Bardzo ciekawa i treściwa historia o tytułowej Magdzie Goebbels. Autorka bardzo nakreśla psychologiczny aspekt postępowania bohaterki, jej aspiracje i przyczyny samobójstwa. Również dobrze zobrazowana została postać Josepha Goebbelsa, który stał się nieodłącznym elementem jej osoby.

Bardzo ciekawa i treściwa historia o tytułowej Magdzie Goebbels. Autorka bardzo nakreśla psychologiczny aspekt postępowania bohaterki, jej aspiracje i przyczyny samobójstwa. Również dobrze zobrazowana została postać Josepha Goebbelsa, który stał się nieodłącznym elementem jej osoby.

Magda Goebbels – córka Auguste Behrend i Oskara Ritschela, urodzona 11.11.1901 r., żona Josepha Goebbelsa i matka ich sześciu dzieci.
Jej przeszłość nie była godna rozgłaśniania, gdyż przeplatali się w niej, Żydzi, jednak po latach nastąpił przełom, gdyż stała się ona antysemitką. Przygoda z nazizmem rozpoczęła się od tego, że pewien mężczyzna zaproponował jej pracowanie w partii, jako sposób na zabicie nudy. Zdecydowała się więc poznać bliżej NSDAP. Następnie zasiliła szeregi partii i przestudiowała materiały ideologoczne. Goebbelsa spotkała przypadkiem i od pierwszego wejrzenia się w sobie zakochali. Ustalili, że jeśli opanują Rzeszę, staną się małżeństwem. Magda pragnęła bycia w centrum uwagi, a przy tym blisko Fuhrera. Wzięli ślub 19 grudnia, aczkolwiek po kilku latach byli krok od rozwodu, gdyż Goebbels był wobec niej niewierny. Nie czuła się już dobrze w małżeństwie. Wiedziała, że tylko dzieci go przytrzymują przy niej. Goebbels przez ten cały czas skutecznie rozpowszechniał propagandę za pomocą różnych środków masowego przekazu, wobec tego dla Hitlera był on niezastąpiony, co miało wpływ na ich wysoką pozycję w społeczeństwie. Magda była łatwowierna i zapatrzona tak ślepo w nazizm, że przepłaciła życiem swoim i niewinnych, bezbronnych dzieci. Gdy zbliżał się upadek Rzeszy, zabiła swoje potomstwo, a ona razem z Goebbelsem popełniła samobójstwo.
Patrząc na zdjęcia tej kobiety, czułam chłód, tak samo, kiedy przybliżyłam sobie jej postać. Nie była to kobieta, która powinna być wzorem. Na początku swojego życia obracała się w żydowskim towarzystwie, miała dzieci z różnych małżeństw, pozwalała na zdrady Josepha, aż wkońcu wydała na swoje dzieci wyrok śmierci. To wszystko nie świadczyło dobrze o jej osobie. Książka warta przeczytania.

Magda Goebbels – córka Auguste Behrend i Oskara Ritschela, urodzona 11.11.1901 r., żona Josepha Goebbelsa i matka ich sześciu dzieci.
Jej przeszłość nie była godna rozgłaśniania, gdyż przeplatali się w niej, Żydzi, jednak po latach nastąpił przełom, gdyż stała się ona antysemitką. Przygoda z nazizmem rozpoczęła się od tego, że pewien mężczyzna zaproponował jej pracowanie w...

Momentami książka trochę o niczym...

Momentami książka trochę o niczym...

Sięgając po książkę miałam pojęcie kim jest Magda Goebbels - żona ministra propagandy Josepha Goebbelsa, pierwsza dama III Rzeszy, matka gromadki dzieci, które zabiła w ostatnich dniach wojny. Chciałam się dowiedzieć o niej czegoś więcej. W dużej mierze udało się, choć pewnych rzeczy nie mogę zrozumieć i nie wiem czy kiedykolwiek to się stanie.

Sięgając po książkę miałam pojęcie kim jest Magda Goebbels - żona ministra propagandy Josepha Goebbelsa, pierwsza dama III Rzeszy, matka gromadki dzieci, które zabiła w ostatnich dniach wojny. Chciałam się dowiedzieć o niej czegoś więcej. W dużej mierze udało się, choć pewnych rzeczy nie mogę zrozumieć i nie wiem czy kiedykolwiek to się stanie.

Bardzo mnie poruszyła ta książka! Napisana jest w interesujący sposób, nie można się oderwać. Gorąco polecam!

Bardzo mnie poruszyła ta książka! Napisana jest w interesujący sposób, nie można się oderwać. Gorąco polecam!

„Magda Goebbels. Pierwsza dama Trzeciej Rzeszy” jest to książka autorstwa Anji Klabunde. Studentki germanistyki oraz historii sztuki. Spoglądając na wybraną przez Anjię Klabunde ścieżkę edukacyjną zastanawiałam się czy sporządzenie biografii indywiduum żyjącego w okresie II wojny światowej nie przysporzyło jej trudności. Byłam ciekawa jakie fakty historyczne umieściła w dziele i w jaki sposób opisała Magdę Goebbels. Negatywny, pozytywny, a może z dystansem.
Nie ukrywam, iż przed lekturą dzieła o cieszącej się w III Rzeszy popularnością pani Goebbels wiedziałam niewiele. Przypuszczam, że posiadałam taki sam poziom wiedzy na jej temat jak większość ludzi zamieszkujących kraje rozwinięte. Była żoną Josepha Goebbelsa – nazistowskiego ministra propagandy i oświecenia publicznego. Posiadała z nim szóstkę dzieci. W maju 1945 roku zabiła je przy pomocy cyjanku.
Książka Anji Klabunde zasadniczo moją wiedzę poszerzyła. Uwypukliła o fakty wprost druzgocące psychikę. Nastawioną podówczas do Magdy Goebbels iście negatywnie. Nigdy przed lekturom biografii nie rozpatrywałam zwolenników hitleryzmu w kategoriach człowieczeństwa. Zawsze ignorowałam dowody ich ludzkich odruchów. Maskowałam je popełnionymi przestępstwami. Najwyraźniej waga zbrodni stanowczo przekraczała granicę określaną przez moją psychikę jako wybaczalną. Opisana przez Anjię Klabunde siła zaangażowania Magdy przeszyła mnie zdumieniem. Otworzyła umysł i pobudziła wrażliwość. Osobiście w każdą sprawę, zajęcie, zainteresowanie staram się wkładać jak najwięcej energii. Robię to aby zyskać wiedzę. Odkryć nowe cele. Tak już jest, że człowiek selekcjonuje oferowane mu przez świat możliwości. Wybiera sobie najodpowiedniejsze. Rozwija je zyskując kolejne i kolejne możliwości. Czasem rezygnuje. Cofa się i wybiera z puli ofert zupełnie inne niż pierwotnie. Magda Behrend ( tak brzmiało nazwisko jej matki) także selekcjonowała świat. Niestety bardziej niż „oferty” świata interesowały ją osoby, które te oferty wybrały i swój wybór rozgłaszały. Przykładowo Wiktor Arlosoroff – syjonista nieświadomie urzekł Magdę. Nie słowami zaintrygował kobietę, ale sposobem ich wypowiadania. Za sprawą Arlosoroffa Magda przez długi czas wiernie towarzyszyła przedstawicielom narodu semickiego w spotkaniach. Chłonęła ich obyczaje. Popierała działania. Małżeństwo z Josephem Goebbelsem ( zawarte być może pod wpływem możliwości przypodobania się Hitlerowi) również zdaje się potwierdzać wysuniętą przeze mnie myśl. Człowiek ten zmienił jej poglądy. Z propagatorki syjonizmu kobieta stała się antysemitką. Po raz kolejny emanujące charyzmą oraz pewnością siebie wypowiedzi zdołały wpłynąć na jej uczucia. Finalnie nic w życiu pani Goebbels nie zdołało przełamać wiary w słowa Hitlera oraz męża. Według mnie to właśnie między innymi siła zaangażowania w sprawy narodowe pchnęła ją do samobójstwa. Świadczą o tym słowa zawarte w ostatnim liście do syna Haralda. Pani Goebbels wspomina w nim o rzekomym „pięknie” idei nazistowskiej. Mam wrażenie, iż kobieta ta zdawała sobie sprawę z życia jakie musiałaby wieść po wojnie. Z pewnością byłoby ono dość prymitywne. Pełne biedy i przyziemnych problemów. Magda nie potrafiła by się w nim odnaleźć. Potrzebowała bliskości ludzi ambitnych, o wzniosłych celach. Nie znalazłaby takich, którzy równocześnie dorównali by ambitnością Josephowi Goebbelsowi i z chęcią by ją poślubili. W swojej recenzji pragnę nadmienić także o stylu pisania Anji Klabunde. Irytowała mnie jej neutralność. Brak zdań wartościujących, oceniających działania Magdy Goebbels. Liczyłam, iż poznam zdanie autorki na temat opisywanej przez nią postaci. Niestety zawiodłam się. Były momenty które wręcz prosiły się o komentarz. Przykładowo idealny wydawał się do skomentowania fragment opisujący nieczuły stosunek Magdy do ojczyma Friedlandera. Wyzbycie się jego nazwiska i brak zainteresowania skazujące go na śmierć. Nie rozumiałam moralności Magdy. Chciałam by autorka mi ją wyjaśniła. Ona nie skomentowała tego zachowania Magdy nawet jednym słowem. Najciekawszym rozdziałem w całej biografii był dla mnie ten poświęcony kulisom śmierci Hitlera oraz śmierci szóstki niewinnych dzieci, Magdy i Goebbelsa. Anjia Klabunde poradziło sobie wyśmienicie. Perfekcyjnie oddała słowami nastrój towarzyszący tragicznym chwilą. Sprawiła, iż łzy same napłynęły mi do oczu. Być może powinnam się cieszyć. Zbrodniarze w końcu umierają odpokutowując za swe niewybaczalne czyny. Tak się jednak nie stało. Płakałam, bo widziałam w nich ludzi. Nie potwory. I za to autorce dziękuję. Czytając wspomniany wcześniej ostatni list Magdy do syna Haralda szlochałam oraz lamentowałam. Po raz kolejny nie potrafiłam pojąc pobudek determinujących decyzję pani Goebbels. Nie spodziewałam się, iż ta biografia wywoła we mnie tak skrajne emocje.
Polecam książkę osobą preferująca literaturę historyczną. Z pewnością poszerzy ona ich wiedzę.

„Magda Goebbels. Pierwsza dama Trzeciej Rzeszy” jest to książka autorstwa Anji Klabunde. Studentki germanistyki oraz historii sztuki. Spoglądając na wybraną przez Anjię Klabunde ścieżkę edukacyjną zastanawiałam się czy sporządzenie biografii indywiduum żyjącego w okresie II wojny światowej nie przysporzyło jej trudności. Byłam ciekawa jakie fakty historyczne umieściła w...

Trzecia Rzesza a na jej tle fanatycy niemieckiego faszyzmu - Goebbelsowie, oddani bezgranicznie Hitlerowi i narodowemu socjalizmowi.

Całkiem przystępnym językiem napisana książka, oparta na bogatej literaturze.

Równie dobrze nakreślone sylwetki zarówno Josepha Goebbelsa - cynika "który już jako chłopiec odczuwał pogardę dla innych ludzi- pogardę, którą w głębi serca miał pogardę dla siebie samego"czy Magdy...."bardzo małe było jej poczucie własnej wartości. Swoje życie uzależniała od sukcesu idei narodowosocjalistycznej"

Poza tym co musiało "siedzieć" w głowach tych ludzi, że własnym dzieciom zgotowali tak okrutny los?

Trzecia Rzesza a na jej tle fanatycy niemieckiego faszyzmu - Goebbelsowie, oddani bezgranicznie Hitlerowi i narodowemu socjalizmowi.

Całkiem przystępnym językiem napisana książka, oparta na bogatej literaturze.

Równie dobrze nakreślone sylwetki zarówno Josepha Goebbelsa - cynika "który już jako chłopiec odczuwał pogardę dla innych ludzi- pogardę, którą w głębi serca miał...

Książka która wiele wyjaśnia. Prosto i klarownie zarysowany kontekst historyczny - klucz do zrozumienia wszystkich postaci dramatu. "Nazistowskie potwory", które najpierw były odrzuconymi, zepchniętymi na margines ofiarami losu i historii biorą odwet na zbiorowych wrogach upchniętych do worka z ideologią. Splot wydarzeń, geopolityka i trudny, biedny czas stworzyły ludzi w śród których główna bohaterka wydaje się być jakimś archetypem kobiety tego czasu. Wykształcona, zna języki, obraca się wśród ludzi, którzy walczą o swoje idee i nagle ona wybiera pensję dla panien z dobrego domu, żeby korzystnie wyjść za mąż... wydaje się być totalną konformistką, ale na koniec pisze list do syna (jedynego dziecka, które przeżyje masakrę),żeby pamiętał o NIEMCACH i o bohaterach, którzy za te Niemcy składają swe życie w ofierze?! Trochę niewyobrażalne i niepojęte, ale jednak... Historia jej życia - właściwie gotowy scenariusz - czy nikt jeszcze nie sfilmował?

Książka która wiele wyjaśnia. Prosto i klarownie zarysowany kontekst historyczny - klucz do zrozumienia wszystkich postaci dramatu. "Nazistowskie potwory", które najpierw były odrzuconymi, zepchniętymi na margines ofiarami losu i historii biorą odwet na zbiorowych wrogach upchniętych do worka z ideologią. Splot wydarzeń, geopolityka i trudny, biedny czas stworzyły ludzi w...

Anja Klabunde wzięła na warsztat historię niezwykłej kobiety, która była jednym wielkim paradoksem - w młodości popierała idee syjonistyczne Victora Arlosoroffa, później była na pensji dla dziewcząt w Holzhausen, została żoną bogatego przedsiębiorcy Quanda, a skończyła jako ulubienica Adolfa Hitlera, żona największego propagandzisty III Rzeszy, Josepha Goebbelsa, i zabójczyni własnych dzieci.
Niestety samej pracy autorki można bardzo wiele zarzucić. Jej wiarygodność podważa karygodny błąd - niewłaściwie przedstawiła fizjonomię Goebbelsa, pisząc o jego krótszej lewej nodze, podczas gdy źródła wskazują na prawą. Klabunde niezbyt gładko przechodzi od biografii sfabularyzowanej do prób obiektywnego opisu historycznego, by za chwilę znów powrócić do formy upowieściowionej. Język utworu jest prosty (by nie powiedzieć prostacki),pojawia się sporo niewłaściwych form składniowych, mnóstwo powtórzeń. Trudno stwierdzić na ile wynika to z braku umiejętności warsztatowych autorki, a na ile z błędów tłumaczenia.
Książka nie daje żadnych odpowiedzi, dlaczego Magda postępowała tak, a nie inaczej. Zabrakło właściwego podejścia. Autorka mogła pójść w kierunku biografii próbującej wyjaśnić zachowanie pani Goebbels poprzez analizę psychologiczną jej zachowań. Mogła skupić się tylko na rzetelnym przedstawianiu faktów, lecz stanęła gdzieś pomiędzy i nie wyszło najlepiej.

Anja Klabunde wzięła na warsztat historię niezwykłej kobiety, która była jednym wielkim paradoksem - w młodości popierała idee syjonistyczne Victora Arlosoroffa, później była na pensji dla dziewcząt w Holzhausen, została żoną bogatego przedsiębiorcy Quanda, a skończyła jako ulubienica Adolfa Hitlera, żona największego propagandzisty III Rzeszy, Josepha Goebbelsa, i...

Ostatnio złapałam się n tym, że uwielbiam oglądać filmy biograficzne i postanowiłam również zobaczyć, jak mi pójdzie z książkami...Nie zawiodłąam się, autobiografia Pierwszej damy Trzeciej Rzeszy wciągnela mnie bardzo, choć sama postać nie ujęła mnie wcale. Po książkę sięgnęłam również dlatego, że lubię historię wspólczesną i tu również się nie zawiodłam. Historia III Rzeszy jest ukazana rewelacyjnie przejrzyście, w sam raz dla miłośników przeszłości..

Ostatnio złapałam się n tym, że uwielbiam oglądać filmy biograficzne i postanowiłam również zobaczyć, jak mi pójdzie z książkami...Nie zawiodłąam się, autobiografia Pierwszej damy Trzeciej Rzeszy wciągnela mnie bardzo, choć sama postać nie ujęła mnie wcale. Po książkę sięgnęłam również dlatego, że lubię historię wspólczesną i tu również się nie zawiodłam. Historia III...