Kolejna część z serii z Rudolfem Heinzem i muszę powiedzieć, że moim zdaniem najlepsza. Wątek relacji głównego bohatera z ojcem jest dużo ciekawszy niż ze swoim synem. W tle piłka nożna i katastrofa smoleńska. Bardzo dobrze się czytało. Polecam

Kolejna część z serii z Rudolfem Heinzem i muszę powiedzieć, że moim zdaniem najlepsza. Wątek relacji głównego bohatera z ojcem jest dużo ciekawszy niż ze swoim synem. W tle piłka nożna i katastrofa smoleńska. Bardzo dobrze się czytało. Polecam

Przeszło bez echa. Za dużo wątków, zbyt wielu bohaterów, niektórzy zbędni i nie wnoszący nic do fabuły. W posłowiu autor wyjaśnia, skąd wątek piłki nożnej, ale jako że dla mnie ten temat nie jest interesujący, to i treść książki mnie nie wciągnęła. Lubię głównego bohatera, więc dam sobie i jemu jeszcze jedną szansę, ale raczej nie będzie to moja ulubiona seria.

Przeszło bez echa. Za dużo wątków, zbyt wielu bohaterów, niektórzy zbędni i nie wnoszący nic do fabuły. W posłowiu autor wyjaśnia, skąd wątek piłki nożnej, ale jako że dla mnie ten temat nie jest interesujący, to i treść książki mnie nie wciągnęła. Lubię głównego bohatera, więc dam sobie i jemu jeszcze jedną szansę, ale raczej nie będzie to moja ulubiona seria.

Poprzednie części 'przygód' Rudolfa Heinza mnie nie przekonały, więc nie stawiałam wysokich oczekiwań wobec tej pozycji, gdy zaczynałam słuchać audiobooka. Jednak robota którą w czytaniu wykonał Leszek Filipowicz tchnęła ducha w Rudolfa i innych bohaterów. Specyficzny humor, pełen metafor i sarkazmu, wartka akcja i przerysowani bohaterowie sprawili, że ta historia mnie wciągnęła. Ciężki klimat kryminału jak i piłkarskiego biznesu pasowały do siebie lepiej, niż się spodziewałam. Polecam.

Poprzednie części 'przygód' Rudolfa Heinza mnie nie przekonały, więc nie stawiałam wysokich oczekiwań wobec tej pozycji, gdy zaczynałam słuchać audiobooka. Jednak robota którą w czytaniu wykonał Leszek Filipowicz tchnęła ducha w Rudolfa i innych bohaterów. Specyficzny humor, pełen metafor i sarkazmu, wartka akcja i przerysowani bohaterowie sprawili, że ta historia mnie...

Czubaj wart jest czytania, bo pisze dobre polskie kryminały.
Rudolf Heinz też da się lubić.

Czubaj wart jest czytania, bo pisze dobre polskie kryminały.
Rudolf Heinz też da się lubić.

Moje dotychczasowe spotkania z komisarzem Rudolfem Heinzem oceniałem bardzo dobrze, a to spotkanie oceniam jako szczególnie udanie. Świetna powieść z bardzo dobrze zbudowaną intrygą, a przy cała akcja przebiega sprawnie i szybko, a to wszystko znakomitych rytmach muzyki rockowej.

Moje dotychczasowe spotkania z komisarzem Rudolfem Heinzem oceniałem bardzo dobrze, a to spotkanie oceniam jako szczególnie udanie. Świetna powieść z bardzo dobrze zbudowaną intrygą, a przy cała akcja przebiega sprawnie i szybko, a to wszystko znakomitych rytmach muzyki rockowej.

Książka Mariusza Czubaja "Zanim znowu zabiję" zaczyna się mocnym wejściem - uprowadzony wprost z ulicy chłopiec zostaje zamknięty w jakimś pomieszczeniu. Jego niewola trwa wiele dni, jednak udaje się mu uciec porywaczowi, zanim ten wyrządzi mu jakąś krzywdę. Po takim wstrząsającym prologu, przechodzimy do spraw związanych z zasygnalizowanym na wstępie wątkiem. Sławny piłkarz - Jacek Kos, grający na co dzień w zagranicznych klubów, przyjeżdża do Polski, wykonuje jeden telefon, po czym rzuca się pod pędzący pociąg. Co też nim wstrząsnęło? Nieprędko się o tym dowiemy. A dowiemy się tylko dlatego, że sprawa zdesperowanego piłkarza mocno poruszy osobę blisko związaną ze świata piłki. Jest nią "marnotrawny" ojciec Rudolfa Heinza. Profiler postanawia powęszyć w sprawie dziwnego samobójcy, a jego prywatne śledztwo zawiedzie go do Sandomierza pogrążonego w chaosie powodzi oraz na wybrzeże. To jest pierwszy wątek.
Drugi wątek to natomiast ponowna ucieczka Inkwizytora ze szpitala psychiatrycznego. I znów Heinz musi się mieć na baczności, bo zdaje się, że morderca tym razem już mu nie przepuści. Dodatkowo Rudolf jest odsunięty od sprawy mającej na celu uchwycenia zbiega, a ta, ze względu na opieszałość śledczych, którzy się nią zajmują, wciąż stoi w miejscu. Inkwizytor przebywa na wolności i w każdej chwili może dopaść Rudolfa.
Duży plus należy się autorowi za dobór tła. Jest rok 2010: katastrofa smoleńska, pył wulkaniczny nad Europą, deszczowy maj i powódź. Wszystkie te elementy tworzą doskonały klimat dla opisywanych zdarzeń.
"Zanim znowu zabiję" od samego początku wydaje się nieco inna od poprzednich części. Sam Heinz również musi mierzyć się z innymi problemami. Jest na samym początku ten twardy jak skała bohater walczy ze swoją przeszłością. Zobaczył swojego ojca po raz pierwszy od 40 lat i bynajmniej nie było to sympatyczne spotkanie.
Moim zdaniem jest to najlepsza spośród wszystkich trzech powieści z cyklu. Narracja w pierwszej osobie pasuje do głównego bohatera. Po za tym Rudolf ruszył wreszcie tyłek i zabrał się do profilowania, do czego wszak został stworzony.
Fabuła wciągająca i trzymająca w napięciu. Polecam na deszczowe wieczory.

Książka Mariusza Czubaja "Zanim znowu zabiję" zaczyna się mocnym wejściem - uprowadzony wprost z ulicy chłopiec zostaje zamknięty w jakimś pomieszczeniu. Jego niewola trwa wiele dni, jednak udaje się mu uciec porywaczowi, zanim ten wyrządzi mu jakąś krzywdę. Po takim wstrząsającym prologu, przechodzimy do spraw związanych z zasygnalizowanym na wstępie wątkiem. Sławny...

Dobrze, że recenzja nie musi zawierać określonej liczby znaków czy słów, choć -jak widzę - niektórzy wciąż uparcie przepisują opisy fabuły ze strony danej książki na portalu. Tyle o tym, cytując Mariusza Czubaja ;-).
W moim odczuciu "Zanim znowu zabiję" to najlepsza z dotychczasowych książek z Heinzem. Dobry pomysł, wielowątkowe śledztwo, znakomity gust muzyczny Rudolfa Heinza :-). Niemal przez cały czas czytelnik kombinuje w głowie jak połączyć te wszystkie wątki, nie tylko kryminalne ale i osobiste głównego bohatera. Polecam i już zaczynam część kolejną.

Dobrze, że recenzja nie musi zawierać określonej liczby znaków czy słów, choć -jak widzę - niektórzy wciąż uparcie przepisują opisy fabuły ze strony danej książki na portalu. Tyle o tym, cytując Mariusza Czubaja ;-).
W moim odczuciu "Zanim znowu zabiję" to najlepsza z dotychczasowych książek z Heinzem. Dobry pomysł, wielowątkowe śledztwo, znakomity gust muzyczny Rudolfa...

Nie było to złe ale też i nie bardzo dobre. Troszkę nie podszedł mi styl pisania Autora. Jakiś taki niby luzacki ale, jak dla mnie, przesadny w tym co przedstawiał. No cóż, w zachwyt nie wprawia ale też nie jest aż tak źle. Można poczytać ale nie jest to lektura obowiązkowa ;-)

Nie było to złe ale też i nie bardzo dobre. Troszkę nie podszedł mi styl pisania Autora. Jakiś taki niby luzacki ale, jak dla mnie, przesadny w tym co przedstawiał. No cóż, w zachwyt nie wprawia ale też nie jest aż tak źle. Można poczytać ale nie jest to lektura obowiązkowa ;-)

Kryminał z Rudolfem Heinzem i piłką nożną w tle. Trzeci tom ukazujący pracę policyjnego profilera i jego metod , które doprowadzają do ujęcia sprawców .
W okolicach warszawskiego Dworca Wschodniego Jacek Kos rzuca się pod pociąg. W obliczu katastrofy smoleńskiej śmierć piłkarza
z polskiej kadry przechodzi bez echa.
Dziewięć dni później do Katowic przybywa Józef Heinz i prosi syna, by pomógł mu wyjaśnić powody tego samobójstwa. Kierując się względami osobistymi, Rudolf Heinz postanawia przeprowadzić na urlopie drobne dochodzenie. Zagłębiając się w prywatne śledztwo, profiler stopniowo odkrywa powiązania z niewyjaśnionymi przed laty zabójstwami nastoletnich chłopców…

Kryminał z Rudolfem Heinzem i piłką nożną w tle. Trzeci tom ukazujący pracę policyjnego profilera i jego metod , które doprowadzają do ujęcia sprawców .
W okolicach warszawskiego Dworca Wschodniego Jacek Kos rzuca się pod pociąg. W obliczu katastrofy smoleńskiej śmierć piłkarza
z polskiej kadry przechodzi bez echa.
Dziewięć dni później do Katowic przybywa Józef Heinz i...

Zupełnie nie rozumiem dlaczego autor zmienił tutaj narrację z trzecioosobowej na pierwszoosobową (której nie lubię) prowadzoną z perspektywy Heinza. Zmiana ta, aczkolwiek zupełnie niepotrzebna, troszkę zepsuła mi frajdę z czytanej książki (za to jedna gwiazdka mniej),ale chociaż doczekałam się finalizacji wątku z Inkwizytorem chociaż i tak odnosiłam wrażenie, że było go tutaj stanowczo za mało.

Pociągnęłabym tę serię dalej, ale moja przygoda z Heinzem będzie musiała się tutaj zakończyć, czego bardzo żałuję. Wrócę do tej serii, jak tylko kolejne trzy tytuły znajdą się w zasięgu moich możliwości.

Zupełnie nie rozumiem dlaczego autor zmienił tutaj narrację z trzecioosobowej na pierwszoosobową (której nie lubię) prowadzoną z perspektywy Heinza. Zmiana ta, aczkolwiek zupełnie niepotrzebna, troszkę zepsuła mi frajdę z czytanej książki (za to jedna gwiazdka mniej),ale chociaż doczekałam się finalizacji wątku z Inkwizytorem chociaż i tak odnosiłam wrażenie, że było go...