Wzruszające świadectwo silnej potrzeby przetrwania piekła II wojny światowej.

Pełna opinia na IG @co_czyta_mama

Wzruszające świadectwo silnej potrzeby przetrwania piekła II wojny światowej.

Pełna opinia na IG @co_czyta_mama

Współautorem historii życia francuskiego małżeństwa Jacquesa i Madeleine Goldsteinów, ofiar niemieckiej okupacji Francji, jest pisarz Serge Filippini. Dzięki niemu powstała książka bardzo dobra od strony warsztatowej. Narratorką jest główna bohaterka, która wspomina przeżycia swoje i nieżyjącego już męża, w obozie Auschwitz, marsze smierci, wyzwolenie, a także wydarzenia je poprzedzające oraz lata powojenne. Książka dostarcza wielu mocnych wzruszeń i, co oczywiste, trudno ją czytać bez emocji. Jednak lektura zaskoczyła mnie od strony niespodziewanej. Otóż ma wymowę wyraźnie antypolską. Rodzina bohaterki wyemigrowała w latach 20.XX w. do Francji. Zapewne,jak wielu, także Polaków, za lepszym życiem. Autorka pisze: "Prawdą jest bowiem, że niemal wszystkie wspomnienia wyniesione z Polski nieodmiennie krążyły wokół tych samych tematów: cierpienia, szykan i strachu. Były to wspomnienia tak bolesne, że w reakcji obronnej wymazalismy z naszej pamięci język polski - symbol wszystkich naszych nieszczęść".str.17 Potem str: 27, 59, 81, 83, 90, 107, 112 i 181, gdzie pod koniec czytamy o pobycie w Polsce w 1997 r.:" Mielismy natomiast możliwosć zaobserwować, że antysemityzm wciąż zatruwał głowy Polaków, przynajmniej wśród personelu dużych hoteli".
Natomiast relacje z Niemcami szybko się naprawiły. " Taki był związek, jaki nawiązaliśmy z Niemcami po wojnie: przyjaźń zgodna ze stanem ducha, jaki zapanował wtedy w Europie." str.178

Współautorem historii życia francuskiego małżeństwa Jacquesa i Madeleine Goldsteinów, ofiar niemieckiej okupacji Francji, jest pisarz Serge Filippini. Dzięki niemu powstała książka bardzo dobra od strony warsztatowej. Narratorką jest główna bohaterka, która wspomina przeżycia swoje i nieżyjącego już męża, w obozie Auschwitz, marsze smierci, wyzwolenie, a także wydarzenia...

Zapierająca dech w piersiach opowieść o miłości ponad wszystko.. Cudownie napisana, wzruszająca. Machina śmierci w jaką zostają wciągnięci główni bohaterowie nie dała rady zniszczyć tego co najpiękniejsze między ludźmi - miłości.

Serdecznie polecam - warto sięgnąć po tą książkę.

Zapierająca dech w piersiach opowieść o miłości ponad wszystko.. Cudownie napisana, wzruszająca. Machina śmierci w jaką zostają wciągnięci główni bohaterowie nie dała rady zniszczyć tego co najpiękniejsze między ludźmi - miłości.

Serdecznie polecam - warto sięgnąć po tą książkę.

Jakbym miała opisać książkę jednym zdaniem to napisałabym "książka o...miłości ponad wszystko".
Madeleine Goldstein oprócz historii wielkiej miłości w książce obnaża prawdę o warunkach w obozowych, koszmarze transportów i selekcji, relacjach pomiędzy więźniami i nędzy. Czytając słowa wypowiedziane do Madeleine przez jedną z więźniarek: "Widzisz te płomienie? Nie masz już męża!" – aż łza się w oku zakręciła nad losem biednej bohaterki, a także pięści same zacisnęły na myśl, że można w tak okrutny sposób odebrać komuś nadzieję.
Część opisująca losy bohaterki po wojnie jest nie mniej poruszająca, zawarta jest tam opowieść o rodzinnych dramatach, spotkaniach z ludźmi poznanymi w obozach oraz podróży do Izraela.
Polecam, bo naprawdę warto się przekonać, że nadzieja umiera ostatnia...

Jakbym miała opisać książkę jednym zdaniem to napisałabym "książka o...miłości ponad wszystko".
Madeleine Goldstein oprócz historii wielkiej miłości w książce obnaża prawdę o warunkach w obozowych, koszmarze transportów i selekcji, relacjach pomiędzy więźniami i nędzy. Czytając słowa wypowiedziane do Madeleine przez jedną z więźniarek: "Widzisz te płomienie? Nie masz już...

Ksiązka godna polecenia .

Ksiązka godna polecenia .

"Jeszcze się spotkamy. Miłość ponad piekłem." Piekło, a jakże inaczej można nazwać "to" co przeżyli Jacques i Madeleine Goldstein (żydzi, pochodzący z Francji)?
Po przeczytaniu tej książki uważam, iż to nawet gorsze od piekła.
Wciąż nie mogę zrozumieć jak można być tak okrutnym i obojętnym na ludzką krzywdę i cierpienie? Jak można zabić chociażby jednego człowieka, a co dopiero mówić o kilkunastu? Jak można przetrzymywać ludzi w takim obozie jak - Auschwitz tylko dlatego, że są Żydami?!
Czuję niesamowity podziw dla bohaterów tej prawdziwej historii.
Madeleine i Jacques przebywając w Auschwitz walczyli. Walczyli o swoje życie, wolność i ojczyznę, czyli Francję. Mogę ich nazwać jako - waleczne małżeństwo. Byli zawsze pomocni i zaradni. Pokazali jak przezwyciężyć zwane "obozy śmierci". Są czystym dowodem na to, iż miłość i walka pokona wszystko. Mieli wiele szczęścia, ale zasłużyli na to szczęście... nawet pomimo, że są Żydami. Przecież to nie oznacza, iż są gorsi od nas. Ja nawet uważam, że są lepsi. Mają w sobie niepowtarzalną siłę, ich wiara jest taka prawdziwa i trwała.

Wspaniała i wzruszająca historia o której na pewno nigdy nie zapomnę..

"Jeszcze się spotkamy. Miłość ponad piekłem." Piekło, a jakże inaczej można nazwać "to" co przeżyli Jacques i Madeleine Goldstein (żydzi, pochodzący z Francji)?
Po przeczytaniu tej książki uważam, iż to nawet gorsze od piekła.
Wciąż nie mogę zrozumieć jak można być tak okrutnym i obojętnym na ludzką krzywdę i cierpienie? Jak można zabić chociażby jednego człowieka, a co...