Naprawdę ciekawe historie.
Bardzo od siebie różne, i w różnym stopniu mnie wciągnęły, ale ogólnie zdecydowanie książka warta polecenia.
Łuknęłam praktycznie jednym ciągiem, a zbiorom opowiadań, reportaży i innych z założenia krótkich form rzadko udaje się tak przykuć mojej uwagi.
Czasem trudno uwierzyć, że to prawdziwe historie.

Naprawdę ciekawe historie.
Bardzo od siebie różne, i w różnym stopniu mnie wciągnęły, ale ogólnie zdecydowanie książka warta polecenia.
Łuknęłam praktycznie jednym ciągiem, a zbiorom opowiadań, reportaży i innych z założenia krótkich form rzadko udaje się tak przykuć mojej uwagi.
Czasem trudno uwierzyć, że to prawdziwe historie.

'Jest taka cierpienia granica, za którą się uśmiech pogodny zaczyna'.

Cytat z klasyka stanowi kluczowe przesłanie większości bohaterów omawianego tomu.

''Zdarzyło się naprawdę'', to pasjonujący zbiór poruszających, a zarazem pouczających reportaży radiowych, wydanych w formie papierowej. Publikację otwiera wstrząsający tekst Hanny Bogoryja- Zakrzewskiej poświęcony nieletnim kurtyzanom. Dziś nazywa się je galeriankami, od miejsca ''pracy". Na podstawie dokumentu powstał filmGaleriankiw reżyserii Katarzyny Rosłaniec. Szokują przyczyny tego typu zachowań (nie każda z dziewcząt pochodzi z rodziny patologicznej; są to osoby niezwykle inteligentne. A jednocześnie pogubione i samotne) i wyrachowanie bohaterek.

Natomiast Katarzyna Błaszczyk opowiada nam o historii mężczyzny, który padł ofiarą oszustki matrymonialnej. Zjawisko nie jest takie rzadkie, jak mogłoby się wydawać. Przeczytamy również o dramatycznej walce o zdrowie Joanny Sałygi. O tym, kiedy diagnoza pojawia się zdecydowanie za późno, niekompetencja lekarzy bagatelizujących objawy choroby. Medyków pozbawionych elementarnej wrażliwości, empatii i poczucia odpowiedzialności. Zimnych i rutynowych formalistów. O tej walecznej kobiecie nie da się i nie można zapomnieć.

Dalej poznajemy tragedie rodziców, którzy utracili swoje dopiero urodzone dzieci (wcześniaki),często z winy personelu medycznego. Koleje losu, obok nich też nie można przejść obojętnie. Przedstawiono sprawę pobitego i porzuconego mężczyzny, w wyniku czego doznał amnezji. Został uznany za zaginionego. Tylko jedna osoba wierzyła, że Artur nie porzucił dotychczasowego życia. Żona. Czekała na jego powrót niczym mityczna Penelopa, wierzyła, że wróci. Odnalazł się.

Wymiar sprawiedliwości znów zawiódł, kolejny człowiek skazany na karę pozbawienia wolności za nie swoje przewiny. Mężczyzna w zakładzie karnym spędził dwanaście lat. Pomyłka i niechlujstwo policji i prokuratury.

Pojawiają się również pozytywne, optymistyczne akcenty: miłość, która miała być niemożliwa.

Wszystkie reportaże można czytać w dowolnej, wybranej przez siebie kombinacji; jest ich czternaście. Największymi atutami publikacji niewątpliwie są: dobry warsztat autorek, płynna, zwięzła narracja. Ilość szczegółów nie przytłacza. Często sięgam po reportaż, bo uwielbiam ten gatunek; nie rozczarowałam się. Nie ma tu moralizowania, brak też zbędnej ideologii.

'Jest taka cierpienia granica, za którą się uśmiech pogodny zaczyna'.

Cytat z klasyka stanowi kluczowe przesłanie większości bohaterów omawianego tomu.

''Zdarzyło się naprawdę'', to pasjonujący zbiór poruszających, a zarazem pouczających reportaży radiowych, wydanych w formie papierowej. Publikację otwiera wstrząsający tekst Hanny Bogoryja- Zakrzewskiej poświęcony...

Moim zdaniem, bardzo nierówne opowieści. Kilka mnie znużyło, kilka było rewelacyjnych. Sama świadomość, że są prawdziwe działa tu na plus. Myślę, że gdyby były w formie słuchowiska, zrobiłyby większe wrażenie.

Moim zdaniem, bardzo nierówne opowieści. Kilka mnie znużyło, kilka było rewelacyjnych. Sama świadomość, że są prawdziwe działa tu na plus. Myślę, że gdyby były w formie słuchowiska, zrobiłyby większe wrażenie.

Zbiór 14 smutnych i wesołych historii, bardziej lub mniej dotykających polskich realiów i problemów zwykłych ludzi. Rasizm, oszustwa, poszukiwanie prawdy, walka o życie to niektóre hasła, które mogłyby opisywać poszczególne historie w tej książce. Jak najbardziej warta przeczytania, pouczająca.

Zbiór 14 smutnych i wesołych historii, bardziej lub mniej dotykających polskich realiów i problemów zwykłych ludzi. Rasizm, oszustwa, poszukiwanie prawdy, walka o życie to niektóre hasła, które mogłyby opisywać poszczególne historie w tej książce. Jak najbardziej warta przeczytania, pouczająca.

O książce dowiedziałam się z bloga autorek Torba Reportera i chociaż wiedziałam, że mogę spodziewać się ogromu fantastycznej roboty, to i tak byłam pod wrażeniem jakości tych reportaży. Jest to dość specyficzna forma, ponieważ są to spisane reportaże radiowe, dlatego nie do końca oceniam książkę w kategoriach pełnotreściwego reportażu. To jest tak, że jeżeli ktoś kiedykolwiek poprosiłby mnie o polecenie reportażu, to najprawdopodobniej wybrałabym tę pozycję. Wiadomo- jedne historie zaciekawią nas bardziej, a inne mniej, ale w generalnym rozrachunku wszystkie teksty mają jedną, zasadniczą zaletę. Wszystkie są WAŻNE. Nie ma tu lania wody, zajmowania się błahostkami, dywagacji. Z praktycznie każdym zakończeniem wątku, czułam ogromną satysfakcję i wdzięczność za ciężką pracę każdego dziennikarza.

O książce dowiedziałam się z bloga autorek Torba Reportera i chociaż wiedziałam, że mogę spodziewać się ogromu fantastycznej roboty, to i tak byłam pod wrażeniem jakości tych reportaży. Jest to dość specyficzna forma, ponieważ są to spisane reportaże radiowe, dlatego nie do końca oceniam książkę w kategoriach pełnotreściwego reportażu. To jest tak, że jeżeli ktoś...

Zapowiadał się ciekawy zbiór reportaży z życia wziętych. Niestety, trochę się rozczarowałam. Parę reportaży naprawdę ciekawych, poruszone wiele tematów i spraw. Szkoda, że niektóre były wyraźnie słabsze i po prostu ciężko było przez nie przebrnąć. Dałam radę to przeczytać, ale zajęło mi to sporo czasu właśnie przez te niedopracowane i mniej ciekawe tematy. Spodziewałam się czegoś trochę lepszego, aczkolwiek ostatecznie daje 6 gwiazdek za te reportaże, które mnie zaciekawiły. Książka jest wydana ładnie, czcionka czytelna i ułatwiająca czytanie. Papier też na plus. Minus za to, co było przedstawione w nieciekawy sposób i opis, który jak dla mnie jest trochę mylący (wybrane zostały te najciekawsze fragmenty, co zapowiadało dobrą lekturę). Jeśli ktoś lubi reportaże to można przeczytać, aczkolwiek pozycja nie zostaje na długo w pamięci.

Zapowiadał się ciekawy zbiór reportaży z życia wziętych. Niestety, trochę się rozczarowałam. Parę reportaży naprawdę ciekawych, poruszone wiele tematów i spraw. Szkoda, że niektóre były wyraźnie słabsze i po prostu ciężko było przez nie przebrnąć. Dałam radę to przeczytać, ale zajęło mi to sporo czasu właśnie przez te niedopracowane i mniej ciekawe tematy. Spodziewałam się...

Pierwsza połowa rewelacyjna, potem lekko powiało nudą. Ostatnie opowieści tylko przekartkowałam.

Pierwsza połowa rewelacyjna, potem lekko powiało nudą. Ostatnie opowieści tylko przekartkowałam.

Kiedy wymyśliłam z Agnieszką (@bookmyhobby) akcję #nielubiealesproboje nie spodziewałam się, że reportaż, który zawsze sprawiał mi tak wiele trudu, tym razem porwie mnie w swoje sidła i niejednokrotnie wytarga ze mnie taki ogrom emocji. Przypadkowo trafiłam na książkę „Zdarzyło się na prawdę” – ot, jakaś dobra promocja na jednej z moich ulubionych księgarń internetowych. Zaraz potem zrodził się pomysł z akcją i żeby nie być gołosłowną, zabrałam się za lekturę pełną parą.

Co tam spotkałam? Tematy, które były głośne na swój sposób, które spotykamy do dzisiaj. Pierwszy reportaż dotyczył nastoletnich „szlaufów”, na podstawie którego, zostały nakręcone „Galerianki” – ja film znam, więc i wy na pewno też, a jednak to co wyczytałam szokowało mnie raz za razem.

Dowody miłości? Szantaż? Kobieta i miłość? Oszustwo aż z daleka śmierdzi. A jednak trafiają się panowie (i nie tylko!!),zwykli ludzie, spragnieni bliskości, uczucia (bo przecież kto nie chce być kochany?!),którzy wpadają w sidła oszustów i jeśli uda im się uwolnić to mogą nazywać się szczęściarzami.

Przyznaję się bez bicia, że o „Chustce” nie słyszałam nigdy. Z ciekawości wklepałam o wspomnianej Joannie hasło do Wuja Google i ukazał mi się blog młodej kobiety walczącej z rakiem. Reportaż, w którym wypowiadał się synek samej Chustki, łamał serce. Wtedy pierwszy raz popłakałam się przy tej książce, a nawet nie byłam w 1/3. Bo to jak, w prosty sposób można komuś pomóc, to coś niesamowitego.

Płakałam też czytając historię Agnieszki, która nie zaznała pomocy ze strony lekarzy przy porodzie. Przeżywałam z nią śmierć jej córeczki i późniejsze problemy przy drugim dziecku. To jak opowiada, że tłumaczyła sobie, iż nie mogła pokochać Bartusia, by przeżył, było o wiele mocniejsze niż roller – coaster. Wierzcie mi na słowo.

Nie spodziewałam się, że literatura, której na co dzień nie czytam, jest w stanie wzbudzić we mnie tak skrajne emocje. Niby zwykła akcja na internecie, a ja trafiam na książkę, która powala mnie na kolana i zachęca, by nie zapominać o takiej literaturze i by nie wmawiać sobie, że jeśli czegoś nie lubię czytać to nie znaczy, że nie ma wartości. A może właśnie dobrze jest przełamać się i dać sobie szansę?

#nielubiealeproboję – 1:0 dla literatury: reportażu.

Kiedy wymyśliłam z Agnieszką (@bookmyhobby) akcję #nielubiealesproboje nie spodziewałam się, że reportaż, który zawsze sprawiał mi tak wiele trudu, tym razem porwie mnie w swoje sidła i niejednokrotnie wytarga ze mnie taki ogrom emocji. Przypadkowo trafiłam na książkę „Zdarzyło się na prawdę” – ot, jakaś dobra promocja na jednej z moich ulubionych księgarń internetowych....

14 historii o niezwykłych zrządzeniach losu. Opowiadają o tym, co w życiu najważniejsze: o namiętnościach i o losie – tym nieprzewidywalnym i często ślepym do końca.

14 historii o niezwykłych zrządzeniach losu. Opowiadają o tym, co w życiu najważniejsze: o namiętnościach i o losie – tym nieprzewidywalnym i często ślepym do końca.

Świetne, wciągające reportaże

Świetne, wciągające reportaże