Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ludzie składają się z opowieści. Wspomnienia nie są bezstronnym zapisem każdej sekundy naszego życia, lecz narracją, którą układamy z wybranych chwil. Dlatego właśnie, nawet gdy doświadczyliśmy tych samych wydarzeń co inne osoby, nigdy nie tworzymy identycznych historii. Każdy z nas stosuje inne kryteria doboru elementów narracji, będące odbiciem naszych osobowości. Wszyscy dostrzegamy to, co przyciągnęło naszą uwagę, i zapamiętujemy to, co uważamy za ważne, a powstałe w ten sposób opowieści kształtują z kolei naszą osobowość.

Nasz wszechświat mógł osiągnąć równowagę, nie produkując niczego poza cichym sykiem. Fakt, że stworzył tak wiele, jest cudem, któremu może dorównać jedynie wszechświat, który zrodził Ciebie.

Bez względu na to, czy powietrze napędzające twój mózg będzie tym samym, które kiedyś przechodziło przez mój, gdy przeczytasz moje słowa, wzorzec twoich myśli stanie się na moment imitacją dawnego wzorca moich. Tak oto ożyję znowu poprzez ciebie.

Raduje mnie myśl, że powietrze, które kiedyś dostarczało mi mocy, może się w przyszłości stać jej źródłem dla innych, że oddech umożliwiający mi rycie tych słów przepłynie któregoś dnia przez ciało kogoś innego. Nie łudzę się myślą, że sam będę mógł kiedyś żyć znowu, nie jestem bowiem tym powietrzem, lecz ulotnym wzorcem jego ruchów. Wzorzec, którym jestem, zniknie bez śladu, razem z innymi składającymi się na mój świat.

Wiedziałem, że to lekkomyślny plan, albowiem doświadczeni ludzie powiadają: „Cztery są rzeczy, które nigdy nie wracają: wypowiedziane słowo, wypuszczona z łuku strzała, minione życie i zmarnowana okazja.

(...) szukanie winnego nie jest rozwiązaniem. Dwoje partnerów musi nawzajem zrozumieć swoje uczucia i wspólnie rozwiązać problem.

W chwili obecnej każdy z nas jest dla siebie kulturą opartą na przekazie ustnym. Przepisujemy swą przeszłość na nowo, stosownie do odczuwanych potrzeb, by wzmocnić narrację o sobie. Gdy chodzi o nasze własne wspomnienia, wszyscy ulegamy wigowskiemu mitowi historycznemu, widząc w poprzednich wersjach własnej osobowości kroki na drodze do wspaniałej wersji współczesnej.

Zamiar i zbieg okoliczności to dwie strony tego samego arrasu — odparł z uśmiechem Bashaarat. — Jedna z nich może wydawać ci się piękniejsza od drugiej, ale nie można stwierdzić, że jedna jest prawdą, a druga fałszem.

Kontempluj cud, jakim jest byt, i raduj się faktem, że możesz to robić.

Jednakże Kościół jako instytucja zawsze umiał czerpać siłę z dowodów, gdy były użyteczne, a ignorować je, gdy wydawały się szkodliwe.

Każdy, kto zmarnował wiele godzin na przeglądanie internetu, wie, że technologia często prowadzi do złych nawyków.

Bardziej prawdopodobne wydaje się, że sfabrykowałem to wspomnienie, gdy po raz pierwszy pokazano mi zdjęcia, i z czasem nasyciłem je emocjami, jakie w swej opinii powinienem wówczas odczuwać. W ten sposób, oglądając raz po raz te same zdjęcia, stworzyłem dla siebie szczęśliwą reminiscencję.

Ludzie używają obserwatorium Arecibo do poszukiwania obcych cywilizacji. Pragnienie nawiązania kontaktu jest u nich tak silne, że zbudowali to wielkie ucho zdolne do podsłuchiwania odległych zakątków kosmosu. Ja i inne papugi jesteśmy jednak tutaj. Dlaczego nie słuchają naszych głosów? Reprezentujemy przecież obcy gatunek, który potrafi się z nimi komunikować. Czy nie tego właśnie szukają?

Wyrazy nie były tylko fragmentami mowy, lecz również kawałkami myśli. Po ich zapisaniu można było ująć
własne myśli w dłonie niczym cegły i ustawiać je na różne sposoby. Pisanie pozwalało spojrzeć na nie w sposób, jakiego mowa nie umożliwiała, a gdy już je zobaczył, mógł dodać im siły i złożoności.

Podobnie jak w dorosłości nieraz uświadamiamy sobie wartość obyczajów, które w młodości uważaliśmy za absurdalne, Hassan zrozumiał, że ukrywanie informacji może mieć wartość równie wielką jak jej ujawnienie.

Znasz mnie w takim stopniu, w jakim tego potrzebujesz.