Ogólnie książka mi się podobała pod względem pomysłu, sposobu napisania czy wyboru bohaterów. Jest to opowieść o konflikcie ludzkiej rasy z obcymi. Autor ten konflikt rozbił na kilka opowiadań ,mniej lub bardziej połączonych ze sobą treścią. Niestety,takie poszatkowanie fabuły nie było dobrym posunięciem. Tak samo, jak kończenie opowiadań w kulminacyjnym momencie. Autor powinien kontynuować to wszystko co zaczął w 1 opowiadaniu i wrzucić bohaterów w wir wydarzeń. Wtedy mielibyśmy całkiem zgrabną powieść SF. Może nie najbardziej odkrywczą ale pisząc o wojnach kosmicznych chyba nic nowego nie da się wymyśleć. MNie strasznie irytowały te jardy ,cale, mile . Tego już nawet w UK nie używa się.

Ogólnie książka mi się podobała pod względem pomysłu, sposobu napisania czy wyboru bohaterów. Jest to opowieść o konflikcie ludzkiej rasy z obcymi. Autor ten konflikt rozbił na kilka opowiadań ,mniej lub bardziej połączonych ze sobą treścią. Niestety,takie poszatkowanie fabuły nie było dobrym posunięciem. Tak samo, jak kończenie opowiadań w kulminacyjnym momencie. Autor...

Książka przeciętna, najkrótsze podsumowanie: "wszystko to już kiedyś/gdzieś czytałem". Nada się na deszczowe popołudnie, jeśli niczego innego nie ma pod ręką, tylko... dlaczego autor używa imperialnego systemu miar?? Z jednej strony mamy odległą przyszłość, kosmiczne walki, supertechnologie, a zdrugiej powrót do średniowiecza: mile, jardy, stopy, cale... Jeszcze gdyby autorem był Amerykanin, to da się zrozumieć, ale Polak?

Książka przeciętna, najkrótsze podsumowanie: "wszystko to już kiedyś/gdzieś czytałem". Nada się na deszczowe popołudnie, jeśli niczego innego nie ma pod ręką, tylko... dlaczego autor używa imperialnego systemu miar?? Z jednej strony mamy odległą przyszłość, kosmiczne walki, supertechnologie, a zdrugiej powrót do średniowiecza: mile, jardy, stopy, cale... Jeszcze gdyby...

Typowe przeciętne czytadło. Kopiuj-wklej z innych "arcydzieł".

Typowe przeciętne czytadło. Kopiuj-wklej z innych "arcydzieł".

Świetne opowiadania - co prawda nie są to "Spotkania z meduzą" gdzie każde opowiadanie jest zupełnie inne - tu "czuć" autora w każdym z nich - ale pogratulować autorowi wyobraźni. Rewelacja!

Świetne opowiadania - co prawda nie są to "Spotkania z meduzą" gdzie każde opowiadanie jest zupełnie inne - tu "czuć" autora w każdym z nich - ale pogratulować autorowi wyobraźni. Rewelacja!

Znakomita - czytało mi się z ogromną przyjemnością.

Znakomita - czytało mi się z ogromną przyjemnością.

Dość umiejętnie rozwinięty pomysł konfliktu ludzi i obcej rasy. Mimo pewnych niedociągnięć (siódemka trochę na wyrost) - to jednak lektura wciąga - dla fana sci-fi to na pewno ciekawa pozycja w księgozbiorze.

Dość umiejętnie rozwinięty pomysł konfliktu ludzi i obcej rasy. Mimo pewnych niedociągnięć (siódemka trochę na wyrost) - to jednak lektura wciąga - dla fana sci-fi to na pewno ciekawa pozycja w księgozbiorze.

Zbiór utworów, który przypomniał mi, jak fajnym doświadczeniem jest czytanie książek, o których kompletnie nic nie wiemy. O Musialiku coś tam kiedyś słyszałam: może przy okazji wznowienia, może ktoś gdzieś wspominał autora na forum lub też jego nazwisko wyczytałam na jakimś blogu. Poza tym, nie wiedziałam nic. I też jakoś specjalnie nie sprawdzałam w Internecie z czym będę miała do czynienia: nie chciałam mieć ani zbyt wielkich, ani zbyt małych oczekiwań, po prostu zaczęłam sobie czytać książkę napisaną przez naszego rodaka. Jedynym plusem, jaki na starcie dałam autorowi był fakt, że wpisuje się on w moją ulubioną odmianę fantastyki. Ale do rzeczy: dzieła zaprezentowane w Zanieśmy im naszą wojnę to opowiadania i mikropowieści skupiające się wokół konfliktu ludzkości z tajemniczą rasą Mataan. Tajemniczość i niemożność natychmiastowego rozgryzienia natury obcych jest zdecydowaną zaletą: wprowadza ten swoisty niepokój, niepewność o losy zarówno kolejnych bohaterów jak i całej ludzkości.

Bohaterowie zapadają w pamięć nieco słabiej niż przerażający obcy: Musialik traktuje ludzi jedynie jako nośniki opowieści, uczuć i przemyśleń, same jednostki nie są zbyt ważne. I niby mogłabym określić to jako wadę, ale w tym konkretnym przypadku taki a nie inny zabieg literacki sprawdził się znakomicie. Brak wyraźnej głębi postaci zostaje przytłumiony przez przygnębiającą wizję ludzkości jako kompletnych ignorantów w niemal każdej dziedzinie.

Zanieśmy im naszą wojnę wspominam z uśmiechem, a praktycznie wszystkie zarzuty, które przeczytałam w internetowych recenzjach dla mnie nie są stricte zarzutami tylko głosami ludzi, którzy mieli określone oczekiwania od tej pozycji a otrzymali coś innego. Dla mnie ta inność była jak najbardziej przyjemna w odbiorze i tego będę się trzymać.

Opinia pierwotrnie opublikowana tutaj: http://www.kronikinomady.pl/2015/05/skrrrrotem-asterixie-czyli-opinia.html

Zbiór utworów, który przypomniał mi, jak fajnym doświadczeniem jest czytanie książek, o których kompletnie nic nie wiemy. O Musialiku coś tam kiedyś słyszałam: może przy okazji wznowienia, może ktoś gdzieś wspominał autora na forum lub też jego nazwisko wyczytałam na jakimś blogu. Poza tym, nie wiedziałam nic. I też jakoś specjalnie nie sprawdzałam w Internecie z czym będę...