W swojej trzeciej powieści Williams pozostaje dosyć trudny w odbiorze - zarówno język, jak i mistyczno-filozoficzna tematyka stawiają opór - ale zdaje się, że nauczył się pisać fabuły i lektura zaczyna sprawiać autentyczną przyjemność. Pomysł jest niesamowity: aniołowie, czyste zasady rzeczywistości, platońskie idee - jakkolwiek to nazwać - zstępują na ziemię, a ich skondensowana istota rozrywa tkankę naszego świata. Williams pokazuje różne ludzkie reakcje na tę niezwykłą przemianę: od panicznego strachu, poprzez żądzę zapanowania nad pozaziemskimi siłami, aż po ich przyjęcie i zatracenie się w nich (a może odnalezienie się?). Przepiękne, poruszające, a czasem przerażające opisy transformacji materii przez idee, niezłe studium zadufanej doktorantki Damaris, która odkrywa ostatecznie, o co naprawdę chodzi w filozofii, którą od tak dawna badała, a na koniec triumf miłości i przyjaźni - i jeszcze więcej rzeczy, o których trudno chyba pisać inaczej, niż zrobił to Williams, tym zawiłym, a jednocześnie osobliwie precyzyjnym językiem, nieprzekładalnym na żaden inny. Odzyskałam wiarę w "trzeciego Inklinga" i liczę, że kolejne jego książki będą jeszcze lepsze.

W swojej trzeciej powieści Williams pozostaje dosyć trudny w odbiorze - zarówno język, jak i mistyczno-filozoficzna tematyka stawiają opór - ale zdaje się, że nauczył się pisać fabuły i lektura zaczyna sprawiać autentyczną przyjemność. Pomysł jest niesamowity: aniołowie, czyste zasady rzeczywistości, platońskie idee - jakkolwiek to nazwać - zstępują na ziemię, a ich...