W czwartym tomie następuje poprawa, niewielka ale zawsze to coś. Rysunki doprawione są lepszą kolorystyką i ogólnie są jakby lepsze. Fabuła również ciekawsza, ale nie żeby mnie od razu porwała. Mam nadzieje że teraz już kolejne tomy będą coraz lepsze.

W czwartym tomie następuje poprawa, niewielka ale zawsze to coś. Rysunki doprawione są lepszą kolorystyką i ogólnie są jakby lepsze. Fabuła również ciekawsza, ale nie żeby mnie od razu porwała. Mam nadzieje że teraz już kolejne tomy będą coraz lepsze.

Może nie tak błyskotliwy jak mój ulubiony drugi album ale trzyma poziom pod każdym względem.

Może nie tak błyskotliwy jak mój ulubiony drugi album ale trzyma poziom pod każdym względem.

Reinhardt, czwarty tom w serii Wieże Bois-Maury, jest albumem wyjątkowym. Z kilku powodów. Po pierwsze, w żadnym z poprzednich nie wyeksponowano tak silnie roli Aymara de Bois-Maury, o którym wreszcie można powiedzieć, że gra pierwsze skrzypce. Po drugie – do tej pory w serii Hermannowi udawało się trzymać realistycznej konwencji, a w Reinhardzie od tej ortodoksji (w pewien sposób) odchodzi. I wreszcie po trzecie – jest to wyraźnie najsłabszy z wydanych do tej pory komiksów z cyklu.
Historia jest bezpośrednią kontynuacją wątków z Germaina. Pielgrzymka do Santiago de Compostela okazała się owocna. Żona kupca, który był eskortowany przez Aymara i Oliwiera, w cudowny sposób został uleczona z dręczących ją dolegliwości i pobłogosławiona dzieckiem. Teraz, bohaterowie ruszają w drogę powrotną do Francji i kierują się do Bordeaux. Obecność rycerza wciąż jest nieodzowna – na szlaku na pielgrzymów czekają różne niebezpieczeństwa. W tej podróży Aymar spotka tytułowego bohatera, Reinhardta von Kirstein. Reinhardt uczestniczył w wyprawach krzyżowych, podczas oblężenia Jerozolimy został ranny i wzięty do mauretańskiej niewoli. Sprzedany kalifowi Kordoby uniknął niewolniczego losu ratując syna lokalnego kacyka. Teraz wraca w strony rodzinne, aby po śmierci swojego ojca objąć we władanie ziemie należące do rodu. Pod jego nieobecność zajmował się nimi młodszy brat, Manfred. Jak już się pewnie domyślacie, konflikt między rodzeństwem von Kirsteinów o ojcowiznę jest osią fabularną w tym tomie. Hermann przygląda się Aymarowi właśnie przez pryzmat kreacji dwóch pozostałych, obecnych na kartach komiksu, rycerzy. Bierze na swój warsztat rycerski etos i zderza go z rzeczywistością.
(...) Nic za to nie mogę zarzucić Reinhardowi pod względem wizualnym – w tym aspekcie Hermann utrzymuje się nadal w wysokiej formie. Belgijski klasyk brawurowo sprawdził się w zimowej scenerii Pirenejów i świetnie poradził sobie z dynamicznymi scenami walk (których w komiksie jest całkiem sporo).

- - -
całość można przeczytać tu:
http://dybuk.wordpress.com/2014/05/08/wieze-bois-maury-4-reinhardt/

Reinhardt, czwarty tom w serii Wieże Bois-Maury, jest albumem wyjątkowym. Z kilku powodów. Po pierwsze, w żadnym z poprzednich nie wyeksponowano tak silnie roli Aymara de Bois-Maury, o którym wreszcie można powiedzieć, że gra pierwsze skrzypce. Po drugie – do tej pory w serii Hermannowi udawało się trzymać realistycznej konwencji, a w Reinhardzie od tej ortodoksji (w pewien...