Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Isealut i Safi to dwie więziosiostry, które były razem wychowywane. W pierwszej części dziewczyny chcą się usamodzielnić. Jednak Safi zostaje okradziona i przez to muszą trójce zmienić plan działania. Do tego okazuje się, że wuj ma wobec niej zupełnie inne plany.
Podczas pierwszego tomu na drodze dziewczyn pojawia się Wiatrodziej (którym jest druga część) i Krwiodzieja (o którym jest właśnie ten tom).
Ta część skupia się na Aeduanie, który podróżuje razem z Iseult i Sową. Dowiadujemy się o jego dzieciństwie, a w tym o jego rodzicach i przyjaciołach. Tak jak w poprzednich tomach narracja jest prowadzona z perspektywy kilku osób m.in. Iseult, Safi, Viviet czy Marka. Dla niektórych może to być minus, gdyż akcja często jest przerywana, ale dla mnie była to duża zaleta. Książkę dzięki temu czytało mi się szybciej, a każda z historii była na swój sposób ciekawa. Mogliśmy też lepiej poznać psychikę bohaterów, a tym samym lepiej się z nimi związać, co też uważam za plus.

Niestety nie obyło się bez minusów, chociaż są one bardzo subiektywne. Dlatego, że tak naprawdę jedynym, ale za to największym minusem dla mnie było to, że było za mało wątku miłosnego. I wiem, że dla niektórych, którzy mają dość wątków miłosnych w fantastyce, to to właśnie może być plus. Ja jednak po zakończeniu poprzedniego tomu miałam ogroomne oczekiwania w stosunku do relacji między Aeduanem i Iseult. Liczyłam, że w tym tomie będzie więcej tej dwójki, a było ich tylko trochę :( No ale coz nie można mieć wszystkiego 😉
Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy.

Isealut i Safi to dwie więziosiostry, które były razem wychowywane. W pierwszej części dziewczyny chcą się usamodzielnić. Jednak Safi zostaje okradziona i przez to muszą trójce zmienić plan działania. Do tego okazuje się, że wuj ma wobec niej zupełnie inne plany.
Podczas pierwszego tomu na drodze dziewczyn pojawia się Wiatrodziej (którym jest druga część) i Krwiodzieja (o...

„Istnieje tyle ścieżek, ilu wędrowców” -

-
Mroczne wybrzeża to kolejna książka autorstwa Danielle l. Jensen, którą czytałam i wiem że nie ostatnia!
-
Teriana pochodzi z ludu Maarinów, piratów którzy pływają po Bezkresnych Morzach, między Wschodem a Zachodem, kierując się najważniejszą dla nich zasadą: ,,Wschód nie może spotkać się z Zachodem”. Te dwa przeciwległe zakątki ziemi nie mają o sobie nawzajem pojęcia, dlatego kiedy prawda ta wychodzi na jaw i to za sprawą głównej bohaterki, Teriana musi stawić czoło wielu trudnym wyborom.
Razem z legionistą Markiem musi podążyć w niebezpieczną podróż, aby uratować swoich ludzi.
-
Cała książka utrzymana jest w prawdziwie morskim klimacie i bardzo łatwo jest dzięki temu wszystko sobie, tutaj macie przykład: ,,Quincense wzniósł się na grzbiecie fali, jakby marzył o zerwaniu się do lotu. Jego niebieskie żagle wypełniał południowy wiatr popychający ich wzdłuż wybrzeża z niecierpliwością dorównującą tej, którą czuła Teriana."
Narracja w książce jest prowadzona z dwóch perspektyw - Teriany i Marka, co sprawia, że czytając mamy większy obraz całej historii i możemy lepiej poznać bohaterów, a co za tym idzie bardziej się z nimi związać. Na uwagę jednak zasługują również drugoplanowi bohaterowie, a w szczególności ciotka Teriany - Yedda i Serwiusz, których bardzo polubiłam. To oni sprawili, że książkę czytało mi sie jeszcze przyjemniej.
-
W książce nie brakuje akcji jednak wprowadzenie czytelnika w cały nowy świat jest dosyć długie, więc trzeba uzbroić się w cierpliwość ;) Oczywiście nie brakuje intryg, które w książkach Daniell zawsze się pojawiają i czynią je jeszcze ciekawszymi. Do tego dochodzi jeszcze wątek miłosny w tle i świetna fantastyczna książka gotowa! Już nie umiem doczekać się kolejnej części!
-
Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy

„Istnieje tyle ścieżek, ilu wędrowców” -

-
Mroczne wybrzeża to kolejna książka autorstwa Danielle l. Jensen, którą czytałam i wiem że nie ostatnia!
-
Teriana pochodzi z ludu Maarinów, piratów którzy pływają po Bezkresnych Morzach, między Wschodem a Zachodem, kierując się najważniejszą dla nich zasadą: ,,Wschód nie może spotkać się z Zachodem”. Te dwa przeciwległe zakątki...

Po ostatnio przeczytanej dosyć słabej książki polskiej autorki bałam się sięgać po ,,Gdzie diabeł mówi dobranoc”. Jednak postanowiłam, że zaryzykuję i… NIE ŻAŁUJĘ!!! Książka tak bardzo mi się spodobała, że teraz aż mi wstyd, że nie chciałam po nią sięgać.
-
Główna bohaterka -Alicja- musi przeprowadzić się do swojej ciotki do Czarcisława, gdyż jej rodzice zginęli w wypadku samochodowym. Dziewczyna jest bardzo niezadowolona, że z olbrzymiej Warszawy przyjdzie jej mieszkać w małym miasteczku. Ale to nie wszystko, gdyż dziewczyna nie wie, że w Czarcisławiu jej życie obróci się o 360 stopni. Autorka w genialny sposób wplotła do książki wątki fantastyczne. Dlatego w tle mamy legendę o założycielach miasta i pakcie, który zawarli z samym diabłem. Dziewczyna jeszcze nie zdaje sobie sprawy jak ważną rolę będzie musiała w tym wszystkim odegrać.
-
Muszę jeszcze raz podkreślić jak bardzo książka mnie zaskoczyła. Fabuła wciągnęła mnie od pierwszych stron i przeczytałam niecałe 600 stron w 2 dni! Bohaterowie są bardzo dobrze wykreowani, każdy czymś się wyróżnia. Nie brakuje też zwrotów akcji, dodatkowo Alicja ma bardzo cięty język przez co dialogi czytało się bardzo przyjemnie i z uśmiechem na ustach. W tle zarysowuje się tez wątek romantyczny, ale dla mnie działało to jak najbardziej na plus książki.
Jednym słowem takich polskich autorów nam potrzeba.
-
www.czytampierwszy.pl

Po ostatnio przeczytanej dosyć słabej książki polskiej autorki bałam się sięgać po ,,Gdzie diabeł mówi dobranoc”. Jednak postanowiłam, że zaryzykuję i… NIE ŻAŁUJĘ!!! Książka tak bardzo mi się spodobała, że teraz aż mi wstyd, że nie chciałam po nią sięgać.
-
Główna bohaterka -Alicja- musi przeprowadzić się do swojej ciotki do Czarcisława, gdyż jej rodzice zginęli w wypadku...