Kiedy lato w Ruczaju Dolnym nie nadchodzi, Antonina postanawia udać się do krainy wiecznego słońca. Skoro góra nie przyszła do Mahometa, to Mahomet przyszedł do góry… Tutaj może zamienić nadmiernie wyeksploatowane zielone kalosze na wygodne niebieskie sandały. Z pomocą „niedoszłego” narzeczonego – Ahmeda, wynajmuje małe mieszkanko w zaniedbanej dzielnicy nieopodal centrum i cieszy się upragnionym urlopem. Odpoczynek się przyda, w końcu #rozwód i realizacja misji obyczajowej w Ruczaju Dolnym kosztowały Antoninę wiele nerwów. W dodatku jesienią przyjdzie na świat pierworodny #wnuk ruczajowskiej rewolucjonistki. Trzeba więc naładować akumulatory, aby w pełni sił spełniać się w nowej roli życiowej- roli babci. Ale czy można odpocząć, kiedy na skrzynce mailowej ciągle pojawiają się nowe zlecenia translatorskie a mieszkanie piętro niżej zajmuje kąpany w gorącej wodzie „niedoszły” #narzeczony z przystojnym bratem o tajemniczo mglistym spojrzeniu? Czy na pograniczu skrajnych religii i kultur, Antonina w końcu znajdzie szczęście w miłości? A może znowu rozpęta wokół siebie obyczajową burzę, jak nie tak dawno temu w Ruczaju?
Tym razem Wanda Szymanowska zabiera nas do Egiptu. Dzięki dokładnym, ale przyjaznym oku czytelnika opisom poznajemy kulturę, obyczaje i realia życia w krainie wiecznego słońca. Na kartach powieści natrafiamy na mnogość (szczegółowo objaśnionych) nazw i postaci pochodzenia egipskiego oraz bogatą symbolikę. Dzięki temu zabiegowi czytelnik ma wrażenie, że ten egzotyczny kraj znajduje się na wyciągnięcie ręki.
Znoszone i wysłużone, ale w dalszym ciągu wygodne tytułowe sandały stanowią odzwierciedlenie stanu psychicznego Antoniny. Główna bohaterka sporo przeszła w dotychczasowym życiu, służyła ruczajowskiej społeczności, przez co na jej twarzy pojawiły się oznaki zmęczenia (podobnie jak ślady zużycia na obuwiu). Jednak kobieta najgorsze ma już za sobą, więc w jej duszy zagościł spokój. Osiągnięcie wewnętrznej równowagi, pozwala Antoninie stanąć do walki o własne #szczęście. Stąd #niebieski kolor sandałów, który kojarzy się z wodą, morzem, niebem (które w Egipcie mają nad wyraz niebieską barwę),ale także równowagą, pokojem, inspiracją i kreatywnością.
Lektura tej powieści przeniosła mnie w zupełnie nieznany mi dotąd świat. Aż zapragnęłam pozwiedzać opisane zakamarki, potargować się z egipskim handlarzem, napić się naparu z kwiatów hibiskusa w towarzystwie Antoniny, Ewy i Fatmy, zakosztować Om ali i pokonwersować z Aymanem na temat istoty prawa…

Kiedy lato w Ruczaju Dolnym nie nadchodzi, Antonina postanawia udać się do krainy wiecznego słońca. Skoro góra nie przyszła do Mahometa, to Mahomet przyszedł do góry… Tutaj może zamienić nadmiernie wyeksploatowane zielone kalosze na wygodne niebieskie sandały. Z pomocą „niedoszłego” narzeczonego – Ahmeda, wynajmuje małe mieszkanko w zaniedbanej dzielnicy nieopodal centrum...

Powieść, której ogromny urok zawiera się w wyjątkowych opisach perypetii głównej bohaterki - Antoniny - w zupełnie dla mnie odmiennej codzienności. Antonina wyjeżdża do Egiptu, i choć już teraz, w dobie łatwych podróży i wyjazdów do różnych krajów, raczej nie powinno to być nic niezwykłego - to jednak z ciekawością czytałam o ludziach, których poznaje w Egipcie, o jej pracy i przeżyciach.
Mnie ta opowieść, objętościowo niewielka, pokazała ogrom piękna tego kraju, niezwykłość i różnorodność ludzi tam mieszkających na co dzień, to z czym muszą sobie radzić w trudnych sytuacjach, w czasie niebezpieczeństw i w chwilach zwykłej codzienności.

Powieść, której ogromny urok zawiera się w wyjątkowych opisach perypetii głównej bohaterki - Antoniny - w zupełnie dla mnie odmiennej codzienności. Antonina wyjeżdża do Egiptu, i choć już teraz, w dobie łatwych podróży i wyjazdów do różnych krajów, raczej nie powinno to być nic niezwykłego - to jednak z ciekawością czytałam o ludziach, których poznaje w Egipcie, o jej pracy...

To historia niczym przewodnik po kulturze egipskiej. Dalsze losy Tośki, która, by złapać oddech wyrusza do Krainy Faraonów. Czy tam odzyska równowagę i odnajdzie sens swojego istnienia? I czy wogóle pragnie go szukać?
Poznając losy bohaterki, miałam okazję poznać różnicę pomiędzy kulturami naszych krajów, a także ich genezę. Poczuła skwar spieczonej słońcem ziemi, jak i odczułam dumę Egipcjan i poznałam rolę kobiety w ich codzienności. Autorka, pozwala nam zamieszkać razem z bohaterka w zwykłym egipskim mieszkaniu i przyjrzeć się z boku codziennym zwyczajom, posmakować ich kuchni i zrozumieć ich zachowanie.
Za możliwość przeczytania dziękuję Moni z Zaczytanego Świata Moni i autorce.

To historia niczym przewodnik po kulturze egipskiej. Dalsze losy Tośki, która, by złapać oddech wyrusza do Krainy Faraonów. Czy tam odzyska równowagę i odnajdzie sens swojego istnienia? I czy wogóle pragnie go szukać?
Poznając losy bohaterki, miałam okazję poznać różnicę pomiędzy kulturami naszych krajów, a także ich genezę. Poczuła skwar spieczonej słońcem ziemi, jak i...

Główna bohaterka Antonina wyjeżdża do Egiptu i stara się poukładać tam pewne sprawy na nowo... Jeśli chcecie się dowiedzieć jakie, zachęcam do sięgnięcia po tę pozycję. Książka świetnie napisana, dzięki czemu czyta się ją z ciekawością. Bardzo dokładnie opisuje styl życia oraz mentalność tamtejszych mieszkańców. Mam wrażenie, że po przeczytaniu tej książki, lepiej rozumiem tamten świat. Myślę, że każdy, kto zamierza odbyć podróż do Egiptu, powinien sięgnąć po tę książkę, jak po swego rodzaju "przewodnik", zarówno kulinarny, jak i mentalny. Polecam.

Główna bohaterka Antonina wyjeżdża do Egiptu i stara się poukładać tam pewne sprawy na nowo... Jeśli chcecie się dowiedzieć jakie, zachęcam do sięgnięcia po tę pozycję. Książka świetnie napisana, dzięki czemu czyta się ją z ciekawością. Bardzo dokładnie opisuje styl życia oraz mentalność tamtejszych mieszkańców. Mam wrażenie, że po przeczytaniu tej książki, lepiej rozumiem...

Książka warta przeczytania, Pani Wanda zdecydowanie ma talent do pisania.

Książka warta przeczytania, Pani Wanda zdecydowanie ma talent do pisania.

Co się stanie kiedy Antonina zamieni zielone kalosze na niebieskie sandały ? Wyjedzie do Egiptu gdzie pozna nowe przyjaciółki, braci Ahmeda i Aymana, ale czy któryś spowoduje szybsze bicie jej serca musicie przekonać się sami czytając tę książkę.
Sama historia zawiera mnóstwo ciekawych informacji dotyczących kultury, kuchni i zwyczajów Egipcjan co jest bardzo interesujące i świadczy o ogromnej wiedzy autorki w tym temacie. Opisy krajobrazu są bardzo obrazowe i wydaje się, że sami tam jesteśmy. Historia napisana przystępnym językiem czyta się lekko i płynnie. Ciekawa jestem dalszych losów Toni tym razem chyba w czerwonych szpilkach.

Co się stanie kiedy Antonina zamieni zielone kalosze na niebieskie sandały ? Wyjedzie do Egiptu gdzie pozna nowe przyjaciółki, braci Ahmeda i Aymana, ale czy któryś spowoduje szybsze bicie jej serca musicie przekonać się sami czytając tę książkę.
Sama historia zawiera mnóstwo ciekawych informacji dotyczących kultury, kuchni i zwyczajów Egipcjan co jest bardzo interesujące...

Antonina, która nieco namieszała w lokalnej społeczności Ruczaju Dolnego, postanawia wyjechać na urlop w egzotyczne miejsce. Jej wybór to słoneczny, piękny Egipt. Odpoczywając, wnikliwie obserwuje ludzi i otoczenie. Smakuje potrawy, nawiązuje przyjaźnie i czasem wręcz ukrywa się przed adoratorami. Na jej drodze stanie dwóch braci, Ayman i Ahmed i sporo namieszają w jej życiu.


Wanda Szymanowska tym razem przedstawiła swoją bohaterkę w zupełnie innych okolicznościach niż te, które poznaliśmy w "Zielonych kaloszach".
Wieś kontra Egipt to naprawdę ogromne kontrasty. Jednak są rzeczy niezmienne w życiu Tośki. To przede wszystkim ogromny apetyt na życie, odwaga, wiara we własne możliwości, jej atrakcyjność, która jak widać niezależnie od kontynentu, na jakim przebywa nie słabnie, a nawet jest jeszcze większa.

Tośka to znakomity obserwator. Dzięki niej dowiadujemy się, jak patrzą arabscy mężczyźni na turystki, jak próbują je zdobyć, uwodzić. Widzimy ich ogromną nachalność i interesowność.
Obserwuje też kobiety i chyba najlepiej jest to ukazane, kiedy poznaje Ewę i Fatmę.
Jedne to zatwardziałe tradycjonalistki, które żyją w sumie tak samo od setek lat, a inne próbują walczyć o swoją niezależność różnymi sposobami, a jeszcze inne potrafiły zmienić swoje życie i dopasować je do nowych warunków.

Nie da się nie lubić Toni, kobiety otwartej, szczerej, która przyciąga do siebie ludzi. Ona wszędzie znajduje przyjaciół, jest niezależna i nie daje się "kupić" na ładne oczy czy obietnice.
Realia, w których się znalazła, są w tej książce bardzo wiarygodne, nie przesłodzone, co jest częstym zjawiskiem w tego typu historiach rozgrywających się na gorących plażach Egiptu.

Autorka na podstawie historii swojej bohaterki, pragnie nam przekazać nieco swojej wiedzy o pięknym kraju, pokazując plusy i minusy, a przy tym cudownie pokazuje siłę i wartość kobiety.
Polecam serdecznie.
Więcej na www.papierowestrony.blogspot.com

Antonina, która nieco namieszała w lokalnej społeczności Ruczaju Dolnego, postanawia wyjechać na urlop w egzotyczne miejsce. Jej wybór to słoneczny, piękny Egipt. Odpoczywając, wnikliwie obserwuje ludzi i otoczenie. Smakuje potrawy, nawiązuje przyjaźnie i czasem wręcz ukrywa się przed adoratorami. Na jej drodze stanie dwóch braci, Ayman i Ahmed i sporo namieszają w jej...

Książka pozwoliła oderwać się od codzienności i przenieść się do słonecznego Egiptu. Można niemalże poczuć ten klimat, szum morza i promienie słońca. Czytelnik ma możliwość poznać kulturę, panujące tam zwyczaje oraz kuchnię egipską.
To moja pierwsza styczność z twórczością pani Wandy Szymanowskiej i chociaż nie lubię serii książek to czuję wielki niedosyt i mam ochotę sięgnąć po wcześniejsze i dalsze losy głównej bohaterki Antoniny. Dziękuję autorce pani Wandzie Szymanowskiej oraz Monice Zaczytany Świat Moni za możliwość wzięcia udziału w Book Tour z tą lekką i przyjemną opowieścią.

Książka pozwoliła oderwać się od codzienności i przenieść się do słonecznego Egiptu. Można niemalże poczuć ten klimat, szum morza i promienie słońca. Czytelnik ma możliwość poznać kulturę, panujące tam zwyczaje oraz kuchnię egipską.
To moja pierwsza styczność z twórczością pani Wandy Szymanowskiej i chociaż nie lubię serii książek to czuję wielki niedosyt i mam ochotę...

Książka o pięknej okładce, wyrazistych lecz nie przesadnych kolorach.
"Niebieskie sandały" należą do cyklu książek o Antoninie, kobiecie szukającej swojej drogi. Tym razem wichry, a może łagodny wietrzyk przyniosły ją do słonecznego Egiptu. Na odpoczynek, który stanie się dalszym etapem wewnętrznego rozwoju.
W powieści nie ma happy endu, a może jest. Bo szczęśliwym zakończeniem staje się wierność sobie.
Niewielkim minusem jest parokrotne przechodzenie od opisu jednej akcji czy osoby do drugiej bez odpowiedniego łącznika. Na przykład na stronie 25: "Ewa[...] muzułmanina. Wynajęte mieszkanie [...]" - nie wiadomo, czy to mieszkanie Ewy czy Antoniny.
Dziękuję za możliwość przeczytania wartościowej powieści.

Książka o pięknej okładce, wyrazistych lecz nie przesadnych kolorach.
"Niebieskie sandały" należą do cyklu książek o Antoninie, kobiecie szukającej swojej drogi. Tym razem wichry, a może łagodny wietrzyk przyniosły ją do słonecznego Egiptu. Na odpoczynek, który stanie się dalszym etapem wewnętrznego rozwoju.
W powieści nie ma happy endu, a może jest. Bo szczęśliwym...

Nie miałam okazji czytać wcześniejszej części przygód pani Antoniny. W "Niebieskich sandałach" bohaterka wyjeżdża na urlop do Egiptu, odetchnąć od skandalu, który wywołała w rodzimej wsi. Wyobraża sobie jak to by było mieszkać na stałe w tym egzotycznym kraju, gdzie wszystkie przyjezdne kobiety, niezależnie od wieku i wagi, są adorowane przez miejscowych mężczyzn. Jednak w jej marzenia wdziera się rzeczywistość. Kobieta zdaje sobie sprawę jak traktowane są arabskie żony, które nieraz przez całe życie nie opuszczają domu męża, tylko kręcą się jak wół w kieracie: pranie, sprzątanie, usługiwanie panu domu, chowanie licznego potomstwa.

"Ludzie i sprawy, które zostawiła w swym polskim światku wydawały się tak odległe, że prawie nierealne. Nie czuła się tam niezbędna. Stenia donosiła ma mailach o wszystkich ważnych wydarzeniach we wsi Ruczaj Dolny. Teraz czuła się kosmopolitycznie wolna. Każde miejsce na ziemi może stać się jej nowym domem. To rzadkie i drogocenne uczucie, mające jednak swoje drugie, smutniejsze dno. Nie wiedziała jeszcze, gdzie jest ten jej nowy dom."

Na spotkaniu polskich emigrantów Antonina ma okazję obserwować to środowisko i dostrzega, że:

"Bardziej zasiedziałe emigrantki można było rozpoznać bez trudu. Wyciszone, pogodzone z losem, mające poczucie bezpieczeństwa i umiejętność obracania się w tej rzeczywistości. Natomiast kobiety z nowszej fali emigracyjnej były głośniejsze i bardziej miotały nimi konwulsje emocjonalne.
Przypominały ryby wyłowione z oceanu, przerzucone do małego jeziorka. W oceanie miały większą swobodę ruchów. A w małym jeziorku nie wiadomo, jak się poruszać."

Wizyta Tosi w kraju faraonów daje autorce okazję do przybliżenia nam tej dalekiej kultury, zwyczajów oraz smaków. O ile, podobnie jak Antonina, nie znoszę dominującego typu macho, o tyle chętnie spróbowałabym egipskich słodyczy. Na sam ich opis cieknie ślinka. Marzy mi się też piękne, ciepłe lato nad morzem, kiedy w końcu będę mogła założyć lekką sukienkę i sandały, koniecznie niebieskie. Wanda Szymanowska na chwilę przeniosła mnie w ten świat. Dziękuję.

Książkę miałam okazję przeczytać dzięki book tour zorganizowanemu przez Zaczytany świat Moni.

Nie miałam okazji czytać wcześniejszej części przygód pani Antoniny. W "Niebieskich sandałach" bohaterka wyjeżdża na urlop do Egiptu, odetchnąć od skandalu, który wywołała w rodzimej wsi. Wyobraża sobie jak to by było mieszkać na stałe w tym egzotycznym kraju, gdzie wszystkie przyjezdne kobiety, niezależnie od wieku i wagi, są adorowane przez miejscowych mężczyzn. Jednak w...