Temat holokaust jak i relacji Polaków i Żydów podczas II Wojny Światowej, jest często obecny w debacie publicznej, wraca co roku przy okazji obchodów rocznic tych tragicznych wydarzeń. Jest to temat trudny, niosący ze sobą dużo emocji zarówno wśród Polaków jak i Żydów, niestety często wykorzystywany przez polityków do osiągnięcia korzyści politycznych. Pierwszą książką poruszająca temat holokaustu, którą przeczytałem to „Medaliony” Zofii Nałkowskiej, która mną na tyle wstrząsnęła, żę postanowiłem zwiększyć swoją wiedzę w tym temacie. Na kolejną pozycję o tej tematyce wybrałem „Polacy – Żydzi – okupacja”

Władysław Bartoszewski polski historyk, publicysta, dziennikarz, pisarz, działacz społeczny, polityk oraz dyplomata. Więzień Auschwitz, żołnierz Armii Krajowej w stopniu podporucznika, działacz Polskiego Państwa Podziemnego, uczestnik powstania warszawskiego. Autor niezliczonej ilości książek i artykułów prasowych. Odznaczony najwyższym izraelskim odznaczeniem cywilnym nadawanym nie-Żydom, medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata i wieloma innymi odznaczeniami. Osoba o długiej biografii na którą moja recenzja jest za krótka.

„Polacy – Żydzi – okupacja” ostatnia książka Władysława Bartoszewskiego wydana w Polsce, rok po jego śmierci, wiele lat wcześniej opublikowana na zachodzie. Jest to książka o relacjach Żydów i Polaków w okresie okupacji hitlerowskiej. Przedstawione mamy fakty na temat społeczności żydowskiej zamieszkującej tereny przedwojennej Polski. Przed wojną nasz kraj był największym skupiskiem Żydów w Europie. Mimo narastającego terroru i sankcji podczas wojny, Polacy prowadzili działania w celu ratowania Żydów. Była to pomoc organizowana przez zwykłych obywateli, Państwo Podziemne, Armię Krajową czy Radę pomocy Żydom „Żegota” jak i inne organizacje. Oczywiście nie pomijany jest temat przypadków wydawania Żydów i pomagających im Polaków, okupantowi przez innych Polaków, zdaniem Bartoszewskiego stanowili oni marginalną część społeczeństwa. Dostajemy również informacje na temat zabiegów Polskiego Rządu na emigracji o skuteczną pomoc i podjęcie działań w celu powstrzymania hitlerowskich planów eksterminacji Żydów. Mimo przekazania wielu świadectw i dowodów na temat zbrodni Niemieckich, opinii publicznej i rządom zachodnim, nie podjęto działań w celu zatrzymania holokausty. Polacy mogli ratować poszczególne jednostki, jednak nie byli wstanie uratować całego narodu Żydowskiego.

Solidna praca, poruszająca trudny temat wojny, holokaustu i wspólnej historii Żydów i Polaków. Napisana przez świadka tamtych wydarzeń Władysława Bartoszewskiego, praca jest dobrym wprowadzeniem dla osób zainteresowanych poznaniem faktów na temat zagłady. Moim skromnym zdaniem każda książka opisująca zbrodnie których dokonali ludzie na innych ludziach nie tylko dotycząca holokaustu, jest ważna. Nikt z nas nie powinien być obojętnych na krzywdę ludzką, aby nigdy w przyszłości takie zbrodnie się nie powtórzyły.

Temat holokaust jak i relacji Polaków i Żydów podczas II Wojny Światowej, jest często obecny w debacie publicznej, wraca co roku przy okazji obchodów rocznic tych tragicznych wydarzeń. Jest to temat trudny, niosący ze sobą dużo emocji zarówno wśród Polaków jak i Żydów, niestety często wykorzystywany przez polityków do osiągnięcia korzyści politycznych. Pierwszą książką...

"Polacy, Żydzi, okupacja" to ostatnia książka Władysława Bartoszewskiego, wydana już po jego śmierci (co ciekawe, znacznie wcześniej opublikowana i doceniona na Zachodzie).
Poprzedza ją wstęp Mariana Turskiego oraz obszerny wywiad z autorem, jaki przeprowadziła Bożena Szaynok.

Całość ma charakter dokumentu, w którym profesor Bartoszewski dzieli się własnymi doświadczeniami, spostrzeżeniami, ocenami. Cytuje też jednak opinie i wspomnienia innych autorytetów, na przykład Ireny Sendlerowej, Kazimierza Moczarskiego, Marka Edelmana.

Najwięcej miejsca autor poświęcił złożonym stosunkom polsko-żydowskim podczas drugiej wojny światowej. Temat ten wciąż wzbudza wiele kontrowersji, dzieląc nie tylko tzw. zwykłych Polaków, ale i naukowców, historyków, pisarzy.

Władysław Bartoszewski bardzo ciekawie opowiada o ratowaniu Żydów z warszawskiego getta i innych miejsc, o pomocy dla powstańców, którzy w 1943 roku stawili zbrojny opór niemieckim oddziałom zaczynającym brutalną likwidację getta. Nie jest jednak niepoprawnym optymistą i szczerze mówi również o licznych przypadkach denuncjacji, o szmalcownikach i obojętności warszawiaków, którzy przechadzali się wokół niszczonej dzielnicy.
Różne postawy ludzi wobec zła, uleganie mu, lekceważenie, obojętność, strach i bunt to zasadnicze tematy przewijające się przez wszystkie rozdziały.

Książka opisuje również działalność polskich i żydowskich organizacji konspiracyjnych, stosunek Kościoła do Holokaustu, warunki życia za murami gett (bo mowa nie tylko o stolicy) i po aryjskiej stronie.

Całość napisana jest rzeczowo, solidnie udokumentowana i opatrzona mądrymi, głębokimi komentarzami autora, który często rozpatruje różne kwestie nie tylko w kontekście drugiej wojny światowej i Zagłady.

Jak na profesora Bartoszewskiego przystało, książka napisana została piękną polszczyzną i z wielką pasją.

"Polacy, Żydzi, okupacja" to ostatnia książka Władysława Bartoszewskiego, wydana już po jego śmierci (co ciekawe, znacznie wcześniej opublikowana i doceniona na Zachodzie).
Poprzedza ją wstęp Mariana Turskiego oraz obszerny wywiad z autorem, jaki przeprowadziła Bożena Szaynok.

Całość ma charakter dokumentu, w którym profesor Bartoszewski dzieli się własnymi...

Trudny temat, trudna książka. Imponująca wiedza p.Bartoszewskiego. Jako, że zaczynam zgłębiać temat holokaustu dla mnie potężna dawka nazwisk, faktów, liczb... Wstrząsający plan Hitlera, wstrząsające liczby ....
Powinniśmy poznać przyczyny zagłady, historię .... Przygnębiająca, ale niezbędna lektura.

Trudny temat, trudna książka. Imponująca wiedza p.Bartoszewskiego. Jako, że zaczynam zgłębiać temat holokaustu dla mnie potężna dawka nazwisk, faktów, liczb... Wstrząsający plan Hitlera, wstrząsające liczby ....
Powinniśmy poznać przyczyny zagłady, historię .... Przygnębiająca, ale niezbędna lektura.

Dziś książka wchodzi do księgarń, tak że pozwolę sobie wreszcie napisać na jej temat opinię. Z masy publikacji na temat holokaustu, ta jest przede wszystkim niezwykle wyważona, napisana w tonie koncyliacyjnym, a nie agresywnym, co akurat często zdarza się zwłaszcza autorom żydowskim. Wprawdzie słowa, które Bartoszewski napisał (praca powstała dano już temu, tyle że nie została wydana po polsku),że "zna większość prac o holokauście", dziś są na pewno nie do utrzymania, to z całą pewnością jest on człowiekiem znakomicie znającym tę problematykę, nie tylko zresztą jako uczestnik akcji ratowania Żydów.

Zasadniczą treść napisanej pod koniec lat 60. książki poprzedza długa rozmowa Bartoszewskiego z Bożeną Szaynok. W moim odczuciu ten wywiad jest w ogóle najlepszą częścią książki. Sporo to momentów biograficznych, dużo refleksji nad powojennymi losami i Polaków i Żydów. Najwspanialszym jej punktem jest zresztą wypowiedź Bartoszewskiego na temat J. T. Grossa. Co do zasadniczej części tej publikacji, to ujmuje ona w porządku chronologicznym przebieg hitlerowskiego "wielkiego planu" na ziemiach polskich. Im dalej w książkę, tym więcej jest cytatów ze wspomnień i wyliczanek nazwisk (ale tak jest w absolutnie każdej pozycji na temat holokaustu),ale zasadniczo ze wszystkich stron przebija wielka znajomość tematu i pełen umiaru ton wypowiedzi. Bardzo cenna praca i dobrze, że Znak ją - po tylu latach - wydał.

Tomasz Babnis

Dziś książka wchodzi do księgarń, tak że pozwolę sobie wreszcie napisać na jej temat opinię. Z masy publikacji na temat holokaustu, ta jest przede wszystkim niezwykle wyważona, napisana w tonie koncyliacyjnym, a nie agresywnym, co akurat często zdarza się zwłaszcza autorom żydowskim. Wprawdzie słowa, które Bartoszewski napisał (praca powstała dano już temu, tyle że nie...