Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(…) Duszom naszym wróciwszy wolność, w zmierzchu starej
Melodii odnajdziemy uśmiechnięte mary.

Poeta stąpa w miasto, a wieczór go słucha.

Siostro, czekajmy, póki nad gaj, który drzemie,
Miesiąc jesienny czarną naświetlając ziemię,
Uniesie się powoli, w oparach, dwurogi,
Gościńce zabieleją wśród rozlanej trwogi.