Tom trzydziesty różni się od tych, które wcześniej ukazały się w serii. Nie ma w nim mowy ani o jednym, ani o dwóch wielkich postaciach – jest ich aż sześć. Licząc kolejno: Al-Farabi, Piotr Abelard, Awerroes, Majmonides, Tomasz z Akwinu i William Ockham.

Muszę przyznać, że pomimo bardzo ograniczonego miejsca na przedstawienie każdego z tych panów, czytało mi się dość dobrze. Autor porusza określoną liczbę zagadnień, bardziej szkicuje niż odzwierciedla, jednak trudno uznać to za coś negatywnego. Boleję jedynie nad tym, że sylwetka Tomasza z Akwinu nie zostanie przedstawiona lepiej, dostając na własność cały tom. Dużym plusem jest natomiast wybór filozofów. Autor odrzuca pewien uniwersytecki dogmatyzm i nie opowiada jedynie o tym, co chrześcijańskie i europejskie.

Ogółem, całość zasługuje według mnie na dziewięć z dziesięciu gwiazdek. Stykałem się z pewnymi literówkami i niekiedy miałem wrażenie, że wybór zagadnień mógłby być inny. Mimo wszystko, jest to ciekawa pozycja dla kogoś, kto chce spojrzeć na filozofię średniowieczną z nieco innej perspektywy.

Tom trzydziesty różni się od tych, które wcześniej ukazały się w serii. Nie ma w nim mowy ani o jednym, ani o dwóch wielkich postaciach – jest ich aż sześć. Licząc kolejno: Al-Farabi, Piotr Abelard, Awerroes, Majmonides, Tomasz z Akwinu i William Ockham.

Muszę przyznać, że pomimo bardzo ograniczonego miejsca na przedstawienie każdego z tych panów, czytało mi się dość...