Nic oprócz śmierci

Po raz ostatni spotykam się z policjantką Anną i chyba się cieszę...
Tym razem niezdecydowana Anna co ma robić ze swoim życiem przybywa na Hel żeby tam się wyciszyć i chyba ułożyć sobie życie z Antoniem. Jak to już wielokrotnie w jej przypadku bywało plany się zmieniają i ucieka do Wiednia żeby rozwikłać kolejną zagadkę tajemniczych śmierci.
Akcja powieści jest niestety nudna przez większą część fabuły. Bohaterka miota się zarówno w życiu zawodowym jak i prywatnym. Sama nie wiem czego chce. Niby skupia się na rozwiązaniu morderstwa a z drugiej strony ma wszystkiego dość i chce wracać do domu- tylko do końca nie wie gdzie jest jej dom.. Niby chce być z Antoniem ale chyba też nie do końca bo gdy tylko pojawia się u jej boku dawna miłość Leon to nagle zaczyna mieć mętlik w głowie.
Muszę przyznać, że już w tej trzeciej części główna bohaterka mnie zmęczyła. To jej niezdecydowanie i miotanie się momentami mnie baaardzo denerwowało. Dorosła kobieta a sama nie wie czego chce i na czym jej zależy.
Sam pomysł autorki na ostatnią część serii wydaje mi się nie do końca przemyślany i chyba lekko naciągany. Uważam, że gdyby nie było tej części to nic by się nie stało. Czytelnik chyba byłby bardziej zadowolony i zaspokojony a tak to w trzecim tomie pojawiła się nuda i zmęczenie. Ja osobiście miałam nawet momenty, że chciałam żeby już był koniec bo całą historię można było streścić w 200 stronach jak dla mnie.
Patrząc z perspektywy wszystkich tych trzech tomów to przyznam szczerze, że spodziewałam się czegoś o wiele lepszego. Myślałam, że będzie to seria kryminałów, które trzymają w napięciu, straszą i budują napięcie. Okazało się, że jest to prosta fabuła, która chyba niczym szczególnym mnie nie zaskoczyła.

Po raz ostatni spotykam się z policjantką Anną i chyba się cieszę...
Tym razem niezdecydowana Anna co ma robić ze swoim życiem przybywa na Hel żeby tam się wyciszyć i chyba ułożyć sobie życie z Antoniem. Jak to już wielokrotnie w jej przypadku bywało plany się zmieniają i ucieka do Wiednia żeby rozwikłać kolejną zagadkę tajemniczych śmierci.
Akcja powieści jest niestety...

I proszę autorka mnie zaskoczyła, pozytywnie. Trzecią część cyklu o Annie Lindholm podobała mi się najbardziej. Akcja się rozkręca, zagadka zostaje rozwiązana. Lubię czytać o tym jak prowadzone są śledztwa, jak zbiera się dowody, stawia tezy i doprowadza do złapania przestępców. Ale Anna nie jest już komisarzem, nie pracuje w policji i udział w śledztwie bierze jedynie prywatnie. Brakuje zatem materiałów dowodowych, oględzin miejsc zbrodni, wyników znalezionych przez techników śladów. Bazujemy na domysłach. Ale w sumie nieźle się czytało. Zmniejszyłabym tylko część przemyśleń Anny, które trochę się powtarzały. Niewiele wnosiły do treści. Może jeszcze sięgnę po jakieś książki autorstwa Pani Magdaleny.

I proszę autorka mnie zaskoczyła, pozytywnie. Trzecią część cyklu o Annie Lindholm podobała mi się najbardziej. Akcja się rozkręca, zagadka zostaje rozwiązana. Lubię czytać o tym jak prowadzone są śledztwa, jak zbiera się dowody, stawia tezy i doprowadza do złapania przestępców. Ale Anna nie jest już komisarzem, nie pracuje w policji i udział w śledztwie bierze jedynie...

Bardzo bardzo polecam! Świetna książka :)

Bardzo bardzo polecam! Świetna książka :)

"Czas zmienia perspektywę. Wykrzywia portrety ludzi, których znaliśmy."

"Czas zmienia perspektywę. Wykrzywia portrety ludzi, których znaliśmy."

Ja niestety też nie dałam rady!
Wymęczona totalnie odłożyłam książkę po niespełna 200 stronach.
Już początek był nudny, ale nie lubię nie kończyć książki a tym bardziej serii. Lecz im dalej, tym bardziej byłam zmęczona a motywacja do czytania malała z każdą kolejną kartką. W końcu stwierdziłam, że tyle książek czeka w kolejce i tą sobie odpuściłam.

Ja niestety też nie dałam rady!
Wymęczona totalnie odłożyłam książkę po niespełna 200 stronach.
Już początek był nudny, ale nie lubię nie kończyć książki a tym bardziej serii. Lecz im dalej, tym bardziej byłam zmęczona a motywacja do czytania malała z każdą kolejną kartką. W końcu stwierdziłam, że tyle książek czeka w kolejce i tą sobie odpuściłam.

Pierwszy i drugi tom przeczytałam z przyjemnością, chociaż niezdecydowanie uczuciowe i jakaś taka rozlazłość jest trochę denerwująca. Jednak tom trzeci mnie pokonał. W połowie książki poddałam się, sprawdziłam zakończenie i nie miałam ochoty kontynuować czytania. Nie zawsze trzeba pisać o wszystkim czego się dowiedzieliśmy/nauczyliśmy. Rozczarowanie.

Pierwszy i drugi tom przeczytałam z przyjemnością, chociaż niezdecydowanie uczuciowe i jakaś taka rozlazłość jest trochę denerwująca. Jednak tom trzeci mnie pokonał. W połowie książki poddałam się, sprawdziłam zakończenie i nie miałam ochoty kontynuować czytania. Nie zawsze trzeba pisać o wszystkim czego się dowiedzieliśmy/nauczyliśmy. Rozczarowanie.

To już ostatnia część cyklu o Annie Lindholm, która boryka się nie tylko z kolejnymi zagadkami kryminalnymi, ale również z własnymi uczuciami i przeszłością.

W moim odczuciu jest to tom najlepszy. Może dlatego, że autorka zrezygnowała z kombinowania na siłę, za to wprowadziła więcej autentycznej intrygi. Dużym plusem cyklu jest zmienność miejsc. Każda kolejna odsłona przygód Anny rozgrywa się w innym kraju i z nieco inną obsadą, co z pewnością urozmaica akcję. Nadal jednak nie wiem jak u diaska główna bohaterka dochodzi do rozwiązania zagadki. Na jednej stronie nie wie jeszcze nic, aby na kolejnej mieć gotową odpowiedź na wszystkie pytania i niczym Herkules Poirot serwuje nam grande finale. Niestety jest w tym równie denerwująca jak mały Belg.

To już ostatnia część cyklu o Annie Lindholm, która boryka się nie tylko z kolejnymi zagadkami kryminalnymi, ale również z własnymi uczuciami i przeszłością.

W moim odczuciu jest to tom najlepszy. Może dlatego, że autorka zrezygnowała z kombinowania na siłę, za to wprowadziła więcej autentycznej intrygi. Dużym plusem cyklu jest zmienność miejsc. Każda kolejna odsłona...

Ostatni tom z komisarz Lindholm w roli głównej. Akcja tym razem dzieje się w Wiedniu, mieście przesiąkniętym ideą śmierci. Znów mnóstwo nazwisk (znów zdarzało mi się je mylić),wątków. Obiecywane przez autorkę w posłowiu drugiego tomu odkrycie motywacji działań Leona nie okazało się, jak dla mnie, niczym odkrywczym. Już w pierwszym tomie można się było domyślić, dlaczego przyjaciel z lat młodości podąża za Anną krok w krok jak anioł stróż. Nie zachwyciły mnie te kryminały ale dobrze się je czytało.

Ostatni tom z komisarz Lindholm w roli głównej. Akcja tym razem dzieje się w Wiedniu, mieście przesiąkniętym ideą śmierci. Znów mnóstwo nazwisk (znów zdarzało mi się je mylić),wątków. Obiecywane przez autorkę w posłowiu drugiego tomu odkrycie motywacji działań Leona nie okazało się, jak dla mnie, niczym odkrywczym. Już w pierwszym tomie można się było domyślić, dlaczego...

Cykl z komisarz Anną Lindholm, byłą policjantką szwedzką, z pochodzenia Polką, mam już za sobą. Mam nadzieję, że bohaterka skupi się teraz na układaniu swojego prywatnego życia, a nie będzie gonić za kolejną zagadką kryminalną.

Pobyt w Wiedniu miał na celu wyjaśnienie zabójstwa młodej modelki, o co oskarżony został Ernst Bauer, wnuk kobiety, której nazwisko przewinęło się podczas sprawy prowadzonej przez Annę w Wenecji. Autorka wprowadziła nas w klimat świata artystycznego, wiedeńskich galerii, muzeów, pięknej architektury, ale też nielegalnego handlu zrabowanymi Żydom podczas wojny dziełami sztuki, fanatycznego kultu śmierci, który trwa od panowania dynastii Habsburgów.

Akcja obraca się wokół wspomnianego morderstwa, sięga do przeszłości sprzed dekady, kręci się wokół dwóch rzeźbiarzy, podejrzanych o tę zbrodnię, ich sponsorów i mecenasów; pojawiają się różne wątki, tropy, podejrzenia, czy hipotezy. Znowu miałam wrażenie, że autorka trochę przekombinowała, że wprowadziła za wiele osób, z których każda usiłuje sama wyjaśnić sprawę, analizując zachowanie potencjalnych podejrzanych, jednocześnie nie dzieląc się tą wiedzą z właściwymi osobami. Trochę nieoczekiwane wprowadzenie tematu nekrofilii, która wiąże się z jednym z podejrzanych.

Jedyne co biorę za pozytyw tej powieści to trochę ciekawej wiedzy o Wiedniu, jego zabytkowych pałacach, istniejących galeriach czy jednym z największych cmentarzy Zentralfriedhof, gdzie pochowano ponad trzy miliony zmarłych, podczas gdy stolica Austrii liczy niecałe dwa miliony mieszkańców.
Może i dobrze, że to już ostatnia część policyjno-detektywistycznych przygód Anny Lindholm, bo nie wiem gdzie i co pojechałaby tym razem rozwikłać bohaterka.

Cykl z komisarz Anną Lindholm, byłą policjantką szwedzką, z pochodzenia Polką, mam już za sobą. Mam nadzieję, że bohaterka skupi się teraz na układaniu swojego prywatnego życia, a nie będzie gonić za kolejną zagadką kryminalną.

Pobyt w Wiedniu miał na celu wyjaśnienie zabójstwa młodej modelki, o co oskarżony został Ernst Bauer, wnuk kobiety, której nazwisko przewinęło...

Książka całkiem nieźle się zapowiadała.
Wydaje mi się że w tej części wielowątkowość chyba nieco przerosła autorkę. Po kilkunastu stronach czytam już mechanicznie i nie mogłam się doczekać końca.
Pomysł na fabułę ciekawy a wątek z nekrofobią bardzo mnie zaskoczył.

Książka całkiem nieźle się zapowiadała.
Wydaje mi się że w tej części wielowątkowość chyba nieco przerosła autorkę. Po kilkunastu stronach czytam już mechanicznie i nie mogłam się doczekać końca.
Pomysł na fabułę ciekawy a wątek z nekrofobią bardzo mnie zaskoczył.