Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeśli chodzi o pieniądze, nasze zwierzęta są warte tyle, ile według nas są warte. Ich wartość nie jest materialna. Chodzi o radość, jaką mamy z ich towarzystwa; miłość, jaką okazują nam i naszym dzieciom; pocieszenie, które dają, gdy nikt inny nas nie rozumie; nadzieję, którą otrzymujemy, gdy przebrną przez niemożliwe, przetrwają nieprawdopodobne lub zniosą to, co pozornie jest nie do zniesienia.

Bardzo niewielu ludzi świadomie i z premedytacją wykazuje się okrucieństwem wobec zwierząt. Ci, którzy w ten sposób się zachowują, moim zdaniem potrzebują rychłej i surowej kary. Po części dlatego, że na nią zasługują, a trochę dlatego, że istnieją niepokojące dowody na to, do czego takie zachowanie może prowadzić. W przypadku tych, którzy angażują się w najbardziej godne ubolewania akty okrucieństwa, chętnie opowiadałbym się za stosowaniem zasady "oko za oko, ząb za ząb" - i nie wyrażam się tu metaforycznie.

To, w co wierzysz, niezależnie od swojej słuszności, w dużym stopniu wpływa na twoje zachowanie...

(...) współcześnie możemy być całkowicie pewni, że zwierzęta "wyższego rzędu" rzeczywiście odczuwają cierpienie tak samo jak ludzie - i to nie tylko fizyczny ból. Nie. Głód, pragnienie, strach, stres, zazdrość, wyrzuty sumienia - prawie wszystkie nasze emocje są zapisane gdzieś w królestwie zwierząt. Musimy lepiej traktować naszych braci mniejszych.

Dostojewski, autor Zbrodni i kary, napisał, że społeczeństwo można oceniać po tym, jak traktuje swoich więźniów, czyli jednostki, nad którymi ma całkowitą kontrolę. Myślę, że nadszedł czas, abyśmy rozszerzyli tę myśl na odczuwające zwierzęta, które nas otaczają.

Czy kolejne pokolenia spojrzą wstecz na naszą przemysłową produkcję mięsa tak, jak my patrzymy na niewolnictwo, obozy koncentracyjne i gułagi?