"Opactwo stu zbrodni" to drugi tom cyklu. Rycerz Maynard de Rocheblanche próbuje rozwikłać zagadkę okrutnej śmierci mnicha Facia di Malaspiny, która ma związek z legendarnym Lapis exilii. Aby wyjaśnić tą zagadkę, Maynard musi się dostać na dwór i zyskać zaufanie markiza Obizza, władcy Ferrary. Tymczasem z pobliskiego opactwa w Pomposie ucieka miniaturzysta Gualtier de` Bruni, który wyruszył do Awinionu aby odnaleźć matkę. Niespodziewany wybuch zarazy wszystkim jednak krzyżuje plany. Jesteście ciekawi jak skończy się kolejny tom trylogii „Codex Millenarius”? Przeczytajcie koniecznie. Mnie się podobało.

"Opactwo stu zbrodni" to drugi tom cyklu. Rycerz Maynard de Rocheblanche próbuje rozwikłać zagadkę okrutnej śmierci mnicha Facia di Malaspiny, która ma związek z legendarnym Lapis exilii. Aby wyjaśnić tą zagadkę, Maynard musi się dostać na dwór i zyskać zaufanie markiza Obizza, władcy Ferrary. Tymczasem z pobliskiego opactwa w Pomposie ucieka miniaturzysta Gualtier de`...

Druga część cyklu delikatnie lepsza , a co najmniej tak dobra jak pierwsza część . Mroczne czasy średniowiecza to czas akcji , w którym bohaterowie tej powieści toczą pojedynek o odkrycie tajemnic relikwi skradzionych z jednego z klasztorów . Autor serwuje nam wszystko co dobre w powieści sensacyjno przygodowej . Do tego okres średniowiecza mroczny i śmiercionośny , w którym Simoni się specjalizuje .

Druga część cyklu delikatnie lepsza , a co najmniej tak dobra jak pierwsza część . Mroczne czasy średniowiecza to czas akcji , w którym bohaterowie tej powieści toczą pojedynek o odkrycie tajemnic relikwi skradzionych z jednego z klasztorów . Autor serwuje nam wszystko co dobre w powieści sensacyjno przygodowej . Do tego okres średniowiecza mroczny i śmiercionośny , w...

W drugiej części "Codex Milleniarus" akcja nabrała rozmachu. Maynard znajduje zwłoki jednego ze swoich wrogów. Jest przekonany, że nie zdoła odnaleźć relikwii. W Ferrarze zaczyna się epidemia dżumy, wywrze ona wielki wpływ na losy na Maynarda i jego przyjaciół.
"Wprawdzie fabuła "Opactwa stu zbrodni" jest całkowitą fikcja, ale opiera się na dokumentacji historycznej dotyczącej zarówno "kultury materialnej", jak i sposobu myślenia w tak bogatym i kontrowersyjnym stuleciu, jakim był wiek XIV."
Autor opisuje miejsca, które właściwie od tamtego czasu się nie zmieniły. W sieci możemy znaleźć zdjęcia klasztoru w Pomposie i znajdujących się w niej malowideł.
Postacie występujące w powieści są bardzo wiarygodne, a ich perypetie mocno osadzone w realiach epoki.
Akcja wartka, trudno się od niej oderwać.
Tom drugi jest zdecydowanie lepszy. Polecam.

W drugiej części "Codex Milleniarus" akcja nabrała rozmachu. Maynard znajduje zwłoki jednego ze swoich wrogów. Jest przekonany, że nie zdoła odnaleźć relikwii. W Ferrarze zaczyna się epidemia dżumy, wywrze ona wielki wpływ na losy na Maynarda i jego przyjaciół.
"Wprawdzie fabuła "Opactwa stu zbrodni" jest całkowitą fikcja, ale opiera się na dokumentacji historycznej...

W porównaniu z pierwszą częścią serii, którą czytało mi się niezwykle ciężko, tak z drugą nie miałam już problemów - przynajmniej od połowy książki.
"Opactwo stu zbrodni" wciągnęło mnie zdecydowanie bardziej niż poprzedni tom. Akcja posuwa się dynamicznie naprzód wyjaśniając coraz więcej zawiłych tajemnic i tworząc też kilka nowych. Fabuła wręcz rozkwita wiążąc coraz bardziej losy bohaterów. Zdecydowany plus stanowi dla mnie porywczość Maynarda, która wprowadza kilka dość dynamicznych starć.
Nie mogę się już doczekać sięgnięcia po kolejną część, by w końcu poznać całą tajemnicę.

W porównaniu z pierwszą częścią serii, którą czytało mi się niezwykle ciężko, tak z drugą nie miałam już problemów - przynajmniej od połowy książki.
"Opactwo stu zbrodni" wciągnęło mnie zdecydowanie bardziej niż poprzedni tom. Akcja posuwa się dynamicznie naprzód wyjaśniając coraz więcej zawiłych tajemnic i tworząc też kilka nowych. Fabuła wręcz rozkwita wiążąc coraz...

Akcja książki trochę spowalnia w drugim tomie, robi się monotonna ale mimo wszystko ciekawa

Akcja książki trochę spowalnia w drugim tomie, robi się monotonna ale mimo wszystko ciekawa

Druga część trylogii „Codex Millenarius” mistrza włoskiego thrillera historycznego!

Ferrara, rok 1347. Rycerz Maynard de Rocheblanche próbuje rozwikłać zagadkę okrutnej śmierci mnicha Facia di Malaspiny, mającej związek z legendarnym Lapis exilii. Aby wyjaśnić jej okoliczności, Maynard musi się dostać na dwór i zyskać zaufanie markiza Obizza, władcy Ferrary.

Tymczasem w pobliskim opactwie w Pomposie opat Andrea jest świadkiem ucieczki swego protegowanego, młodego miniaturzysty Gualtiera de’ Bruni, który wyruszył do Awinionu w nadziei, że odnajdzie matkę. Niespodziewany wybuch zarazy wszystkim jednak krzyżuje plany, szczególnie zaś Maynardowi, zmuszonemu powierzyć tajemnicę swojego śledztwa komuś innemu... Czy wybrana przez niego osoba potrafi dochować sekretu Lapis exilii i ustrzec go przed zakusami człowieka, który chce odkryć to, co powinno pozostać w ukryciu?

„Cudowna magia jego pisarstwa przenosi w okamgnieniu do innego świata, a to zdarza się tylko w wielkich powieściach”. Maurizio de Giovanni

„Ruiny zamków, zakurzone biblioteki i walki do ostatniej kropli krwi wzbogacają fabułę powieści, która trzyma w napięciu do końca”. Panorama

Druga część trylogii „Codex Millenarius” mistrza włoskiego thrillera historycznego!

Ferrara, rok 1347. Rycerz Maynard de Rocheblanche próbuje rozwikłać zagadkę okrutnej śmierci mnicha Facia di Malaspiny, mającej związek z legendarnym Lapis exilii. Aby wyjaśnić jej okoliczności, Maynard musi się dostać na dwór i zyskać zaufanie markiza Obizza, władcy Ferrary.

Tymczasem w...

Biorąc pod uwagę jak bardzo spodobał mi się pierwszy tom tej trylogii, to drugim się rozczarowałem, chyba nawet bardzo… Niestety, w przeważającej mierze „Opactwo stu zbrodni” jest książką przegadaną. Jeśli w pierwszym tomie bohaterowie (i akcja książki) parli mocno do przodu, to w tym przypadku kręcą się w kółko, kolokwialnie stwierdzając. Powiedziałbym nawet, że jest to bardziej powieść obyczajowa ubrana w historyczne szaty, aniżeli świetna powieść historyczno-przygodowa, jaką bez wątpienia był pierwszy tom. Nie zmienia to faktu że na pewno sięgnę po tom trzeci (z nadzieją na dużo lepsze wrażenia czytelnicze),ale nie z marszu. Muszę sobie na jakiś czas odpocząć od historii jaką stworzył Marcello Simoni. Tylko pięć gwiazdek.

Biorąc pod uwagę jak bardzo spodobał mi się pierwszy tom tej trylogii, to drugim się rozczarowałem, chyba nawet bardzo… Niestety, w przeważającej mierze „Opactwo stu zbrodni” jest książką przegadaną. Jeśli w pierwszym tomie bohaterowie (i akcja książki) parli mocno do przodu, to w tym przypadku kręcą się w kółko, kolokwialnie stwierdzając. Powiedziałbym nawet, że jest to...

Anno domini 1347.
Rycerz Maynard de Rocheblanche próbuje rozwiązać zagadkę okrutnego morderstwa, Facia di Malaspiny, mnicha, który najprawdopodobniej miał związek z legendarnym Lapis exilii. Rycerz musi dostać się na dwór markiza Obizza, władcy Ferrary. Wybucha zaraza, która dziesiątkuje ludność. W tym samym czasie Gualtier de’ Bruni dowiaduje się, że stracony ojciec nie był jego ojcem i zaczyna poszukiwania aresztowanej matki. Kim jest młody artysta, co skrywa jego matka? Dodatkowo siostra Maynarda traci rodzinny majątek na skutek knowań wysłanników biskupa. Zagadka Lapis exelii częściowo się wyjaśnia….
Opactwo stu zbrodni jest drugim tomem z trylogii pt. Codex Millenarius. Autor znów przeniósł mnie w okrutne czasy średniowiecza, podczas których nikt nie był dobry, wszyscy knuli, a Ci, co mieli bronić myśleli tylko o sobie. W tych czasach tylko nieliczni okazywali się bohaterami i chronili skrywanych tajemnic. Tajemnice, historia, wplatanie autentycznych wydarzeń i postaci sprawia, że całość czyta się z zapartym tchem.

Anno domini 1347.
Rycerz Maynard de Rocheblanche próbuje rozwiązać zagadkę okrutnego morderstwa, Facia di Malaspiny, mnicha, który najprawdopodobniej miał związek z legendarnym Lapis exilii. Rycerz musi dostać się na dwór markiza Obizza, władcy Ferrary. Wybucha zaraza, która dziesiątkuje ludność. W tym samym czasie Gualtier de’ Bruni dowiaduje się, że stracony ojciec nie...