Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ideały są podejrzane. Maskują przeróżne okropieństwa.

Miłość matki nie pozwala się poddać. Nawet jeśli przekroczyła ona bramy zaświatów.

Wszystko jest, było i będzie. (...) Wszystko, co się wydarzyło,
odkąd się spotkaliśmy, jednocześnie już się stało i nie stało.

Nie należało ufać bogom, że w czymkolwiek pomogą.

Nie podobało mu się, że nie zdołał jeszcze rozeznać się w sytuacji. Stracił już wszystkie włosy, ale jednego nie stracił. Zdrowego rozsądku.

Oczywiście nie wtedy, jeśli będzie kogo za tę bezsensowną śmierć winić. A kogo winić, jeśli nie kata? Przecież to on zabije.

Zamir czuł się zdezorientowany. A kiedy czuł się zdezorientowany, z reguły oznaczało to, że pora sięgnąć po topór.