W mojej podróży przez radziecką s-f trafiłem na Gansowskiego choć do wyboru miałem tuzin innych autorów. Sądzę, że zdecydowała okładka pasująca tematycznie do piątego opowiadania - "Instynkt".
Ogólnie : styl autora kładzie nacisk na sprawy społeczne i wewnętrzne przeżycia człowieka także jak spodziewanie się nie wiadomo jakich zakończeń to się zawiedziecie. Są one właśnie do takiego stylu dostosowane. Trzeba się wczytać w opowieść żeby zrozumieć dlaczego są takie a nie inne. Myślę, że przy odrobinie dobrej woli może się spodobać taka literatura. Można wyciągnąć naprawdę wartościowe wnioski. Nie mam na myśli oczywiście sprawę pewnych komunistycznych wstawek.
1. Wieża 7/10. Dobrze się czytało i szkoda tylko trzech rzeczy : zbyt obszernych retrospekcji, samobójstwa jednego z bohaterów oraz zakończenia, które mnie nie usatysfakcjonowało. Autor kładzie tu nacisk na sferę mentalną (choć akcji tu też nie brakuje) nad rozmyślaniami czy warto coś robić, jak to osiągnąć, co dalej itp. Czasem te rozmyślania, retrospekcje stanowią niestety niepotrzebne dywagacje.
2. Dzień gniewu 7/10 Tu próbował Gansowski znaleźć odpowiedź na pytanie: czy bezsensownie zmieniona przez człowieka rzeczywistość może obrócić się przeciwko niemu? Pewnemu naukowcowi udało się rozwinąć mózg niedźwiedzi, dzięki czemu zwierzęta te opanowały umiejętność mówienia, czytania i liczenia, choć ich zwierzęca natura pozostała niezmieniona. W rezultacie pojawiło się nowe stworzenie – otark, łączący w sobie agresywność i brak litości zwierzęcia z chytrością i sprytem człowieka.
3. Poligon 5/10 – podobny temat jak w poprzednim tylko inne warunki, inni ludzie, inne sytuacje
4. Głos 5/10 – dobre by to było ale ciągnie się jak wyżuta guma
5. Instynkt 6/10 – to mogła być wspaniała powieść o dziwnych zwyczajach na obcej planecie widziane z punktu astronauty, który musiał tam lądować. Wyraźnie widać tu ukrytą krytykę komunizmu (do połowy). Za dużo jednak luk logicznych. No i późniejsze urządzanie świata wg lewicowych reform. Minusy : wszechwiedzący główny bohater (nie zna miejscowego alfabetu a za dzień już czyta płynne, skąd on w ogóle w myślach takie wnioski wyciąga? Jak bohater się skupi i pomyśli to wszystko okazuje się prawdą). Jednak ogólnie pisząc dobrze się czyta – ciągle coś się dzieje – raz głupsze raz mądrzejsze zdarzenia, ale ciągle jest akcja. Zakończenie takie radzieckie – nacisk na psychologię i sprawy społeczne.
6. Kroki w nieznane 9/10 – Opowiadanie o spowolnieniu/przyspieszeniu płynięcia czasu. Rewelacja. Zdecydowanie najlepsze w zbiorze.

W mojej podróży przez radziecką s-f trafiłem na Gansowskiego choć do wyboru miałem tuzin innych autorów. Sądzę, że zdecydowała okładka pasująca tematycznie do piątego opowiadania - "Instynkt".
Ogólnie : styl autora kładzie nacisk na sprawy społeczne i wewnętrzne przeżycia człowieka także jak spodziewanie się nie wiadomo jakich zakończeń to się zawiedziecie. Są one właśnie...