Bardzo nie podoba mi się styl w jakim jest napisana ta książka, dobrnęłam do połowy, jedna z gorszych jakie miałam "przyjemność" czytać.

Bardzo nie podoba mi się styl w jakim jest napisana ta książka, dobrnęłam do połowy, jedna z gorszych jakie miałam "przyjemność" czytać.

Naczytałem się o feministycznym ostrzu opowiadań Parker, o wyjątkowo ostrej w nich krytyce społeczeństwa, o bezkompromisowości obserwacji świata kobiet: głupich, uwieszonych na mężczyznach, pustych, próżnych i naiwnie zakochanych - i przyznam, że coś mi tu nie grało z tą przesłodzoną okładką, która okazała się nie bez powodu w pewien sposób adekwatna do tekstów. Może gdzieś tam jest ta ostrość autorki, tyle że nie jest to jakoś w większości opowiadań ewidentne, a raczej ledwo sygnalizowane, za mało bezpardonowe i niezbyt krytyczne, bardziej opisowe. Bo proza ta nie tylko przedstawia paniusiowate kobietki, ale również sprawia takie wrażenie, jest jakby po paniusiowatemu pisana: trochę męcząco, trochę infantylnie. W niewielu tekstach przebija krytyczna feministyczna odwaga, w niewielu też rozśmiesza sardoniczny humor i ironia, z których ponoć słynęła autorka. Ale trafiają się cacuszka (jak na przykład opowiadania: Natomiast ten po prawej, Walc, Przed świtem) i to dla nich warto sięgnąć po ten zbiór, choć w sumie nie będę ukrywał, że dla mnie to spore rozczarowanie.

Naczytałem się o feministycznym ostrzu opowiadań Parker, o wyjątkowo ostrej w nich krytyce społeczeństwa, o bezkompromisowości obserwacji świata kobiet: głupich, uwieszonych na mężczyznach, pustych, próżnych i naiwnie zakochanych - i przyznam, że coś mi tu nie grało z tą przesłodzoną okładką, która okazała się nie bez powodu w pewien sposób adekwatna do tekstów. Może gdzieś...

Każda historia przedstawiona w sposób dowcipny, z dystansem wobec siebie i otaczającej rzeczywistości, lecz bardzo dobitnie. Mogłyby stanowić z osobna skecze na scenach kabaretowych.

Autorce na pewno nie brakuje odwagi ani spostrzegawczości.
W inteligentny sposób przedstawia mechanizmy relacji międzyludzkich ukazanych w postaci gry. Każdy z nas ją zna oraz w niej uczestniczy. Lecz nie każdy jest tego świadomy.

Sytuacje przedstawiony w sposób dość nudny, czytanie dłużyło się mimo iż opowiadania były krótkie. Sama tematyka bardzo trafna, inteligentna i na swój sposób dowcipna. Natomiast forma, dłużące się dialogi i opisy były dla mnie ciężkie do przebrnięcia. Książka raczej przekartkowana niż przeczytana.

Każda historia przedstawiona w sposób dowcipny, z dystansem wobec siebie i otaczającej rzeczywistości, lecz bardzo dobitnie. Mogłyby stanowić z osobna skecze na scenach kabaretowych.

Autorce na pewno nie brakuje odwagi ani spostrzegawczości.
W inteligentny sposób przedstawia mechanizmy relacji międzyludzkich ukazanych w postaci gry. Każdy z nas ją zna oraz w niej...

Bardzo, bardzo nudne jak dla mnie. Co nie oznacza ,że nie zajrzę do innych tytułów Dorothy Parker ;)

Bardzo, bardzo nudne jak dla mnie. Co nie oznacza ,że nie zajrzę do innych tytułów Dorothy Parker ;)

Ta książka jest tak denerwująca że nawet nie mam motywacji żeby ją doczytać do końca ... MASAKRA

Ta książka jest tak denerwująca że nawet nie mam motywacji żeby ją doczytać do końca ... MASAKRA

"dzięki bogu, że siedziałam, kiedy nadeszła katastrofa. proszę bardzo, oto komentarz na temat egzystencji. oto rzut oka w otchłanie, w jakie pogrążyć się jest zdolna istota ludzka. wszystko, za co mogę być wdzięczna na tym świecie, to to, że siedziałam, kiedy pękła mi podwiązka"
- dorothy parker "podwiązka"

lata dwudzieste. ameryka. fokstrot. alkohol w czasach prohibicji. drink popijany drinkiem. inteligenci, którzy nurzają się w świecie dekadenckich melin. w tym wszystkim chodzi o miłość. taką prawdziwą. namacalną. chodzi też o dobry seks. o dobry romans. o dobrego kochanka. chodzi też o relacje damsko-męskie. o trudności w komunikacji. o trajkotanie przeplatane przeprosinami kobiet. o gburowatość mieszaną z nachalnymi zalotami mężczyzn.

"gra" to także historia pierwszych wyemancypowanych kobiet. kobiety mogą już na siebie same zarabiać, ale widać, że mentalnie nadal są uzależnione. w ich świecie nadal króluje skrzywienie androcentryczne (androcentric bias). podporządkowywanie życia męskiemu spojrzeniu, pożądanie męskiej akceptacji. brak wiary w siebie. nadskakiwanie mężczyznom. zbyt chętne przyznawanie się do głupocinek, słabości... kobiety zmierzające do wolności, ale jeszcze zniewolone.

te wszystkie niuanse zręcznie wyłapuje i wyśmiewa dorothy parker. i za to lubię jej twórczość.

"dzięki bogu, że siedziałam, kiedy nadeszła katastrofa. proszę bardzo, oto komentarz na temat egzystencji. oto rzut oka w otchłanie, w jakie pogrążyć się jest zdolna istota ludzka. wszystko, za co mogę być wdzięczna na tym świecie, to to, że siedziałam, kiedy pękła mi podwiązka"
- dorothy parker "podwiązka"

lata dwudzieste. ameryka. fokstrot. alkohol w czasach prohibicji....

http://czytankianki.blogspot.com/2011/02/gra-dorothy-parker.html

http://czytankianki.blogspot.com/2011/02/gra-dorothy-parker.html

W swych opowiadaniach realistycznie oddaje ducha swej epoki, ale brakuje iskierki inspiracji. Niektóre opowiadania są po prostu nudne, a feminizm jest słabo akcentowany. Brakuje pewnej brawury, celności ocen, za to jest mnóstwo niedopowiedzeń.

W swych opowiadaniach realistycznie oddaje ducha swej epoki, ale brakuje iskierki inspiracji. Niektóre opowiadania są po prostu nudne, a feminizm jest słabo akcentowany. Brakuje pewnej brawury, celności ocen, za to jest mnóstwo niedopowiedzeń.

To bardzo monotonna książka. Owszem, ma swój urok, ale wydaje się być dosyć powierzchowna. Każde opowiadanie traktuje o mało inteligentnej damie z dobrego domu, która cierpi katusze przez nieczułego partnera. Warto kilka przeczytać, drogie Panie, bo na pewno natkniecie się tu na opis swoich własnych męk. Każda znajdzie coś dla siebie.
Ale poza niewielkimi wślizgnięciami do emocji kilkunastu kobietek, wytknięciem tytułowych gier i obnażeniem salonowego fałszu niewiele w tej książce można znaleźć. Z wyjątkiem dwóch, czy trzech perełek, które znalazły się tu nie wiadomo skąd, ale zachwycają od pierwszej do ostatniej litery.

To bardzo monotonna książka. Owszem, ma swój urok, ale wydaje się być dosyć powierzchowna. Każde opowiadanie traktuje o mało inteligentnej damie z dobrego domu, która cierpi katusze przez nieczułego partnera. Warto kilka przeczytać, drogie Panie, bo na pewno natkniecie się tu na opis swoich własnych męk. Każda znajdzie coś dla siebie.
Ale poza niewielkimi wślizgnięciami do...

Dorothy Parker miała dość tragiczne życie, które ubarwiło jej prozę ironią i cynizmem. w "Grze" perfekcyjnie portretuje ludzi nieszczęśliwych, uwikłanych w konwencje i gry słowne. Doskonale, w prześmiewczy i niezmiernie zabawny sposób punktuje ich przywary. Stale wracam do tego zbioru opowiadań, zwłaszcza do "Zmroku przed pokazem sztucznych ogni".

Dorothy Parker miała dość tragiczne życie, które ubarwiło jej prozę ironią i cynizmem. w "Grze" perfekcyjnie portretuje ludzi nieszczęśliwych, uwikłanych w konwencje i gry słowne. Doskonale, w prześmiewczy i niezmiernie zabawny sposób punktuje ich przywary. Stale wracam do tego zbioru opowiadań, zwłaszcza do "Zmroku przed pokazem sztucznych ogni".