"Furta" posiada jedną z najgłupszych not okładkowych, jakie dane mi było dotąd widzieć. Składa się ona z kilku pierwszych zdań książki oraz bezsensownego stwierdzenia, że "spodziewać się można baśniowych (...) historyjek z dzieciństwa, ale jest inaczej." Niby na jakiej podstawie można się spodziewać baśniowych historyjek? Ani tytuł, ani zacytowane zdania nic takiego nie sugerują. Po co robić takie zwody, żeby zaraz potem napisać, że jest inaczej, bo "proza to gęsta, psychologiczna"?

Przyznam, że kiedyś mnie ta "baśniowość" zaniepokoiła, a ponieważ książka kosztowała w Empiku całą złotówkę (a i tak leżała tam latami; żeby było ciekawiej, pierwotnie krzyczano za nią prawie 35 złotych!),nabyłem dzieło i po kilku podejściach wreszcie zmęczyłem do końca. Tylko po to, by mieć pewność, że faktycznie żadna baśniowość nie wchodzi w grę. I rzeczywiście - nie wchodzi. To miałka, nieciekawa proza stworzona bez głębszej potrzeby, nie posiadająca fabularnego kręgosłupa i zakończona w sposób lekko dyskusyjny. Jedyny plus, to gładki, chwilami nawet więcej niż przyzwoity język, jakim została napisana. Ale to za mało, by się nią zachwycić, i by o niej pamiętać.

O czym zaś jest? O młodzieńcu, który poszedł do klasztoru i siedzi tam, wsiąkając w koleżeńskie układy i układziki, marząc o swojej byłej dziewczynie i zastanawiając się, czy kocha jedną z zakonnych nauczycielek. Oprócz tego odbywa jeszcze spacery w parku, obserwując pływającego po jeziorze Łabędzia Wdowca, który uparcie wyławia z dna jeziora wrzucony tam kiedyś przez bohatera nóż. I tak do samego końca, z lekkim urozmaiceniem w postaci pożaru. Doprawdy, lektura, którą można sobie swobodnie darować...

"Furta" posiada jedną z najgłupszych not okładkowych, jakie dane mi było dotąd widzieć. Składa się ona z kilku pierwszych zdań książki oraz bezsensownego stwierdzenia, że "spodziewać się można baśniowych (...) historyjek z dzieciństwa, ale jest inaczej." Niby na jakiej podstawie można się spodziewać baśniowych historyjek? Ani tytuł, ani zacytowane zdania nic takiego nie...

Kupiłam "Furtę" za 1zł na wyprzedaży w Empiku. Nie sprzedałabym jej za 100 krotność tej kwoty!
Bohater ma bardzo bogate wnętrze. Z prostolinijnego wiejskiego chłopaka przeistacza się w prawie już dojrzałego człowieka. Jego monologi są jak poematy, jego wyznania są pełne napięć i zaskakujących zmian w patrzeniu na świat i mówieniu o nim. Czystość miesza się z podłością, idealizm z porubstwem, jakaś pierwotna szlachetność z interesownością, skłonnością do intryg. Zamknięta w klatce nadwrażliwość prosi o czułość i cały czas pyta o prawdę przeżyć, o autentyczność tej chyba zbyt pochopnej ucieczki od życia. Narrator, nie mogąc sobie poradzić z ograniczeniami klasztornego bytu, nie panując nad "ułomnościami szóstego przykazania", czując się osaczony i zamknięty w pułapce, doprowadza się do "gorączki sumienia", towarzyszy mu stałe napięcie nerwowe.

Kupiłam "Furtę" za 1zł na wyprzedaży w Empiku. Nie sprzedałabym jej za 100 krotność tej kwoty!
Bohater ma bardzo bogate wnętrze. Z prostolinijnego wiejskiego chłopaka przeistacza się w prawie już dojrzałego człowieka. Jego monologi są jak poematy, jego wyznania są pełne napięć i zaskakujących zmian w patrzeniu na świat i mówieniu o nim. Czystość miesza się z podłością,...