"Czarne narcyzy" - ósmy tom sagi kryminalnej o policjantach z Lipowa.
Zgrabnie zarysowana, logiczna i spójna kryminalna intryga, wartka akcja, warstwa obyczajowa wyważona, historia ciekawa.
Porządna lektura z lekkim zacięciem filozoficznym - pytaniami, do czego zdolni są ludzie z własnej nieprzymuszonej woli, dlaczego wolą kłamstwo od prawdy, ile mroku kryje się w ich duszach.

Sposób budowania napięcia, kreowanie i mnożenie podejrzanych, wprowadzanie nowych wątków i wydarzeń oraz kończenie rozdziałów niedopowiedzeniami - wszystko podtrzymuje zainteresowanie i kusi, by sagę kontynuować. Mocne 8/10 z 2020 roku.

"Czarne narcyzy" - ósmy tom sagi kryminalnej o policjantach z Lipowa.
Zgrabnie zarysowana, logiczna i spójna kryminalna intryga, wartka akcja, warstwa obyczajowa wyważona, historia ciekawa.
Porządna lektura z lekkim zacięciem filozoficznym - pytaniami, do czego zdolni są ludzie z własnej nieprzymuszonej woli, dlaczego wolą kłamstwo od prawdy, ile mroku kryje się w ich...

" Czarne Narcyzy zakwitły dnia dwudziestego pierwszego..." Tak zaczyna się książka o takim właśnie tytule " Czarne Narcyzy" Katarzyny Puzyńskiej. Już sam tytuł daje nam do myślenia, bo przecież takie kwiaty nie istnieją. Kogo, lub czego są symbolem?
Wstęp do powieści stanowi wiersz, czy jak się później dowiadujemy piosenka o czarnych narcyzach. Sama jej treść nie wiem dlaczego kojarzy mi się z mickiewiczowskimi "Lilijami", co już od początku sygnalizuje, że to będzie udana książka.
"Czarne narcyzy" są bezpośrednią kontynuacją "Domu Czwartego", w którym okazuje się, że komendant Wiktor Cybulski ma coś za uszami, przez co chce się pozbyć z policji Podgórskiego. Plan się powiódł i Podgórski złapany na piciu alkoholu podczas służby zostaje wyrzucony z policji. Cała sytuacja go załamuje i mężczyzna zaczyna pić do tego stopnia, że praktycznie nie trzeźwieje i bardzo szybko zmierza w kierunku dna. Jednak pojawienie się tajemniczej Valentine Blue i inne zbiegi okoliczności sprawiają, że Daniel ma szansę na oczyszczenie swojego dobrego imienia i powrót do pracy w policji. Nieoczekiwanie Podgórski znajduje się w samym środku śledztwa dotyczącego kilku morderstw.
Cała akcja powieści jest pełna zwrotów. Kiedy zdaje się, że wszystko już jest jasne pojawiają się nowe okoliczności, które sprawiają, że nic nie jest już oczywiste. Dla mnie takie prowadzenie akcji powieści jest jak najbardziej trafione i mogę z całą pewnością powiedzieć: lubię to!
Powieść ta ma bardzo wiele wątków, także pobocznych i zdecydowaną mnogość bohaterów, jednak w żadnej mierze mi to nie przeszkadza i myślę, że dzięki takim zabiegom autorki książka zyskuje pod względem ciekawości.
Jak się okazuje miejsce akcji- Diabelec istnieje na prawdę, podobnie jak legenda o domu drwala, a że lubię takie opowieści z dreszczykiem i wplatanie ludowych wierzeń, ta książka na prawdę zrobiła na mnie duże wrażenie. Z każdym kolejnym tomem akcja nabiera tempa, a seria o policjantach z Lipowa w żadnym wypadku się nie nudzi.
"Czarne narcyzy miał w dłoniach. Czarne narcyzy dla niej!"

" Czarne Narcyzy zakwitły dnia dwudziestego pierwszego..." Tak zaczyna się książka o takim właśnie tytule " Czarne Narcyzy" Katarzyny Puzyńskiej. Już sam tytuł daje nam do myślenia, bo przecież takie kwiaty nie istnieją. Kogo, lub czego są symbolem?
Wstęp do powieści stanowi wiersz, czy jak się później dowiadujemy piosenka o czarnych narcyzach. Sama jej treść nie wiem...

Z upływem lat coraz większą uwagę zwracam na styl pisania. Powieści Katarzyny Puzyńskiej są pod tym względem bardzo słabe. Autorka serwuje tysiące powtórzeń, odautorskich komentarzy które nie wnoszą nic konkretnego. Zanudza nieistotnymi szczegółami.
Niedbały, zawierający wiele przekleństw język zdecydowanie zniechęca.

Fabuła jest dosyć ciekawa, mamy mnóstwo niewiadomych i podejrzanych. Do końca nie wiadomo kto jaką pełni rolę w kryminalnej zagadce.
Jak zwykle poznajemy wiele nowych postaci i z niektórymi widzimy się ponownie. Najistotniejszą rolę pełnią policjanci, pełni wad, uzależnień, szorstcy lub wrażliwi, oddani swej służbie.
Pisarka rozleniwiła mój umysł, niczego nowego o nas jako ludziach nie dowiedziałem się, wszystko to literacka fikcja.

Nie potrafię polubić książek Puzyńskiej także dlatego że nie zauważam w nich piękna. Dlaczego piękna? Ponieważ nawet najstraszniejszą historię można odmalować w przejmujący sposób.
Wbrew opisowi na tylnej okładce, utwór nie posiada rozbudowanego wątku psychologicznego.

Odradzam sięganie po tę pozycję, stawiam 4/10.

Z upływem lat coraz większą uwagę zwracam na styl pisania. Powieści Katarzyny Puzyńskiej są pod tym względem bardzo słabe. Autorka serwuje tysiące powtórzeń, odautorskich komentarzy które nie wnoszą nic konkretnego. Zanudza nieistotnymi szczegółami.
Niedbały, zawierający wiele przekleństw język zdecydowanie zniechęca.

Fabuła jest dosyć ciekawa, mamy mnóstwo niewiadomych i...

Kasia Puzyńska jak zwykle zaskakuje! Buduje klimat (niby lekkiej grozy, ale ja tak tego nie odbieram),historię w około i to co kluczowe – zagadkę! Dostajemy tutaj kontynuację z poprzedniego tomu. Mamy szasnę dowiedzieć się co ukrywa Cybulski, co łączy bezdomnych z tajemniczymi wahadełkami i parą młodych ludzi. No i wreszcie Daniel dostaje szanse na odkupienie win i wrócenie do normy. Ta sprawa nie będzie prosta, ale warta zachodu.

Książka nie jest też prosta dla czytelnika – mamy tutaj ogrom postaci, momentami bardzo ciężko się przez to połapać kto jest kim. Ciężko też przez to samemu rozwiązać zagadkę, postacie się plączą więc powstaje pytanie nie tylko kto zabił, ale też kogo. Dużo trupów i jeszcze więcej zabójców.

Samo rozwiązanie zagadki też okazuje się dość skomplikowane – osobiście niby się części domyśliłam, ale to było tak zaplątane że nie sposób rozwiązać to od deski do deski. Brakowało mi przeskoków w przeszłość. Autorce zawsze bardzo sprawnie to idzie, tutaj tego zabrakło. I to nadużywanie słowa firma… W każdej książce pojawia się coś co strasznie drażni, tutaj było to to. 7/10

Kasia Puzyńska jak zwykle zaskakuje! Buduje klimat (niby lekkiej grozy, ale ja tak tego nie odbieram),historię w około i to co kluczowe – zagadkę! Dostajemy tutaj kontynuację z poprzedniego tomu. Mamy szasnę dowiedzieć się co ukrywa Cybulski, co łączy bezdomnych z tajemniczymi wahadełkami i parą młodych ludzi. No i wreszcie Daniel dostaje szanse na odkupienie win i...

Autorka zdecydowanie wiedziała, co robi.
Kiedy czytałam pierwszą część serii, myślałam „Znowu będzie saga niczym brazylijska telenowela" – będę czytać, bo żal nie wiedzieć, na co wpadnie twórca, ale jednocześnie będę czekała, żeby się wreszcie skończyło.

I tak nie jest!
Czekam na wizytę w bibliotece, żeby móc wypożyczyć kolejną część, jak na jakieś zbawienie!

Wątek policjantów i ich najbliższych też mnie wciąga coraz mocniej.
Chyba przepadłam :D

Autorka zdecydowanie wiedziała, co robi.
Kiedy czytałam pierwszą część serii, myślałam „Znowu będzie saga niczym brazylijska telenowela" – będę czytać, bo żal nie wiedzieć, na co wpadnie twórca, ale jednocześnie będę czekała, żeby się wreszcie skończyło.

I tak nie jest!
Czekam na wizytę w bibliotece, żeby móc wypożyczyć kolejną część, jak na jakieś zbawienie!

Wątek...

Z dotychczasowych tomów ten podoba mi się najmniej, bo autorka wprowadziła (jak zawsze zresztą) wiele postaci, ale w tym tomie wyjątkowo trudno było połapać się kto z kim ma jakie powiązania. W dodatku, w którymś momencie z jednej historii wyodrębniają się dwie, co utrudnia odbiór całości. Niektóre rozwiązania fabuły też nie przypadły mi do gustu, ale nadal z ogromną ciekawością sięgnę po kolejne części.

Z dotychczasowych tomów ten podoba mi się najmniej, bo autorka wprowadziła (jak zawsze zresztą) wiele postaci, ale w tym tomie wyjątkowo trudno było połapać się kto z kim ma jakie powiązania. W dodatku, w którymś momencie z jednej historii wyodrębniają się dwie, co utrudnia odbiór całości. Niektóre rozwiązania fabuły też nie przypadły mi do gustu, ale nadal z ogromną...

Daniel wraca w końcu na właściwe tory. Ciekawa intryga, choć trup ściele się gęsto - niedługo okolice Lipowa zrobią się tak wymarła, jak Sandomierz u ojca Mateusza. :D

Daniel wraca w końcu na właściwe tory. Ciekawa intryga, choć trup ściele się gęsto - niedługo okolice Lipowa zrobią się tak wymarła, jak Sandomierz u ojca Mateusza. :D

Choć w serii o Lipowiec zawsze jest dużo postaci, gmatwaniny, współzależności, co czyni są niesamowicie wciągającą, to tu już jest tego za dużo. Niemniej jednak, i tak warto przeczytać.

Audiobook
Lektor Laura Breszka
Ocena 9/10

Choć w serii o Lipowiec zawsze jest dużo postaci, gmatwaniny, współzależności, co czyni są niesamowicie wciągającą, to tu już jest tego za dużo. Niemniej jednak, i tak warto przeczytać.

Audiobook
Lektor Laura Breszka
Ocena 9/10

Tylko siedem gwiazdek. Dlaczego? Bo już mi się powoli nudzi ten horror. Wszystko byłoby OK, nawet 9 gwiazdek książka powinna mieć, ale Puzyńska na siłę chce nas straszyć (i to już nie pierwszy raz).

Prolog to ksero z ostatniej kartki poprzedniej części - czyli już na początku książki wiemy, że na szczęście jest to kontynuacja sekretów Cybulskiego.

W ósmym tomie mamy miłość od pierwszego wejrzenia, zdrady, niedomówienia, sekrety, trupy, kłamstwa oraz...ta cholerna atmosfera grozy...

Jednak to nie wszystko, co czeka na nas w kolejnej części policjantów z Lipowa. W książce pojawia się nowa postać - Dawid i coś myślę, że chłopak zostanie z nami na dłużej.

Nie rozumiem, dlaczego autorka zostawia nas z 2 niedopowiedzianymi sprawami?
1) Dlaczego Wiera jak "szewc chodzi bez butów"? Dlaczego nie chce zwierzyć się Weronice?
2) I najważniejsze - kogo wybierze Daniel?!!!

Tylko siedem gwiazdek. Dlaczego? Bo już mi się powoli nudzi ten horror. Wszystko byłoby OK, nawet 9 gwiazdek książka powinna mieć, ale Puzyńska na siłę chce nas straszyć (i to już nie pierwszy raz).

Prolog to ksero z ostatniej kartki poprzedniej części - czyli już na początku książki wiemy, że na szczęście jest to kontynuacja sekretów Cybulskiego.

W ósmym tomie mamy...

Jak dobrze czytać, że Daniel może wróci do bycia Danielem, a nie człowiekiem z problemami rodem ze skandynawskich kryminałów (lub amerykańskich seriali :))

Jak dobrze czytać, że Daniel może wróci do bycia Danielem, a nie człowiekiem z problemami rodem ze skandynawskich kryminałów (lub amerykańskich seriali :))