Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Spotkanie człowieka, którego się kochało jest jak powrót na miejsce zbrodni.

Pomyślała, że przecież tak miało być. Był taki, jakim chciała go spotkać. Jego głos był głosem dawno niewidzianego przyjaciela, a mimikę i sposób prowadzenia rozmowy znała aż za dobrze.

Zaczęło się od niepamięci. Od jakiegoś nieistotnego nazwiska, którego nie mógł sobie przypomnieć, choć artykuł leżał przy jego łóżku przez okrągły miesiąc. Potem nie pamiętał już samego artykułu, treści bladły, znikały i tylko czasem coś jeszcze skrzyło i majaczyło na horyzoncie, a w końcu ponoć trzymała go coraz bardziej chwila obecna.

Usiadł blisko i pomyślała, że nie będzie już tracił czasu. Spodobały jej się te nowe reguły, jeszcze niewypowiedziane, ale najwyraźniej obowiązujące.