Shelly Laurenston

Mam sporą słabość do czytania o kobietach pyskatych, zadziornych i zdecydowanie taka jest Erin Amsel. Szalona nie zwracająca na nic uwagi, denerwuje i prowokuję ludzi tylko dlatego, że może, a oni się dają. Dlatego gdy zostaję jej wyznaczone bardzo ważne zadanie wszyscy są sceptyczni. Niewiele osób sądzi, że jej się uda. Na szczęście jest Stieg (Kruk),niby od dawna się znają, ale zawsze jakoś tak nie do końca za sobą przepadali do czasu aż Erin musi zostać u niego w domu. On, Erin i koza w jednym mieszkaniu - to brzmi całkiem zabawnie i zdecydowanie takie jest. Jej niewyparzona buźka i jego mruczenie, warczenie albo milczenie bardzo dobrze do siebie pasują. W końcu ktoś musi pilnować żeby Erin nie posunęła się za daleko. Jak w poprzednich częściach mamy tu mnóstwo walk, krwi, flaków i praktycznie koniec naszej walki o nie dopuszczenie do Ragnaroku. Pomysł na to wszystko bardzo fajny, ale muszę przyznać, że te wszystkie 3 części były zdecydowanie inne od mojej ulubionej książki Hunting Season z Neecy Lawrence - tam było więcej podchodów, więcej humoru i zdecydowanie fajniej było pokazane rodzące się uczucie między Wroną i Krukiem. Tu za to mamy, dużo potworów i zdecydowanie mnóstwo walk. Autorka mniej skupiła się na miłości głównych bohaterów na rzecz przyszłej wojny.