Trzyma doskonały poziom.Historia zyskuje nowych bohaterów,rozrastają się intrygi polityczne,kolejne sekrety wychodzą na jaw,a jeszcze wiele tajemnic do odkrycia.Autorka potrafi zaciekawić i zaskoczyć.Choćby tym wątkiem z Misą,nie spodziewałam się takiego rozwiązania.Nawet znani już bohaterowie są nieprzewidywalni.Czekałam na to by akcja przeniosła się do Kharu i trzeba przyznać, że obie krainy, ich mieszkańcy i kultura są dobrze i szczegółowo zobrazowani.Przede wszystkim interesująco.Brakowało mi trochę Sinki i Króla,ale i na tą parę, mam nadzieję ,przyjdzie jeszcze czas. Autorka kolejny raz pokazała ogrom swojej wyobraźni i umiejętności w przelaniu jej na papier.Czekam na kolejną część niecierpliwie.

Trzyma doskonały poziom.Historia zyskuje nowych bohaterów,rozrastają się intrygi polityczne,kolejne sekrety wychodzą na jaw,a jeszcze wiele tajemnic do odkrycia.Autorka potrafi zaciekawić i zaskoczyć.Choćby tym wątkiem z Misą,nie spodziewałam się takiego rozwiązania.Nawet znani już bohaterowie są nieprzewidywalni.Czekałam na to by akcja przeniosła się do Kharu i trzeba...

BIAŁA SKAŁA
Cykl Królowe Kharu,  Tom III
Dorota Pasek

Gdy zżywamy się z bohaterami serii tak bardzo, że czytając kolejne tomy o ich losach mamy ważenie, jakbyśmy byli naocznymi świadkami, a nawet uczestnikami zdarzeń z ich życia - znacie to uczucie? Takie właśnie wrażenie towarzyszyło mi podczas lektury trzeciego już tomu Cyklu Krolowe Kharu, zatytułowanego "Biała Skała", który swoją drogą jest bardzo wymowny i adekwatny do treści. Dlaczego? Musicie koniecznie przeczytać całą historię,  by się  tego dowiedzieć!

"Biała Skała" różni się nieco formą oraz klimatem od poprzednich części. Wydarzenia poznajemy kolejno z punktu widzenia poszczególnych bohaterów, bez jednoczesnego oglądu na losy całości. Mam wrażenie, że dzięki temu jeszcze lepiej poznajemy poszczególne postaci, uzyskujemy szerszy wglad w ich osobiste doświadczenia, czasami dramaty, czasami pomyślne decyzje.

Jednocześnie wyczuwa się wyraźny niepokój o ostateczny kształt  przyszłości bohaterów oraz dalszego ciągu całej opowieści - nic jeszcze nie jest przesądzone, niczego nie wiadomo na pewno. Autorka kolejny raz umiejętnie buduje napięcie, trochę wodzi czytelnika za nos, a już na pewno zyskuje pełną uwagę i zainteresowanie czytelnika. Gdybym tylko mogła, to nie odrywałabym się od lektury ani na chwilę,  aż przeczytam ją od pierwszej litery do ostatniej kropki. Jednak, jak to w życiu, raz po raz musiałam rozstawać się z bohaterami, a wówczas opowieść nieustannie krążyła po moich myślach. Powiedziałabym, że jest to, podobnie jak poprzednie części, książka nieodkładalna!

W tej części nastąpiła zdecydowana zmiana - zarówno miejsca akcji, sytuacji bohaterów, jak i ogólnego klimatu powieści. Akcja zyskała nieco żywszego tempa, a dotychczasowy mistyczny charakter odrobinę ustąpił pola interesującej opowieści o losach bohaterów. Nie jest to bynajmniej zmiana na niekorzyść - po prostu zyskujemy inną jakość oraz perspektywę, ale nadal pozostajemy pod urokiem tej historii. Nie brakło tutaj niepokoju, silnych wrażeń, różnorodnych emocji, a nawet namiętnych momentów - a wszystko idealnie skomponowane, wyważone, odpowiednio zaprezentowane.

Podkreślę jeszcze tylko, że kolejny raz zachwyciłam się nie tylko magią opowieści, ale i niezwykłym, bardzo plastycznym, momentami dosadnym i bardzo adekwatnym stylem jej prezentacji. Dzięki takiemu stylowi wypowiedzi, równoważącemu dialogi z opisami oraz zdolnemu wyłuskać różnorodne niuanse interakcji, relacji czy zależności, powieść czyta się bardzo dobrze, szybko, z zainteresowaniem i wielką przyjemnościa. Pozostaje mi wyrazić ogromny podziw dla Autorki również za ten aspekt książki.

"Biała Skała" nie dość, że nie zawiodła moich oczekiwań, to jeszcze pogłębiła mój podziw dla tej magicznej, niesamowitej opowieści. Trzecia część pozostawiła mnie z milionem pytań o dalsze losy bohaterów - naprawdę nie jestem w stanie przewidzieć,  jak dalej potoczy się ta opowieść. I to też jest cudowne uczucie! Jednak chciałabym wystosować w tym miejscu apel do Autorki: kolejny tom potrzebny na wczoraj! Nie wiem, czy moja cierpliwość zdoła przetrwać tę próbę czasu?! Dla czytelników natomiast mam jedno przesłanie: przeczytajcie serię Krolowe Kharu - naprawdę warto!

#książki #białaskała #cyklkrólowekharu #DorotaPasek  #wydawnictwozyskiska

BIAŁA SKAŁA
Cykl Królowe Kharu,  Tom III
Dorota Pasek

Gdy zżywamy się z bohaterami serii tak bardzo, że czytając kolejne tomy o ich losach mamy ważenie, jakbyśmy byli naocznymi świadkami, a nawet uczestnikami zdarzeń z ich życia - znacie to uczucie? Takie właśnie wrażenie towarzyszyło mi podczas lektury trzeciego już tomu Cyklu Krolowe Kharu, zatytułowanego "Biała...

Tak, z sentymentu...

Tak, z sentymentu...

Kharowie opuszczają Aberię i wyruszają w drogę do swojej ojczyzny. Ich powrót powoduje, że Khaben musi zmierzyć się z konsekwencjami długiej nieobecności, by ugruntować w królestwie swoją władzę. Konfrontacja z Garlothem jest nieunikniona, a od jej zwycięstwa zależy nie tylko pokój wśród Kharów, ale i Przewodniczek.

Biała Skała jest moim zdaniem jest poniekąd zbiorem luźnych, mniej lub bardziej połączonych ze sobą historii. Rozwój akcji daje czytelnikowi możliwość poznania kharskich realiów z różnych stron ich ojczyzny. Śledzimy m.in. dalsze losy walecznej Mawin, która mimo swojej miłości nie wyobraża sobie być damą, która całe dnie leży i pachnie. Wśród żeńskich postaci na pierwszy plan wysuwa się także Leonia, która pragnie znaleźć szczęście i Arida, szukająca własnego miejsca na świecie. Ta ostatnia szczególnie zyskała w moich oczach, a wątki z jej udziałem były bardzo interesujące.

Nie podobało mi się to, że w tym tomie brakuje spójnego pomysłu na fabułę. W poprzednich również przedstawiane były losy różnych bohaterów, jednak miałem poczucie takiej spójności, być może za sprawą lokacji, która wszystko ze sobą łączyła.

Kharski świat wciąż jest niezwykle ciekawy, a Dorota Pasek świetnie go przedstawia. Nie jest to niczym zaskakującym, bo Aberia, a szczególnie Agneis w poprzednich odsłonach również została wspaniale i szczegółowo opisana. Tym razem widzimy świat nieco brutalniejszy w którym bohaterowie muszą odnaleźć się na nowo. Część z nich mierzy się z problemami o których nie miała wcześniej pojęcia, a od których zależy ich przyszły dobrobyt.

Akcja toczy się w podobnym tempie co w poprzednich tomach. Kharskie życie codzienne nie było jednak dla mnie nużące, a wręcz przeciwnie – przez cały tom byłem zainteresowany i mocno czekałem na to, co będzie dalej. Brakowało mi jednak duetu Sinka i Khaben, ponieważ w poprzednich tomach to właśnie ich decyzje nadawały ton całej fabule. Tutaj miałem wrażenie braku, którego mimo wielu ciekawych postaci i angażującej akcji, jednak nie udało się wypełnić.

Biała Skała jest dobra książką, jednak w moim odczuciu nie aż tak dobrą jak poprzednie odsłony serii. Uwielbiam cykl Królowe Kharu, a dwa poprzednie tomy oceniłem bardzo wysoko. W przypadku Białej Skały mam pewne elementy, które mi ciążyły, jednak wciąż pozostaję fanem serii i całego stworzonego przez autorkę świata.

Kharowie opuszczają Aberię i wyruszają w drogę do swojej ojczyzny. Ich powrót powoduje, że Khaben musi zmierzyć się z konsekwencjami długiej nieobecności, by ugruntować w królestwie swoją władzę. Konfrontacja z Garlothem jest nieunikniona, a od jej zwycięstwa zależy nie tylko pokój wśród Kharów, ale i Przewodniczek.

Biała Skała jest moim zdaniem jest poniekąd zbiorem...

Z niecierpliwością oczekiwałam kolejnego tomu "Alabastrowych Panien" i ogromnie się ucieszyłam, gdy w końcu książka wyszła i mogłam ją przeczytać 😍.
Zacznę od tego, że kocham tę serię i uważam, że jest ona naprawdę świetnie rozbudowana i prowadzona.
Ten tom opowiada nam bardziej o Kharach, tym co się dzieje w ich stolicy i tym z czym muszą się mierzyć Przewodniczki. Z jednej strony widzimy jak bardzo ważne są kobiety dla Kharów, a z drugiej widzimy w jaki sposób są traktowane.

Nie skupiamy się tutaj na Since i muszę przyznać, że gdy ona odgrywała główne skrzypce, zdecydowanie lepiej mi się czytało. Trochę dłużej mi więc zajęło czytanie tego tomu. Trochę przez Sinkę (a raczej jej brak) uważam, że tom był ciut słabszy od poprzedniego. Nie mówię jednak, że był nieciekawy czy niepotrzebny! Wręcz przeciwnie. Każda przygoda przewodniczek jest bardzo ciekawa i wciąga. Każda z kobiet odkrywa powoli sekrety świata Kharów. Można powiedzieć, że otrzymujemy potwierdzenie tego, czego się domyślaliśmy.

Jeśli chodzi o świat, to tutaj nie można się do czego przyczepić. Bardzo dokładnie został stworzony, z jasnymi regułami (chociaż nie wszystko jest do końca jeszcze jasne, czuję, że autorka odkryje przed nami wszystkie sekrety). Świat Kharów nie jest już tak ... radosny jak dom Sinki. Tutaj czuć to widmo nieszczęść i zła. Aż chce się, żeby w końcu zajaśniało tam słońce.
Mamy tu więcej polityki i balansowania nad tym, co zrobić, aby wojny już nie było.

Bohaterowie jak zwykle na plus, zarówno ci nowi, jak i ci starzy. Niektórych poznajemy w zupełnie innych barwach i to jest zdecydowanie na plus. Szczególnie wiele zyskuje tu np. postać Aridy. Bardzo zyskała w moich oczach, szczególnie po poprzednim tomie. Mawin i jej odkrycia były bardzo ciekawe. A skoro już o tym mowa. Tak jak wspomniałam na początku, że brakowało mi Sinki baaardzo i Khabena a raczej ich razem. 😔

Fabularnie mamy rozdzielenie wydarzeń na wielu bohaterów, gdzie każdy dokłada swoją cegiełkę do zrozumienia całej sytuacji w Kharze. Ogólnie na początku czułam jakby to było bardzo poszatkowane, skaczemy po postaciach, miejscach, ale mimo wszystko ostatecznie czuję, że wyszło dobrze.

Niestety ten tom nie ma takiego 'kopnięcia' na koniec i z jednej strony - super, bo nie ma takiego zniecierpliwienia i nie czujemy się źli na autorkę, bo przerwała "W TAKIM MOMENCIE". Jednak z drugiej strony to zakończenie jest zupełnie inne od poprzednich i jakoś mi brakuje tego BUM. Chociaż zakończenie samo w sobie jest ciekawe, bo to czego się dowiadujemy... noo fajne.

Podsumowując to trochę słabsza od poprzedniego tomu kontynuacja, a jednak mimo wszystko seria nie wyszła z grona moich ulubionych. Czekam, naprawdę MEGA czekam na kolejny tom. Coś czuję, że będziemy mieli w ostatniej części wiele niespodzianek XD. Jestem ciekawa jaką rolę odegrają dalej Przewodniczki i co się stanie, gdy Sinka wkroczy do akcji!

Tym, którzy nie są zdecydowani czy brać czy nie brać, mówię krótko BRAĆ! To jedna z lepszych opowieści fantasy polskich autorek. Naprawdę ja jestem zachwycona tym pomysłem!

Z niecierpliwością oczekiwałam kolejnego tomu "Alabastrowych Panien" i ogromnie się ucieszyłam, gdy w końcu książka wyszła i mogłam ją przeczytać 😍.
Zacznę od tego, że kocham tę serię i uważam, że jest ona naprawdę świetnie rozbudowana i prowadzona.
Ten tom opowiada nam bardziej o Kharach, tym co się dzieje w ich stolicy i tym z czym muszą się mierzyć Przewodniczki. Z...

Ta seria opowiada o dwóch zwaśnionych nacjach: wojowniczych najeźdźcach Kharach i obdarzonych magicznymi zdolnościami kobiet Drainek.
W tym tomie mamy szansę poznać krajnajeźdźców Khar. Ciekawe jest zetknięcie kultur . Obserwujemy dalszy rozwój bohaterów,a nad światem wisi widmo wojny.
Ta seria łączy najlepsze cechy fantastyki i powieści obyczajowej, zdecydowanie to propozycja dla dojrzałego czytelnika.
Przeczytałam jednym tchem i najgorsze ,że trzeba czekać na kolejny tom 🙏🏻😅
Polecam te serie , a moja ocena trzeciego tomu to 9/10

Ta seria opowiada o dwóch zwaśnionych nacjach: wojowniczych najeźdźcach Kharach i obdarzonych magicznymi zdolnościami kobiet Drainek.
W tym tomie mamy szansę poznać krajnajeźdźców Khar. Ciekawe jest zetknięcie kultur . Obserwujemy dalszy rozwój bohaterów,a nad światem wisi widmo wojny.
Ta seria łączy najlepsze cechy fantastyki i powieści obyczajowej, zdecydowanie to...

Cześć 1 i 2 mnie urzekły. Ta cześć była inna, inni bohaterowie, Sinki nie ma prawie wcale, Askhar pojawia się na początku i końcu. Nie tego się spodziewałam, dlatego jestem zawiedziona. Dla mnie ta cześć nie powinna być 3 lecz 2.5. Wiele jest opisów miast i rodów, ale jakoś ludzie tutaj nie grają. Nie ma tych emocji i nie czuje się chemii jak w poprzednich częściach. Najlepszy jest ostatni rozdział. Książkę ratuje postać Aridy i Leoni. Ale to niestety za mało..

Cześć 1 i 2 mnie urzekły. Ta cześć była inna, inni bohaterowie, Sinki nie ma prawie wcale, Askhar pojawia się na początku i końcu. Nie tego się spodziewałam, dlatego jestem zawiedziona. Dla mnie ta cześć nie powinna być 3 lecz 2.5. Wiele jest opisów miast i rodów, ale jakoś ludzie tutaj nie grają. Nie ma tych emocji i nie czuje się chemii jak w poprzednich częściach....

Świetna książką zresztą tak i jej poprzedniczki. Trochę różni się tutaj prawie każdy rozdział był opowiadaniem o kimś innym, na początku ciężko mi było się wbić w fabułę, ale szybko zaskoczyłam i smutno mi było jak rozdział się kończył. Och tak strasznie bym już chciała poznać zakończenie tej historii, ale z drugiej strony ciężko mi będzie się rozstać z tym światem ❤️

Świetna książką zresztą tak i jej poprzedniczki. Trochę różni się tutaj prawie każdy rozdział był opowiadaniem o kimś innym, na początku ciężko mi było się wbić w fabułę, ale szybko zaskoczyłam i smutno mi było jak rozdział się kończył. Och tak strasznie bym już chciała poznać zakończenie tej historii, ale z drugiej strony ciężko mi będzie się rozstać z tym światem ❤️

Z małym poślizgiem ale już mamy, już wam opowiadam o naszym kolejnym patronacie! Za książkę dziękuję @zysk_wydawnictwo
„Alabastrowe panny” początkowo powolne tempo, które z czasem mnie wciągnęło i nie pozwoliło odejść ze świata Sinki kupiło mnie. Kocham tę serię i kolejny tom, „Biała skała”, był przeze mnie bardzo wyczekiwany.
W tej części odchodzimy z Aberii i poznajemy ojczyznę Kharów. Co to oznacza? Przygotujcie się na mnogość opisów przyrody, ale także nowej kultury i zwyczajów innego narodu. Czasem może to chwilkę przynudzić, ale obiecuję wam, że szybko odnajdziecie się w klimacie i będziecie chcieli więcej i więcej.
Nowy kraj oznacza nowych bohaterów. Jak zwykle mamy tutaj mnogość charakterów, część postaci już znamy, w końcu część Przewodniczek wyruszyła za Kharami by odmienić swój los. Kobiety są silne, wytrwałe i oddane swojej misji. Jak dla mnie ten tom należał zdecydowanie do Aridy, chociaż Leonia i Mawin także miały dobre i interesujące wątki, to właśnie Arida mnie kupiła.
Z minusów brakowało mi Sinki. Tęsknię za tą bohaterką, totalnej wkręciłam się w jej historię i wyczekuje naszego ponownego spotkania.
Autorka ma świetne pióro, bardzo dobrze tworzy relacje międzyludzkie, ma dużą wyobraźnię gdy chodzi o tradycje obcych narodowości i wszystkie tomy tej serii czytało się BOSKO. Nie mogę się doczekać kolejnego tomu!
~Idris

Z małym poślizgiem ale już mamy, już wam opowiadam o naszym kolejnym patronacie! Za książkę dziękuję @zysk_wydawnictwo
„Alabastrowe panny” początkowo powolne tempo, które z czasem mnie wciągnęło i nie pozwoliło odejść ze świata Sinki kupiło mnie. Kocham tę serię i kolejny tom, „Biała skała”, był przeze mnie bardzo wyczekiwany.
W tej części odchodzimy z Aberii i poznajemy...

Chcę więcej.

Chcę więcej.