Mimo, że okładka i opis są dosyć pospolite to książka tak mnie wciągnęła, że przeczytałam ją w dwa dni. Książek opisujących życie Marii Leszczyńskiej jest niewiele, dlatego gdy natrafiłam na tę to z chęcią po nią sięgnęłam i nie zawiodłam się. Książka utrzymana jest w charakterze dziennika królowej, gdzie "z pierwszej ręki" poznajemy jej życie w Wersalu , ale i to z przed zostania żoną Ludwika XV. Jest to przede wszystkim historia żony, która mimo wszystkich przeciwności kocha męża i pozostaje mu wierna, matki radującej się z narodzin dzieci, ale i opłakującej ich śmierć oraz kobiety wrażliwej na cierpienia poddanych i troszczącej się o ich los. Dopiero po przeczytaniu książki w pełni doceniłam wartość Polki zasiadającej na francuskim tronie.

Mimo, że okładka i opis są dosyć pospolite to książka tak mnie wciągnęła, że przeczytałam ją w dwa dni. Książek opisujących życie Marii Leszczyńskiej jest niewiele, dlatego gdy natrafiłam na tę to z chęcią po nią sięgnęłam i nie zawiodłam się. Książka utrzymana jest w charakterze dziennika królowej, gdzie "z pierwszej ręki" poznajemy jej życie w Wersalu , ale i to z przed...

Maria Leszczyńska, córka zdetronizowanego króla Polski, Stanisława, pewnego dnia, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, z ubogiego kopciuszka żyjącego na wygnaniu przeobraziła się w królową Francji, małżonkę Ludwika XV, jednego z najpotężniejszych ówcześnie monarchów w świecie.
Maria, wychowana w polskiej kulturze i obyczajowości, trudno adoptowała się do wersalskiego savoir vivre'u i diametralnie odmiennej mentalnością, a frywolny, niefrasobliwy styl życia dworu francuskiego pozostał dla niej obcy. Jakże wielkie było jej rozczarowanie, kiedy po kilku latach, wydawało się szczęśliwego, związku Ludwik zaczął ją zdradzać.
Maria gorąco kochała Ludwika i korowód przewijających się faworyt odebrał jej radość i sens życia. Blaski i zaszczyty nie były dla niej najważniejsze. Ugodzona w samo serce z dumą znosiła wszelkie przeciwności losu i nigdy nie wychodząc z roli królowej, potrafiła wzbudzać powszechny respekt.

Książka bardzo fajna. Obfitująca w liczne fakty historyczne. Dobrze się czyta. Autorka książki pozwala czytelnikowi nawiązać bez mała osobisty kontakt tą niezwykłą postacią jaką była Maria Leszczyńska i na kanwie jej emocjonalnych doznań wspólnie przeżywać blaski i cienie jej monarszego życia.

Maria Karolina Zofia Felicja Leszczyńska herbu Wieniawa ur. 23 czerwca 1703 w Trzebnicy, zm. 24 czerwca 1768 w Wersalu. Królewna polska, królowa Francji w latach 1725-1768 jako żona Ludwika XV. Młodsza córka króla polskiego Stanisława Leszczyńskiego i Katarzyny Opalińskiej.

Kalendarium:
Ślub Marii i Ludwika XV odbył się 4 września 1725r.
Dzieci:
- Maria Ludwika Elżbieta (Marie-Louise-Elisabeth) (14 sierpnia 1727 – 6 grudnia 1759),księżna Parmy, żona Filipa Burbona
- Anna Henrietta (Anne-Henriette) (14 sierpnia 1727 – 10 lutego 1752),
- Maria Ludwika (Marie-Louise) (28 lipca 1728 – 19 lutego 1733)
- Ludwik Ferdynand (4 września 1729 – 20 grudnia 1765),delfin Francji, ojciec 3 królów Francji: Ludwika XVI, Ludwika XVIII i Karola X
- Filip Ludwik (30 sierpnia 1730 – 17 kwietnia 1733),diuk Andegawenii
- Maria Adelajda (30 marca 1732 – 27 lutego 1800)
- Wiktoria Ludwika (Victoire-Louise) (11 maja 1733 – 7 czerwca 1799)
- Zofia Filipa (Sophie-Philippine) (17 lipca 1734 – 3 marca 1782)
- Teresa Felicja (Thérèse-Félicité) (16 maja 1736 – 28 września 1744)
- Ludwika Maria (Louise-Marie) (5 lipca 1737 – 23 grudnia 1787),wstąpiła do klasztoru i zwana była jako Teresa od St-Augustin

Maria Leszczyńska, córka zdetronizowanego króla Polski, Stanisława, pewnego dnia, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, z ubogiego kopciuszka żyjącego na wygnaniu przeobraziła się w królową Francji, małżonkę Ludwika XV, jednego z najpotężniejszych ówcześnie monarchów w świecie.
Maria, wychowana w polskiej kulturze i obyczajowości, trudno adoptowała się do...

O Stanisławie Leszczyńskim dość dokładnie uczyłam się na lekcjach historii. Muszę jednak przyznać, że wtedy umknęła mi gdzieś postać jego córki Marii, a przecież jej małżeństwo z francuskim królem, Ludwikiem XV, było wielkim osiągnięciem dla królewny bez królestwa i z nadziejami w ramach posagu.

„Dar miłowania” jest opowieścią o tej dziewczynie, która zupełnie nieoczekiwanie została królową Francji i kompletnie nieprzygotowana trafiła na francuski dwór pełen intryg i knowań. Geneviève Chauvel napisała swoją książkę w narracji pierwszoosobowej – z ust Marii poznajemy jej historię, która choć bajkę przypomina, wcale bajkowa nie była.

Mareczka miała 22 lat, gdy wyszła za mąż za piętnastoletniego Ludwika (ciekawie jest zaprezentowana ich noc poślubna: chłopiec zachowuje się jak ogier, a Maria jest tą bardziej niedoświadczoną) i ta początkowo nieznacząca różnica wieku z biegiem czasu położyła się cieniem na ich relacji. Maria urodziła Ludwikowi dziesięcioro dzieci, w tym tylko dwóch chłopców i jeden z nich zmarł jako dziecko. Kwestia posiadania następcy tronu była bardzo ważna dla króla, więc pojawianie się na świeci kolejnych dziewczynek było zjawiskiem podważającym wartość królowej. Przez długi czas życie Marii kręciło się tylko wokół kolejnych ciąż. A gdy się zestarzała, chłód w stosunkach z mężem i jego kolejne metresy, spędzał jej sen z powiek.

Dla mnie przerażające jest to, że w kwestiach politycznych Mareszka miała znacznie mniej do powiedzenia niż kochanki króla. Ona się podporządkowywała jego woli, wprowadzała konieczne oszczędności, bała się wyrazić swoje zdanie, a kolejne metresy trwoniły pieniądze i mieszały w polityce, jak im się tylko podobało. W takiej sytuacji nieszczęśliwa żona oddawała się modlitwom. Wiara pomagała jej znaleźć sens życia po śmierciach kolejnych dzieci i wnuków, dawała siłę by przetrwać oziębłość Ludwika i stawiać czoła dworskim intrygantom i plotkom na swój temat, zwłaszcza w obliczu trudnej sytuacji wewnętrznej Francji. Jej działalność dobroczynna zyskała jej sympatię zwykłych ludzi, na problemy których była bardzo wyczulona.

Nie podoba mi się obraz Marii, jaki zaprezentowała w książce autorka. Przedstawiła ją bowiem jako naiwną dziewuszkę, która pokochała przyszłego męża od pierwszego wejrzenia i pozostała wierna tej miłości do końca życia, mimo wszystkich przykrości fundowanych jej przez Ludwika. Miałam wrażenie, że Ludwik był jej obsesją, a przy tym cały czas bała się, by jej zachowanie i słowa nie uraziły go. Gdy mąż przestaje odwiedzać jej sypialnię, ona nie traci nadziei, że jeszcze do niej wróci, a gdy ta nadzieja umiera pociesza się tym, że dała mu rodzinę i za to król zawsze będzie ją szanował. Chauvel w powieści cytuje wiele oryginalnych listów i dokumentów, które zdają się potwierdzać fakt, że Ludwik początkowo naprawdę Marię kochał i do końca życia była ona dla niego ważna.

Wielką zaletą „Daru miłowania” jest barwne przedstawienie rozgrywek wewnątrz francuskiego dworu. Wraz z kolejnymi kochankami, zmieniają się ministrowie i ludzie, którzy mają na króla wpływ. Interesujące jest to, że najlepsze relacje miała Maria z panią Pompadour. Ludwik XV wydaje się być chorągiewką na wietrze, którą miotają kolejne porywy raczej zmysłów niż serca. Jak na króla ogromnego kraju zdaje się nie mieć własnego zdania i ulega podszeptom faworytów swoich faworyt.

Mnie „Dar miłowania” trochę irytował. Nie jest to rzetelne przedstawienie faktów historycznych, a raczej ckliwa historyjka o bogobojnym Kopciuszku, który z godnością znosi kolejne ciosy od ukochanego mężczyzny i zawsze jest mu gotowy wszystko przebaczyć. Ale uważam, że powieść ta jest warta przeczytania. I bawiło mnie wyobrażenie autorki na temat gorącego, słowiańskiego temperamentu. Polecam.

O Stanisławie Leszczyńskim dość dokładnie uczyłam się na lekcjach historii. Muszę jednak przyznać, że wtedy umknęła mi gdzieś postać jego córki Marii, a przecież jej małżeństwo z francuskim królem, Ludwikiem XV, było wielkim osiągnięciem dla królewny bez królestwa i z nadziejami w ramach posagu.

„Dar miłowania” jest opowieścią o tej dziewczynie, która zupełnie...

"Dar miłowania" to barwna i ciekawa opowieść o życiu królowej Francji Marii Leszczyńskiej.Głowna bohaterka była córką dwukrotnego króla Polski Stanisława Leszczyńskiego.Mając 22 lata wyszła za mąż za młodszego od siebie o 7 lat króla Francji Ludwika XV - prawnuka Ludwika IV zwanego Królem Słońce.
W książce śledzimy losy Marii Leszczyńskiej na dworze francuskim, jak również jej wielką miłość do męża.Życie nie szczędziło bohaterce bólu i problemów.Straciła kilkoro z 10-ciorga dzieci , a także bliskie jej osoby.Największym nieszczęściem były dla niej liczne zdrady męża , jego oficjalne metresy.Mimo wielkiego bólu wszelkie problemy znosiła z godnością.

Ciekawa książka , warta przeczytania.Polecam !

"Dar miłowania" to barwna i ciekawa opowieść o życiu królowej Francji Marii Leszczyńskiej.Głowna bohaterka była córką dwukrotnego króla Polski Stanisława Leszczyńskiego.Mając 22 lata wyszła za mąż za młodszego od siebie o 7 lat króla Francji Ludwika XV - prawnuka Ludwika IV zwanego Królem Słońce.
W książce śledzimy losy Marii Leszczyńskiej na dworze francuskim, jak również...