Czyta się miło do pewnego momentu. Opowieść traci na zawiłych skokach w czasie i innych rzeczach, by nie rzucać spoilerów.

Jako fan Scarlet Witch nie mogę jednak dać złej oceny dla tego tomu. Jednak odbiega poziomem od tego co zaprezentował nam Bendis w „Upadku Avengers” i „Rodzie M”.

Czyta się miło do pewnego momentu. Opowieść traci na zawiłych skokach w czasie i innych rzeczach, by nie rzucać spoilerów.

Jako fan Scarlet Witch nie mogę jednak dać złej oceny dla tego tomu. Jednak odbiega poziomem od tego co zaprezentował nam Bendis w „Upadku Avengers” i „Rodzie M”.

W poszukiwaniu Scarlet Witch. Wiccan, jeden z członków Young Avengers, traci kontrolę nad swoimi mocami. Postanawia więc razem z resztą zespołu odnaleźć Scarlet Witch, okrytą niesławą dawną członkinię Avengers, żeby mogła mu pomóc.

Tom ten stara się posprzątać po paru wcześniejszych komiksach Marvela. Mamy tutaj kontynuację wątków z komiksów „Upadek Avengers” i „Ród M”. Nie tylko zostaje tu wyjaśniona motywacja samej Scarlet Witch, ale również dostajemy pewną krytyę dotycząca postawy Avengers i X-men po wspomnianych wydarzeniach. Krytyka moim zdaniem była bardzo trafna, ale samo wyjaśnienie trochę wydawało mi się naciągane – przypomina mi to trochę podobny zabieg z komiksu „Green Lantern – Rebirth”. Dało to jednak spore pole do popisu dla kolejnych twórców, którzy to jednak zmarnowali w „Avengers kontra X-men” czy „Uncanny Avengers”. Dostajemy jednak też parę motywów, które zostały umiejętnie wykorzystane trochę później.

Komiks ten to również duża gratka dla fanów drużyny Young Avengers. Zespół ten miał wcześniej kilkunastozeszytową serię i parę miniserii. Duży nacisk położony jest tu na rozwój postaci i ich wzajemne relacje. Dostajemy tu też interakcje z innymi superbohaterami czy superzłoczyńcami – ironicznie to ci drudzy okazują się bardziej pomocni. Przy okazji ma tu miejsce parę bardzo wstrząsających wydarzeń, które są zarówno szokujące, jak i wzruszające. Samo zakończenie większości wątków jest słodko-gorzkie i można ten tom nazwać pożegnaniem z dotychczasowym składem zespołu.

Jak można wywnioskować z moich wcześniejszych spostrzeżeń, fabularnie jest bardzo dobrze. Postacie są pisane zgodnie z ich charakterami, wydarzenia są logiczne, a scenariusz interesujący. Nie ma tu przy tym czarno-białego podziału moralności, ale wiele odcieni szarości. Szkoda tylko, że scenarzysta trochę przesadza ze zwrotami akcji – każdy zeszyt głównej miniserii kończy się w sumie bardzo podobnym zwrotem akcji, co po pewnym czasie zaczyna być nużące. Nie do końca podobał mi się też powrót jednego z bohaterów – to było bardzo naciągane.

Za rysunki w głównej miniserii odpowiada Jim Cheung. Świetnie wychodzą mu wszystkie widowiskowe akcji, a także dobrze radzi sobie z ludzkimi sylwetkami. Niestety wszyscy bohaterowie mają w sumie tę samą twarz.
W tomie znajdują się również dwie krótsze historie. Pierwsza z nich to zeszyt „Avengers – The Children’s Crusade – Young Avengers”. Dostajemy tutaj możliwą wizję przyszłości zespołu, a także historyjkę z przeszłości. Retrospekcja nie była specjalnie interesująca, ale za to przyszłość była tutaj całkiem pomysłowa i końcowy zwrot akcji jest dosyć obiecujący. Tutaj rysuje Alan Davis posługujący się bardzo przyjemną i dynamiczną kreską. Szkoda tylko, że kolory wydają się jakby lekko sprane. Druga historia to króciutka opowieść o Magneto – nie jest to w sumie nic godnego uwagi i stanowi jedynie wstęp do głównej opowieści.

Polecam ten tom głównie fanom Young Avengers, a także osobom ciekawym dalszych losów Scarlet Witch po „Rodzie M”.

W poszukiwaniu Scarlet Witch. Wiccan, jeden z członków Young Avengers, traci kontrolę nad swoimi mocami. Postanawia więc razem z resztą zespołu odnaleźć Scarlet Witch, okrytą niesławą dawną członkinię Avengers, żeby mogła mu pomóc.

Tom ten stara się posprzątać po paru wcześniejszych komiksach Marvela. Mamy tutaj kontynuację wątków z komiksów „Upadek Avengers” i „Ród M”....

Albo ja się starzeję, albo po prostu nie nadążam już za tą marvelovską soap operą.
Mamy tu dokładnie to samo co w poprzednich zeszytach. Pomieszanie z poplątaniem, podróże w czasie, wskrzeszanie zmarłych bohaterów, rozłamy w grupach a do tego stek innych banialuków. Każda z dziewięciu części kończy się TYM SAMYM cliffhangerem (sic!) w postaci pojawienia się jakiegoś zupełnie niespodziewanego bohatera (wow!),po czym wszyscy ruszają do wzajemnej rozwałki w stylu "Civil War".
Rozumiem, że scenariusze na epickie komiksy o bohaterach już dawno się skończyły a pieniądze robić trzeba, ale nie rozumiem jak skończonym imbecylem trzeba być, żeby to ogarniać i się tym zachwycać.
Raczej podziękuję i skupię się na epickich ekranizacjach bardziej niż tasiemcowych idiotyzmach.
Polecam bardzo zatwardziałym wyznawcom i zafiksowanym fanom.

Albo ja się starzeję, albo po prostu nie nadążam już za tą marvelovską soap operą.
Mamy tu dokładnie to samo co w poprzednich zeszytach. Pomieszanie z poplątaniem, podróże w czasie, wskrzeszanie zmarłych bohaterów, rozłamy w grupach a do tego stek innych banialuków. Każda z dziewięciu części kończy się TYM SAMYM cliffhangerem (sic!) w postaci pojawienia się jakiegoś...

Historia bardzo fajna - lubię wszystko co nawiązuje do Dnia M, ale zupełnie nie przekonują mnie dzieciaki z Young Avengers. Na szczęście nie dominują tej opowieści.

Historia bardzo fajna - lubię wszystko co nawiązuje do Dnia M, ale zupełnie nie przekonują mnie dzieciaki z Young Avengers. Na szczęście nie dominują tej opowieści.

http://superbook.blog.pl/2016/02/14/199-wkkm-84-allan-heinberg-jim-cheung-alan-davis-olivier-coipel-avengers-krucjata-dziecieca/

Kobiety potrafią namieszać. Niepozorna Jean Grey jako Phoenix siała postrach nie tylko na Ziemi i zwaśniła dwie największe grupy herosów. Inna panna, równie fatalna, to Scarlet Witch. Po wydarzeniach z „Rodu M” znika z radarów. Nie mogą jej znaleźć ani Avengers, ani X- Men. No i niespecjalnie też chcą tego dokonać. Wanda nie dość, że rozbiła pierwszy skład Mścicieli wybijając ich nieco, to pozbawiło zdolności większość mutantów. Jedynymi którzy naprawdę pragną ją odszukać są jej ojciec i brat. I jak się okazuje jej pozornie wyimaginowani synowie- Wiccan i Speed. Członkowie składu mieniącego się Young Avengers.
Młodzi Mściciele to grupa podobna, ale równocześnie kompletnie inna od swych idoli. Patriot to wnuk Isaiha Bradley’a , człowieka który był swego czasu Cap’em. Hulking to pół Skrull, pół Kree. Łączy więc w sobie zmiennokształtność najeźdźców z „Tajnej Inwazji” i wytrzymałość oraz inne bonusy swojego ojca, czyli Kapitana Marvela. Do tego jest partnerem innego członka YA, a konretniej Wiccana. Syna Scarlet Wiych i Visiona, posiadającego zdolności swej mamuśki. Co wiąże się z tym, że nie wszyscy do końca mu ufają. Wanda miała dwoje chłopczyków. Drugim jest Speed. Kubek w kubek podobny do swego wujaszka Pietro. Równie szybki i równie arogancki. Hawkeye w wersji damskiej, czyli Kate Bishop. Dziewczyna dostała ten prestiżowy tytuł od samego Capa po śmierci oryginalnego Hawkeye’ a. Głupio musiał się tylko czuć Barton po swoim niespodziewanym wskrzeszeniu… Stature- córa Scotta Langa/ Ant- Man’a II. Łatwo odgadnąć co potrafi i od kogo bierze wzorce. I Iron Lad. Czyli młody Kang. Czyli jeszcze młodszy Immortus. I tak- tak wersja tez leje się po gębie z samym sobą. W różnym wieku i w różnym czasie.

Akcja pędzi do przodu jak dwaj białowłosi potomkowie Magneto. Nie obyło się bez cofania się w czasie i udziału dwóch największych grup Marvela- X- Men i Avengers. Heinberg przy tym wszystkim tworzy wspaniałe dialogi. Zabawne, ironiczne, dosłownie łączące pokolenia. Niegdysiejszy mutanci ekstremista Magneto dogadujący się z młodocianą wersja Avengers wydaje się przeżywać drugą młodość, gdy wspólnie wyruszają do ojczyzny Dr Doom’a. A przy okazji- sztandarowy przeciwnik F4 ma tu niemałe znaczenie. Ta jego dobra wersja… Victor :p Autor nieco jednak zepsuł Wolverine’a. Logan to krewki chłopina, ale wie kiedy może pozwolić sobie na sniktowanie, a kiedy przemilczeć. Tutaj rzuca się jak owad w szklance pałając chęcią mordu na Scarlet Witch i przy okazji na Wiccan’ ie. Taki Rosomak pojawiał się w komiksach z okresu pierwszych „Tajnych Wojen” Shootera, a zniknął po „Mrocznej Phoenix”. Szybkość akcji i wymogi scenariuszowe ( YA vs wszyscy ) wymagały jakiegoś bubka chcącego zaszlachtować córkę i wnuka Magneto. A że pod ręką z etatowych zakapiorów Marvela był jeno Logan…
Podsumowanie : Young Avengers w komiksie Heinberga ukazują się jako grupa mająca duży potencjał, choć dosyć kontrowersyjna. Dwoje z jej członków jest gejami, na dodatek jeden z nich jest tykającą bombą zegarową. Vision ma kolejny romans, a Iron Lad cokolwiek nie zrobi zmierza w stronę Kanga. Do tego dochodzą jego machinacje w czasie i skłonność grupy do stawania między młotem, a kowadłem Mścicieli i mutantów. Komiks bardzo dobry, najlepszy z nie- oldchool’ owych w drugiej sześćdziesiątce WKKM jak dotąd. Również Cheung, Davis o Coipel pokazali się z najlepszej strony. No i te dialogi. :)

http://superbook.blog.pl/2016/02/14/199-wkkm-84-allan-heinberg-jim-cheung-alan-davis-olivier-coipel-avengers-krucjata-dziecieca/

Kobiety potrafią namieszać. Niepozorna Jean Grey jako Phoenix siała postrach nie tylko na Ziemi i zwaśniła dwie największe grupy herosów. Inna panna, równie fatalna, to Scarlet Witch. Po wydarzeniach z „Rodu M” znika z radarów. Nie mogą jej...

Bardzo dobra i emocjonująca kontynuacja losów Scarlet Witch oraz jej dzieci. Idealnie ukazano relacje łączące Young Avengers, ich temperamenty i obawy (choć tak naprawdę jest to tylko wycinek całości). Jeśli miałbym się do czegoś przyczepić, to do samego finału, który stał się typową nawalaną pomiędzy stronami konfliktu oraz skutków tejże walki (jak dla mnie zupełnie niepotrzebnych i wciśniętych na siłę).

Bardzo dobra i emocjonująca kontynuacja losów Scarlet Witch oraz jej dzieci. Idealnie ukazano relacje łączące Young Avengers, ich temperamenty i obawy (choć tak naprawdę jest to tylko wycinek całości). Jeśli miałbym się do czegoś przyczepić, to do samego finału, który stał się typową nawalaną pomiędzy stronami konfliktu oraz skutków tejże walki (jak dla mnie zupełnie...