Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

nevtelen
Marek
Lucy44
Oleńka
JoannaNatalia

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

nevtelen
Marek
Lucy44
Oleńka
JoannaNatalia

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Najszybciej? Na niczym i na wszystkim jednocześnie. Nie da się podjąć jednoznacznej decyzji, na życiu! Na okresie szczęśliwym, na oczekiwaniu ważnych dealine'ów, na zakochaniu, na stresie, na używkach i na kacu. Czas postrzegany z perspektywy zawsze pędzi. Nie ma na to rady, że myśląc o czasie możemy rozważać tylko minione doświadczenia, w końcu przyszłość pozostaje nieodkryta. Czas płynący wolno? W moim świecie coś takiego nie istnieje.

Najszybciej? Na niczym i na wszystkim jednocześnie. Nie da się podjąć jednoznacznej decyzji, na życiu! Na okresie szczęśliwym, na oczekiwaniu ważnych dealine'ów, na zakochaniu, na stresie, na używkach i na kacu. Czas postrzegany z perspektywy zawsze pędzi. Nie ma na to rady, że myśląc o czasie możemy rozważać tylko minione doświadczenia, w końcu przyszłość pozostaje...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Mam generalny problem z czasem. Przeszkadza mi w obowiązkach, jakoś nie potrafimy się dogadać… Zauważyłem dwie główne zasady. Obie są związane z pracą lub czynnościami, na które niekoniecznie mam ochotę. Tak zwane ,,zbieranie się’’ wprowadza mnie w stan pewnego rodzaju ,,chronostazy’’. Nawet jeżeli mam wykonać najprostszą czynność, a nie mam wcale na to ochoty, wskazówka zaczyna być leniwa. Przeżywane męki są owszem, bardzo żywe i szybkie, ale same rozpoczęcie pracy wydaje się oddalać. Zawsze kojarzyło mi się to z przyciąganiem czarnej dziury. Przedmiot już się przesunął, ale czas zatrzymał się w miejscu, dlatego wydaje się, że nic się nie dzieje. Takie złudzenie, że ,,niby nic jeszcze nie zrobiłem’’, ale jednak ,,wszystko załatwione’’. Ostatnio miałem przeczytać parę stron i czas znowu zaczął płatać figle. Wszystkie czynność, a było ich całkiem sporo, wykonałem błyskawicznie. Wszystko pracowało na podwyższonych obrotach, ale gdy pomyślałem o niechcianej lekturze…Einstein jednak się nie myli!
Doświadczam także bolesnego przyspieszenia czasu. Budzę się w nocy, mam jeszcze trzy godziny do pobudki, więc kładę się spać. Po sekundzie budzik dzwoni ponownie! Jak to możliwe? Gdy nie potrafię zasnąć, minuty lecą jak godziny a gdy chcę spać, zjawisko się odwraca. Widocznie trzeba się przyzwyczaić… Teraz czas też przyspieszył! Ledwie zacząłem pisać a już trzeba iść spać!

Mam generalny problem z czasem. Przeszkadza mi w obowiązkach, jakoś nie potrafimy się dogadać… Zauważyłem dwie główne zasady. Obie są związane z pracą lub czynnościami, na które niekoniecznie mam ochotę. Tak zwane ,,zbieranie się’’ wprowadza mnie w stan pewnego rodzaju ,,chronostazy’’. Nawet jeżeli mam wykonać najprostszą czynność, a nie mam wcale na to ochoty, wskazówka...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Wpatruję się w sufit i liczę kwadratowe kasetony, z których się składa. Słyszę przez otwarte okno każde przejeżdżające auto, każde śmiejące się dziecko idące na chodniku i każdy poryw wiatru. Patrzę na zegarek i o dziwo widzę, że jest godzina 10:35. Myślę sobie: TO NIE JEST MOŻLIWE- przecież dziesięć minut temu zegarek wskazywał 10:34. Czas jest pojęciem względnym szczególnie gdy student bierze udział w wykładzie, który go kompletnie nie interesuje a prowadzony jest przez wykładowcę, który w żaden sposób swoimi umiejętnościami retoryki nie potrafi przykuć uwagi słuchacza. To właśnie wtedy chwila dłuży się dla mnie w nieskończoność i wydaje mi się, że czas na złość zwalnia. Zdecydowanie mogę powiedzieć coś zupełnie innego o dniach, które spędzam w moim domu rodzinnym. Nie mogę sobie na to zbyt często pozwolić ponieważ studiuję i mieszkam za granicą. Każdy weekend, jaki uda mi się przeznaczyć na wyjazd do domu mija dla mnie jak godzina zegarowa. Rozkoszuje się czasem, który mogę spędzić z moim młodszym rodzeństwem przyglądając się ile już urośli od czasu, gdy ich ostatnio widziałam i za każdym razem bawiąc się z nimi żałuję, że czas nie może się wtedy zatrzymać. Właśnie wtedy, gdy jestem tak szczęśliwa płynie on zbyt szybko.

Wpatruję się w sufit i liczę kwadratowe kasetony, z których się składa. Słyszę przez otwarte okno każde przejeżdżające auto, każde śmiejące się dziecko idące na chodniku i każdy poryw wiatru. Patrzę na zegarek i o dziwo widzę, że jest godzina 10:35. Myślę sobie: TO NIE JEST MOŻLIWE- przecież dziesięć minut temu zegarek wskazywał 10:34. Czas jest pojęciem względnym...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Czas płynnie nie ubłagalnie zdecydowanie gdy chcemy coś odwlec, np. kolejny poniedziałek za każdym razem przychodzi coraz szybciej. Piątek piąteczek piątunio i nagle znów poniedziałxon.
Czas ciągnie się niemiłosiernie, gdy Pani wybiera osobę do odpowiedzi. Czuć wtedy narastające napięcie w klasie, wstrzymywane przez uczniów oddechy, w klasie panuje całkowita cisza, która w rzeczywistości trwa zaledwie parę sekund, ale dla uczniów jest to wieczność.

Czas płynnie nie ubłagalnie zdecydowanie gdy chcemy coś odwlec, np. kolejny poniedziałek za każdym razem przychodzi coraz szybciej. Piątek piąteczek piątunio i nagle znów poniedziałxon.
Czas ciągnie się niemiłosiernie, gdy Pani wybiera osobę do odpowiedzi. Czuć wtedy narastające napięcie w klasie, wstrzymywane przez uczniów oddechy, w klasie panuje całkowita cisza, która w...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Kiedy najwolniej mija czas? Jak się jest w pracy.
Kiedy najszybciej mija czas? Kiedy jest to czas wolny.
A potem znów do pracy i tak w kółko.

Kiedy najwolniej mija czas? Jak się jest w pracy.
Kiedy najszybciej mija czas? Kiedy jest to czas wolny.
A potem znów do pracy i tak w kółko.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Gdy człowiek cierpi, czas mija wolno. Gdy zaś robi coś, co sprawia mu przyjemność, czas przelatuje w okamgnieniu przez palce. Tak było i jest, jak wiadomo los lubi być ironiczny. Choć wstyd przyznać, kiedyś miałam problemy z prawidłowym odżywianiem i to właśnie głód był moim najczęstszym cierpieniem. Gdzieś słyszałam, że każda minuta spędzona w czyśćcu trwa sto ziemskich lat – poniekąd tak się właśnie czułam, wpatrując się we wskazówki zegara. Wieczność.
Za to najszybciej upływał czas, kiedy było mi dane spotkać swojego brata. Zawsze mieliśmy zbyt wiele do powiedzenia sobie nawzajem, żeby zmieściło się to podczas naszych nielicznych spotkań...
Sekundy się rozciągają lub kurczą, zależnie od tego jak dany człowiek je sobie wyobrazi. Czasu zawsze będzie zbyt mało albo zbyt wiele – nie powiem tu nic odkrywczego, ale według mnie należy się cieszyć każdą chwilą, bo te przyjemne będą miłymi wspomnieniami, a bolesne przestrogą na przyszłość.

Gdy człowiek cierpi, czas mija wolno. Gdy zaś robi coś, co sprawia mu przyjemność, czas przelatuje w okamgnieniu przez palce. Tak było i jest, jak wiadomo los lubi być ironiczny. Choć wstyd przyznać, kiedyś miałam problemy z prawidłowym odżywianiem i to właśnie głód był moim najczęstszym cierpieniem. Gdzieś słyszałam, że każda minuta spędzona w czyśćcu trwa sto ziemskich...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Czas zdecydowanie za szybko płynie, kiedy rano zadzwoni budzik i dosłownie na sekundę zamykamy oczy a tu buch..15 minut minęło ;< Poranki zlatują tak szybko,że zawsze trzeba zrezygnować a to z kawy a to ze sniadania..w porywach do rezygnacji z makijażu.

Kiedy najwolniej?
Najwolniej czas płynie,kiedy student siedzi na wykładzie:P Tam dochodzi do załamania czasoprzestrzeni. Zamykamy oczy na godzinę a minęło 5 sekund. Całkiem odwrotnie do poranków :P

Czas zdecydowanie za szybko płynie, kiedy rano zadzwoni budzik i dosłownie na sekundę zamykamy oczy a tu buch..15 minut minęło ;< Poranki zlatują tak szybko,że zawsze trzeba zrezygnować a to z kawy a to ze sniadania..w porywach do rezygnacji z makijażu.

Kiedy najwolniej?
Najwolniej czas płynie,kiedy student siedzi na wykładzie:P Tam dochodzi do załamania...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Przez dwa dni zawsze rozmyślam na książką , którą właśnie przeczytałam nie mogę czytać książki bo potrzebuję czasu ma przemyślenie jej .
Pomiędzy tym wszystkim szukam nowych książek , które mogą mnie tak samo poruszyć .

Przez dwa dni zawsze rozmyślam na książką , którą właśnie przeczytałam nie mogę czytać książki bo potrzebuję czasu ma przemyślenie jej .
Pomiędzy tym wszystkim szukam nowych książek , które mogą mnie tak samo poruszyć .

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Budzik niecierpliwie dzwoni o 4:25. Uchylam oko i ciężką jak ołów ręką włączam drzemkę. Jeszcze pięć minutek. Nie minie jednak ani sekunda, a już dzwoni ponownie - 4:30. Jakaś magiczna siła dodaje mi motywacji, by wstać. Siadam na łóżku, zakładam na siebie ubrania, zarzucam torbę na ramię i biegnę na przystanek autobusowy. O tej porze, na szczęście, nie ma jeszcze korków. Wbiegam do szatni, zakładam strój i punkt 5:30 stoję już na słupku. Gotowa do nadludzkich wysiłków. Gotowa na skok do lodowatej wody. Gotowa na najdłuższe dwie godziny w moim życiu.
Po treningu szybki prysznic, przegryzane w busie śniadanie i stawienie się w szkole o 8:00 na pierwszej lekcji. Trochę odpoczynku, jakaś niezapowiedziana kartkówka, sprawdzian, obiad w pobliskim barze - byle szybko, bo już o 16:00 kolejne dwie godziny treningu. Ten sam nadludzki wysiłek, tak samo wolno płynący czas. 18:40 - wreszcie w domu. Szybkie odrabianie lekcji i jakże upragniony sen.
Dzień w dzień, miesiąc po miesiącu, rok po roku. Ciągle to samo. Po co? Po to, żeby w którąś sobotę, na zawodach, przeżyć najszybciej mijający czas w życiu. Po to, by w 20 sekundach sprintu pokazać efekty swoich kilkuletnich treningów. Mgnienie oka, sekundy, setne. Tak! 2. miejsce na MP. Niedziela pełna świętowania i regeneracji. A od poniedziałku powrót do rzeczywistości. Jeszcze mocniej, jeszcze więcej, jeszcze lepiej. Gotowa pokonać swoje słabości. Gotowa na 1. miejsce.

Budzik niecierpliwie dzwoni o 4:25. Uchylam oko i ciężką jak ołów ręką włączam drzemkę. Jeszcze pięć minutek. Nie minie jednak ani sekunda, a już dzwoni ponownie - 4:30. Jakaś magiczna siła dodaje mi motywacji, by wstać. Siadam na łóżku, zakładam na siebie ubrania, zarzucam torbę na ramię i biegnę na przystanek autobusowy. O tej porze, na szczęście, nie ma jeszcze korków....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej