wiele informacji, bo i trudno je zdobyć — szpiedzy przeważnie należą do bardzo skrytych ludzi. Zdaje się, że tylko jedna pisała pamiętnik — ewenement w tej branży.

Więcej szczegółów tutaj: https://finklaczyta.blogspot.com/2018/11/kobiety-wywiadu-zwieze-historie.html

Piętnaście rozdziałów, każdy opowiada o innej kobiecie pracującej dla wywiadu. Zazwyczaj pięknej — podrywanej albo podrywającej, wyłudzającej informacje w łóżku, przemycającej dokumenty lub pieniądze, niekiedy również strzelającej... Dla agentek można znaleźć wiele zastosowań.

Historie kobiet ułożone są alfabetycznie, nazwiskami. Każdej damie przypada około dwudziestu...

Piętnaście ciekawych historii agentek, szpiegów wojennych, odważnych kobiet które na swój sposób walczyły z wrogiem. Każda historia inna, ale zbyt krótka bo zaledwie po kilkanaście stron a chciałoby się czytać więcej i zbyt ogólnikowo napisana. Autor sporo opisywał tło historyczne i swoje dywagacje a samym kobietom poświęcił nieco mniej miejsca.
Jednakże jak dla mnie książka ciekawa.

Piętnaście ciekawych historii agentek, szpiegów wojennych, odważnych kobiet które na swój sposób walczyły z wrogiem. Każda historia inna, ale zbyt krótka bo zaledwie po kilkanaście stron a chciałoby się czytać więcej i zbyt ogólnikowo napisana. Autor sporo opisywał tło historyczne i swoje dywagacje a samym kobietom poświęcił nieco mniej miejsca.
Jednakże jak dla mnie...

"Kobiety wywiadu" to książka Przemysława Słowińskiego.
Przedstawił on w niej sylwetkę piętnastu niezwykłych kobiet pracujących w wywiadzie. Piękne, zmysłowe , seksowne, uwodzicielskie, a przy tym szalenie niebezpieczne. Potrafiły wydobyć od mężczyzn ich największe tajemnice i zmusić ich do podjęcia każdej decyzji.
Bohaterkami  jego książki jest  zarówno znana na  całym świecie Coco Chanel, jak i  Izabela Horodecka, czy też Karolina Rzewuska.

  Powodów dla, których decydowały się korzystać ze swojego seksapilu w kontaktach z wrogiem było wiele.
Jedne  działały z pobudek patriotycznych, zemsty, a czasami motywacją bywały wyłącznie pieniądze.
Ogromnym plusem jest przejrzystość. Każda z przedstawionych biografii  to osobny rozdział, w którym zostały zamieszczone fotografie bohaterek, dzięki którym czytelnik bardziej przybliża sobie postać samej agentki.

Przemysław Sowiński prezentuje barwny korowód postaci, które zasłynęły patriotyzmem , bądź okryły się hańbą, dzięki swojej działalności wywiadowczej - kobiety wykazujące się odwagą, cynizmem i pozbawione skrupułów.
Są wśród nich prawdziwe  bohaterki, jak choćby Izabela Horodecka, która znalazła się na okładce. Dla równowagi Słowiński przytacza życiorysy agentek, które na kartach historii okryły się hańbą.

"Kobiety wywiadu" to arcyciekawa, przystępnie  napisana publikacja dla wszystkich miłośników najnowszej historii. Autor niezwykle trafnie i rzetelnie na tyle, na ile to było możliwe prezentuje sylwetki bohaterek, które mniej lub bardziej świadomie, kierując się pobudkami patriotycznymi zasiliły szeregi agencji wywiadowczych.

Lektura jest równie intrygująca, jak jej bohaterki, a wszystko dzięki gawędziarskiemu, lekkiemu stylowi Słowińskiego, który umiejętnie połączył dostępne fakty z naukowymi hipotezami.

Dla czytelników sporą niespodzianką może być rozdział poświęcony legendarnej "Coco Chanel". Twórczyni  "małej czarnej", która kojarzy się głównie z modą, podczas gdy w II wojnie Światowej, była agentką niemieckiego wywiadu.
Jestem przekonany, że czytając tą książkę niejednokrotnie będziecie zaskoczeni. Pewnych faktów na pewno nie poznalibyście na lekcjach historii w szkole.
Polecam tę publikacje zarówno tym, którzy chcą pogłębić swoją wiedzę, jak i tym których w temacie  służb wywiadu, nie są zupełnie obeznani.

Autor sprostał zadaniu, a efekt jego pracy jest imponujący. Czas poświęcony na przeczytanie, był owocny, bowiem pogłębiający wiedzę.
Gorąco polecam❗

"Kobiety wywiadu" to książka Przemysława Słowińskiego.
Przedstawił on w niej sylwetkę piętnastu niezwykłych kobiet pracujących w wywiadzie. Piękne, zmysłowe , seksowne, uwodzicielskie, a przy tym szalenie niebezpieczne. Potrafiły wydobyć od mężczyzn ich największe tajemnice i zmusić ich do podjęcia każdej decyzji.
Bohaterkami  jego książki jest  zarówno znana na  całym...

Wywiad to głównie domena mężczyzn, ale od wieków korzystano też z usług kobiet agentów, bo wszyscy wiedzieli doskonale, że kobiety idealnie przełamują opór mężczyzn i jak trzeba, to potrafią wydobyć od nich określone tajemnice. Wszystkie wywiady i kontrwywiady świata z całą bezwzględnością, lekceważeniem uczuć i emocji, tych którzy znaleźli się w ich polu zainteresowania korzystają z misternych sekspułapek.

Przemysław Słowiński w książce ,,Kobiety wywiadu" przedstawił sylwetki piętnastu niezwykłych kobiet pracujących w wywiadzie. Anna Chapman nazywana przez rosyjską prasę Agentką 00Sex czy Agent 90-60-90 po zdekonspirowaniu w USA w 2010 roku wróciła do Moskwy i bryluje na salonach. Szybko stała się częścią rosyjskiej popkultury. Izabella Horodecka wychuchana, wychowana w cieplarnianych warunkach dziewczyna z dobrego domu trafiła do oddziału bezlitosnych zawodowych zabójców. Christine Keeler w politycznej historii Wielkiej Brytanii zapisała się jako wyjątkowo przebiegła i bezwzględna femme fatale. Doprowadziła do jednej dymisji sekretarza stanu, do jednego samobójstwa i do upadku jednego rządu. Mathilde Carré czuła się w roli agentki znakomicie. Jej praca wymagała pomysłowości, była urozmaicona i podniecająca. Jej słabym punktem była jednak chorobliwa zazdrość, która ostatecznie jej zaszkodziła. Zaskoczyło mnie, że Coco Chanel pracowała dla hitlerowców. W czasie niemieckiej okupacji zakochała się w baronie von Dincklage i to on zwerbował ją do pracy w niemieckim wywiadzie. Francuski ruch oporu umieścił ją na liście kolaborantów i wydał na nią wyrok śmierci, ale poza tym nie była przez nikogo niepokojona. Przez około sześćdziesiąt lat wywierała ogromny wpływ na paryski świat mody nie przejmując się niczym. Jedną z niezwykłych agentek w historii służb specjalnych była hinduska księżniczka Noor Inayat Khan, która nie chciała używać broni palnej nawet w sytuacjach kiedy mogła uratować jej życie. Do dzisiaj historycy toczą spory czy Helena Mathea była zdrajczynią czy niewinną ofiarą komunistycznej propagandy. Życiorys Zofii Rapp był tak nieprawdopodobny, aż trudno uwierzyć, że to, co przeżyła wydarzyło się naprawdę. Karolina Rzewuska była kochanką Puszkina i Mickiewicza oraz agentką carskiej policji, która niszczyła bez wahania polskich patriotów. Zdolności improwizacji Krystyny Skarbek przeszły do legendy tajnych służb, a Ian Fleming zainspirowany jej dokonaniami stworzył pierwowzór Vesper Lynd, kobiecej bohaterki Casino Royale pierwszej powieści o Jamesie Bondzie. Violette Szabo przedkładając zemstę nad macierzyństwo, jako młoda wdowa wstąpiła w szeregi SOE. Z miłości do Jerzego Sosnowskiego polskiego ułana Benita von Falkenhayn dała się zwerbować do siatki agentów. Jedyną kobietą pośród cichociemnych była Elżbieta Zawacka. Mata Hari tuż przed śmiercią posłała dwunastu stojącym na wprost niej z wymierzonymi karabinami młodym żołnierzom całusa, jakby na pożegnanie.

Były pociągające, piękne, inteligentne, sprytne, niebezpieczne, seksowne i podejmowały się szpiegostwa, by zaznać przygody, by zdobyć fortunę, by dokonać zemsty, bo uważały, że spełniają patriotyczny obowiązek lub zakochały się w mężczyźnie pracującym w wywiadzie. Podejmowały się najbardziej niebezpiecznych zadań, balansowały na granicy życia i śmierci. Ich życiorysy to gotowe scenariusze filmowe, a książkę Przemysława Słowińskiego czyta się jak najlepszą powieść historyczno-sensacyjną. Serdecznie polecam:)

https://magiawkazdymdniu.blogspot.com/

Wywiad to głównie domena mężczyzn, ale od wieków korzystano też z usług kobiet agentów, bo wszyscy wiedzieli doskonale, że kobiety idealnie przełamują opór mężczyzn i jak trzeba, to potrafią wydobyć od nich określone tajemnice. Wszystkie wywiady i kontrwywiady świata z całą bezwzględnością, lekceważeniem uczuć i emocji, tych którzy znaleźli się w ich polu zainteresowania...

Dobrze napisana, zawierająca wiele interesujących informacji o losach nietuzinkowych kobiet publikacja. Polecam.

Dobrze napisana, zawierająca wiele interesujących informacji o losach nietuzinkowych kobiet publikacja. Polecam.

Czytało się nawet dobrze, ale mam mieszane uczucia...
Autor podał imponującą bibliografię, a ja odniosłam wrażenie, że z każdej z tych książek coś wziął dla siebie i tak powstała jego...

Czytało się nawet dobrze, ale mam mieszane uczucia...
Autor podał imponującą bibliografię, a ja odniosłam wrażenie, że z każdej z tych książek coś wziął dla siebie i tak powstała jego...