Zachód słońca w Central Parku

Lekka, przyjemna lektura o problemach z uczuciami. Z happy endem.

Lekka, przyjemna lektura o problemach z uczuciami. Z happy endem.

Pokaż mimo to

Bardzo fajna, za szybko sie konczy. Pierwsza część podobala mi sie bardziej, ale historia Frankie była również na wysokim poziomie.

Bardzo fajna, za szybko sie konczy. Pierwsza część podobala mi sie bardziej, ale historia Frankie była również na wysokim poziomie.

Pokaż mimo to

Kilka dni temu, dokładnie na tej stronie, twierdziłam, że raczej nie sięgnę po kolejną książkę tej autorki, gdyż jej opowiadania mnie mdlą. Taaak. Szybko moje twierdzenie zostało obalone, bo na kolejny dzień miałam już tą pozycję w łapkach. Ahh ta moja potrzeba czytania miłych i przyjemnych romansików.
Co do książki... Dopiero teraz, po przeczytaniu tej części spostrzegłam, że autorka wcale nie jest najgorsza w kreowaniu postaci. Choć ich psychika nie jest szczególnie zwiła, to dość łatwo ich polubić za wszystko, a konkretnie za nich samych. Każda z postaci jest inna, wręcz każda jest intensywnie wyostrzona, ale w tym wypadku jest to na plus, bo postacie się nie zlewają. Fabuła oczywiście nie jest wysublimowana, ale akurat tym razem nie ponowiła tej mdlącej atmosfery, którą mogliśmy znaleźć w Bezsenności na Manhattanie, a nawet powiem, że mi się podobała. Co prawda nie zmienia to faktu, że jest to książka na raz, ale możecie mi uwierzyć, że będzie to bardzo miły i przyjemny raz.

Kilka dni temu, dokładnie na tej stronie, twierdziłam, że raczej nie sięgnę po kolejną książkę tej autorki, gdyż jej opowiadania mnie mdlą. Taaak. Szybko moje twierdzenie zostało obalone, bo na kolejny dzień miałam już tą pozycję w łapkach. Ahh ta moja potrzeba czytania miłych i przyjemnych romansików.
Co do książki... Dopiero teraz, po przeczytaniu tej części...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

I nawet Frankie potrafi otworzyć się na miłość.. ;)

I nawet Frankie potrafi otworzyć się na miłość.. ;)

Pokaż mimo to

Po raz kolejny historii Sarah Morgan powiem „tak”. Lekka, miła i przyjemna. Bardzo spokojnie tocząca się opowieść o dwójce przyjaciół, którzy zdają sobie sprawę ze wzajemnego przyciągania, ale albo walczą z tym, albo starają się je bagatelizować. Do czasu, kiedy jedno z nich postanawia zachować się inaczej.
Tak, kończy się wielką miłością, miłością co do której nikt nie ma wątpliwości, a czytelnik jest przekonany, że wiele, wiele lat później Frankie będzie tak samo mocno kochała Matta jak on ją. Ale czy nie o to właśnie chodzi w takich historiach?
Jeśli poszukujemy historii przyjemnej, ciepłej, z grupą dobranych przyjaciół, z radością bycia ze sobą, z nadzieją na przyszłość, z poszanowaniem drugiego człowieka, to wiele z tych elementów znajdzie się w Zachodzie słońca w Central Parku. Resztę znajdziemy w pierwszej lub trzeciej części Pozdrowień z Nowego Jorku.
Znakomita dla doładowania baterii wyczerpanych po zimie.
Polecam.

Po raz kolejny historii Sarah Morgan powiem „tak”. Lekka, miła i przyjemna. Bardzo spokojnie tocząca się opowieść o dwójce przyjaciół, którzy zdają sobie sprawę ze wzajemnego przyciągania, ale albo walczą z tym, albo starają się je bagatelizować. Do czasu, kiedy jedno z nich postanawia zachować się inaczej.
Tak, kończy się wielką miłością, miłością co do której nikt nie ma...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ostatnio dorwałam pierwszą część i po przeczytaniu postanowiłam że przypomnę sobie całą trylogię. Bezapelacyjnie to moja ulubiona część. Jeśli chodzi o Matta to jest on przykładem faceta z marzeń , przy którym książe z bajki nie ma najmniejszych szans. Ta historia daje nadzieję że nawet najbardziej pokręcone relacje da się na prostować, pokazuje nam jak nasze dzieciństwo to co przeżyliśmy wpływa na teraźniejszość i na to kim jesteśmy.

Ostatnio dorwałam pierwszą część i po przeczytaniu postanowiłam że przypomnę sobie całą trylogię. Bezapelacyjnie to moja ulubiona część. Jeśli chodzi o Matta to jest on przykładem faceta z marzeń , przy którym książe z bajki nie ma najmniejszych szans. Ta historia daje nadzieję że nawet najbardziej pokręcone relacje da się na prostować, pokazuje nam jak nasze dzieciństwo to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przyjemna, pełna umoralniających prawd. Miejscami cukierkowa. Frankie jest moją ulubioną bohaterką z trójcy. Czyta się szybko, fabuła schematyczna i przewidywalna, ale przyjemna.

Przyjemna, pełna umoralniających prawd. Miejscami cukierkowa. Frankie jest moją ulubioną bohaterką z trójcy. Czyta się szybko, fabuła schematyczna i przewidywalna, ale przyjemna.

Pokaż mimo to

Druga część serii. Opowiada o losach drugiej z trzech przyjaciółek. Fajna historia, dobrze się czyta.

Druga część serii. Opowiada o losach drugiej z trzech przyjaciółek. Fajna historia, dobrze się czyta.

Pokaż mimo to

Książka bardzo przyjemna jedyny minus to, że z takimi traumami jakie miała główna bohaterka, należy szukać pomocy u specjalistów. A nawet nikt jej tego nie zaproponował...

Książka bardzo przyjemna jedyny minus to, że z takimi traumami jakie miała główna bohaterka, należy szukać pomocy u specjalistów. A nawet nikt jej tego nie zaproponował...

Pokaż mimo to

Frankie to konkretna osoba,nie wierząca w miłość a zwłaszcza w żyli długo i szczęśliwie.Niewątpliwie tak podziałał na nią przykład rodziców,którzy rozstali się, mówiąc oględnie, w nie najlepszych relacjach,a nastepnie przykład matki,która goniac utracona młodośc wiązała sie z coraz to młodszymi partnerami.Mężczyźni mogliby dla Frankie nie istnieć.Z jednym wyjątkiem,którym jest Matt,brat jednej z jej najepszych przyjaciółek,przystojny i zdecydowany walczyć z jej uprzedzeniami.Dotychczas byli jedynie przyjaciółmi,ale obydwoje czuja chemię,będąc blisko siebie.Mottem Frankie mogłoby byc hasło:                   Jesli twoja szklanka jest w połowie pusta,mniejsze ryzyko,że ja rozlejesz.   Nic dziwnego,zważywszy na to co przeżyła w dzieciństwie i młodości.

Lubię motyw od przyjaźni do miłości,lubie jak to mężczyźnie bardziej zależy,oraz bohaterki introwertyczne,którym ciężko się otworzyc zwłaszcza na miłość.Nie przeszkadzaja mi pokręcone relacje rodzinne,a to wszytsko odnalazłam w książce Zachód słońca w Central Parku.                                Nie sposób nie polubić bohaterów,tak pierwszo jak i drugoplanowych.każdy z nich ma w sobie coś pozytywnego,coś,co pozwala polubić go,albo przynajmniej chcieć go bliżej poznać.rzyznam ,że ja chętnie poczytałabym o historii drugoplanowej bohaterki Roxie  i jej kolegi z pracy-Jamesa.to mogłaby byc równie interesująca opowieść jak ta dotycząca Frankie i Matta.                                                                                          Frankie powtarza,że związki są jak Halloween-przerażające,mimo to stara się przezwyciężyć własne uprzedzenia i dać szansę swojemu wybrankowi.   "Zachód słońca w Central Parku" jest drugim tomem serii "Pozdrowienia z Nowego Jorku",ale można ją czytać nawet nie znając pierwszej części.Mało tu nawiązań do wcześniejszych zdarzeń,swobodnie można ja czytać jako pojedyncza książkę,nie część serii.To lekka i odstresowująca lektura,idealna na kilka godzin relaksu.

Frankie to konkretna osoba,nie wierząca w miłość a zwłaszcza w żyli długo i szczęśliwie.Niewątpliwie tak podziałał na nią przykład rodziców,którzy rozstali się, mówiąc oględnie, w nie najlepszych relacjach,a nastepnie przykład matki,która goniac utracona młodośc wiązała sie z coraz to młodszymi partnerami.Mężczyźni mogliby dla Frankie nie istnieć.Z jednym wyjątkiem,którym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to