Z moją rok młodszą siostrą wspaniałe miałyśmy pomysły,
Które do teraz realizujemy, z dorosłością one nie prysły.
Chętnie bawiłyśmy się w malarzy,
Niestety, malując sobie po twarzy...
Świetne były wyścigi malutkich ślimaków,
Nie wspominając o łapaniu czerwonych robaków!
Bieg przez krzaki z miotłami to niezła zabawa,
Rzut kamieniem- sprawa dość ciężkawa...
Gra w kółko- krzyżyk zajmowała nam godziny,
Picie soku z cytryny na czas- wykrzywiało miny.
Bajki zbytnio nas nie interesowały,
Chyba, że niezłe zabawy podsuwały.
Udawanie małpek na drzewie o zawał mamę przyprawiało,
Wolę nie mówić, co się potem działo...
Tyle wtedy świetnych zabaw było, łezka w oku się kręci,
Kto wie, może jakaś dzika zabawa z przeszłości nas dzisiaj zanęci? 

Z moją rok młodszą siostrą wspaniałe miałyśmy pomysły,
Które do teraz realizujemy, z dorosłością one nie prysły.
Chętnie bawiłyśmy się w malarzy,
Niestety, malując sobie po twarzy...
Świetne były wyścigi malutkich ślimaków,
Nie wspominając o łapaniu czerwonych robaków!
Bieg przez krzaki z miotłami to niezła zabawa,
Rzut kamieniem- sprawa dość ciężkawa...
Gra w kółko-...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Całe lata dzieciństwa ja i moja siostra wakacje spędzałyśmy na wsi u dziadków. Najlepsze zabawy jakie tak na szybko sobie przypominam, to lepienie zwierzątek z własnoręcznie wygrzebywanej z ziemi gliny i suszenie ich na rozgrzanej masce wraku naszej żółtej Syrenki. Z tym autem wiąże się zresztą druga zabawa- straszne opowieści wujka! Wsiadało się wieczorami do Syrenki, kocami zasłaniało wszystkie okna i słuchało mrożących krew w żyłach historii o potworach i kosmitach. To były fajne czasy...

Całe lata dzieciństwa ja i moja siostra wakacje spędzałyśmy na wsi u dziadków. Najlepsze zabawy jakie tak na szybko sobie przypominam, to lepienie zwierzątek z własnoręcznie wygrzebywanej z ziemi gliny i suszenie ich na rozgrzanej masce wraku naszej żółtej Syrenki. Z tym autem wiąże się zresztą druga zabawa- straszne opowieści wujka! Wsiadało się wieczorami do Syrenki,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Beztroskiego czasu dzieciństwa spędzonego na wsi, trudno mi nie wspominać z rozrzewnieniem i nostalgią, z poczuciem uczestniczenia w czymś wyjątkowym, ale i częściowo ukrytym w mrokach przeszłości.  Przed zatonięciem pod falą niepamięci skutecznie bronią się te najlepsze momenty, gdy wyobraźnia unosiła nas wysoko ponad codzienność, schematy i nudę. 
Obecność opuszczonego budynku w ścisłym sąsiedztwie mojego rodzinnego domu, był ucieleśnieniem marzeń chyba każdego 7 latka. Ciemne, kręte  korytarze wiodące do opuszczonych pokoi pełnych zdezelowanych mebli, uciekające w popłochu jaszczurki, możliwość urządzenia konkursu na zbicie większej ilości dachówek kamieniami, czy niezbyt zabezpieczona studnia, to tylko niektóre z atrakcji, które wraz z bratem i kolegami miałem dosłownie na wyciągnięcie ręki.
W takich okolicznościach przyrody nie mogło oczywiście zabraknąć chęci potwierdzenia swej męskości i nieuleczalnej wprost nieustraszoności; testy odwagi odbywały się na desce zawieszonej jakieś 4 metrów nad ziemią,  na belkach stropowych. Już sama podróż na start tego spaceru nastręczała trudności tym mniej śmiałym z nas - drabina z nadpróchniałymi szczeblami była chwiejna niczym pokój na bliskim wschodzie. Sam spacer zapewniał taki zastrzyk adrenaliny, że rozładować go mogła jedynie zimna butelka czerwonej oranżady, kupiona za kieszonkowe ze sprzedaży złomu. A brak jakiejkolwiek interwencji chirurgicznej po naszych akrobacjach, poczuwam jako wyjątkową łaskawość opatrzności. 
Jak mawiają Czesi "To se ne vrati", ale bez wątpienia te wspomnienia zostaną ze mną już na zawsze. 

Beztroskiego czasu dzieciństwa spędzonego na wsi, trudno mi nie wspominać z rozrzewnieniem i nostalgią, z poczuciem uczestniczenia w czymś wyjątkowym, ale i częściowo ukrytym w mrokach przeszłości.  Przed zatonięciem pod falą niepamięci skutecznie bronią się te najlepsze momenty, gdy wyobraźnia unosiła nas wysoko ponad codzienność, schematy i nudę. 
Obecność opuszczonego...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jakże to aktualny temat. Córka "ubrała" mnie w " Zapiski babci", ergo - jestem na bieżąco. Zakopywanie szkiełek było powszechne, gra w klasy także. My z przyjaciółkami przebierałyśmy się w ubrania naszych mam i oczywiście / jako jedenastolatki/ malowałyśmy się ich kosmetykami. Tak paradowałyśmy po ulicach. Raz przykleiłyśmy klejem do papieru niebieskie rzęsy z papieru właśnie. Widok ludzi patrzących na nas, nie do zapomnienia. Minęło ponad 50 lat, pamięć trwa.

Jakże to aktualny temat. Córka "ubrała" mnie w " Zapiski babci", ergo - jestem na bieżąco. Zakopywanie szkiełek było powszechne, gra w klasy także. My z przyjaciółkami przebierałyśmy się w ubrania naszych mam i oczywiście / jako jedenastolatki/ malowałyśmy się ich kosmetykami. Tak paradowałyśmy po ulicach. Raz przykleiłyśmy klejem do papieru niebieskie rzęsy z papieru...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dzieciństwo u dziadków na wsi w górach z bratem, dwiema kuzynkami i trzema
 kuzynami przepełniały często przedziwne, nadzwyczajne pomysły, bo
w końcu co siedem dziecięcych i nastoletnich głów, to nie jedna.
Całą ekipą w upalne dni chodziliśmy nad rzekę i Kuba- jeden z
kuzynów postanowił przełamać standardy korzystania z wody,
wymyślając tratwy z desek i dętek. Łączyliśmy stare elementy
drewnianych mebli z po kryjomu wynoszonymi wielkimi dętkami i
urządzaliśmy sobie spływy nurtem potoku. Mieliśmy niezły ubaw z
wyścigów i upadków z powodu awarii takich konstrukcji. Inną
zabawą, typowo dziewczęcą, jakiej poświęcałam czas z kuzynkami,
było malowanie kamieni. Wiadomo, rzeka górska obfituje w takowe
kamienie o różnych kształtach, kolorach, wielkości. Wybierałyśmy
odpowiednie, suszyłyśmy na Słońcu i robiłyśmy z nich malowidła.
Pamiętam, że zrobiłam z kamienia w kształcie serca laurkę dla
mamy, z innych znów głowę psa, dom, jeża, pejzaż górski.Popołudnia spędzaliśmy często na podchodach- skład drużyn był zawsze
dobierany poprzez losowanie. Nie polegały one tylko na śledzeniu
strzałek, ale i rozwiązywaniu zagadek i łamigłówek, które
należało odnaleźć w punktach oznakowanych gwiazdkami. Jeżeli
zespół goniący pomyślnie rozwiązał wszystkie zadania, to
uciekający musieli postawić coś słodkiego- kupić czekolady albo
lody.
  

Dzieciństwo u dziadków na wsi w górach z bratem, dwiema kuzynkami i trzema
 kuzynami przepełniały często przedziwne, nadzwyczajne pomysły, bo
w końcu co siedem dziecięcych i nastoletnich głów, to nie jedna.
Całą ekipą w upalne dni chodziliśmy nad rzekę i Kuba- jeden z
kuzynów postanowił przełamać standardy korzystania z wody,
wymyślając tratwy z desek i dętek. Łączyliśmy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dzieciństwo spędziłam bawiąc się w ogrodzie i biegając po ulicy z siostrami i sąsiadami. Przez cały rok przewijała się zabawa "w dom", który urządziłyśmy w garażu. Serwowałyśmy takie rarytasy jak błotne kakao i spaghetti z "gąsienic", które zbierałyśmy pod starym orzechem. W deszczowe dni nie obyło się bez "podłoga to lawa!", za to prawdziwy przełom nastał, kiedy zobaczyłam bajkę "Król Lew". Przez kilka miesięcy oglądałam ją z przyjaciółką codziennie i od tej pory bawiłyśmy się w lwy. Były walki lwów jak Simba i Skaza, wyprawy po dżungli z Timonem i Pumbą i wiele innych przygód. Mogłyśmy tak godzinami. Potem dołączyli Kiara i Kowu z drugiej części i zabawa mogła nigdy się nie kończyć.  Po tylu latach (to już ponad 20!) wciąż raz w roku umawiamy się na seans z naszą ulubioną bajką, chociaż już  bez walk lwów. 

Dzieciństwo spędziłam bawiąc się w ogrodzie i biegając po ulicy z siostrami i sąsiadami. Przez cały rok przewijała się zabawa "w dom", który urządziłyśmy w garażu. Serwowałyśmy takie rarytasy jak błotne kakao i spaghetti z "gąsienic", które zbierałyśmy pod starym orzechem. W deszczowe dni nie obyło się bez "podłoga to lawa!", za to prawdziwy przełom nastał, kiedy zobaczyłam...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jestem z pokolenia, gdy nie było wiele zabawek, telewizji, ale dzieci były szczęśliwe i wysportowane.
Moja mama, która wychowała się w biedzie pokazywała mi jak robiła sobie lalkę ze specjalnej kępy trawy rosnącej na piaskach. Korzenie były włosem, długie źdźbła trawy sukienką, którą przepasywało się wpół. 
Ja już miałam 2 lalki i z mamą oraz koleżankami same szyłyśmy ubranka dla nich. Uwielbiałam też zabawę wycinanymi lalkami. Kuzynka  nie miała prawdziwej lalki- rysowała i wycinała różne z papieru a potem również ubranka dla nich; to była super zabawa- projektowanie strojów i ich wycinanie- trzeba było dorysować "zaczepy" do ubranek, które po wycięciu zakładało się lalkom.
Najlepsze zabawy były na świeżym powietrzu: w chowanego, łażenie po drzewach, budowanie szałasów. I najciekawsze zabawy były na wsi! Były kiedyś piaszczyste drogi i po deszczu to była zabawa! Uwielbiałam też bawić się gliną znalezioną w jamach po wydobyciu piasku. Było też dużo krzemieni.
Pamiętam takie lato, gdy w zagajniku za gościńcem wiejskie dzieci zrobiły kuchnię polową. Przyjechałam na wakacje do babci a tam taka frajda! A dzieci na przednówku bywały wtedy głodne... Pamiętam jak próbowały bananów, które rodzice przywieźli mi pewnego razu( rodzice przyjeżdżali na niedzielę w wakacje). Banan, chałwa były dzieciakom nieznane.
W tej kuchni robiliśmy cuda, bo każdy przynosił co mógł,albo zebraliśmy w lesie, złowiliśmy ( piskorze łowione koszykiem) i z tego pitrasiliśmy. Z użyciem zdobytych fajerek, starych saganów, mieszając patykiem, jedząc na liściach lub uwitych z sitowia tackach. Szczytem rozpusty były 3 musztardówki- szklanki po musztardzie. 
Byliśmy brudni, podrapani i tacy wszyscy beztroscy, szczęśliwi, że gdy trzeba było wracać do miasta robiło się bardzo, bardzo smutno. 
To kontakt z przyrodą, swoboda powodowały pomysłowość w dzieciach. Wszyscy byli równi, bez markowych ubrań, gadżetów. Liderem było dziecko z najlepszymi pomysłami na zabawę i wyobraźnią.
Dzięki wyobraźni przeżywaliśmy przygody o jakich dzisiaj dzieci nie mają pojęcia. Zamiast konika był patyk, zamiast zastawy herbacianej dla lalek były liście i szkiełka. Była gra w gumę, toczenie fajerki, robienie ludzików z makówek, kartofla czy kasztanów. 
Tego uczę kolejne pokolenia dzieci. 

Jestem z pokolenia, gdy nie było wiele zabawek, telewizji, ale dzieci były szczęśliwe i wysportowane.
Moja mama, która wychowała się w biedzie pokazywała mi jak robiła sobie lalkę ze specjalnej kępy trawy rosnącej na piaskach. Korzenie były włosem, długie źdźbła trawy sukienką, którą przepasywało się wpół. 
Ja już miałam 2 lalki i z mamą oraz koleżankami same szyłyśmy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

I ja, i moja młodsza siostra byłyśmy wychowywane w domu, w którym zawsze słychać było dźwięki muzyki oraz szelest przewracanych książkowych kartek. W wieku siedmiu lat byłam już po lekturze "Harry'ego Pottera", a w wieku 9 zabierałam się za "Anię z Zielonego Wzgórza" (choć, nie ukrywam, szła mi dość opornie). Bardzo często bawiłyśmy się w Hogwart - wymyślałyśmy własne zaklęcia, przygotowywałyśmy eliksiry (najczęściej z szamponów, płynów do kąpieli i innych cudeniek, które udawało nam się znaleźć w łazience), latałyśmy na miotłach... Poza tym często bawiłyśmy się w czarodziejski ślub - ja byłam panną młodą, najczęścej Hermioną, a siostra przemieniała się w Harry'ego (Rona niebzyt lubiła ;) ). Podbierałyśmy mamine sukienki, naszyjniki i kolczyki i uroczyście przysięgałyśmy sobie miłość aż po grób. Potem wyczarowywałyśmy sobie zwierzęta i dzieci, i budowałyśmy dom, ustawiając blisko siebie cztery krzesła i nakrywając je kocem. Oczywiście nikt poza nami nie miał tam wstępu, to byłoby włamanie! 

I ja, i moja młodsza siostra byłyśmy wychowywane w domu, w którym zawsze słychać było dźwięki muzyki oraz szelest przewracanych książkowych kartek. W wieku siedmiu lat byłam już po lekturze "Harry'ego Pottera", a w wieku 9 zabierałam się za "Anię z Zielonego Wzgórza" (choć, nie ukrywam, szła mi dość opornie). Bardzo często bawiłyśmy się w Hogwart - wymyślałyśmy własne...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Niech pierwszy rzuci pumeksem ten, kto nigdy nie bawił się w łazience w "alchemików". Przez długi czas to była ulubiona zabawa z moimi braćmi i z kuzynką. U nas bawiło się zdecydowanie lepiej, bo o ile ciotka była raczej pedantką, to u nas zawsze było z dziesięć napoczętych szamponów, mnóstwo kremów wszelakich od tych do pięt po przeciwzmarszczkowe i inne dziwne upiększacze. Generalnie zabawa była łatwa - wystarczyło wziąć kubek do mycia zębów (!) i dodawać tam po trochu wszystkiego bezpośrednio z butelek, tubek i słoiczków albo dozować bardziej precyzyjnie - na końcówce uchwytu szczoteczki do zębów. Raz byliśmy znanymi naukowcami, innym razem znachorami albo wiedźmami. Nie wiem czemu, jakoś nigdy nie brakowało "specjalistów", a za to nie było chętnych na degustatorów i testerów maści ;) 

Niech pierwszy rzuci pumeksem ten, kto nigdy nie bawił się w łazience w "alchemików". Przez długi czas to była ulubiona zabawa z moimi braćmi i z kuzynką. U nas bawiło się zdecydowanie lepiej, bo o ile ciotka była raczej pedantką, to u nas zawsze było z dziesięć napoczętych szamponów, mnóstwo kremów wszelakich od tych do pięt po przeciwzmarszczkowe i inne dziwne...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Międzynarodowe szalone niebezpieczne samochodowe wyścigi,
Asfalt, błoto, piasek, woda, trawa, skały, żwir
Przepaście, tunele, mosty, schody, rampy, krawężniki, kratki kanalizacyjne
Ostre bezpardonowe zderzenia,
Blokowanie, wypychanie i eliminacja przeciwnika z toru
Drifty, kręciołki, przeskoki, koziołkowania i dachowania
Niespodziewane zwroty akcji na zakrętach
Ryzyko, determinacja i szalone powroty
Złote strzały z ostatnich miejsc…
Spektakularne zwycięstwa, i druzgocące porażki
Tak… to były niezapomniane emocje które towarzyszyły grze w  kapsle  

Międzynarodowe szalone niebezpieczne samochodowe wyścigi,
Asfalt, błoto, piasek, woda, trawa, skały, żwir
Przepaście, tunele, mosty, schody, rampy, krawężniki, kratki kanalizacyjne
Ostre bezpardonowe zderzenia,
Blokowanie, wypychanie i eliminacja przeciwnika z toru
Drifty, kręciołki, przeskoki, koziołkowania i dachowania
Niespodziewane zwroty akcji na zakrętach
Ryzyko,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej