Legion płomienia

Podobnie jak w przypadku pierwszej części początek przeciętny, ale akcja dość szybko rozkręca się i z każdą stroną robi się coraz ciekawiej. Jedynie opisy walk ze smokami czasami nużą, zwłaszcza, że często te walki wyglądają podobnie (np. walki z niebieskimi smokami na morzu). Jednak przyznaję, że wszystkie historie (zarówno Claya, Lizanne, Sirusa i Hilemore'a) pobudzały moją ciekawość i przy żadnej się nie nudziłem.

Podobnie jak w przypadku pierwszej części początek przeciętny, ale akcja dość szybko rozkręca się i z każdą stroną robi się coraz ciekawiej. Jedynie opisy walk ze smokami czasami nużą, zwłaszcza, że często te walki wyglądają podobnie (np. walki z niebieskimi smokami na morzu). Jednak przyznaję, że wszystkie historie (zarówno Claya, Lizanne, Sirusa i Hilemore'a) pobudzały...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zawsze jak zaczynam czytać kolejny tom jakiegoś cyklu, który przypadł mi do gustu, mam lekkie obawy, czy tym razem czasem się nie zawiodę na tym, co przeczytam. Podobne obawy miałem z Legionem płomienia, drugą częścią Draconis Memoria. Pierwszy tom, czyli Ogień przebudzenia to jedna z najlepszych powieści fantasy jakie czytałem, ale o tym przeczytacie w tej recenzji. Na szczęście Anthony Ryan i tym razem mnie nie zawiódł.

Link do pełnej recenzji: http://wielokropek.com/2020/05/legion-plomienia-recenzja/

Link do bloga: https://wielokropek.com/
Link do instagrama: https://www.instagram.com/wielo_kropek/
Link do facebooka: https://www.facebook.com/wkropek/

Zawsze jak zaczynam czytać kolejny tom jakiegoś cyklu, który przypadł mi do gustu, mam lekkie obawy, czy tym razem czasem się nie zawiodę na tym, co przeczytam. Podobne obawy miałem z Legionem płomienia, drugą częścią Draconis Memoria. Pierwszy tom, czyli Ogień przebudzenia to jedna z najlepszych powieści fantasy jakie czytałem, ale o tym przeczytacie w tej recenzji. Na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo, bardzo solidna kontynuacja, wciąga :)

Bardzo, bardzo solidna kontynuacja, wciąga :)

Pokaż mimo to

Cudowne połączenie fantasy i s-f. Świat korporacji i smoków, cesarzy i Agentów Nadzwyczajnych Inicjatyw. Świat, w którym pije się smoczą krew i ma się nadzwyczajne moce.
Ten świat chce zniszczyć Biały Smok, stworzenie inteligentne ale pełne nienawiści do rodzaju ludzkiego. Panuje nad umysłami, pokazuje przyszłość, jest bezwzględny i okrutny. Przeciwstawia się mu garstka uzdolnionych ludzi, intryga goni intrygę a co chwila odkrywana jest przed czytelnikiem kolejna tajemnica.
Uważam, że nie ma szans odgadnąć na początku książki w jakim kierunku będzie zmierzała. Autor ma łeb jak sklep, sypie pomysłami z rękawa, czaruje, intryguje, zaskakuje. Urzeka...

Cudowne połączenie fantasy i s-f. Świat korporacji i smoków, cesarzy i Agentów Nadzwyczajnych Inicjatyw. Świat, w którym pije się smoczą krew i ma się nadzwyczajne moce.
Ten świat chce zniszczyć Biały Smok, stworzenie inteligentne ale pełne nienawiści do rodzaju ludzkiego. Panuje nad umysłami, pokazuje przyszłość, jest bezwzględny i okrutny. Przeciwstawia się mu garstka...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Podobnie jak to miało miejsce w pierwszym tomie, również w drugim, obserwujemy wydarzenia z punktu widzenia kilkorga postaci. Claydon Torcreeek napił się krwi białego smoka, która zesłała na niego wizje i teraz musi odkryć sekrety pogrzebane na dalekim południu, żeby uratować ludzkość. Lizanne, agentka Wydziału Inicjatyw Nadzwyczajnych Żelaznego Syndykatu Handlowego wyrusza na poszukiwania Majsterkowicza do Cesarstwa Corvuskiego, gdzie będzie musiała odwiedzić owiane złą sławą wiezienie. Zaś Sirus, były kustosz Cesarskiego Muzeum w Morsvale, dość szybko zostaje złapany przez armię smoków i splugawionych, ale bynajmniej nie zginie, choć jego los nie jest do pozazdroszczenia.

Za sprawą tej trójki bohaterów, autor przekazuje czytelnikowi wiele nowych informacji na temat stworzonego przez siebie świata. Poznamy dokładniej Cesarstwo Corvuskie, zobaczymy co jest na dalekim południu planety, co znajduje się na wyspach dookoła Aradsii i wiele więcej. Anthony Ryan odkrywa również wiele tajemnic z przeszłości, głównie za sprawą tego, co Claydon odkryje na dalekim południu. Przeczytamy m.in w jaki sposób pojawiły się smoki, jak ludzie dowiedzieli się, że krew tych istot daje różne zdolności, jak powstały kryształy i wiele więcej. Kilkukrotnie autor miło mnie zaskoczył, szczególnie pod względem tego, co znajduje się na południu i jakie tajemnice się z tym wiążą.

W drugim tomie dużo się dzieje, a droga do celu każdego z bohaterów jest usłana wieloma niebezpieczeństwami, więc trudno tutaj o nudę. Z każdym kolejnym rozdziałem dowiadujemy się również czegoś nowego i poznajemy nieznane dotąd zakątki świata. Jednak dość szybko można zauważyć, że wiele z opisywanych wydarzeń i przygód bohaterów jest po prostu zbędna i tylko niepotrzebnie wydłuża całą historię, niewiele wnosząc do fabuły. Sam marsz armii białego smoka jest dość powolny i poświęcono mu stosunkowo mało czasu, choć mogłoby się wydawać, że będzie to główny wątek w drugim tomie. Po przeczytaniu książki odnosi się również wrażenie, że sytuacja bohaterów pod względem znalezienia rozwiązania na powstrzymanie armii smoków, jest taka sama jak pod koniec pierwszego tomu. Owszem, dowiadujemy się wielu nowych rzeczy, ale wciąż nie wiemy jak ludzie mają zamiar walczyć ze zorganizowaną armią smoków. Dlatego drugi tom pozostawił mnie z mieszanymi uczuciami i nie wiem, czy sięgnę po zakończenie tej trylogii.

Legion płomienia jest niestety dość przeciętną kontynuacją Ognia przebudzenia. Dużo się tutaj dzieje, autor odkrywa liczne tajemnice, ale jednocześnie niewiele dowiadujemy się w jaki sposób ludzie zamierzają powstrzymać armię smoków.

Podobnie jak to miało miejsce w pierwszym tomie, również w drugim, obserwujemy wydarzenia z punktu widzenia kilkorga postaci. Claydon Torcreeek napił się krwi białego smoka, która zesłała na niego wizje i teraz musi odkryć sekrety pogrzebane na dalekim południu, żeby uratować ludzkość. Lizanne, agentka Wydziału Inicjatyw Nadzwyczajnych Żelaznego Syndykatu Handlowego wyrusza...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Najgorsza z całej serii, mimo to jest to całkiem niezła powieść

Najgorsza z całej serii, mimo to jest to całkiem niezła powieść

Pokaż mimo to

Drugi tom, dalsza część przygód Claya i reszty bohaterów. Książka nadal jest rewelacyjna. Świat wykreowany przez Ryana jest niesamowity. Jako miłośnik prochowego fantasy jestem nim oczarowany.

Ciekawe rozwinięcie historii z jedynki, Akcji jest tu jeszcze więcej. Dzieje się naprawdę dużo. Mamy okazję poznać więcej polityki panującej w tym świecie.

Rozczarowuje jedynie to że sympatyczne postacie poboczne zostały zepchnięte prawie całkowicie w niebyt. Tekla, Zenida, Akina pojawiają się naprawdę okazjonalnie. Nawet Hilemore'a jest tu znacznie mniej. Oczywiście pojawiają się za to nowi bohaterowie, a nawet mamy sekwencje ze splugawionymi. Mimo to trochę szkoda że autor nie przewidział większej roli starym lubianym postaciom.

Książka jest kapitalną kontynuacją świetnej prochowej baśni. Czyta się ją równie dobrze jak pierwszy tom. Nie wszystkie decyzje fabularne autora przypadły mi do gustu, ale i tak bawiłem się kapitalnie.

Drugi tom, dalsza część przygód Claya i reszty bohaterów. Książka nadal jest rewelacyjna. Świat wykreowany przez Ryana jest niesamowity. Jako miłośnik prochowego fantasy jestem nim oczarowany.

Ciekawe rozwinięcie historii z jedynki, Akcji jest tu jeszcze więcej. Dzieje się naprawdę dużo. Mamy okazję poznać więcej polityki panującej w tym świecie.

Rozczarowuje jedynie to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Super książka :)

Super książka :)

Pokaż mimo to

Niestety im dalej tym gorzej. Druga powieść z cyklu "Draconis memoria", obok wszystkich wad typowych dla drugich tomów trylogii, jest pozbawioną oryginalnych pomysłów (nie licząc być może pierwszego zastosowania taktycznych pocisków rakietowych w fantasy), sztampową książką przygodową, której akcja nie ma tak naprawdę żadnego znaczenia dla całego cyklu. W pierwszym tomie autor rozpętał wojnę ludzi ze smokami, w której moja sympatia pozostawała po stronie smoków, ściganych, hodowanych i zarzynanych jak bydło dla pozyskania krwi stanowiącej magiczną siłę napędową "cywilizacji". W "Legionie płomienia" smoki atakują ludzkość, a wybrani przedstawiciele ładu korporacyjnego wyruszają w świat by znaleźć środki do walki z nimi. Zajmuje im to cały drugi tom, na koniec którego znajdujemy się w niemal dokładnie tej samej sytuacji jak na końcu tomu pierwszego. Równie dobrze tomu drugiego mogłoby nie być a jedynym celem zrealizowanym przez autora na ponad 700 stronach jest wprowadzenie dwóch nowych postaci, które być może okażą się decydujące dla rozwiązania konfliktu w tomie trzecim. Całość akcji podzielona jest na trzy równoległe wątki, koncentrujące się na masakrowaniu ludzi przez smoki, ludzi przez ludzi i smoków przez ludzi. W ruch idzie broń maszynowa, działa, okręty wojenne, rakiety i magia a setki zwłok wyściełają drogę do zakończonego dodatkowymi cliffhangerami zakończenia, sprawiającego, że drugą część tego cyklu trudno uznać za samodzielną powieść.

Nie ukrywam, że w przeciwieństwie do debiutanckiego cyklu Ryana ("Kruczy cień") ta trylogia niespecjalnie mi się spodobała (przynajmniej do tej pory). Owszem, autor sprawnie posługuje się klawiaturą, akcje jest szybka, wiele się dzieje, ale nie działają elementy kluczowe dla sukcesu każdej powieści rozrywkowej. Bohaterów, ciągle mordujących wszystkich i wszystko co się tylko porusza w sąsiedztwie, naprawdę trudno polubić. Sprawa, za którą walczą, budzi raczej niechęć jeśli tylko uświadomimy sobie, że bronią oni cywilizacji wyniszczającej świat dla własnego zysku i pieniędzy. Sterty trupów (ludzkich i smoczych) zalegających w nieomalże każdym rozdziale tej książki naprawdę trudno uznać za atrakcję. Nie widać też w wydarzeniach opisanych w tym tomie żadnego celu obok wypełniania stron, a opowiadana przez autora historia zaczyna mieć coraz mniej sensu i odwołuje się do najprymitywniejszych rozwiązań, stosowanych zwykle przez autorki i autorów nie mających pojęcia jak wybrnąć ze stworzonych przez siebie problemów (nie ma jak tajemnicze magiczne kryształy i wybudowane niewiadomym sposobem całe światy umieszczone pod powierzchnią oceanu).
Zawyżam ocenę z sympatii dla autora, ale nie wiem czy zdołam przebrnąć przez kolejny tom.

Niestety im dalej tym gorzej. Druga powieść z cyklu "Draconis memoria", obok wszystkich wad typowych dla drugich tomów trylogii, jest pozbawioną oryginalnych pomysłów (nie licząc być może pierwszego zastosowania taktycznych pocisków rakietowych w fantasy), sztampową książką przygodową, której akcja nie ma tak naprawdę żadnego znaczenia dla całego cyklu. W pierwszym tomie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Świetna kontynuacja. Nadal jest wiele tajemnic do wyjaśnienia. Fabuła zwarta, akcja szybka i styl przyjemny. Ryan wyrasta na mocnego zawodnika gatunku fantasy.

Świetna kontynuacja. Nadal jest wiele tajemnic do wyjaśnienia. Fabuła zwarta, akcja szybka i styl przyjemny. Ryan wyrasta na mocnego zawodnika gatunku fantasy.

Pokaż mimo to