Czubaj wart jest czytania, bo pisze dobre polskie kryminały.
Rudolf Heinz też da się lubić.

Czubaj wart jest czytania, bo pisze dobre polskie kryminały.
Rudolf Heinz też da się lubić.

Moje dotychczasowe spotkania z komisarzem Rudolfem Heinzem oceniałem bardzo dobrze, a to spotkanie oceniam jako szczególnie udanie. Świetna powieść z bardzo dobrze zbudowaną intrygą, a przy cała akcja przebiega sprawnie i szybko, a to wszystko znakomitych rytmach muzyki rockowej.

Moje dotychczasowe spotkania z komisarzem Rudolfem Heinzem oceniałem bardzo dobrze, a to spotkanie oceniam jako szczególnie udanie. Świetna powieść z bardzo dobrze zbudowaną intrygą, a przy cała akcja przebiega sprawnie i szybko, a to wszystko znakomitych rytmach muzyki rockowej.

Książka Mariusza Czubaja "Zanim znowu zabiję" zaczyna się mocnym wejściem - uprowadzony wprost z ulicy chłopiec zostaje zamknięty w jakimś pomieszczeniu. Jego niewola trwa wiele dni, jednak udaje się mu uciec porywaczowi, zanim ten wyrządzi mu jakąś krzywdę. Po takim wstrząsającym prologu, przechodzimy do spraw związanych z zasygnalizowanym na wstępie wątkiem. Sławny piłkarz - Jacek Kos, grający na co dzień w zagranicznych klubów, przyjeżdża do Polski, wykonuje jeden telefon, po czym rzuca się pod pędzący pociąg. Co też nim wstrząsnęło? Nieprędko się o tym dowiemy. A dowiemy się tylko dlatego, że sprawa zdesperowanego piłkarza mocno poruszy osobę blisko związaną ze świata piłki. Jest nią "marnotrawny" ojciec Rudolfa Heinza. Profiler postanawia powęszyć w sprawie dziwnego samobójcy, a jego prywatne śledztwo zawiedzie go do Sandomierza pogrążonego w chaosie powodzi oraz na wybrzeże. To jest pierwszy wątek.
Drugi wątek to natomiast ponowna ucieczka Inkwizytora ze szpitala psychiatrycznego. I znów Heinz musi się mieć na baczności, bo zdaje się, że morderca tym razem już mu nie przepuści. Dodatkowo Rudolf jest odsunięty od sprawy mającej na celu uchwycenia zbiega, a ta, ze względu na opieszałość śledczych, którzy się nią zajmują, wciąż stoi w miejscu. Inkwizytor przebywa na wolności i w każdej chwili może dopaść Rudolfa.
Duży plus należy się autorowi za dobór tła. Jest rok 2010: katastrofa smoleńska, pył wulkaniczny nad Europą, deszczowy maj i powódź. Wszystkie te elementy tworzą doskonały klimat dla opisywanych zdarzeń.
"Zanim znowu zabiję" od samego początku wydaje się nieco inna od poprzednich części. Sam Heinz również musi mierzyć się z innymi problemami. Jest na samym początku ten twardy jak skała bohater walczy ze swoją przeszłością. Zobaczył swojego ojca po raz pierwszy od 40 lat i bynajmniej nie było to sympatyczne spotkanie.
Moim zdaniem jest to najlepsza spośród wszystkich trzech powieści z cyklu. Narracja w pierwszej osobie pasuje do głównego bohatera. Po za tym Rudolf ruszył wreszcie tyłek i zabrał się do profilowania, do czego wszak został stworzony.
Fabuła wciągająca i trzymająca w napięciu. Polecam na deszczowe wieczory.

Książka Mariusza Czubaja "Zanim znowu zabiję" zaczyna się mocnym wejściem - uprowadzony wprost z ulicy chłopiec zostaje zamknięty w jakimś pomieszczeniu. Jego niewola trwa wiele dni, jednak udaje się mu uciec porywaczowi, zanim ten wyrządzi mu jakąś krzywdę. Po takim wstrząsającym prologu, przechodzimy do spraw związanych z zasygnalizowanym na wstępie wątkiem. Sławny...

Dobrze, że recenzja nie musi zawierać określonej liczby znaków czy słów, choć -jak widzę - niektórzy wciąż uparcie przepisują opisy fabuły ze strony danej książki na portalu. Tyle o tym, cytując Mariusza Czubaja ;-).
W moim odczuciu "Zanim znowu zabiję" to najlepsza z dotychczasowych książek z Heinzem. Dobry pomysł, wielowątkowe śledztwo, znakomity gust muzyczny Rudolfa Heinza :-). Niemal przez cały czas czytelnik kombinuje w głowie jak połączyć te wszystkie wątki, nie tylko kryminalne ale i osobiste głównego bohatera. Polecam i już zaczynam część kolejną.

Dobrze, że recenzja nie musi zawierać określonej liczby znaków czy słów, choć -jak widzę - niektórzy wciąż uparcie przepisują opisy fabuły ze strony danej książki na portalu. Tyle o tym, cytując Mariusza Czubaja ;-).
W moim odczuciu "Zanim znowu zabiję" to najlepsza z dotychczasowych książek z Heinzem. Dobry pomysł, wielowątkowe śledztwo, znakomity gust muzyczny Rudolfa...

Nie było to złe ale też i nie bardzo dobre. Troszkę nie podszedł mi styl pisania Autora. Jakiś taki niby luzacki ale, jak dla mnie, przesadny w tym co przedstawiał. No cóż, w zachwyt nie wprawia ale też nie jest aż tak źle. Można poczytać ale nie jest to lektura obowiązkowa ;-)

Nie było to złe ale też i nie bardzo dobre. Troszkę nie podszedł mi styl pisania Autora. Jakiś taki niby luzacki ale, jak dla mnie, przesadny w tym co przedstawiał. No cóż, w zachwyt nie wprawia ale też nie jest aż tak źle. Można poczytać ale nie jest to lektura obowiązkowa ;-)

Kryminał z Rudolfem Heinzem i piłką nożną w tle. Trzeci tom ukazujący pracę policyjnego profilera i jego metod , które doprowadzają do ujęcia sprawców .
W okolicach warszawskiego Dworca Wschodniego Jacek Kos rzuca się pod pociąg. W obliczu katastrofy smoleńskiej śmierć piłkarza
z polskiej kadry przechodzi bez echa.
Dziewięć dni później do Katowic przybywa Józef Heinz i prosi syna, by pomógł mu wyjaśnić powody tego samobójstwa. Kierując się względami osobistymi, Rudolf Heinz postanawia przeprowadzić na urlopie drobne dochodzenie. Zagłębiając się w prywatne śledztwo, profiler stopniowo odkrywa powiązania z niewyjaśnionymi przed laty zabójstwami nastoletnich chłopców…

Kryminał z Rudolfem Heinzem i piłką nożną w tle. Trzeci tom ukazujący pracę policyjnego profilera i jego metod , które doprowadzają do ujęcia sprawców .
W okolicach warszawskiego Dworca Wschodniego Jacek Kos rzuca się pod pociąg. W obliczu katastrofy smoleńskiej śmierć piłkarza
z polskiej kadry przechodzi bez echa.
Dziewięć dni później do Katowic przybywa Józef Heinz i...

Zupełnie nie rozumiem dlaczego autor zmienił tutaj narrację z trzecioosobowej na pierwszoosobową (której nie lubię) prowadzoną z perspektywy Heinza. Zmiana ta, aczkolwiek zupełnie niepotrzebna, troszkę zepsuła mi frajdę z czytanej książki (za to jedna gwiazdka mniej),ale chociaż doczekałam się finalizacji wątku z Inkwizytorem chociaż i tak odnosiłam wrażenie, że było go tutaj stanowczo za mało.

Pociągnęłabym tę serię dalej, ale moja przygoda z Heinzem będzie musiała się tutaj zakończyć, czego bardzo żałuję. Wrócę do tej serii, jak tylko kolejne trzy tytuły znajdą się w zasięgu moich możliwości.

Zupełnie nie rozumiem dlaczego autor zmienił tutaj narrację z trzecioosobowej na pierwszoosobową (której nie lubię) prowadzoną z perspektywy Heinza. Zmiana ta, aczkolwiek zupełnie niepotrzebna, troszkę zepsuła mi frajdę z czytanej książki (za to jedna gwiazdka mniej),ale chociaż doczekałam się finalizacji wątku z Inkwizytorem chociaż i tak odnosiłam wrażenie, że było go...

Kryminały powinno się czytać szybko, tylko dlatego, że chcesz wiedzieć co było dalej.. Czubaj sprawia, że trudno sie oderwać, bo po kolejnej książce z serii wiesz, że nic nie jest takie jakim się wydaje.

Kryminały powinno się czytać szybko, tylko dlatego, że chcesz wiedzieć co było dalej.. Czubaj sprawia, że trudno sie oderwać, bo po kolejnej książce z serii wiesz, że nic nie jest takie jakim się wydaje.

Dobry, polski kryminał.
Naprawdę warto przeczytac.
Choć stereotyp policjanta jest utrzymany.
Heinz da sie lubic.

Dobry, polski kryminał.
Naprawdę warto przeczytac.
Choć stereotyp policjanta jest utrzymany.
Heinz da sie lubic.

Ojciec Rudolfa zwraca się do niego z prośbą o pomoc w wyjaśnieniu sprawy samobójstwa jednego z piłkarzy polskiej kadry piłki nożnej. Kto czytał poprzednie części ten wie, że relacje Rudolfa z bliskimi są dość skomplikowane, pomimo tego postanawia przyjrzeć się śmierci piłkarza, co oznacza częstszy kontakt z ojcem. Będąc na urlopie przeprowadza dochodzenie, okazuje się, że śmierć Jacka Kosa może mieć związek z zabójstwami nastoletnich chłopców, do których doszło przed laty.
Tymczasem Inkwizytor, któremu udało się uciec, czeka na stosowną okazję do ostatecznego starcia.

Autorowi znów udało się przyciągnąć moją uwagę, książka mi się podobała, nie trzeba być wielkim fanem czy znawcą futbolu, żeby dać się wciągnąć w tę sprawę. Z sympatii dla Rudolfa przeczytałabym wszystko, w czym bierze udział 😉
W tej części również zajrzymy do postaci poznanych w poprzednich częściach, co oznacza wizytę Hipisa w Warszawie. Ja osobiście czekałam jak na szpilkach, na spotkanie Heinza z Inkwizytorem, ale nie zdradzę ani słowa, tym którzy jeszcze nie czytali.
Szukajcie, łapcie, czytajcie, moim zdaniem warto. Ja wkrótce zacznę kolejną część, ciekawa jaką sprawą zajmie się bohater serii tym razem. Tyle o tym.
Polecam.

Ojciec Rudolfa zwraca się do niego z prośbą o pomoc w wyjaśnieniu sprawy samobójstwa jednego z piłkarzy polskiej kadry piłki nożnej. Kto czytał poprzednie części ten wie, że relacje Rudolfa z bliskimi są dość skomplikowane, pomimo tego postanawia przyjrzeć się śmierci piłkarza, co oznacza częstszy kontakt z ojcem. Będąc na urlopie przeprowadza dochodzenie, okazuje się, że...