Agata Włodarczyk

Jest to historia prawdziwej wyprawy na kraniec świata, widziana z perspektywy niezwykłej, czworonożnej podróżniczki z wilczym rodowodem i nosem, który jest w stanie wyczuć każde niebezpieczeństwo. Diunę poznajemy już na okładce książki, gdzie z plecakiem przemierza trasę z Polski do Indii. Przedstawia nam ona swoje przeżycia, będąc narratorem tej opowieści, i jako prapraprawiewilk, pełniąc funkcję przewodniczki watahy, w której skład wchodzą również Pani i Pan, jej dwunożni. Sympatyczną suczkę spotykamy jeszcze w Polsce, gdy wyprowadza na spacer swego Pana, wybiera się do strasznego Białego Kitla na "W", oraz zapoznaje się z dziwnym czymś, w czym przyjdzie jej spędzić kilka godzin podczas lotu do Azji. Następnie, już w Indiach, przemierzając duże odległości wraz ze swoim "stadem" Diuna porusza się różnymi, dziwnymi środkami komunikacji, śpi w przeróżnych miejscach, poznaje różne smaki i zapachy oraz przeżywa niezliczone, często pełne grozy przygody. Na jej drodze stają: wiewiórka palmowa, nieprzyjaźnie nastawione indogi, tupiące głazy, wielkooka jaszczurka, rozwścieczony król dżungli, nieustraszone owce oraz skradający się pod osłoną nocy tygrys. Wreszcie dociera do źródeł Gangesu, ale prawdziwa psygoda nigdy się nie kończy! Przedstawienie wyprawy oczami psa, dodaje opowieści smaczków, na które zwykle nie zwraca uwagi dorosły. Diuna postrzega świat podobnie jak dzieci, przez pryzmat własnych dotychczasowych doświadczeń, co niejednokrotnie jest źródłem zabawnych sytuacji. Dodatkowo suczka, dzięki innym zmysłom "widzi" więcej niż przeciętny człowiek. Takie ukazanie historii nadaje jej lżejszego, pełnego humoru charakteru. Narracja jest tu prowadzona w ciekawy i przystępny dla młodych czytelników sposób. Prosty ale nie infantylny język przemawia nawet do najmłodszych przedszkolaków. Moja trzylatka słuchała opowieści z wielkim zainteresowaniem, wychwytując wszelkie obco brzmiące słowa i prosząc o wyjaśnienie ich znaczenia. Niejednokrotnie sięgałam do informacji i fotografii dostępnych w sieci, by zaspokoić jej ciekawość i pokazać, jak wygląda tuk-tuk czy sari. Nie obeszło się również bez mapy i globusa, na których córcia nauczyła się wskazywać Himalaje. Uzupełnieniem tej psiej relacji z podróży są świetne ilustracje Kseni Potępy, które dobrze oddają emocje głównej bohaterki i przyciągają najmłodszych. Pozycja jest wspaniałym źródłem informacji o hinduskiej przyrodzie, kulturze i tradycjach. Dodatkowo książka uświadamia czytelnikom plusy i minusy z podróżowania ze zwierzakiem. Przybliża nam, jak należy przygotować pupila do takiej wyprawy, o co trzeba zadbać, by wspólna wycieczka nie była uciążliwa dla czworonoga i mogła sprawić przyjemność wszystkim jej uczestnikom. Przedstawienie wyprawy oczami psa, dodaje opowieści smaczków, na które zwykle nie zwraca uwagi dorosły. Diuna postrzega świat podobnie jak dzieci, przez pryzmat własnych dotychczasowych doświadczeń, co niejednokrotnie jest źródłem zabawnych sytuacji. Dodatkowo suczka, dzięki innym zmysłom "widzi" więcej niż przeciętny człowiek. Takie ukazanie historii nadaje jej lżejszego, pełnego humoru charakteru. Narracja jest tu prowadzona w ciekawy i przystępny dla młodych czytelników sposób. Prosty ale nie infantylny język przemawia nawet do najmłodszych przedszkolaków. Moja trzylatka słuchała opowieści z wielkim zainteresowaniem, wychwytując wszelkie obco brzmiące słowa i prosząc o wyjaśnienie ich znaczenia. Niejednokrotnie sięgałam do informacji i fotografii dostępnych w sieci, by zaspokoić jej ciekawość i pokazać, jak wygląda tuk-tuk czy sari. Nie obeszło się również bez mapy i globusa, na których córcia nauczyła się wskazywać Himalaje. Uzupełnieniem tej psiej relacji z podróży są świetne ilustracje Kseni Potępy, które dobrze oddają emocje głównej bohaterki i przyciągają najmłodszych. Pozycja jest wspaniałym źródłem informacji o hinduskiej przyrodzie, kulturze i tradycjach. Dodatkowo książka uświadamia czytelnikom plusy i minusy z podróżowania ze zwierzakiem. Przybliża nam, jak należy przygotować pupila do takiej wyprawy, o co trzeba zadbać, by wspólna wycieczka nie była uciążliwa dla czworonoga i mogła sprawić przyjemność wszystkim jej uczestnikom. Więcej na: http://rozanedziecinstwo.blogspot.com/2017/09/psygoda-na-czterech-apach-diuna-w.html