Cytat dnia
Jaką dawkę realizmu należy utrzymać w świecie, który stał się nieludzki, żeby ludzkość nie była pustym słowem, widmem.
Najnowsze artykuły
Artykuły„W drodze do Nawii“ – przeczytaj fragment książki i rozmowę z autorką, Magdaleną Walą
1
ArtykułyJesienne Targi Książki – bezpłatne wydarzenie dla czytelników już od 20 do 22 września w Warszawie4
ArtykułyPoziom czytelnictwa w Polsce: jak wypadamy na tle Europy? Jedna rzecz nas wyróżnia
68
ArtykułyCzytelnicza rewolucja, czyli jak „Szkoła Szpiegów“ zastawiła pułapkę na dzieciaki2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2012
Trzy kobiety w dobie ciemności. Edith Stein, Hannah Arendt, Simone Weil
229 czytelników 8 opinii
2012
Trzy kobiety w dobie ciemności. Edith Stein, Hannah Arendt, Simone Weil Sylvie Courtine-Denamy 
W tej książce nie ma rozważań o banalności zła, posłuszeństwie miłości czy fenomenie krzyża. Każdy, kto zechce prześledzić rozwój postaw Hanny Arendt, Simone Weil i Edyty Stein musi osobno zgłębić dorobek każdej z myślicielek. Książka Sylvie Courtine-Denamy jest pod tym względem wymagająca: dobrze czyta się ją jeżeli mieliśmy wcześniej kontakt z trzema wybitnymi biografiami i dziełami ich bohaterek. Trzy wybitne postaci pochodzenia żydowskiego ukazane są w "Trzech kobietach w dobie ciemności" na tle mrocznej dekady 1933-1943, śledzimy ich stosunek do totalitaryzmu, antysemityzmu, religii, polityki. Być może kompozycja książki, która poświęcałyby każdej z postaci osobną część byłaby nieco przejrzystsza (tutaj mamy układ chronologiczny, poszczególne rozdziały to kolejne lata dekady, przeplatają się w każdym wydarzenia z historii powszechnej, biografii bohaterek i cytaty z ich publikacji),rozumiem jednak, że wówczas mielibyśmy raczej do czynienia z trzema książkami złączonymi w jedną, nie ze swoistą analizą porównawczą. Dzięki temu zanim trafiamy na rozpracowanie wydarzeń dekady '33-'43 czytamy o stosunku bohaterek do własnych mistrzów, kobiecości i żydowskiego pochodzenia.
Jedna z bardziej przejmujących mnie kwestii to pytanie o trwałość totalitaryzmu - czy wbrew wewnętrznej absurdalności jego kontynuacją może być stała dehumanizacja ludzkich społeczeństw? Przyznam, że poczułam dreszcz - czy przypadkiem nie jesteśmy świadkami takiej kontynuacji?
Inna sprawa: totalitaryzm to nie skutek szowinistycznych emancypacji narodów, lecz wzmożonej unifikacji, dążenia do jak największego zrównania postaw, ujednolicenia, podporządkowania. Znów niepokojąca myśl z tyłu głowy: a dziś...?
Historia magistra vitae est - także z tego powodu polecam spotkanie z fascynującymi postaciami silnych kobiet zmagających się, każda na swój sposób, ze światem, który popadł w obłęd, szukających przyczyn tego obłędu i sposobu, by pomimo owego obłędu ten świat nadal kochać. Jak zapisała Arendt: "potencjalne zbawienie świata tkwi w samym fakcie, że ludzkość się odnawia stale i na wieczność".
Trzy kobiety w dobie ciemności. Edith Stein, Hannah Arendt, Simone Weil Sylvie Courtine-Denamy
Książka jakoś pęknięta. Nie dobrnęłam do końca (przyczytałam 130 z 300 stron). Temat nęcący - trzy filozofki, trzy osobowości: Hannah Arendt, Edith Stein, Simone Weil, skonfrontowane z totalitaryzmami; do tego w imponującej serii Sfery (w niej ukazały się m.in. "Duch króla Leopolda" A. Hochschielda i "Rozliczenie z imperium. Przemilczana historia brytyjskich obozów w Kenii" C. Elkins),ale wykonanie rozczarowuje. Podczas lektury uwiera pytania: po co je porównywać? czy to lepiej, że można odnaleźć między nimi paralele czy gorzej? czy to jakiś ranking? czy autorka nie zagarneła aby całej przyjemności pisząc książkę nie pozostawiając odbiorcy ni krztyny? i jeszcze: czytać dalej czy porzucić? czy jeszcze rozbłyśnie, zachwyci, spełni oczekiwania? Ja się nie doczekałam. Żal tematu o wielkim potencjale. Może w innym czasie i miejscu udałoby mi się nawiązać rozmowę z "Trzema kobietami w dobie ciemności", ale nie tym razem.
