Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ocena nie za pozycję samą w sobie (choć komentarze Christophera są bardzo pomocne w zrozumieniu procesu tworzenia i rozróżnieniu wersji Opowieści), ale za tytułową Opowieść o upadku Gondolinu. Po złożeniu różnych wersji i dodaniu ich do siebie powstaje niezwykle złożona, piękna historia - dla mnie jedna z najbardziej emocjonalnych historii ze Śródziemia. Nie tylko świetnie uzupełnia obraz z Silmarillionu i Władcy, ale też nadaje ludzki rys postaciom zaledwie wymienianym w kilku zdaniach w innych dziełach. Jestem szczególnie zakochana w przedstawieniu roli i postaci jednego z Valarów.

Ocena nie za pozycję samą w sobie (choć komentarze Christophera są bardzo pomocne w zrozumieniu procesu tworzenia i rozróżnieniu wersji Opowieści), ale za tytułową Opowieść o upadku Gondolinu. Po złożeniu różnych wersji i dodaniu ich do siebie powstaje niezwykle złożona, piękna historia - dla mnie jedna z najbardziej emocjonalnych historii ze Śródziemia. Nie tylko świetnie...

Z jednej strony, podobał mi się koncept Elantris, jego ewolucja w trakcie trwania lektury, sam w sobie pomysł na sytuację społeczną, ekonomiczną i polityczną w Arelonie i państwach ościennych. Dobra baza do budowania historii. Z drugiej przeszkadzało mi parę rzeczy, od których powoli kisłam brnąc coraz dalej w lekturę. Bohaterowie, to kukły, których charakter można w niemal wszystkich przypadkach kwitować w stylu "zmartwiony ojciec", "sprytna i dobra", "szlachetny ksiażę" i ich przygody przez kilkaset stron właściwie nie wnoszą prawie nic do tych lakonicznych określeń. Najbardziej zbliżony do człowieka był gyorn, ale to i tak dosyć łaskawe porównanie. Brakowało mi też logicznych uzasadnień paru zwrotów akcji, i znacznie więcej niż paru zachowań postaci. Miewałam wrażenie, że autor szybko wprowadza do historii wydarzenie/postać zupełnie z sufitu, żeby uzasadnić jakiś swój pomysł dla którego nie miał lepszej podkładki. Podsumowując, brakło mi prawdziwych charakterów, postaci które mogą mnie obchodzić i konsekwencji.

Spoiler:
A końcówka słodka do porzygu. Zawieszenie pytania o działanie Dor jest dla mnie jedyną iskierką nadziei dla kontynuacji serii,życzę Sarene jak najrzadszych występów na kartach powieści, choć to prawdopodobnie niemożliwe. Ech.

Z jednej strony, podobał mi się koncept Elantris, jego ewolucja w trakcie trwania lektury, sam w sobie pomysł na sytuację społeczną, ekonomiczną i polityczną w Arelonie i państwach ościennych. Dobra baza do budowania historii. Z drugiej przeszkadzało mi parę rzeczy, od których powoli kisłam brnąc coraz dalej w lekturę. Bohaterowie, to kukły, których charakter można w niemal...

Nie jestem absolutnie ekspertem od kryminałów, ale ten spełnił moje oczekiwania odnośnie takiego, który pozwala sprawić że czas staje się jeszcze bardziej relatywny. Narracja od początku wciąga w swój wir, pytania obradzają jak grzyby po deszczu. Do tego odpowiednio podsycany głód uzyskania wszystkich odpowiedzi i mamy receptę na książkę, która pozwala zupełnie oderwać się od wszystkich przeszkadzajek XXI wieku i skupić tylko na niej. w tej chwili oczekiwałam dokładnie tego i to dostałam. Polecam lubiącym zgubić się zupełnie w nie(rzeczywistości) i czytanej historii.

Nie jestem absolutnie ekspertem od kryminałów, ale ten spełnił moje oczekiwania odnośnie takiego, który pozwala sprawić że czas staje się jeszcze bardziej relatywny. Narracja od początku wciąga w swój wir, pytania obradzają jak grzyby po deszczu. Do tego odpowiednio podsycany głód uzyskania wszystkich odpowiedzi i mamy receptę na książkę, która pozwala zupełnie oderwać się...