Miewam opory przed czytaniem biografii, szczególnie biografii pisarzy, ponieważ zbędne wydaje mi się pokazywanie publiczności ich "ludzkiej" strony (idealistycznie twierdzę, że dzieło literackie jest bytem samym w sobie i na jego odbiór nie może wpłynąć wiedza, co pisarz jadł na śniadanie i czy bił swoją żonę). Choć oczywiście, jak niemal we wszystkich czytelnikach, gra we mnie przemożna ciekawość zajrzenia pod podszewkę twórczego procesu, więc czytam i biografie, choć zdecydowanie rzadko.
Tyle, że ta pozycja to nie jest zwyczajna biografia, tylko gorzka opowieść dziewczyny, która miała szczęście i nieszczęście być córką wybitnego pisarza. To historia człowieka, który był pisarzem, ale także ojcem i mężem. Nie jest to hołd, raczej uczciwe i szczere rozprawienie się z tym czasem w życiu, w którym główną rolę odgrywają rodzice, a ich postawy, światopogląd, pasje i lęki mają ogromny wpływ na dalsze losy dzieci. Nie ma w tej książce ckliwości, patosu i nadmiernych hołdów, raczej próba zrozumienia i pogodzenia się z tym, że dla ludzi wybitnie utalentowanych, ich praca jest najważniejsza, a miłość do najbliższych bywa doceniona dopiero po latach i najczęściej w momentach odchodzenia.
Autorka bardzo umiejętnie skomponowała tę książkę, zręcznie kładąc akcenty, wciąga nas do rodziny, ale nie zanudzając szczegółami, a kusząc anegdotami i opisami przygód ojca i swoich.
I o ile — jak zawsze w przypadku biografii — mam wątpliwości, czy William Styron dałby przyzwolenie na wydrukowanie opisów swojego powolnego i chwilami dramatycznego odchodzenia, to jednak jest to piękne wyznanie miłości do ojca i świadectwo jego dobrego i owocnego życia.

Miewam opory przed czytaniem biografii, szczególnie biografii pisarzy, ponieważ zbędne wydaje mi się pokazywanie publiczności ich "ludzkiej" strony (idealistycznie twierdzę, że dzieło literackie jest bytem samym w sobie i na jego odbiór nie może wpłynąć wiedza, co pisarz jadł na śniadanie i czy bił swoją żonę). Choć oczywiście, jak niemal we wszystkich czytelnikach, gra we...