Rodzina Borgiów

Książka bardzo mi się spodobała, przede wszystkim ze względu na wiedzę jaka dzięki niej mogłam zdobyć. Książka opisuje jak funkcjonowało papiestwo w XV wieku, mnie zszokowalo. Sadze, ze niewiele osób wie i jest zaintersowanych jak to wyglądało kiedyś, a jest to bardzo istotne. Oczywiście z pewnością osoby, które choć trochę interesują się taka tematyka wiedza jak było, gdyż nie jest to jakaś wiedza tajemna, mimo wszystko w książce ubrane jest to w jakaś historie i to jest fajnie. Mnie książka uwiodła pomysłem, poprzez ukazanie czytelnikowi szczegółów tamtych okresów.

Książka bardzo mi się spodobała, przede wszystkim ze względu na wiedzę jaka dzięki niej mogłam zdobyć. Książka opisuje jak funkcjonowało papiestwo w XV wieku, mnie zszokowalo. Sadze, ze niewiele osób wie i jest zaintersowanych jak to wyglądało kiedyś, a jest to bardzo istotne. Oczywiście z pewnością osoby, które choć trochę interesują się taka tematyka wiedza jak było, gdyż...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka ma kilka ciekawych zalet, a jednym słowem można ją określić jako solidną. Nie porównywałem szczegółowo fabuły z faktami historycznymi i chociaż najważniejsze wydarzenia z grubsza pokrywają się z przekazami historyków, to jednak pewne szczegóły z rzeczywistością już się nie zgadzają.

Mario Puzo w ważnych momentach fajnie przedstawia sytuację polityczną regionu i umiejętności dyplomatyczne niektórych bohaterów (dla mnie szczególnie widoczne w przypadku Cezara). Robi to tak, że przy odrobinie skupienia można nie tylko zrozumieć powiązania między królami Hiszpanii, Francji oraz władcami najważniejszych włoskich miast, ale także samemu dostrzec zagrożenia dla bohaterów lub implikacje poszczególnych decyzji, czy ich wpływ na układ sił.

Panuje opinia, że Borgiowie byli synonimem zepsucia i demoralizacji, a Aleksander VI to symbol upadku kościoła w XV-XVI wieku. Ja po lekturze odniosłem wrażenie, że nie wyróżniali się przesadnie pod tym względem na tle ówczesnej arystokracji, a fragmentów rzeczywiście szokujących było dosłownie kilka. Bohaterowie w książce są dobrze wykreowani, każdy z indywidualnym charakterem, z czasem też widać, jak każdy z nich się zmienia i rozwija; żałowałem tylko, że wątek Savonaroli był tutaj właściwie trzecioplanowy.

Puzo miał specyficzny, opisowy styl, ze względnie małą ilością dialogów i narracją trzecioosobową, trochę pozbawiony emocji (podobnie jak np. u Tolkiena). Chociaż znamy wiele myśli głównych bohaterów, czasem odnosiłem wrażenie, że są to informacje jakby przekazywane z drugiej ręki, dlatego bardzo długo ciężko było się zżyć z którymś z nich. Są to informacje, które powinno się mieć na uwadze biorąc się za tę książkę zwłaszcza po obejrzeniu serialu HBO, bo można się rozczarować.

Książka ma kilka ciekawych zalet, a jednym słowem można ją określić jako solidną. Nie porównywałem szczegółowo fabuły z faktami historycznymi i chociaż najważniejsze wydarzenia z grubsza pokrywają się z przekazami historyków, to jednak pewne szczegóły z rzeczywistością już się nie zgadzają.

Mario Puzo w ważnych momentach fajnie przedstawia sytuację polityczną regionu i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Rewelacja. Mimo że znam historię rodziny Borgiow, książka wciągnęła mnie bez reszty. Jest to przekrój przez lata panowania papieża Aleksandra, w który zręcznie wkomponowano wartka akcję i ciekawe dialogi. Postaci wyraziste, z charakterem. Polecam!

Rewelacja. Mimo że znam historię rodziny Borgiow, książka wciągnęła mnie bez reszty. Jest to przekrój przez lata panowania papieża Aleksandra, w który zręcznie wkomponowano wartka akcję i ciekawe dialogi. Postaci wyraziste, z charakterem. Polecam!

Pokaż mimo to

Historia Borgiów opisana w książce niesamowita, wciągająca i intrygująca. Lukrecja i Jofre - świetne postaci. Aleksander i Cezar również, aczkolwiek pod koniec stają się męczący. Papież, dlatego, że jest go coraz mniej na kartach i nie wnosi nic ciekawego poza koniecznymi dla dalszego biegu historii zdaniami. Natomiast jego synowi charakter i podejście zmienia się co chwilę, a każda zmiana jest bardziej irytująca od poprzedniej i próżno szukać w nim ambitnego i wspaniałego Cezara z pierwszych rozdziałów.

Historia Borgiów opisana w książce niesamowita, wciągająca i intrygująca. Lukrecja i Jofre - świetne postaci. Aleksander i Cezar również, aczkolwiek pod koniec stają się męczący. Papież, dlatego, że jest go coraz mniej na kartach i nie wnosi nic ciekawego poza koniecznymi dla dalszego biegu historii zdaniami. Natomiast jego synowi charakter i podejście zmienia się co...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka podobała mi się! Historia rządów Rodriga Borgia, późniejszego papieża Aleksandra VI i losów jego biednych dzieci: Lukrecji, Cezara, Jofre i Juliana.
Książka obejmuje czasy od kiedy dzieci były małe a on był kardynałem do jego śmierci. Historia toczy się w Rzymie i innych państwach- miastach włoskich w czasach XV w.
Ciekawa, wciągająca ale i przerażająca historia najgorszego i najstraszniejszego papieża na świecie! Książka wcale nie jest aż tak przerysowana a postacie tam opisane i ich losy oraz czyny nie są przesadą, raczej są jak już troszeczkę ocenzurowane. Język jest w miarę, ale z narracją już gorzej bywa. Zbyt dużo opisów scen erotycznych! Fabuła jest historią autentyczną, więc nie mogę się przyczepić do czegokolwiek. Chyba, że samego postępowania postaci historycznych, na których nie ma się wpływu. Co się wydarzyło, już się nie zmieni. Powieść jest jednak gruba. Wiele stron na których mogłam przerazić się postępowaniem diabła pod sutanną, jego intryg, planów co do wszystkiego, zachowania, usposobienia i okrutnych prawie jak Hitlera rządów. Najbardziej poszkodowane były jednak Bogu winne dzieci, które nie miały nic do powiedzenia, były jak pionki w jednej wielkiej grze! Moją sympatię wzbudziła Lukrecja, która była dobra, spokojna, uboga w duchu i hojna duchem oraz obdarzała wszystkich miłością. Oprócz samej rodziny Borgiów można zaobserwować tamtejsze klimaty, zachowania społeczeństwa, kulturę,( raczej jej brak) i ogólną sytuację polityczną niezjednoczonego kraju.
Polecam!

Książka podobała mi się! Historia rządów Rodriga Borgia, późniejszego papieża Aleksandra VI i losów jego biednych dzieci: Lukrecji, Cezara, Jofre i Juliana.
Książka obejmuje czasy od kiedy dzieci były małe a on był kardynałem do jego śmierci. Historia toczy się w Rzymie i innych państwach- miastach włoskich w czasach XV w.
Ciekawa, wciągająca ale i przerażająca historia...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Rodzina Borgiów" jest dziełem życia Mario Puzo. Pisał ją przez wiele lat, powracając do niej i oddalając się, gdy potrzebował napisać bestsellera. Może przez to książkę czyta się jak zlepek opowiadań. Długo się czeka na jakieś przełamanie w akcji. Często też napięcie narasta i... nic się nie dzieje szczególnego. Puzo dość ciekawie zinterpretował wszystkie białe plamy w życiorysie rodziny Borgiów. Sama książka na pewno przybliża ten temat, ale jej wartość rozrywkowa jest taka sobie. Chociaż wciąż jest lepsza niż "Ojciec chrzestny", mimo że momentami zniesmacza jeszcze bardziej.

"Rodzina Borgiów" jest dziełem życia Mario Puzo. Pisał ją przez wiele lat, powracając do niej i oddalając się, gdy potrzebował napisać bestsellera. Może przez to książkę czyta się jak zlepek opowiadań. Długo się czeka na jakieś przełamanie w akcji. Często też napięcie narasta i... nic się nie dzieje szczególnego. Puzo dość ciekawie zinterpretował wszystkie białe plamy w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Historia rodziny Borgiów - pierwszej rodziny mafijnej wg M. Puzo - jest niewątpliwie interesująca. Nepotyzm, morderstwa, zdrady, kupowanie godności i urzędów - to wszystko znajdziemy w tej książce. Niestety styl nie porywa, czyta się to wszystko bez emocji i zaangażowania. To już nie ten sam Mario Puzo...

Historia rodziny Borgiów - pierwszej rodziny mafijnej wg M. Puzo - jest niewątpliwie interesująca. Nepotyzm, morderstwa, zdrady, kupowanie godności i urzędów - to wszystko znajdziemy w tej książce. Niestety styl nie porywa, czyta się to wszystko bez emocji i zaangażowania. To już nie ten sam Mario Puzo...

Pokaż mimo to

Mario Puzo to mój idol. Kocham, uwielbiam. A tę książkę przeczytałam chyba po raz czwarty i cały czas jest tak samo wciągająca. Fikcja bardzo zręcznie wpleciona w fakty historyczne - to chyba specjalność tego autora. Nadal potrafi zdziwić, wciągnąć, zaskoczyć i zdruzgotać. Pozycja obowiązkowa!

Mario Puzo to mój idol. Kocham, uwielbiam. A tę książkę przeczytałam chyba po raz czwarty i cały czas jest tak samo wciągająca. Fikcja bardzo zręcznie wpleciona w fakty historyczne - to chyba specjalność tego autora. Nadal potrafi zdziwić, wciągnąć, zaskoczyć i zdruzgotać. Pozycja obowiązkowa!

Pokaż mimo to

Doskonałe studium władzy, a przy tym opowieść o wielopoziomowej miłości, która za nic ma sobie moralność.

Doskonałe studium władzy, a przy tym opowieść o wielopoziomowej miłości, która za nic ma sobie moralność.

Pokaż mimo to

Czytałem po kilkakroć, za każdym razem zadziwia i fascynuje. PS. Borgiowie są cudowni!

Czytałem po kilkakroć, za każdym razem zadziwia i fascynuje. PS. Borgiowie są cudowni!

Pokaż mimo to