Pierwszą część komiksu przeczytałem już dawno. Opowiadał o walce Kapitana Marvela z Thanosem, później było opowiadanie które było kluczowe dla naszego bohatera z Nitro, i teraz w związku z tym iż opowiadanie ostatnie jest z roku 1982 przeczytałem o śmierci Kapitana Marvela napisane i narysowane przez Jima Starlina. Ale to było dobre. Historia nie na tamte czasy by się wydawać mogło. Smutne rozliczenie bohatera który umiera na raka. Tak na RAKA. Nie od jakieś bitki, wybuchu tylko od raka jak zwykły człowiek. Do tego jako Charon największy wróg naszego bohatera Thanos. Historia działająca na emocjach która na pewno zapadnie mi w pamięć na długo. Polecam.

Pierwszą część komiksu przeczytałem już dawno. Opowiadał o walce Kapitana Marvela z Thanosem, później było opowiadanie które było kluczowe dla naszego bohatera z Nitro, i teraz w związku z tym iż opowiadanie ostatnie jest z roku 1982 przeczytałem o śmierci Kapitana Marvela napisane i narysowane przez Jima Starlina. Ale to było dobre. Historia nie na tamte czasy by się...

Po wydarzeniach z pierwszego tomu i przemianie Kapitana Marvela nadchodzi czas ostatecznej rozgrywki z Thanosem. A tytan ów to nie byle wymoczek. Jeśli miałbym wskazać najgroźniejszego badassa w całym uniwersum Domu Pomysłów wskazałbym palcem na niego. Mięknie przy nim nawet Galactus, Dormammu czy Mefisto. Siła, intelekt, zupełny brak strachu i brak tej idiotycznej maniery która ciąży nad Magneto czy Dr Doom’em. Maniery z której szydził Ozymandiasz w „Strażnikach”.
Kontynuacja historii z pierwszego tomu. Szalony Tytan ma w swym władaniu widzianą już w filmowych Avengers Kosmiczną Kostkę. Co gorsza całkiem nieźle się nią obsługuje. Na tyle nieźle, aby stać się boskim bytem i przebudowywać wszystko na swą modłę Avengers i sojusznicy nie są w stanie mi się realnie przeciwstawić, a ostatnią linia obrony stają się Mar- vell i Drax. Oprócz tej historii ukazana jest również potyczka z Nitro. Tym samym który narobił rabanu z którego wynikła Wojna Domowa. I tutaj wybuchowy badass narobi huku, lecz huk ten będzie miał swoje konsekwencje tylko dla jednej osoby i to po kilku latach.
Było życie. Czas więc na śmierć. Bodaj najpiękniejsze pożegnanie herosa jakie dane było mi spotkać w komiksie. Ani odejście Kapitana Ameryki, ani Logana nie było tak prawdziwe, tak ludzkie. Tak brutalnie realne i nieodwracalne. Mar- vell nie ginie w epickiej, kosmicznej batalii, nie poświęca się za ludzkość. Nie ginie nawet w boju na mniejsza skalę. To co go zabija jest niezwykle ludzką przypadłością, która raczej nie spotyka superludzi. Bo czyż wielkiego wojownika Kree, zdolnego walczyć z samym Thanosem może pokonać rak ? Kogoś kto sunie wśród gwiazd strąca z firmamentu nowotwór mający swą przyczynę w toksycznym gazie z którym styczność miał Kapitan Marvel po pojedynku z Nitro. Na nic zdają się umysły Mentora, Reeda Richardsa czy Tony’ego Starka. Wszelkie metody leczenia spalają na panewce. Część z nowatorskich terapii jest na dodatek blokowana przez naga- bands z których dotąd swą siłę czerpał umierający heros. Na samym końcu drogi Mar- vella rolę Charona bierze na siebie jego odwieczny wróg- Thanos. Bo któż lepiej nie zna śmierci niż ten który ją miłuje ? Tytan jednak nie daje odejść wojownikowi Kree jak zwykłemu zjadaczowi chleba.
Starlin rysując do swego scenariusza miał mógł ukazać pełen obraz swej wizji ostatnich dni Kapitana Marvela. Jego wyobrażenie wszechświata i walki z Thanosem czy pożegnanie wojownika Kree przez rzeszę herosów ( a tu naprawdę pojawiła się śmietanka Marvela- Avengers, X- Men, F4, Inhumans… ) nie byłyby tym samym bez wspaniałej pracy kolorysty Steve’a Ollifa i ludzi odpowiadających za rekonstrukcję kolorów.

Podsumowanie: Niezwykle sentymentalna i emocjonalna opowieść o śmierci jednego z największych swego czasu herosów Marvela. O śmierci zaskakującej, niecodziennej w świecie w którym bohaterowie giną w wielkich wybuchach i heroicznych potyczkach. Gdzie, zdawać by się mogło, nie sięgają choroby i codzienne problemy. Najlepszy jak dotąd komiks w drugiej 60- ątce WKKM.


http://superbook.blog.pl/2016/01/13/190-wkkm-81-jim-starlin-mike-friedrich-steve-englehart-zycie-i-smierc-kapitana-marvela-t-2/

Po wydarzeniach z pierwszego tomu i przemianie Kapitana Marvela nadchodzi czas ostatecznej rozgrywki z Thanosem. A tytan ów to nie byle wymoczek. Jeśli miałbym wskazać najgroźniejszego badassa w całym uniwersum Domu Pomysłów wskazałbym palcem na niego. Mięknie przy nim nawet Galactus, Dormammu czy Mefisto. Siła, intelekt, zupełny brak strachu i brak tej idiotycznej maniery...

Powiększony zeszyt na końcu tego tomu, to niewątpliwie ozdoba tej historii.

Powiększony zeszyt na końcu tego tomu, to niewątpliwie ozdoba tej historii.

Śliczne rysunki, zabawy z perspektywą i kadrowaniem, fajne kolory i ciekawa historia. Ostatni zeszyt wgniata w fotel. Zdecydowanie jest to album, który wyprzedził swoje czasy. Warto, a nawet trzeba znać jak jest się fanem marvela.

Śliczne rysunki, zabawy z perspektywą i kadrowaniem, fajne kolory i ciekawa historia. Ostatni zeszyt wgniata w fotel. Zdecydowanie jest to album, który wyprzedził swoje czasy. Warto, a nawet trzeba znać jak jest się fanem marvela.